I will never replace you!

Onderwerp: I will never replace you! do 30 aug 2012 - 13:30

_{Het gesprek met Breakingpaw was niet verlopen zoals hij had gewild. Hij wou niet dat ze hem haatte. Maar als een goede vader liet Smoketear haar nu met rust, zo dat ze zelf het gevecht die ze nu had uit kon vechten. Daar bij kon Smoketear haar nu niet helpen. De kittens waren nog maar net geboren, en Smoketear had afgesproken met Autumnpaw, zijn zoon. Hij wou goed met hem praten, en als het goed verliep konden ze misschien ook nog even wat doen. Smoketear verliet de warriors den en liep rustig naar de prooi stapel. Hij koos daar een lijster uit. Een lijster? De meeste Riverclan katten jaagde niet op vogels. Ag, wat maakte het ook uit. Hij nam een lijster en ging daar mee aan de zij kant van het kamp zitten. Hij trok de veren er af en begon rustig van het dier te eten. Toen hij klaar was begroef hij de botjes en liep daarna het kamp uit. De kittens hadden nog steeds niet hun ogen geopend, dat zou over een week of twee wel gebeuren. Smoketear wou eerst nog even jagen. Hij wist namelijk om welke tijd hij had afgesproken, en hij had nog wel even om te jagen. Hij verliet het kamp en liep het bos in. Hij snoof de lucht op en rook de geur van waterrat. Smoketear zakte in een sluiphouding en zag een eindje veder op bij een klein beekje een waterrat drinken. Smoketear vouwde zijn oren naar achteren en liet zijn staart stil hangen. Hij ging nog wat lager op z'n poten staan en sloop zo naar voren. Op een perfecte afstand bleef hij staan en nam daarna een perfecte sprong, met zijn voorpoten recht op het waterratje. Hij klauwde het dier om hoog en ving 'm in zijn bek, meteen beet hij het dier dood, zonder dat het dier ook maar enig geluid had gemaakt om anderen te alarmeren. Smoketear begroef het dier en ging daarna meteen op zoek naar zijn volgende doelwit. Hij sloop rustig veder door het kleine bos. Hij keek rond maar zag niks. Hij sloop veder. Na een poosje merkte hij nog een waterrat op, die zat op iets te knabbelen aan het zelfde beekje alleen dan een eind veder op van waar hij zonet die andere waterrat had gevangen. Smoketear sloop er op af op de zelfde fanatieke manier. Op een gepaste afstand bleef hij staan en sprong toen op het dier en dode het door middel van zijn nagel in zijn nek te steken. Dood. Met die waterrat liep hij terug naar waar hij zijn eerste had gevangen. De tijd was snel gegaan, en hij had nog genoeg tijd om terug te gaan naar het kamp en vervolgens naar de afspreek plaats te gaan. En dat deed hij. Hij draafde op een snelle lenige tempo terug naar het kamp. Toen hij éénmaal bij het kamp was liep hij naar binnen met de twee waterratten, die legde hij op de prooistapel. Enkele warriors gaven hem een compliment en Smoketear knikte enkel als bedankje. Hij verliet het kamp weer en ging naar haar het Klein bos. Toen hij daar aan kwam ging hij bij de grote eik zitten en wachtte af tot zijn kit zou komen. Hij moest hem hem praten, want hij wou niet nog een kitten kwijt raken om dat Lastbreathe hem niet had verteld over dat ze zwanger was. Nog steeds was hij daar door best wel pissig. Maar hij liet het er maar bij, het was gebeurd, en de tijd kon hij niet meer terug draaien, dus moest het op de moeilijke manier.

