Save my skin~

Onderwerp: Save my skin~ za 18 aug 2012 - 15:12

_{Rustig wandelde de robuuske kater het kamp binnen. Na een dagje lekker gejaagd te hebben verdien je zeker toch wel rust hé? Zijn aqua blauwe ogen stonden vriendelijk, tot nu toe. Zo snel was Wolftail niet op zijn teentjes getrapt hoor. Hij kon best zijn woede behouden en barst niet vaak uit. Maar je weet nooit.. Zijn dikke staart sloeg hij over zijn poten toen 'ie ging zitten. Gewoon, simpelweg in een van de hoekjes in het kamp. Hier had hij een goed zicht op iedereen. Daar hield hij van. Weten waar je was, en wat er allemaal gaande was. De kater trok eventjes met zijn oren toen er twee kittens op 'm af stormde. Een zwak gevoel vertelde hem dat die twee straks niet meer konden afremmen, en ja. Je weet wel wat er dan gebeurd. En zoals Wolftail al verwacht had bonsde de twee kittens tegen hem aan en keken 'm met grote oogjes aan. Met een vriendelijke lach begroette hij de Queen van de twee kits, en wees met zijn staartpunt naar hun moeder. Het duurde gelukkig niet al té lang of de twee pluizeballen hadden het door. Vrolijk trippelde ze terug weg, en lieten Wolftail alleen achter. Een onhoorbare zucht van opluchting rolde over zijn lippen. Hij was blij dat er niemand in paniek raakte door het kleine accident. Wolftail krulde zijn pluis staart weer rond zijn voorpoten, en bekeek weer eens het kamp.

Open}

Onderwerp: Re: Save my skin~ do 23 aug 2012 - 21:02

Rustig opende Brambleberry haar ogen. Een geeuw ontsnapte uit haar mond toen ze toe keek hoe twee kittens vol energie de Nursery uit renden. Even gaf Brambleberry ze de tijd en inderdaad; na een tijdje kwamen ze met een beetje beschaamde, maar toch vrolijke uitdrukkingen de Nursery weer binnen rennen. Een glimlach verscheen op Brambleberry's gezicht. Ze wist dat de kittens er niet al te lang over in zouden zitten en binnenkort de Nursery weer uit zouden rennen.

Na een tijdje naar de kittens die in en uit de Nursery renden te hebben gekeken, stond Brambleberry op en trippelde ze de Nursery uit. Het zonnetje scheen fel, maar toch was het niet al te heet door het kleine briesje dat het kamp binnenkwam. Ze keek even rond en zag verschillende Warriors en Apprentices het kamp in en uit komen. Ze miste het wel om Warrior te zijn, maar het was natuurlijk ook geweldig om Queen te zijn en dat zou ook niet eeuwig duren. Zo lang het duurde moest ze er maar gewoon van genieten. Ze ging voor de Nursery zitten en begon met lange halen haar vacht te wassen. Haar rug, haar borst, haar staart, haar poten... En natuurlijk moesten haar oren ook. Ze likte één van haar voorpootjes en haalde die een paar keer over haar oren. Genietend liet ze het zonnetje haar vacht opdrogen, totdat ze er genoeg van kreeg en op stond om een beetje te bewegen. Ze keek nog eens rond en spotte Wolftail in een hoekje. Rustig liep ze naar hem toe. "Ha Wolftail." begroette ze hem, "Al fijn gejaagd vandaag?"

