Meeting for the medicine cat gathering

Nightpaw keek naar de lucht. De zon stond hoog aan de hemel, maar toch moesten ze gaan. Snel trippelde ze achter Seastream aan. Het was pas een paar dagen geleden bekend gemaakt, maar Crookedstar had haar toch gekozen als medicine cat apprentice van RiverClan. En nu al moest ze naar de Hoogstenen en Moedermuil om daar geaccepteerd te worden door StarClan. Zouden ze haar wel als medicine cat apprentice willen? Het idee van afwijzing deed haar even rillen. Ze wilde het zo graag, en nu Crookedstar had toegegeven, kon StarClan het toch niet weer van haar afnemen. Zenuwachtig volgde ze haar mentor. Het land begon omhoog te lopen, ze staken de brug over, daarna kwamen ze bij het kleine bos, dat dichtbij ThunderClan territorium lag. Uiteindelijk kwamen ze aan bij Vierboom, de plaats waar ook de Gatherings werden gehouden. Ze keek rond, het zag er stil en rustig uit vergeleken met de Gathering van alle Clans. Ze waren daarbij ook nog de eerste die kwamen. Nightpaw ging zitten in de open plek en staarde om zich heen. Wanneer zouden de andere medicine cats komen? Ze wist dat ze als een van de enige vriendschappen mocht hebben in andere Clans, met de andere medicine cats. Toen ze dacht aan de Gathering voelde ze een tinteling door haar lichaam schieten. Het was wel gezellig geweest met de andere apprentices, maar ze herinnerde zich vooral die blauwe ogen. Snel schudde ze haar hoofd. Het was geen tijd om aan de andere katten te denken, vanavond zou ze StarClan ontmoeten. Welke geweldige dingen zou ze te weten komen. Opgewonden kneedde ze de grond met haar zilveren tabby pootjes. Haar dikke staart om zich heen geslagen toen ze ging zitten.

Doveheart was samen met Spottedpaw onderweg naar vierboom. Bij vierboom zou ze de andere medicijn katten weer zien. Ze keek even naar de lucht boven haar. Starclan was al een lange tijd stil geweest, zouden ze vandaag ook stil blijven of zouden ze haar wel iets vertellen? Ze wist het niet, maar ze zou er wel achter komen. Ze zuchtte en liep door. Het was niet een hele lange tocht naar vierboom, maar daarna moesten ze eerst nog door het Windclanterritorium om bij moedermuil te komen. Ze liep rustig door en zag na een tijdje de vier eiken van vierboom. Ze liep naar de verzamelplek toe en zag dat Seastream er al was samen met Nightpaw. Ze liep naar hun toe en knikte even als begroeting. "Hallo, Seastream en Nightpaw." Zei ze en ging rustig zitten. Ze keek rustig om haar heen. Een halve maan geleden was hier nog de gathering van alle clans geweest en was het veel drukker geweest dan het nu was. Ze schudde de gedachte van de gathering van haar af en concentreerde zich op de andere katten die er waren. Straks zou ze iets missen van het gesprek en dan wist ze niet waar het over ging.

Goldenpelt liep samen met Ashpaw door het bos. Ze slopen voorzichtig langs alle moerassen en scherpe takjes. Goldenpelt liep samen met Ashpaw trots op naar de Medicine Cats Gathering. Ze wist dat dit keer alleen de Medicine Cats met hun apprentices zouden komen. Ze vroeg zich af of er al een andere Clan was. Terwijl ze liepen keek ze naar Ashpaw. Hij zag er trots uit en liep met opgeheven kop naast haar.
Eindelijk waren ze er. Goldenpelt zag dat Seastream en Nightpaw er al waren. Ze trippelde naar het midden en Nightpaw en Seastream keken blij om. "Nog een Clan te gaan!" Riep Goldenpelt. Ze gingen naast de twee katten zitten om een praatje te maken.

(OMG, ik heb nu echt 0% inspiratie :ppp En sorry voor de korte flut post :l ...)

