5 o'clock in the morning. ( Tailstorm, kittens en Goldenshadow)

Waar was hij? Hij had geen flauw idee, hij stond ergens op een open plek. En misterieuze bomen stonden om hem heen. Het was niet donker maar ook niet licht. FLITS! Hij zag iets, wat was het? Weer een flits, dit keer zag hij duidelijk een gouden glans. watrouwend keek hij rond, steeds meer flitsen kwamen er voor zijn ogen. Opeens stond ze daar: Goldenshadow, zijn slechte zus die er niet tegen had gekund dat hij een maat had. Ze sloop op hem af " Je bent mijn broer niet meer... I will not rest until you and you're familie are dead..." siste ze. Ze klauwde naar zijn gezicht en er kwam een grote lichtflits.

Hij sprong op zijn 4 poten terwijl hij hevig hijgde. Opeens merkte hij dat hij niet meer op de open plek stond maar in de Warrior den. Een zonnestraal scheen precies op zijn nest. Hij keek om zich heen, een aantal warriors keken hem geergerd aan. Maar dat interesseerde hem niet. Hij schrok, Goldenshadows nest was leeg, daar moest hij meer van weten. Hij murmelde snel even sorry en zag tot zijn opluchting dat de warriors alweer gingen slapen. Spotlight stapte snel naar buiten en zag dat de zon net op was. Ondanks het vroege tijdstip was het al behoorlijk warm, het zou een mooie dag worden. De Dawnpatrol was al weg en het was rustig in het kamp. Hij slofte naar de Nursery omdat hij moest weten hoe het met Tailstorm ging. Hij sloop rustig naar binnen en zag dat er al aardig wat kittens wakker waren. Sommigen stoven meteen op hem af toen ze hem ontdekten. Hij herkende zijn eigen gevlekte kittens meteen. Hij negeerde de pluize bolletjes en stapte rustig naar Tailstorm. Hij kon niet zien of ze nou sliep of niet. " Blijf maar lekker slapen, ik neem onze kits wel even naar buiten. Het is al mooi weer en dan zijn ze al wat energie kwijt." Hij gaf haar een liefdevolle lik over haar hoofdje heen. Ze was zo mooi en lief... Hij zou haar nooit kwijt willen hebben. Hij liep weer naar de kittens en zei zachtjes " Kom, we gaan even naar buiten. Alleen mijn kittens, oke?" Hij liep naar buiten en ging daar in het zonnetje zitten. Hij keek hoe de kittens naar buiten renden en daar gingen spelen. Hij genoot van de kleine deugnieten.

De zon scheen heerlijk op zijn rug en langzaam maar zeker vielen zijn ogen dicht. Hij viel in een rustige droomloze slaap.

Alle kits en Tailstorm. Golden mag ook.

Flowerdance x I like the flowers, i like the devodills, i like the mountains, i like the green hills i like the firestone. But without you is it nothing.. x ''Flowerkit! Kom speel mee! We gaan nieuwe bloemen ontdekken!'' riep haar vriendje. ''Ik kom al Hillkit!'' riep ze speels. ''Kijk ik heb een mooie bloem gevonden Flowerkit!'' riep Hillkit. De poes rende naar haar grote vriend. Het was een prachtige bloem. ''Hij is prachtig.'' murmelde ze tegen hem en gaf hem een kopje. ''Dit is een nieuwe bloem Hillkit. We noemen het Hill. Naar jou.'' murmelde ze en gaf hem een likje. Op het ene moment waren ze samen en het volgende moment ging Flowerkit weer nieuwe bloemen zoeken. tot ze Hillkit hoorde. '' Flowerkit! Help!'' Piepte hij. Flowerkit rende zo snel als ze kon terug naar waar ze hem voor het laatst zag. een Grote vogel had hem vast. ''Hillkit!'' piepte ze. De vogel pakte de kitten goed vast en vloog ermee weg. ''HILLKIT!'' piepte ze bang en rende de vogel achterna. ''Flowerkit vergeet me niet! Nooit!'' piepte hij en Flowerkit keek met betraande ogen naar het zicht. ''Nooit Hillkit!'' piepte ze doodsbang. ''Goed. Meld het de clan! Red jezelf!'' piepte hij nog. ''Vergeet me nieeeet!'' was het laatste en toen was hij weg. Met een schok werd de kitten wakker van haar vader. Ze had het haar ouders nog niet vertelt wat er met Hillkit was gebeurt. Een traan rolde over haar kleine wang. " Kom, we gaan even naar buiten. Alleen mijn kittens, oke?" ze stapte rustig naar buiten en zag hoe haar vader inslaap viel. Ze ging tegen hem aan zitten. Ze had geen zin om te spelen. Ze wou het gewoon niet meer zonder Hillkit. Ze miste de kleine kitten. De kitten die met haar bloemen ging zoeken. De kitten van wie ze hield. Er zou geen andere kitten voor haar zijn dan hem. zachtjes snikte ze tegen haar vader aan. Het was dan ook lastig voor haar.