&Autumnpaw.}

Autumnpaw liet de zon op zijn gezicht straalde en keek met gesloten ogen naar de lichtblauwe hemen boven hem. Hij zat naast de prooistapel en knikte steeds een komende kat vriendelijk toe. Zijn koperen ogen hielden de Warrior Den in de gaten en zag zijn vader er uitkomen. Vlug stond Autumnpaw. op en verdween voordat zijn vader iets door had in de schaduw. Smoketear had gisteren gevraagd of hij Autumnpaw vandaag kon spreken. Autumnpaw had ja geknikt en er was een plaats bij gekomen, Het Kleine Bos. Hij wachtte tot zijn vader het camp uitging en ver genoeg was, en vertrok toen ook door het riet. Hij ging echter de andere kant op. Autumnpaw kwam aan bij Het Klein Bos en besloot om hier eens te jagen. Jagen was iets wat hij zelf moest leren, vechten ook. Autumnpaw had nooit enige training gehad van zijn Mentor, Moonshine. Lastbreathe had hem echter aangeboden om hem te trainen, maar hij moest er nog over nadenken. Autumnpaw spitste zijn oren en luisterde naar elk geluid in het Kleine Bos, zijn adem bijna ingehouden. Hij opende zijn bek ver genoeg open, om de geuren in zijn geurklieren te laten komen. Hij had al enkele geuren leren kennen, maar nog niet alles. Bosmuis. Die geur kende hij wel en had was ook nog eens vlakbij. Autumnpaw stopte met bewegen en liet zijn ogen over de bladeren en het zand glijden. Wat verderop, bij de uitstekende wortel van een jonge boom, zat een vette bosmuis te eten van een zaadje. Autumnpaw zakte door zijn flanken en sloop er zo stil mogelijk op af. Het zand dempte gelukkig zijn stappen en de wind ging oostwaarts, dus vanaf de zijkant. Hij voelde de wind zijn vacht tegen zijn lijf drukken en knipperde met zijn oog toen daar zand in kwam. Maar de muis bleef druk door eten en had inmiddels al een tweede zaadje gevonden. Autumnpaw besloot dat hij nu wel dicht bij genoeg was en sprong recht op de muis af, zijn voorpoten landde op het beest. Hij goed staan en liet de muis weer ontsnappen, maar voordat hij ver weg genoeg was, mepte Autumnpaw het bruine beestje de lucht in en ving hem op met een sprong, om hem daarna te doden. Het luide gepiep had echter de rest ook weg gejaagd, dus hier had hij niks meer te zoeken. Hij nam de muis mee en begroef hem verderop, om verder te gaan met de jacht. Vogel. Het was ongebruikelijk voor Riverclankatten, maar er was een wel vogel bij hem. Wat verderop zat een bruine merel in de grond te wroeten met haar snavel. Autumnpaw likte zijn droge lippen en zijn snorharen trilde, terwijl hij zich omdraaide en weer in sluiphouding kroop. Echter nu een voor de vogels, eentje waaruit hij gemakkelijk kon opspringen als ze weg vloog. De wind waaide in zijn gezicht en Autumnpaw voelde zich vrij. Alles om hem heen was vredig en stil. Alles leek prefect en...*Krak* hij was zo druk geweest met alleen de vogel, dat hij het takje over het hoofd had gezien. De vogel floot alarmerend op en Autumnpaw sprong erachter na, mis. Hij maakte een vreemde draaide en lande maar net met zijn vier poten op de grond. De vogel vloog weg en verdween tussen de bladeren van een boom, waar ze verder ging met waarschuwen van de rest. Geen vogel dus. Wat teleurgesteld liep Autumnpaw weer weg en groef zijn muis weer op, om hem naar het camp te brengen. Echter besefte hij dat het al bijna tijd was voor zijn afspraak en besloot hij om daar de muis weer te begraven. Autumnpaw vertrok naar een grote eik en zag daar al de langharige bruine gestalte van zijn vader al. Vlug begroef hij de muis weer en liep op Smoketear af. Autumnpaw ging voor hem stil staan en plofte neer in het zand. Enkele minuten dreven voorbij, voordat het hoge woord eruit was, ''Hoi pa''

(kort)