Onderwerp: Re: Save my skin~ do 23 aug 2012 - 21:33

_{Zijn aandacht was nog steeds gevestigd op de nursery. Elk moment zouden er weet kits uit kunnen rennen dus was het handig om even een oog in het zeil te houden. Hij vouwde zijn grijze oren naar voor toen -er in plaats van een kitten- een Queen uit trede. Zijn cyaan blauwe ogen strak op haar gericht volgde hij haar bewegingen. Na een tijdje kwam ze op hem af en begroette Wolftail vriendelijk. "Ha Wolftail." Ze klonk wel aardig. Maar eerlijk gezegd had 'ie niks met Queens. Ze waren wel aardig, dat was het probleem niet. Gewoon, ze konden elk moment naar je uitvliegen, en dat was nou net iets dat hij haatte. 'Hey Brambleberry.' Klonk zijn stem toonloos. Wolftail stond wel bekend als aardige en vriendelijke kater in de Clan dus moest ze er niks gaan achter zoeken. "Al fijn gejaagd vandaag?" Hij schonk haar z'n aandacht en liet een onhoorbare zucht over zijn lippen rollen. Dat had hij zeker. Dat zeker.' Beaamde de warrior eerlijk. Het was zijn plicht als warrior om dat te doen dus was het wel een rare vraag. Er waren ook katten die de hele dag lekker luieren, maar zo was de grijze kater niet. Hij hield ermeer van om de hele dag erop uit te gaan. Het liefst in zijn eentje maar met z'n tweeën was dat ook oké. Zijn grijs/bruine staart tikte op een rustig ritme tegen de grond. Het maakte 'm eventjes niet uit dat er een stilte was gevallen. Vaak verbrak een van de twee die wel. En deze keer was het Wolftail die die stap nam. 'Hoe gaat het?' Vroeg hij met een rustige ondertoon. Niemand op zijn teentjes trappen, want anders kon je nog veel problemen verwachten hield 'ie zich altijd voor. De grote kater bukte zich eventjes om wat gras tussen zijn nagels te pulken. Dat was hatelijk. Dat je net terugkeerde met een boel gras als cadeau. Vervolgens tilde 'ie zijn hoofd weer op en sloot zijn cyaan blauwe ogen, om ze vervolgens weer te openen. Hij bestudeerde de kattin voor hem eens een keertje goed. Ouder dan hem was ze zeker. Ze had ook een bruine vacht met lichter gekleurde tinten erin. Als hij eerlijk moest toegeven was ze wel een mooi plaatje. Nog een laatste keer wierp hij zijn blik op de nursery. Want het zou on-nodig zijn om naar die plek te staren, aangezien de meeste Queens nu wel wakker werden. Het zou een rare sfeer wekken als de kater als een halve gare naar de kittens bleef staren. Na een tijdje zijn aandacht op de poes gericht te houden nam 'ie eens een kijke rond het kamp. De grote ruimte was goed gevuld met sterke warriors. Jong en oud. De elders waren hun dagelijkse ritueel aan het uitvoeren, en de meeste apprentice's waren er opuit met hun mentor. Hijzelf was geen mentor, en had dus ook geen apprentice toegewezen. 'T was wel handig want dan moest 'ie niet rekening houden met andere, en kon Wolftail weggaan wanneer hij wilde zonder een kleine kat aan zijn vieten te hebben. Zijn blik rolde over de plekken, en bleef weer haken op de Queen. 'Ga anders even mee jagen? Té veel prooi kan nooit kwaad zeker?' Mauwde 'ie tegen haar. Het was een soort van kans om d'r beter te leren kennen. Aangezien ze waarschijnlijk ooi de nursery zou verlaten, en dus weer een normale warrior ging worden zou het geen kwaad doen om elkaar te leren kennen zeker? Weer rolde een zucht over zijn lippen, maar deze keer hoorbaar. Het was geen zucht van verveling, maar gewoon, een zucht.. De grijze kater tilde zijn hele lichaam op en strekte moeizaam zijn ledematen. Hij had al de hele tijd op de grond gezeten dus was het wel handig om zichzelf eerst te strekken voordat 'ie zou gaan wandelen. En jagen. Hij wachtte niet echt op haar antwoord, maar trippelde al naar de kamp ingang. Wolftail kon evengoed alleen gaan jagen zonder een Queen waar hij op moest letten. Ze kon misschien ouder dan hem zijn maar ze was het warrior zijn waarschijnlijk al afgeleerd. En het was geen leuk gedacht om een doodde Queen op zijn geweten te hebben. Wolftail plakte snel een vrolijek lach op zijn gelaat en slenterde vervolgens door de uitgang van het Shadowclan kamp. Hij had vandaag al gejaagd en dus zijn taak al volbracht. Maar het kon nooit kwaad om eens ene handje meer te helpen zeker? Af en toe wierp 'ie een blik naar achter om te zien of alles oké was. Het territorium kon vol gevaren zitten, en er kon zelfs zonder je "t wist een vos je op de hielen zitten. Maar het kon ook gewoon zijn dat Brambleberry hem niet volgde. Dat was dan haar probleem, hij kon best op zichzelf passen. En zijn moest ook waarschijnlijk dadelijk terug naar haar kittens. Tja, we zullen wel zien zeker? Na een poos gewandeld te hebben pikte 'ie toch uiteindelijk de geur van prooi op. Nog geen seconde later schoot de grijze kater in jacht houding, en sloop geruisloos voort. Hij begon het dier al in zicht te krijgen na een paar minuten. Het was een mollige muis, en zeker een mondvol voor een warrior. Dus zeker de moeite om achterna te zitten. Poot voor poot kwam het lichaam van Wolftail dichter bij het prooidier. En uiteindelijk schoot de warrior toch naar voor, en plukte het dier weg. Voor dat 'ie lawaai kon maken beet Wolftail het dood met een beet in zijn nek. Zo, dat was dat. Trots raapte hij het dier op, en liet het dan weer vallen. Het was het beste om er nu even aarde of wat dan ook over te werpen. Anders zouden andere katten het kunnen pikken. Zoals 'ie al dacht schopte hij er wat aarde over en begroef het dier. Nadat hij er klaar mee was draaide hij zich om, klaar voor zijn volgende prooi te vangen.}