Wingkit wert wakker en rekte zig uit. Hij keek naar zijn vader en moeder,hij dieuwde een kitten om ver en kroop op zijn moeder. Wingkit hoorden zijn vader zeggen " Blijf maar lekker slapen, ik neem onze kits wel even naar buiten. Het is al mooi weer en dan zijn ze al wat energie kwijt." Wingkit keek naar buiten en dacht weer is naar buiten dat word feest net zo als die keer toen ik verdwaald was. Spotlight zij zacht " Kom, we gaan even naar buiten. Alleen mijn kittens, oke?" Wingkit keek blij op en rolde heen en weer. "Ja oke" zij Wingkit met een smilie. Spotlight liep naar buiten en ging daar in het zonnetje zitten. Hij keek hoe de kittens naar buiten renden en daar gingen spelen. Hij genoot van de kleine deugnieten. Wingkit was buiten en keek naar zijn vader die in slaap viel,"nu geniet ik" sprak Wingkit. Wingkit liep weg en kwam in een donker plekje hij vond het heet om daar te zijn,en ging liggen en hoorde gestap. Hij stond op en keek om hoog naar de zon,Wingkit liep veder weg,en veder en veder.

Spotlight Bleef liggen slapen. Opeens werd hij wakker van een klein stemmetje: hij hoorde kleine Wingkit zeggen: "Nu geniet ik" En hij glimlachtte, Waarschijnlijk wist het kleintje amper wat genieten betekende. Hij keek om zich heen naar de andere kittens en zag tot zijn opluchting dat hij niet te lang had geslapen. Opeens hoorde hij een nieuw geluid, gesnik? Hij keek naar beneden en zag dat Flowerkit tegen hem aan lag en zielig snikte. Wat was er aan de hand? Had ze een nachtmerrie gehad? " Wat is er kleintje?" Vroeg hij zachtjes tegen haar, " Is er iets dat ik moet weten?" Hij begon de kleine kitten rustig en liefkozend te likken. Ze was 1 van de meest gevlekten en haar neusje was erg roze in vergelijking met die van de anderen. Ze was een mooie combinatie tussen hem en haar moeder Tailstorm. Hij bleef haar rustig likken. " Je kan alles bij me kwijt, dat weet je toch? " Hij kon niet tegen het huilen van kittens, daar was hij nu weer achter. Hij krulde zichzelf iets meer om de kitten heen zodat ze wat afgezonderd was van de andere kittens. Hij bleef haar liefkozend likken. " Waarom speel je niet met de anderen? Pesten ze je? Vind je ze niet aardig? Of is het iets anders?"

Flutje :3 Sorry

Flowerdance x I like the flowers, i like the devodills, i like the mountains, i like the green hills i like the firestone. But without you is it nothing.. x " Wat is er kleintje?" vroeg haar vader aan haar. " Is er iets dat ik moet weten?" Hij begon de kleine kitten rustig en liefkozend te likken. Flowerkit kon niets anders dan snikken en huilen. De gedachte dat die vogel haar beste vriend meenam was nog steeds pijnlijk. " Je kan alles bij me kwijt, dat weet je toch? " zei haar vader liefkozend. Ze knikte rustig, maar de tranen bleven maar stromen. " Waarom speel je niet met de anderen? Pesten ze je? Vind je ze niet aardig? Of is het iets anders?" Vroeg haar vader haar terwijl hij doorging met likken. de Riverclan wist dat de kleine Hillkit vermist was. ''H-h-he-het i-i-is H-h-hill-k-kit.'' begon ze. Haar tranen bleven maar vloeien over haar kleine wangetjes. ''Ik ging met Hillkit uit het k-kamp...'' ging ze snikkend verder. ''We wouden b-bloemen zoeken...'' snikte ze verder. ''E-e-en toen kwam er een h-hele g-g-grote v-v-vogel en en en'' snikte ze nog verder. Het was pijnlijk om de herrineringen terug te halen. ''T-t-toen nam die v-v-vogel h-h-hem m-m-mee!'' huilde ze tegen haar vader aan. ''H-h-hij zei d-d-dat i-ik h-h-hem n-n-niet m-m-m-mocht v-v-vergeeeeten...'' ging ze verder en leunde helemaal tegen haar vader aan. ''Ik mis hem zoo papa.. ik mis hem zoo.'' huilde ze. -- Even voor iedereen. De Hillkit in dit verhaal is geen bestaand accje xD --

