Ehh... Is this our territory?

Wow, het kamp was nu heel ver weg. Thornpaw keek over haar schouder naar achteren en zag enkel een klein stipje dat het kamp moest voorstellen. Maar ze was niet bang, vandaag zou ze nieuwe gebieden ontdekken.plotseling stroomde een geur haar neus binnen. Konijn! Met een reusachtige sprong had Thornpaw het dier al te pakken. Haar tanden zonken in het vlees van het dier en het bloed stroomde uit Thornpaws mond. Ze spuugde het uit. "Meer bloed dan konijn" mompelde ze in zichzelf. Ze groef een gat en deed wat aarde over het konijn. De jacht was nog lang niet gedaan. Plotseling stond Thornpaw stil. Zonder het te weten was ze al een heel stuk verder gelopen. De geurmarkeringen rook ze bijna niet meer. " Oeps, ik moest maar eens terug gaan" zei Thornpaw tegen niemand in het bijzonder. Plotseling hoorde ze geritsel in de takken en even later sprong er een grote bruine kat op haar rug. Thornpaw kromp ineen en verwachtte elk moment klauwen in haar nek te voelen, maar dat gebeurde niet. De kat ging van haar af en keek haar lachend aan. "Desertpaw!" Thornpaw moest nu ook lachen. Ze was zo bezig geweest met het konijn dat ze haar vriendin niet had gehoord. "Wat doe jij hier?" vroeg de gestreepte apprentice vrolijk.

Eerst Desertpaw, daarna een rogue of bloodclanner

Desertpaw had thornpaws geur vanaf het kamp gevolgd. Ze wilde ook mee jagen, en als verassing thornpaw laten schrikken. Een tijdje later was ze al bij de rogue plaats gekomen, wat ze best al ver vond, maar ze was gewoon door gelopen. Even later had ze haar vriendin in het gras zien zitten. Ze had een aanloop genomen, en bovenop thornpaw gesprongen. Ze was van haar afgesprongen, en keek blij naar haar vriendin. "Desertpaw!" Die moest ook lachen. "Wat doe jij hier?" Desertpaw ging zitten, en miauwde avontuurlijk: ''Tja, jou volgen. Ik rook ook prooi, en besloot achteraf maar met je mee te gaan.'' De leerling was hier nog nooit geweest. Zou ze nog wel in het territorium zijn? Want de geuren waren al een eindje weg. ''Eh..thorn..waarom heb je zoveel bloed rond je mond? En waarom zijn we zo ver weg?'' Ze hield er niet zo erg van om buiten de veilige grenzen te jagen.

Een bruine kater liep over de vertrouwde rogue plaatsen. Hij was op jacht. Toen de slanke kater in een zacht briesje de geur van een muis rook grijnzde hij even. Met grote lenige passen ging hij richting het dier. Toen hij een paar vossenlengtes was verwijderd van het kleine diertje ging hij in de sluiphouding zitten en sloop geluidloos door het lange gras. De hoge sprieten gingen langs de kant van zijn buik weg. Ineens tussen een paar grassprieten in zag hij een muis. Leatherpelt ging nog dichter tegen de grond en toen hij bijna bij het diertje aangekomen was, nam hij een grote sierlijke sprong en belande recht op de muis. Zonder een moment te twijfellen doodde hij het grijze beestje. Hij nam het horizontaal tussen zijn witte, scherpe tanden en liep zo een eindje verder. Terwijl hij aan het lopen was voelde hij hoe het diertje een beetje bloedde en er dus bloed in zijn bek kwam. Leatherpelt liep nog een beetje verder en ging dan rustig zitten. Voorzichtig liet hij het dier uit zijn bek vallen vlak voor zijn poten. Daarna nam hij een hap en schrokte het muisje vervolgens op. Maar net als hij ging opstaan rook hij de geur van jonge clankatten. De nieuwschierige kater ging opstaan en liep eropaf. Als hij er bijna was rook hij dat er 2 poezen waren, aan de geur kon hij ook ruiken dat ze niet veel ouder zouden zijn dan zes manen. Leatherpelt had er genoeg van om zich te verstoppen en ging opstaan en stapte rustig op de poezen af, hij wou wel eens weten hoe ze zouden gaan reageren. "Zo, jullie zijn ver van jullie kamp weggegaan" zei hij met een grijns. Het laatste waar hij wou aan denken was vechten met de katten.