Rustig trippelde Seastream voor haar Apprentice uit. Ze had al een tijdje een warm gevoel sinds ze te horen had gekregen dat Nightpaw haar Apprentice werd. Ze was zielsblij dat Nightpaw haar Apprentice was geworden. Zelf had ze natuurlijk allang een Apprentice gewild, maar Nightpaw haar uitdrukking, bij het nieuws, deed haar hart smelten. Wel moest ze natuurlijk nog geaccepteerd worden door Starclan, maar ze was een eerlijke en wijze poes… Dus had de Medicine cat er een goed gevoel over. Denkend aan de Starclan richtte ze haar blik omhoog. Ze had een bezorgde blik en haar ogen stonden afwezig. Allang had de Starclan niets meer van zich laten horen, wat ervoor zorgde dat Seastream zich ongerust begon te voelen. Ze voelde pas hoever ze waren met hun tocht toen ze de bodem van de brug voelde. Het had een andere structuur dan het gras en de aarde die ze normaal altijd beroerde met haar pootkussentjes. Een beetje geschrokken liep ze ijverig door. Ze kwamen langs het kleine bos. Langzaam drongen de vage geuren van Thunderclan katten haar neusgaten in, maar het deed haar niets. Thunderclan was geen vijand, maar ook geen vriend. Hun status was neutraal, dus was er geen reden om bang te zijn.
Vierboom kwam inzicht. Het was een lange tijd geleden toen ze voor het laatst op deze plek was geweest. Omdat ze een lange tijd Medicine cat was zonder Apprentice was het riskant om mee te mogen gaan. Stel dat het kamp aangevallen zou worden en er niemand zou zijn die de wonden van de andere zou kunnen verplegen? Het was er leeg en verlaten, ze waren duidelijk de eerste. Ze werd overladen met herinneringen toen ze de plek uitgebreid rond keek. Rustig liet Seastream haar achterste zakken, rustig ging ze naast haar Apprentice zitten. Deze schudde haar hoofd, Seastream wist wel waarom. Zelf was ze ook overladen met gedachtes toen ze op deze plek kwam… Als beginnend Medicine cat Apprentice. Zachtjes duwde ze haar neus eventjes kort tegen de flank van de poes, waarna ze haar kop ophief en glimlachte. ’Maak je geen zorgen, ik heb er het volste vertrouwen in dat het goed komt,’ stelde ze haar gerust. Ze richtte haar blik weer voor zich en sloeg haar staart keurig om haar voorpoten. Er kwam een zwak briesje, die de geur meebracht van Thunderclan. Doveheart en Spottedpaw, was de eerste gedachte die in de witte poes opkwam. En het was ook zo. De twee kwamen op ze af. Doveheart gaf een knikte naar haar en Nightpaw als begroeting. ’Hallo, Seastream en Nightpaw.’ Seastream knikte terug toen Doveheart ging zitten. ’Het is goed je weer te zien Doveheart, en Spottedpaw natuurlijk ook,’ begroette ze de twee terug. ’Nog een Clan te gaan!’ Rustig draaide Seastream haar kop, waar een glimlach op sierde. Het was Goldenpelt met Ashpaw. Opnieuw was de Medicine cat van de Shadowclan weer zo enthousiast als altijd. ’Hoi Goldenpelt en Ashpaw, met jullie gaat alles goed zo te zien,’ begroette ze ook hun op een vriendelijke en rustige toon. Ze wierp eventjes een vluchtige blik op Nightpaw om te kijken naar haar reactie.

Ashpaw liep zwijgend naast Goldenpelt richting de medicine cat meeting. Hij probeerde zijn kop trots hoog te houden maar geleidelijk aan naar beneden van nervositeit. Ashpaw vond het erg moeilijk om nieuwe katten te ontmoeten en hij was erg verlegen. Hij keek eventjes omhoog naar Goldenpelt, ze zag er zelfverzekerd en rustig uit. Geen wonder, zij had dit al zo vaak mee gemaakt, het zal vast haast routine voor haar zijn. Dat was het niet voor Ashpaw, zo lang was hij nog geen medicine cat apprentice en binnen die korte tijd had hij al de warrior code gebroken door met Sandpaw van Thunderclan in het geheim af te spreken. Hij keek eventjes nerveus naar zijn witte voorpoten, zou starclan hem uberhaupt wel accepteren? Hij slikte eventjes, maar besloot zijn nervositeit zo goed mogelijk te verbergen. Hij keek weer omhoog, maar dit keer toch een stuk minder zelfverzekerd. De medicijnkatten van donderclan en rivierclan waren er al met hun apprentices, alleen de windclan moest nog verschijnen. Ashpaw ging zwijgend zitten en boog zijn kop even beleefd, al maakte hij geen aanstalten om een gesprek met iemand aan te knopen. Daar was hij veel te verlegen voor. Hij keek de katten toch wel met een nieuwsgierige blik aan en hij probeerde namen te herinneren. Hij moest de namen op de gathering gehoord hebben, maar waarom kon hij zich er dan geen herinneren? De thunderclan geur deed hem aan Sandpaw denken, maar met een erg schuldig gevoel zette hij haar eventjes uit zijn kop. ’Hoi Goldenpelt en Ashpaw, met jullie gaat alles goed zo te zien,’ Miauwde de riverclan medicine cat vriendelijk. Ashpaw boog zijn kop beleefd, 'Hallo' Miauwde hij verlegen maar vriendelijk.