_{Smoketear ademde even in en uit. Zo vaak was hij niet zenuwachtig. Maar nu wel. Hij haatte het om ruzie te hebben met zijn kittens. Smokepaw had hem wel vergeven, Fluffpaw wist hij niet, en Bravepaw wist hij ook niet, Breakingpaw kotste hem nu uit, en tja, Autumnpaw ging hij nu zo dus achter komen. En hij hoopte zo dat hij niet boos op hem ging worden. Misschien zou hij wel boos worden, maar niet zoals Breakingpaw. Hij hoopte dat Autumnpaw hem in ieder geval de kans gaf om alles van tot de bodem uit te leggen. Hij hoorde geritsel, en daarna kwam zijn zoon in beeld. Smoketear zette een vaderlijke glimlach op, die vaderlijke liefde uit straalde, en dat was op recht. Hij hield van zijn kittens. Ze allemaal. Ook de nieuwelingen. Autumnpaw kwam voor hem staan en ging daarna zitten. Zwijgend bleven ze elkaar aan kijken, tot de eerste woorden uit Autumnpaw's bekje waren. ''Hoi pa'', zei zn zoon. Smoketear keek zijn zoon aan. 'Hallo, mijn zoon,' begon hij. Smoketear leek veel op zijn vader. Hij was dan geen leider, maar hij straalde wel leiderschap uit, in ieder geval de macht daar voor. 'Ik denk dat je wel weet waarom ik heb gevraagd om te komen om met je te praten?' ging hij veder waarna hij zijn zoon recht in de ogen aan keek. 'Ik wil graag met je praten over de onverwachte komst van de nieuwe kittens, en ik wil haat en ruzie voorkomen, snap je dat?' Ging hij vervolgens veder. 'Ik zelf wist ook niet dat ik op nieuw vader zou worden, dat was mijn bedoeling ook helemaal niet, maar het is wel gebeurd, en ik moet er voor hun zijn, als een vader,' ging hij veder. Op zoek naar de juiste woorden keek hij zijn zoon na. 'Ik wil dus ook weer niet zeggen dat ik niet van hun hou, ik hou wel degelijk van hun. Maar ik wil ook niet jou, en de anderen het gevoel geven dat ik jullie vervangen heb, helemaal niet, ik hou nog net zo veel van jullie, ook nu de kittens er zijn, ik hou nog net zo veel van jullie, en daar zou ik ook niet mee stoppen, vergeet dat niet, mijn zoon,' sprak hij waarna hij een stap dichterbij kwam. Hij wou niet gehaat worden door zijn eigen kittens. Dat was wel het laatste dat hij wou.}

Vogels vlogen al fluitend over en maakte dat ze weg kwamen van de twee katten. 'Hallo, mijn zoon,' was het antwoord van zijn vader, hij straalde macht aan en iets wat Autumnpaw erg gemist had, vaderliefde. Hij sloot zijn ogen enkele tellen en dacht terug aan de tijd voordat zijn vader met Lastbreathe ging, hij zag Lotusleaf voorbijkomen en slikte. Zal zij het ook kunnen vergeven? Autumnpaw opende zijn koperen ogen weer en keek weer naar zijn vader. 'Ik denk dat je wel weet waarom ik heb gevraagd om te komen om met je te praten?' vroeg die ''Waarom ben ik hier?'' vroeg Autumnpaw terug aan Smoketear. Die antwoordde vrijwel onmiddelijk en Autumnpaw spitste zijn oren, om elk geluidje op te vallen, om de toon in de stem te kunnen horen. 'Ik wil graag met je praten over de onverwachte komst van de nieuwe kittens, en ik wil haat en ruzie voorkomen, snap je dat?' Ging hij vervolgens verder, Autumnpaw knikte vaag en luisterde verder. 'Ik zelf wist ook niet dat ik op nieuw vader zou worden, dat was mijn bedoeling ook helemaal niet, maar het is wel gebeurd, en ik moet er voor hun zijn, als een vader,' ging hij verder, Autumnpaw trok zijn oren enkele tellen naar achteren, niet weten dat je vader werd? 'Ik wil dus ook weer niet zeggen dat ik niet van hun hou, ik hou wel degelijk van hun. Maar ik wil ook niet jou, en de anderen het gevoel geven dat ik jullie vervangen heb, helemaal niet, ik hou nog net zo veel van jullie, ook nu de kittens er zijn, ik hou nog net zo veel van jullie, en daar zou ik ook niet mee stoppen, vergeet dat niet, mijn zoon,' wat een gehou. Autumnpaw had zijn oren weer naar voren gedaan en liet de woorden doordringen. Mijn zoon. Er schoten katten voorbij in zijn rommelige gedachtens, Breakingpaw, Lastbreathe, Smokepaw, Applepaw, Mintpaw. Het ging er vlug en Autumnpaw moest zijn ogen weer sloten, om vervolgens een steek in zijn kop te voelen. Autumnpaw opende zijn ogen weer en keek langs zijn vader, naar het schors van de eik. Zal hij pa tevreden stellen? ''Oké'' fluisterde hij bijna, het was alsof de letters niet over zijn lippen wouden gaan. ''Ik vindt het goed''dit was luider, de volume van zijn gewone stem. En nu? Autumnpaw stond op en liep naar z,n vader toe, hij verstopte zijn snuit in diens vacht en snoof de muffe geur op. Vertrouwd, zo voelde het. Hij voelde zich weer klein, als Autumnkit. Alle geluiden om hem heen werden zacht en gingen op de achtergrond, behalve het kloppen van Smoketear,s hart en zijn zachte ademhaling. Als vanzelf ging de Apprentice spinnen, het geronk mengde zich in de twee andere geluiden. Autumnpaw haalde zijn kop weer terug en liep weer wat naar achteren en keek toen z,n vader glimlachend aan. ''Ik ben tevreden voor nu'' Hij knipperde met zijn ogen en ademde de frisse lucht in. Geluiden waren weer naar voren gedrongen en het ritselde van de blaadjes en het gefluit van de vogels, waren weet deel geworden van het verhaal. ''Lastbreathe wilt me trainen'' de woorden waren als vliegen zijn bekje uitgekomen, niet helemaal gepland dus, maar wat maakte het ook uit? Autumnpaw keek nu vragen naar zijn vader en wachtte af op zijn antwoord.