Onderwerp: Re: Save my skin~ vr 24 aug 2012 - 13:29

"Hey Brambleberry." groette Wolftail haar terug, gevold door een "Dat zeker." Brambleberry knikte. Iets aan Wolftail's stem liet merken dat hij... Tsja, wat eigenlijk? Was hij verveeld? Of vond hij het gewoon irritant dat Brambleberry met hem praatte? Veel kon ze niet opmaken uit de ongemakkelijke stilte die volgde. Ze trok even met haar oren, op deze manier kon ze net zo goed terug gaan naar de Nursery. Gelukkig verbrak Wolftail de stilte. "Hoe gaat het?" vroeg hij. Hoe het ging? Nou, niet al te best. Ze had een kitten van een kater die nog niet wist dat hij vader was en als hij het wist zou hij het misschien niet eens willen. Ja hoor, het ging geweldig. "Goed hoor." loog ze gladjes. Eigenlijk zou ze nu moeten vragen hoe het met Wolftail ging, maar daar had ze geen zin in. Als hij zo nodig iets kwijt zou moeten kon hij dat gewoon zeggen. Ze zuchtte even onhoorbaar. Plots merkte ze dat Wolftail haar in zich aan het opnemen was en zij deed hetzelfde. Wolftail zag er best wel jong uit, waarschijnlijk pas een maan warrior. Zijn blauwe ogen maakten een best mooi contrast met zijn cyperse grijze vacht. Brambleberry schrok op uit haar gedachten toen hij iets aan haar vroeg. "Ga anders even mee jagen? Té veel prooi kan nooit kwaad zeker?" Even keek Brambleberry bezorgd achterom naar de Nursery. Zou ze wel moeten gaan? Zou ze niet bij Dimkit moeten blijven? "Nou.." Ze wist dat ze eigenlijk nee moest zeggen, maar ze had zo veel zin om weer even het kamp uit te gaan. Dimkit zou wel veilig zijn bij de andere Queens. "Oké dan." zei ze toen ze zich omdraaide, maar ze merkte dat Wolftail haar al voor was gegaan. Vlug rende ze achter zijn geurspoor aan met een ondeugende glans in haar ogen. Ze passeerde de kamp ingang en begon harder te rennen. Het briesje dat in het kamp woei was hier zeker harder en ze genoot van de frisse lucht die haar neusgaten vulden. Ze renden en renden en kwam uiteindelijk aan bij een plek waar Wolftails geur heel sterk was. Snel verstopte ze zich achter een struik. Ze tuurde door de bladeren van de struik heen en merkte dat ze nog net op tijd was geweest om Wolftail een dikke muis te zien vangen. Met een ondeugende glans in haar ogen sprong ze van achter de struik op Wolftails rug en drukte hem voorzichtig op de grond. "Mooie vangst." miauwde ze in zijn oor en ze sprong lachend van zijn rug af. Ze sprong weer overeind en keek even rond met haar ogen half dichtgeknepen. Ze spotte een dikke mus die rustig wormen uit de grond aan het halen was en sloop er op af. Met een grote sprong landde ze op het diertje en beet hem meteen dood, waarna ze hem voor Wolftails poten legde en hem tevreden aankeek. Ook al was ze een Queen, ze had haar jachtkunsten niet verleerd, waar ze stiekem best heel trots op was.

Hm ik kan je niet overbruggen Chi D:
Maar dankzij jou krijg ik wel weer inspi voor haar ^^