Nightpaw voelde ze neus van Seastream tegen haar flank aan komen en ze keek op. Haar ijsblauwe ogen bleven op haar mentor hangen terwijl die haar vertrouwen in sprak. 'Dank je Seastream' zei ze zacht en spinde even bij de gedachten aan alle manieren waarop ze haar Clan zou kunnen helpen. Daarna dwaalde haar blik af naar de sterren boven haar. Zouden ze echt gaan spreken? Spreken tegen haar, zoals ze deden bij de medicine cats. Ze kon niet wachten op haar eerste prophecy. Wie zou ze zien? Wie zou ze ontmoeten? Vast oude RiverClan leden, maar welke. Nightpaw had nog niet echt iemand verloren, dus er was geen emotionele kant aan het hele StarClan gebeuren. Al snel rook ze ThunderClan lucht en het duurde niet lang voor Doveheart en Spottedpaw naar hen toe stapte. 'Hallo Doveheart' zei ze vrolijk en knikte even naar Spottedpaw die bij haar liep. Ze zouden vast goede vriendinnen worden, en later, zouden ze allebei medicine cats zijn en hun Clans dienen. Net erna verscheen Goldenpelt, met haar apprentice Ashpaw. Ze knikte even als begroeting en keek naar de blauwe ogen waar ze vaker aan had gedacht. Het tintelende gevoel bekroop haar weer, al wist ze niet precies wat het was. ShadowClan en ThunderClan waren er. Nu alleen nog de medicine cat van WindClan. Ze had hem nog nooit ontmoet, dus het zou een speciale kennismaking worden. In ieder geval was ze blij dat ze bij de groep hoorde. Het voelde beter om een medicine cat apprentice te zijn. Zo hoefde ze niet vijandig te zijn naar anderen. Iedereen die hulp nodig had, zou het van haar krijgen. Ze dwaalde weer af naar Ashpaw die hallo zei tegen Seastream. Met een nerveuze glimlach deed ze een stap naar hem toe. 'Hoi, ken je me nog van de Gathering? Dit is ook jouw eerste keer bij StarClan toch' zei ze vriendelijk, terwijl ze had haar best deed om een beetje normaal te klinken.

Doveheart had nog niet veel gemist zag ze. Ze rook de geur van Shadowclan en niet veel later zag ze Goldenpelt en Ashpaw naar hun toe komen lopen. "Hallo, Goldenpelt en Ashpaw." Begroette ze de twee katten. Het was nu alleen nog wachten op Windclan en dan konden ze naar moedermuil vertrekken. Ze hoopte nog steeds dat Starclan iets tegen haar zou zeggen en dat het ook duidelijk zou zijn. Ze sloot haar ogen even om naar de geluiden om haar heen te luisteren. Daarna deed ze ze weer open en keek om haar heen. Er was niet veel veranderd, Nightpaw was alleen wat dichter naar Ashpaw toe gegaan om een gesprek te beginnen, maar daar was niks raars aan. Ze staarde een beetje voor haar uit, maar bleef geconcentreerd op de dingen die om haar heen gebeurden. Voor het geval iemand iets tegen haar zei moest ze het wel horen en niet voor haar uit blijven staren zonder iets te zeggen. Bij het beeld dat ze ervan maakte moest ze bijna lachen, maar ze liet het niet merken. Ze sloeg haar staart rustig om haar poten heen en keek rustig voor haar uit.