_{Het gesprek liep redelijk vlot. En Autumnpaw luisterde rustig. Grote Starclan, wat leek hij toch op hem. Dat gaf Smoketear een warm gevoel binnen. Smoketear was ook altijd ... Bijna altijd wel rustig geweest bij zijn vader, Stormstar. Hij was zo gehecht aan zijn vader. En die band leek hij ook te hebben met Autumnpaw, en dat deed hem goed voelen. ''Waarom ben ik hier?'' En die vraag antwoordde Smoketear meteen. Na zijn preek, zeg maar. Antwoordde Autumnpaw, ''Oké'' en dat bracht een glimlach op zijn gezicht. Hij was zo blij dat zijn zoon hem begreep. ''Ik vindt het goed,'' zei Aumtumnpaw toen wat luider. Smoketear keek hem aan met een gelukkige blik. Autumnpaw stond op en liep naar hem toe, hij verstopte zijn kop in zijn vacht en Smoketear legde zijn kop zachtjes op de kop van zijn zoon en gaf hem een vaderlijke lik achter zijn oor langs. Dit voelde goed. Knuffelen met zijn zoon. Smoketear ruste zijn kop in zijn nek en ontspande zich. Dat makkelijk ging. Hij voelde zich rustig en gelukkig dat zijn zoon het allemaal had geaccepteerd. Even vloog de gedachte van Breakingpaw door zijn kop. Waarom kon dit ook niet zo gaan bij haar? Natuurlijk stak Breakingpaw helemaal anders in elkaar. Maar hij had het ook graag zo bij haar gehad. Maar jammer genoeg was dat niet het geval geweest. Maar ook dat zal goed komen, hoopte hij. Na een poosje zo gezeten te hebben trok Autumnpaw zijn kop terug en keek hij hem aan. ''Ik ben tevreden voor nu,'' zei hij. 'Ik ook, mijn zoon,' snorde hij. Smoketear keek even naar de lucht en knipperde even met zijn ogen. Een vogel vloog van de ene boom naar de ander en lied een vrolijk getjilp horen. ''Lastbreathe wilt me trainen,'' hoorde hij zijn zoon toen zeggen. Smoketear wende zijn ogen van de lucht af en keek zijn zoon aan met een vaderlijke blik. 'Wat wil jij?' Vroeg hij. Dat was tenslotte het belangrijkst. Het was leuk dat Lastbreathe hem wilde trainen. Maar hij kon hem prima begrijpen als hij dat niet wou. Tenslotte was Lastbreathe niet zijn moeder, maar zijn stiefmoeder, en het kon zijn dat hij haar niet volledig had geaccepteerd. Misschien geaccepteerd dat Smoketear met Lastbreathe was, maar misschien niet als stiefmoeder.}

Onderwerp: Re: I will never replace you!