Onderwerp: Re: Save my skin~ vr 24 aug 2012 - 15:12

_{Dichtbij hoorde de grijze kater nog iets roffelen. Toen hij zijn neus wat dichterbij stak ving hij de geur van een vogel op. Welke soort 't was kon 'ie niet plaatsen. Net toen Wolftail in zijn houding ging sprong een gedaante op zijn rug. Een zacht gepiep rolde over zijn lippen toen de kattin hem tegen de grond gedrukt hield. Queen of niet, pit had ze nog genoeg. Nors stond de kater op en schudde het vuil uit zijn vacht. Ookal was hij slecht gezind, hij wierp geen kwade of boze blik op de poes. Ze wou gewoon wat dollen, niet dan? In plaats daarvan bekeek hij de tactieken die ze gebruikte op de mus. Dat was waarschijnlijk de vogel die 'ie zojuist ook nog gespot had. Brambleberry deed alles nog volgens het boekje. Direct de beet aanpassen nadat ze het dier in handen kreeg. Als je dat niet deed dan bleef er nog een schrille doodskreet achter en verjoeg dat alle prooi in de na-bijderheid. Hij keek vurig af op het dier dat voor zijn poten werd gelegd. Maar er kwam echter geen compliment uit zijn keel. Ze kon misschien wel trots zijn op haar vangst, maar Wolftail overtuigen was lastig. Vooral als 'ie je niet kende. En Brambleberry maakte niet echt een goede indruk op hem. Hij snoof de lucht triomfantelijk in en verloste zijn lichaam van de zithouding. `We kunnen beter verder gaan, die verrassingsaanval van je zou wel eens alle prooi verjaagd hebben.´ Mauwde 'ie met een zware ondertoon. Waarna mate hij zijn hoofd in de lucht wierp, en brut weg stapte. De kattin mocht zijn pad betreden, of niet. Dat lag aan haar. Wolftail zou er niet bepaald om treuren als ze nu weg ging. Dat.n had hij wat tijd voor zichzelf, en kon hij zich beter focussen. Wolftail was loyaal en sociaal, maar op sommigen punten -zoals in dit geval- komt 'ie vaak asociaal over. Nog een keer nam de grijze kater de lucht in hem op en ontdekte een straffe geur van rat op. Hij had eerlijk gezegd nog nooit een rat gezien, maar herkende de geur door zijn mentor die het hem geleerd had. En hij wist ook dat als er één rat was, er honderden ratten waren. Het kon gevaarlijk worden voor de Queen die hij bij had. Maar ook gevaarlijk voor zichzelf. Het was beter dat hij nu omdraaide en een andere route zou kiezen. Wanneer ze terug in het kamp waren zou 'ie de andere katten wel waarschuwen voor enig ratten over spoeling. De jonge warrior nam een scherpe afslag en keerde om. Toen 'ie de blik van Brambleberry te pakken kreeg trok hij duidelijk met zijn oren naar de weg waar de ratten waren. `Ratten.´ Zei hij op een normale toon. Zonder emotie of medelijden. De staartpunt van Wolftail wenkte naar de Queen dat ze hem moest volgen. Het kon hem geen zak schelen dat ze ervarener was dan hem, zij was hier de schadelijke Queen, en hij de gezonde sterke warrior. Misschien dat als de kattin zijn vertrouwen wint hij wel wat minder onbeschoft werd. Hij schudde zijn hoofd en schonk zijn attentie aan het pad dat ze bewandelde. Daarnet had hij nog ergens de geur van prooi geroken. Maar of die er nog steeds was dat betwijfelde Wolftail deels. Maar hij nam toch het risico en trippelde naar de plek waar 'ie een paar tellen geleden nog stond. Maar helaas, de geur was al verouderd. Een geïrriteerde blik gleed over zijn gelaat, en hij rukte zijn lichaam om. Vanaf dat de kattin met hem mee was liep alles fout. Een zucht rolde over zijn lippen. Misschien kwam het wel gewoon door hem zelf? Misschien moest 'ie de kattin toch maar wat vertrouwen toe wensen. Nee, alles verliep nog goed, en Brambleberry deed niet echt de moeite als hij eerlijk moest beamen. `Weet jij nog een plek waar we kunnen jagen, of enige patrouilles die nog uitgevoerd moeten worden?´ vroeg Wolftail op een kleine spottende toon aan haar. Je merkte duidelijk dat hij toch niet in d'r oordeel zou geloven. Ze was een Queen, en zou zowieso vermoeid zijn door haar kittens. Dus waarom zou ze nog te goed weten wat ze deed? Heel even kwam Wolftail op het idee om terug te keren naar het kamp, en Brambleberry af te zetten bij de nursery. Vandaag was het zijn dag niet echt, en dat irriteerde hem serieus. Hij haatte het zelfs om af te gaan in andersmans buurt. En vooral omdat zij ouder was dan hem wou 'ie zijn beste beentje er voor zetten. Niet in vriendelijkheid, maar in zijn punten. Wat hij allemaal kon. Zoals jagen, vechten, en alles wat hij geleerd had op zijn training. De bruuske kater wierp een behaaglijke blik op de bruin getinte kattin, zoals;komt er nog wat van? Maar zodra 'ie naar haar keek viel de vacht hem weer op. Het was een speciaal kleurtje, iets dat je minder vaak ontmoette dan de vacht die Wolftail was toe geschonken. Hij was blij met zijn vacht en alles hoor. Het was gewoon raar om eens een speciaal geval te zien. Hij wierp zijn blik naar de grond en stopte met naar haar vacht te staren. Wie weet wat moest ze daarvan wel niet denken? Hij gaf snel een paar likken aan zijn borstkas en wachtte dan af op wat de Queen zou uitvoeren, of zeggen.}

Onderwerp: Re: Save my skin~