Rustig knikte Seastream naar de Shadowclan Apprentice toen deze haar nogal verlegen groette. Ze zag vaagjes Nightpaw naast haar bewegen. Ze liet haar ogen glijden naar haar ooghoeken en zag hoe ze zich een weg baande naar Ashpaw. ’Hoi, ken je me nog van de Gathering? Dit is ook jouw eerste keer bij Starclan toch?’ Seastream zei er niet over. Het was beter als Nightpaw een praatje ging maken, dat zou haar misschien wat afleiden en haar een wat gemakkelijker gevoel geven. Zelf vond ze dit allang niet meer eng, ze vond het alleen nog maar opwindend. Misschien zou ze nu weer eindelijk contact krijgen met Starclan. Hopend om weer wat oude en moedige Riverclan katten te zien, die naar de Starclan waren gegaan, richtte ze blik op de heldere hemel. Starclan, alsjeblieft, geef me een teken… Ze maakte zich ergere zorgen omdat ze allang niets meer had gehoord, misschien zou ze iets fouts hebben gedaan waardoor de Starclan haar begon te weigeren als Medicine cat. Ze slaakte peinzend een nauwelijks merkbare zucht en liet haar blik naar onder glijden. Hij viel op Doveheart. Deze leek ook zo haar problemen te hebben. Rustig stond ze op en liep ze naar de mede Medicine cat toe. Ze had een kalme glimlach op haar gezicht. ’Laat me raden, jij hebt ook allang geen sein gehad van de Starclan?’ gokte ze, al bijna zeker wetend dat dit waar was. Ze ging zitten naast de Thunderclan kat en staarde in het niets. ’Ik heb er zelf ook allang geen meer gehad en maak me ook erge zorgen… Ik hoop echt met heel mijn hart op wat contacten vanavond,’ gaf ze toe, nog steeds starend in het niets.

Ze merkte dat Seastream naar haar toe kwam lopen, dus concentreerde ze zich op wat de Riverclan Medicijn kat zou gaan zeggen. "Laat me raden, jij hebt ook allang geen sein gehad van de Starclan?" Gokte Seastream. Doveheart draaide haar hoofd naar de poes. Het was waar en ze kon het ook moeilijk gaan verbergen. "Ik heb er zelf ook allang geen meer gehad en maak me ook erge zorgen… Ik hoop echt met heel mijn hart op wat contacten vanavond," Zei Seastream erbij. "Ik heb inderdaad al een tijdje niks meer gehoord van Starclan en ik hoop ook dat ik vanavond wel iets krijg te zien of te horen." Zei ze. Ze hoopte het inderdaad met heel haar hart. Starclan was iets te lang stil geweest vond ze, maar dat was de keuze van Starclan en die kon zij niet maken. Ze zou vanavond er wel vanzelf achter komen of Starclan iets met haar wilde delen of dat ze zich stil hielden en dan was het ook nog de vraag of het een duidelijk teken zou zijn of iets raadselachtigs. Ze zuchtte, ze kon nog niet weten wat ze vanavond zou zien en ze wilde ook niet dat ze het al wist, maar ze hoopte dat het in ieder geval iets zou zijn. Ze merkte dat ze een beetje met haar gedachten afdwaalde, dus schudde ze haar hoofd even en keek daarna weer rustig voor haar uit.

EVEN WACHTEN MET POSTEN TOT LITTLECREEK IS AANGEMAAKT!

Littlecreek liep snel naar Vierboom. Hij rende bijna. Hoe kon hij nou zo stom zijn geweest? Hij was in zijn den geweest, en was in slaap gevallen. En ja, veel te laat wakker geworden. De zon was al achter de horizon gezakt, en je kon de nieuwe maan al zien. Wat zouden de andere medicijnkatten wel niet denken? Eindelijk kwam hij aan bij de heuvels de om Vierboom heen stonden. Snel klom hij erbovenop, om vervolgens weer naar beneden te rennen. Hij zag de anderen al zitten. Twee van hen hadden apprentices bij. Hijgend kwam hij bij ze te stilstand. "Hallo.. Sorry.. dat ik zo laat.. ben," hijgde hij. Hij had zo snel mogelijk geprobeert te rennen. "Zullen we dan maar naar de Moedermuil gaan?" vroeg hij toen zijn adem wat rustiger was geworden.

