Wasn't losing my mind

Vrolijk trippelde Longtail door het uitgebreide bos. Voor zijn sterk gebouwde lijf en grote poten was de tred van de kater verrassend luchtig. Een tapijt van vochtig mos, laaghangende varens en bladeren slorpte het geluid van zijn pootstappen gretig op. Longtail bewoog zich behoudzaam voort. Zijn ogen flitsten heen en weer langs de bomen en struiken. De bewegingen scannend alsof hij een röntgenbril op had sloop de kater verder. De prooi bleef uit. De krijger ademde nog eens die in, geur wervelden om hem heen maar geen daarvan was die van een woelmuisje, of een merel. Toch werd hij geprikkeld door een andere geur; de rivier. Automatisch maakten zijn gedachten de overstap naar haar. Naar de poes die hij lief had, naar de kat die zijn hart had veroverd en zijn wereld roze kleurde: Snowrose. Het tabbystrepen patroon dat zich opsplitste in een sneeuw witte vacht met symmetrische, zilvergrijze tekeningen en haar soepele, zacht bouw waren voor hem synoniemen voor schoonheid geworden. Maar toch was het haar vriendelijke, licht onzekere karakter dat hem had betoverd. Ergens voelde de kater zich beschaamd dat hij het geluid van de kabbelende golven als 'normaal' beschouwde maar dat gevoel verdrong Longtail snel met de gedachte dat het Starclans wil was geweest. De glanzende striem gevuld met water onthulde zich tussen de bomen. Even ging zijn blik hoopvol uit naar Snowrose, maar het was doodstil aan de overkant van de stroming. Schaapachtig glimlachend haalde hij zijn schouders op en sloop verder langs de kant van de rivier. Na een korte wandeling kwam hij uit bij het centrum van de 5 clans; de vierboom. De kater ademde diep in. De geur van kat was oud maar door zijn massale aanwezigheid nog steeds sterk. Errgens vond hij een spoortje van een vos, iets wat hij aan Bluestar zou moeten melden. Maar het was een andere geur die hem het meeste opviel: duif. Likkebaardend sloop hij verder. Honger knorde als een humeurige das bij de gedachte aan verse prooi. Eerst de clan, dan de warrior, galmde het door zijn hoofd. In vlugge passen sloop Longtail dichter bij, er was niets dat zijn komst verriedede. Snel als een adder zakte de krijger in jachthouding. Door zijn poten gebogen en met zijn kop een muizenstapje boven de grond. Een zwart, onbeweeglijk oog priemde in het zijne. Het kleine, grijze beest fladderde wild met zijn vleugels en koerde schuw. De duif maakte een soort dansje en vloog op, net als zijn vrienden. "Muizendrek", mompelde Longtail, zichzelf vervloekend. Een gerepte mauw klonk uit het niets:"Wie is daar?"De woorden bleven in de lucht hangen. Verwonderd rechte hij zich en wandelde oplettend uit de struiken.Bij het zien van zijn tegenspeelster ontspande Longtail zijn spieren en liet een weemoedige glimlach zijn lippen manipuleren. "Hallo Mapleleaf", mauwde hij zijn clangenoot toe. Hij gaf haar een vriendelijk tikje met zijn staart. "Ben je ook op jacht?", vervolgde de kater vrolijk.

{Flupt}