Flut

''Tja, jou volgen. Ik rook ook prooi, en besloot achteraf maar met je mee te gaan.' antwoorde Desertpaw vrolijk''Eh..thorn..waarom heb je zoveel bloed rond je mond? En waarom zijn we zo ver weg?'' Thornpaw lachte naar Desertpaw. "Dat bloed was van een dom konijn, en ik was gewoon een beetje afgedwaald.' Thornpaw kreeg plotseling een inval. "He, Desertpaw, nu zijn we op avontuur!" Voor Desertpaw kon reageren hoorde Thornpaw geritsel. "Wat is dat?" vroeg ze twijfelend Plotseling kwam er een grijs bruine kater tevoorschijn. "Zo, jullie zijn ver van jullie kamp weggegaan" Thornpaw sprong bijna een meter de lucht in. "Whaaah, rogue" reageerde ze paniekerig en sprong vlug achter Desertpaw.Thornpaw keek Desertpaw aan en siste: "Desertpawww, doe iets." Normaal was ze niet zo bang maar nu was ze toch serieus geschrokken van die vreemde kat.

"Dat bloed was van een dom konijn, en ik was gewoon een beetje afgedwaald.' Desertpaw moest denken aan een lekker konijn, en begon een beetje te dromen over de smaak van het beest omdat ze erge honger had. Ze moest zo maar gaan jagen. Ze werd wakker door een blije roep van thornpaw: "He, Desertpaw, nu zijn we op avontuur!" Haar zin werd verbroken door hard geritsel. Er kwam een grote kater uit de struiken. "Zo, jullie zijn ver van jullie kamp weggegaan" Thornpaw flipte helemaal van de schrik. "Whaaah, rogue!" Paniekerig sprong ze achter desertpaw. "Desertpawww, doe iets." Eigenlijk wist desertpaw niet zo goed wat ze moest doen. Ze was zelf ook geschrokken. Ze kon niks bedenken, en miauwde langzaam: ''Euhm....wie ben je?'' Het klonk nogal stom, maar op dit moment kon dat desertpaw niks schelen. Ze snoof even onopvallend in de lucht, en rook dat de kater geen geur bijdroeg. Waarschijnlijk was hij inderdaad een rogue. Ze wachtte nog even gespannen af wat de kater zal zeggen.

"Whaaaah rogue" reageerde een van de poezen paniekerig. Daarna sprong ze achter de andere poes en zei iets. Het was onverstaanbaar wat het was. Leatherpelt keek de poezen aan met een blik dat toonde dat hij niet zou aanvallen. "Euhm... Wie ben je?" vroeg de ene poes dan. Leaterpelt grijnsde even en zei toen: "Je moet niet bang zijn, mijn naam is Leatherpelt. Ik ben inderdaad een rogue zoals de ene poes daarnet al duidelijk heeft gemaakt." hij keek de kat die zich probeerde te verstoppen achter de andere poes een ogenblik aan. "Mag ik vragen wie jullie zijn?" vroeg hij emotieloos maar wel behoorlijk vriendelijk. "Ik weet dat jullie uit een clan komen, maar ik ben niet bekend met de verschillende geuren daar. Ik ga niets doen, ik ga jullie niet aanvallen ofzo dus jullie moeten niet angstig zijn." verduidelijke hij. Daarna keek hij de poezen aan wachttend op antwoord.

Inspi loos....

"Je moet niet bang zijn, mijn naam is Leatherpelt. Ik ben inderdaad een rogue zoals de ene poes daarnet al duidelijk heeft gemaakt." Hij keek Thornpaw aan."Mag ik vragen wie jullie zijn?" vroeg hij vriendelijk. "Ik weet dat jullie uit een clan komen, maar ik ben niet bekend met de verschillende geuren daar. Ik ga niets doen, ik ga jullie niet aanvallen ofzo dus jullie moeten niet angstig zijn."Thornpaw twijfelde even en sprong dan achter Desertpaw uit. "Hallo, ik ben Thornpaw en ik kom uit de Windclan en dat is mijn beste vriendin Desertpaw en zij komt ook uit de windclan, en het spijt me dat we misschien op je territorium zijn, maar we waren wat afgedwaald" antwoordde ze vriendelijk terug. De kater leek inderdaad ongevaarlijk. "Wil je met ons mee op jacht?" flapte Thornpaw eruit. Wat had ze nu gezegd? Clankatten jagen toch niet met rogues. Ze staarde naar haar vriendin. Wat zou Desertpaw er van zeggen?