Doveheart zat nog steeds rustig naast Seastream voor zich uit te staren. Ze was niet echt meer geconcentreerd op de geluiden om haar heen, maar toen ze de geur van Windclan rook, spitste ze haar oren en keek in de richting van het Windclanterritorium. Daar zag ze dat Littlecreek eraan kwam. "Hallo.. Sorry.. dat ik zo laat.. ben," Hijgde Littlecreek. Hij had blijkbaar hard gerend. "Hallo Littlecreek." Begroette Doveheart hem. Het maakte haarr niet zoveel uit dat hij een beetje laat is. Ze konden nu tenminste vertrekken. "Zullen we dan maar naar de Moedermuil gaan?" Vroeg Littlecreek. Doveheart stond op en rekte haar lichaam even uit. "Wat mij betreft kunnen we gaan." Zei ze. Nu was het nog wachten op het antwoord van de andere medicijn katten en dan zouden ze naar moedermuil kunnen vertrekken.

’Ik heb inderdaad al een tijdje niets meer gehoord van Starclan en ik hoop ook dat ik vanavond wel iets krijg te zien of te horen,’ sprak Doveheart. Instemmend knikte Seastream. Ze hoorde Doveheart zuchtte en het enige wat er vanaf kon was een ietwat bezorgd glimlachje. Die overigens al snel weer verdween. Afwezig staarde ze in het niets. Misschien zou ze weer wat horen of zien van Starclan… Of het zou weer zwart zijn. Dat kille zwart dat haar al zolang in haar dromen bedreigde. Een rilling bekroop de Medicine cat en ze huiverde. Er drong een nieuwe geur haar neusgaten binnen, net wat ze nodig had. Een beetje afleiding. Littlecreek! De geur van de Windclan Medicine cat kwam als een opluchting bij de witte poes. Met een blije glimlach zag ze hem hijgend tevoorschijn komen en vervolgens tot stilstand te komen. ’Hallo… Sorry… Dat ik zo laat… ben,’ hijgde hij. Zachtjes grinnikte Seastream waarna ze op stond. Ze had een nogal plagende grijns op haar gezicht. ’We zijn ook niet echt anders van je gewend, of wel soms?’ plaagde ze hem een beetje speels terwijl ze respectvol de vacht tussen zijn oren beroerde met haar neus. Apprentice… Hij heeft geen Apprentice, merkte ze op toen ze zag dat hij alleen was gekomen. ’Zullen we dan maar naar de Moederkuil gaan?’ Aan zijn stem te horen was hij alweer snel op adem gekomen. Kalm keek Seastream over haar schouder, naar de reactie van de andere. Doveheart stond op en rekte zich uit. ’Wat mij betreft kunnen we gaan,’ was haar antwoord. Vragend keek de Thunderclan kat naar de andere, die nog geen antwoord hadden gegeven. Seastream voelde dat de blik ook op haar gericht was. Instemmend knikte ze. ’Dat is per slot van rekening waarvoor we hier zijn gekomen.’ Sierlijk draaide ze zich om en liep ze weg van Littlecreek, alvast wat vooruit benend richting de Moederkuil. Nieuwsgierig keek ze naar haar Apprentice, Nightpaw, zich afvragend of ze haar zenuwen nog in toon kon houden.

