Eehm..hello? [Disturbingvoice]

Zijn lichte pootjes droegen hem dieper het territoria in. Zijn kaken op elkaar geklemd, en zijn korte staart tussen z'n achterpoten. Overal en altijd had 'ie schrik. Zijn snelheid was groot genoeg om van iets te kunnen ontsnappen, maar zijn vecht techniek... Zelfs een kit kon het beter doen dan hem. En omdat Fearlightning zijn mentor, hem nog geen vecht training had gegeven, was hij zo sterk als een muis. Slap dus... Hij sloot zijn olijf groene ogen, om ze vervolgens weer angstig te openen. Hij begeefde het bij de grens. Dit was zijn verste punt buiten het kamp. Hier had hij al eerder een Shadowclanner ontmoet. Maar die was niet echt serieus. Zijn ogen waren gericht op de overkant van het pad dat de grens was. Iets kwam opdagen vanuit de verte. Wat was dat? Of beter wie was dat?!

[kort+fluut .-.]

Haar ranke lijf omringt door de dikke wollige vacht maakte de kleine poes toch een wat groter object in het donkere bos van haar territorium. Eeuwig mooi om aan te zien en al even dodelijk als haar schoonheid was sloop de spierwitte poes verder. Haar schitterende blauwe ogen altijd oplettend en aanwezig. Nooit zou zij een fout maken in wat dan ook. En ze was ook nog bescheiden al was ze wellicht de mooiste van Shadowclan. De kleine trots van hun perfecte clan. Schoonheid en gratie omringde een sterke en goed geoliede machine die ze van zichzelf had gemaakt. Een warrior waar Starclan wellicht trots op kon zijn of in iedergeval Darkforest. De schitterende lach die haar mondje sierde onthulde haar scherpe tanden waar kleine druppels bloed vanaf dropen. Prooi lag voor haar poten. Verderop had ze nog wat begraven liggen, en het werd ondertussen voorjaar dus dat muisje zou haar clan niet missen.. Een gevaarlijke glimlach die menig kater zou verleiden gleed over haar lippen terwijl ze het muisje naar binnen kaande. Ze was in de buurt van de Kraaienplaats wist ze maar dat deerde haar niet zo veel. Elk ander die ze zou tegenkomen zat in de nesten, en zij, zij kon lekker genieten van haar rust. Een zachte grom gleed over haar lippen toen de geur van Windclan haar neusgaten ontmoette. Haar klauwen gleden uit en in kleine snelle passen draafde ze verder. Tot ze de witte kater met enkele zwarte plekken rond zijn oren ontmoette. Ze kwam omhoog hij was een apprentice en zag er zo zwak uit als wat. Ze begon langzaam te grijnzen terwijl ze haar spieren onder haar dikke vacht liet rollen. Grenslijn of niet, meneer bevond zich TE dichtbij haar Clan als het aan haar lag. "Wat moet dat hier Mousebrain." Siste ze zacht haar stem hoog en muzikaal als altijd. Met haar blauwe ogen recht op zijn groene gericht stapte ze naar voren wetend dat ze boven hem uit toornde. Een valse lach gleed rond haar lippen terwijl ze hen onderzoekend aankeek. "Heeft je lieve Clanleadertje je niet verteld dat de katten die hier rondlopen gevaarlijk zijn?" Haar stem was kil terwijl ze hem ijskoud aan bleef staren. Een enkel woord verkeerd en het was al over voor hem. Daar kon hij van op aan.

"Wat moet dat hier Mousebrain." Haar stem klonk niet vriendelijk. Hij draaide zijn hoofd wat en confronteerde een prachtige poes. Wel een warrior, maar toch, ze zag er niet een van de vriendelijkste uit.. "Heeft je lieve Clanleadertje je niet verteld dat de katten die hier rondlopen gevaarlijk zijn?" Hij likte bang over zijn lippen, en moest zijn gehuil in houden. Het liefst wou hij zich om draaiden en weg vluchten. Maar hoe snel Droppedpaw ook mocht zijn, dat was een warrior, ze haalde hem zo met gemak in. 'Ik, eh..' Stotterde hij wat. In zijn hoofd drongen er stemmen binnen die gilde dat hij zich moest weg maken, weg vluchten. 'Ik .. ging hier eens-e-een kijkje nemen...?'Zijn stem klonk nogal ongeloofwaardig. Hij drukte zijn kleine smalle lichaampje dichter tegen de grond, en keek haar angstig aan. Wie weet wat zou ze wel niet doen?

Disturbing snoof bij de woorden van de apprentice en schudde haar hoofd met een lichte grom. Langzaam stapte ze rond de windclan kat heen terwijl haar lange pluizige staart over de rug van de kat ging. Met een snelle beweging lag haar grote poot al vol op de nek van de zwart met witte apprentice. Ze gromde laag terwijl ze haar klauwen half in de vacht van de apprentice liet zakken. Zonder wonden toe te brengen. Opnieuw begon ze te lachen. Dit keer een vuilere en haatdragendere lach. Een lach van haar ware zelf. Een lach van het monster dat zich in haar verschool. Een lach van de echte Disturbingvoice. "Wel. Ik denk dan dat je gewoonweg de verkeerde tijd en de verkeerde plek hebt uitgezocht uk. Een harde grijns kwam opnieuw over haar lippen heen terwijl haar poot weer van zijn keel gleed. O wat hielt ze er van om met haar prooi te spelen. Wat hielt ze er van om hem langzaam in stukken te scheuren en hem te vernietigen voor iedereens ogen. Dat was haar perfecte momentje. Voor altijd.

Hij voelde dat de nagels van de kattin beetje bij beetje in zijn vel gleden. "Wel. Ik denk dan dat je gewoonweg de verkeerde tijd en de verkeerde plek hebt uitgezocht uk. 'Ik-b-ben gee-n u-uk..!' Piepte Droppedpaw. Hij haatte dit. Kon ze niet weggaan? Kon hij niet beter proberen te vluchten? Wie weet was dat wel een goed idee! Zo snel als hij kon schraapte hij zich bij elkaar en probeerde te vluchten. Echter struikelde hij perongeluk en viel 'ie weer op de grond. Snakkend naar adem staarde hij naar de kattin die er nog steeds was. 'Wat wil je van me?!' Gilde hij nog steeds piepend. Zijn stem was amper hoger dan die van een kit. Terwijl hij zijn groenblauwe ogen groot maakte, werd zijn hoop juist kleiner.

Zijn woorden galmde na in haar oren en ze gooide haar kop in haar nek en begon te lachen. 'Wat wil je van me?!' Had hij gillend gepiept. Het had zo perfect geklonken. Het bracht haar extra kracht en zeker om zo'n jong flut ding te zien. Ze liet haar nagels nog dieper in het vachtje zinken tot ze bloed zag opkomen en trok haar klauw ruw los. "Is het nog niet duidelijk wat ik wil miezerig schepsel." Siste ze grommend. Ze bracht haar hoofd langzaam naar hem toe en grinnikte nogmaals. "Ik wil jouw dode rottende lijk tussen mijn perfecte klauwen." Siste ze zacht. Vervolgens haalde ze snel uit en liet haar tanden in zijn keel zinken. Toch beet ze weer net niet genoeg door om hem uit zijn leiden te verlossen. O nee hij zou uiteindelijk haar smeken om het af te maken en dan zou Disturbing hem laten doodbloeden..

Onderwerp: Re: Eehm..hello? [Disturbingvoice]