'Katniss, Katniss!' gegil klonk er vanuit de verte, 'Prim?' een poezenstem klonk. Angst groeide, wat was er aan de hand? 'Zus?!' klonk er. Een paniekerige gil klonk, ineens was het stil... 'Primrose!' gilde iemand. Twee groene ogen zette op, een enorm beest verscheen. Wie was dat? Katniss dacht een seconde na en rende daarna weg, niemand kon die hond aan! Was haar zusje vermoord door die hond? Angstig liet Katniss haar poten over de grond heen gaan, even dacht ze niet na en klom ze razendsnel in een boom. 'Het zijn beesten...' snikte Katniss. Helaas kon ze haar zus niet meer redden, het enige wat haar pijn kon doen was dat...

Angstig gepiep klonk, een muis bevond zich onder de poten van een bruine poes. 'Damn.' zei ze. Vandaag had ze dus geen kans meer op prooi, vooral niet in deze buurt... Jammer genoeg had ze het dus ook verprutst voor de andere rogue's die er leefde, wat raar, dit gebeurde werkelijk nooit tijdens de jacht... Het was zeker iets anders geweest. Ja hoor, vrijwel meteen hoorde Katniss stemmen. Snel dook ze weg en keek naar een paar katten vanuit de struiken, hopend dat de katten haar niet opmerkten. Het was bijna onmogelijk, slechts alleen wanneer een van die katten haar zal zien zou ze gesnapt kunnen worden. 'I will survive...' fluisterde Katniss zacht.

"Je moet niet bang zijn, mijn naam is Leatherpelt. Ik ben inderdaad een rogue zoals de ene poes daarnet al duidelijk heeft gemaakt." Hij keek thornpaw aan en mauwde: "Mag ik vragen wie jullie zijn?" Hij zei daarna: "Ik weet dat jullie uit een clan komen, maar ik ben niet bekend met de verschillende geuren daar. Ik ga niets doen, ik ga jullie niet aanvallen ofzo dus jullie moeten niet angstig zijn." Net voor desertpaw wat vertrouwder nog iets wilde zeggen, sprong thornpaw achter haar vandaan. "Hallo, ik ben Thornpaw en ik kom uit de Windclan en dat is mijn beste vriendin Desertpaw en zij komt ook uit de windclan, en het spijt me dat we misschien op je territorium zijn, maar we waren wat afgedwaald" Desertpaw zuchtte. Zoveel hoefde de rogue ook niet te weten. Maar dat maakte niet zoveel meer uit. De kater zag er niet gemeen uit, dus floepte haar vriendin er achteraan: "Wil je met ons mee op jacht?"Opeens leek ze zich te bedenken, en keek desertpaw vragend aan. Die haalde haar schouders op, en zei langzaam: ''Euhm..ja leuk. Ik heb toch honger.'' Het was niet zo gepast, maar ze hoopte dat thornpaw en leatherpelt het ook goed vonden. Plotseling hoorde ze gefluister: ''I will survive...'' Ze keek in de richting waar het vandaan kwam. Er gebeurden zoveel dingen te gelijk! Er zat nog een vreemde kat verborgen in het gras!

''Euhm..ja leuk. Ik heb toch honger.'' Thornpaw haalde opgelucht adem. Desertpaw vond het niet echt erg dat ze aan een rogue had gevraagd om mee te jagen.''I will survive...'' Thornpaw keek verschrikt op. Het kwam uit het hoge gras. "Wraaaah" Thornpaw sprong naar d plek toe waar ze de stem had gehoord. Deze keer zou ze zich niet onnodig bang laten maken door een rogue. Met een halve draai, lande ze voor de rogue. "Was jij ons aan het bespioneren?" vroeg ze ietwat verontwaardigd. Plotseling besefte dat ze dat beter niet had kunnen vragen. Leatherpelt was een vriendelijke kat, maar dat betekende niet dat alle katten zo waren. Ze krabbelde snel terug. Wat zou die vreemde kat doen? Thornpaw maakte een sprongetje opzij en wachtte angstig af.

Onderwerp: Re: Ehh... Is this our territory?