Ashpaw keek om zich heen, ietwat nerveus, nou ja niet ietwat, erg nerveus. Hij had een verlegen uitstraling. De medicijnkatten leken elkaar goed te kennen. Tussen de gesprekken door kon hij namen opvangen. De witte poes met blauwe ogen was Seatstream.., de medicine cat van de rivierclan. De grijzachtige cyperse poes moest Doveheart zijn, de medicine cat van thunderclan. Maar.. moesten er niet 3 andere medicine cats zijn? Waarom was de windclan medicine cat er niet? Zijn staart bewoog nerveus, hij hoorde de naam Littlecreek meerdere malen vallen, maar hij wou niet meer afluisteren. 1 van de apprentices kwam op hem af, hij knipperde een paar keer, het was Nightpaw! Maar was ze geen warriors apprentice op de gathering? 'Hoi, ken je me nog van de Gathering? Dit is ook jouw eerste keer bij StarClan toch' Miauwde Nightpaw vriendelijk. Dat haar stem iets anders was, viel hem niet op. Ashpaw keek haar ietwat verlegen aan en knikte, 'Ja ik ken je nog,' Miauwde hij vriendelijk, 'Dit is inderdaad mijn eerste keer bij Starclan.. Ik hoop zo dat ze me accepteren.' Ashpaw liet zijn oren wat hangen en keek naar de grond, hij zat er flink mee in zijn maag. Als Starclan hem niet zou accepteren dan zou hij gigantisch in de problemen zitten... Hij spitste zijn oren, een kat kwam haastig aan rennen. Dat moest Littlecreek zijn! 'Hallo.. Sorry.. dat ik zo laat.. ben,' hijgde hij. Hij had zo snel mogelijk geprobeert te rennen. 'Zullen we dan maar naar de Moedermuil gaan?' Ashpaw stond op, zijn vacht tintelde van opwinding maar ook nervositeit, ze zouden naar de moedermuil gaan! Hij was er nog nooit geweest, maar hij wist dat er een grote glanzende lichtgevende steen was.. De maansteen! Zo heette de steen!

Ze keek Ashpaw nog even aan maar werd toen afgeleid door het geluid van kattenpoten die over de grond rende. De medicine cat van WindClan kwam aanrennen. Hij leek uitgeput, waarschijnlijk te laat vertrokken. Haar mentor begroette hem. Zijn naam was Littlecreek, oke, onthouden dus. Seastream en Doveheart vonden dat ze konden gaan en dus stond ze op en wachtte tot iedereen klaar was om te gaan lopen. Wel bleef ze bij Ashpaw in de buurt, met hem zou ze nog kunnen praten. 'Op de Gathering was ik nog een warrior apprentice. Crookedstar luisterde eerst niet naar mijn moeder, Leopardfur, die zei dat ik een medicine cat apprentice wilde worden' legde ze uit. Het moest voor de meeste katten wel raar zijn, zo snel al veranderd van doel, maar alleen Nightpaw wist dat ze dit altijd had gewild. 'En jij dan? Waarom ben jij een medicine cat apprentice geworden?' vroeg ze nieuwsgierig. Het praten met iemand anders hielp haar een beetje van de zenuwen af. Het was moeilijk je voor te stellen hoe het zou zijn bij StarClan. En stel dat ze niet geaccepteerd werd. Straks werd Ashpaw ook niet goedgekeurd, dan kon ze hem niet zo vaak meer zien. Ergens deed dat verdriet opwellen. Ze wist niet waar het vandaan kwam, maar het idee dat ze de ShadowClan apprentice niet meer zou kunnen zien als ze nu deed, leek haar van haar poten te slaan. Alles moet gewoon goed gaan, alsjeblieft StarClan.

Breezepaw, nog maar net Apprentice haar zesde maan pas drie moonrises geleden begonnen. Nual bezig met iets verkeerds, nieuwschierigheid brandde in haar borstkast. Als ze fier achter Littlecreek aan liep en over het heidegras sloop. Haar oranjige rug was nu bijna zilver gekleurd door de halve maan die het Windclanterritorium verlichtte. Het heidegras was hoger gegroeid en nu was Breezepaw bijna onzichtbaar. Ze likte over haar lippen toen ze een Hoogland haas rook. Maar ze negeerde het, ze kneep haar ogen dicht en concentreerde zich op Littlecreeks geur. Het was verboden maar enthousiasme borrelde op, alles in haar tintelde. Met een opwindend gevoel trippelde ze achter de Medicine cat van Windclan aan, hij was jong en een goede kat voor Windclan ze konden niet zonder hem. Breeze had zich altijd wel geintresseerd in het Medicine cat vak, maar wist er niet veel over. Wat waren deze geheime meetings? Weer een spannend gevoel borrelde op in haar maag. Ze was op een geheime missie samengesteld door haarzelf. Een beetje schuldgevoel had ze wel, maar haar enthousiasme overtrof. Misschien zou ze de Moonestone wel te zien krijgen!

Onderwerp: Re: Meeting for the medicine cat gathering