Pinekit opende rustig haar oogjes, er stond iemand net in de deur opening die haar warme plekje duister maakte. Ze knipperde met haar ogen, ze sliep net juist nog zo lekker. Maar opeens herkende ze Spotlight, haar vader erin en ze sprong op vier pootjes. Ze mocht hem nooit zo maar het bleef haar vader, en als hij er was gingen ze vaak iets leuks doen. Ze rende naar Tailstorm die nog leek te slapen. Ongeduldig wachtte ze tot Spotlight naar haar moeder gesloft was en zei: " Blijf maar lekker slapen, ik neem onze kits wel even naar buiten. Het is al mooi weer en dan zijn ze al wat energie kwijt." Meteen was ze door het dolle heen, naar buiten! Daar had ze zin in. Ze sprong naar de andere kittens en stuiterde de hele nursery door van blijheid. Eindelijk besloot Spotlight het ook aan de kittens te vertellen : " Kom, we gaan even naar buiten. Alleen mijn kittens, oke?" Meteen rende ze naar de uitgang en sprong er door heen. Buiten scheen al een aardig zonnetje die haar vacht verwarmde. Waarom zijn die andere kittens zo sloom? Vroeg ze zich af. " Kom nou!" Riep ze ongeduldig. Konden ze eindelijk weer eens lekker spelen waren de anderen er niet! Ze keek toe hoe Spotlight zich installeerde in de zon. Hij leek bijna in slaap te vallen. Ook zag ze Flowerkit naar buiten lopen, hoe kon ze zo rustig blijven? Tot haar verbazing zag ze hoe ze bij haar vader ging liggen en daar bijna weer leek te slapen. Nou ja zeg! Toen zag ze Wingkit komen, hij durfde tenminste iets! Vader had verteld hoe hij Wingkit uit Bloodclan territorie had moeten wegsleuren. Ja, hij was tenminste stoer! Ze zag hoe hij gebruik maakte van de onoplettende Spotlight en stiekem weg sloop. Even wou ze hem achterna gaan maar ze bedacht zich want ze had geen zin om betrapt te worden. " Wie wil er spelen?" Riep ze opgewekt naar de anderen.

Wingkit was weg en liep door. Wingkit keek achter zig en renden en ging harder rennen. "Sorry pap" zij hij tegen zig zelf,terwel de kit niet op lette liep hij door het vuur heen wat in de bossen was aan gestoken. Wingkit zag om zig heen aleen maar vuur hij keek bang en geschroken,Wingkit had maar een keus hij liep dieper het bos in en het vuur. Wingkit kreeg bijna geen lucht en liep door en zij zacht "mam pap?" Hij keek elke kant op en schrok van het branden de vuur die hem om hem heen ging. Een boom stronk viel op de staart van Wingkit,Wingkit probeerde weg te krijpen en kuchte even. Het vuur kwam steets dichter bij en het brande om zijn oog een hele grote brand wond had Wingkit en hij viel flauw maar liet een kreet hooren van een miauw. Een traan gleed over zijn wang en verdampte voor dat het op de grond kwam,Wingkit kwam bijna altijd in de probleemen. Starclan help me dacht hij,is het nouw met mij gedaan? Nee! Hij wert waker en stond op in het warme vuur en probeerde zijn staart er onder uit te trekken en had een grote brand wond op zijn oog. Wingkit kreeg bijna geen adem,hij ging weer liggen hij had te weinig kracht. Hij deed zijn ogen dicht van de pijn.

Het kleintje leek niet te kunnen stoppen met snikken en huilen. Heel langzaam leek ze te knikken maar omdat ze nog steeds huilde was het lastig te zien of het aan haar gehuil lag of dat ze knikte als antwoord op zijn vraag. ''H-h-he-het i-i-is H-h-hill-k-kit.'' begon ze zachtjes te stotteren. Hillkit! Opeens herinnerde hij de kitten weer die ongeveer even oud als zijn kittens was geweest. Hij was zomaar opeens vermist en het enige wat ze terug hadden gevonden waren een paar plukjes vacht van het kleintje, ergens in het territorium. Meer wist hij eigenlijk er niet van, Tailstorm vast wel. Zij zit nou eenmaal elke dag in de nursery. Maar wat wist Flowerkit van Hillkit? Miste ze hem? Waren ze verliefd geweest, of gewoon goede vrienden? ''We wouden b-bloemen zoeken...'' stotterde ze verder. Hij likte haar nog steeds, om haar te bemoedigen door te gaan. Wist ze wat er gebeurd was? Voelde ze zich schuldig om iets wat gebeurd was? " En toen?" Vroeg hij zachtjes. ''E-e-en toen kwam er een h-hele g-g-grote v-v-vogel en en en'' begon ze te hakkelen. Een grote vogel! Daarmee moet ze de roofvogel die laatst op het gebied gevonden was bedoelen. W..Was dat het einde van Hillkit geweest? ''T-t-toen nam die v-v-vogel h-h-hem m-m-mee!'' Ging de kitten door. Spotlight schrok, dit was veel om mee te maken en al helemaal als zo'n kleintje. Dus daar zat ze al die tijd mee! Ze was bang om het te vertellen, maar waarom? " Waarom had je het niet eerder verteld?" We hadden hem kunnen vinden wou hij erachteraan zeggen maar hij besloot dat hij dat moest laten. Dit was al teveel voor het kleintje, haar dan ook nog schuldgevoelens geven zou te veel zijn. ''H-h-hij zei d-d-dat i-ik h-h-hem n-n-niet m-m-m-mocht v-v-vergeeeeten...' Zei ze weer. Ze duwde zich nog dichter tegen zijn vacht aan, hij liet het toe, ze had het nodig. ''Ik mis hem zoo papa.. ik mis hem zoo.'' Zei ze zachtjes. " Rustig... Rustig maar kleintje, doe wat hij gezegd heeft: Vergeet hem nooit maar leef wel verder. Het is niet jou schuld dat hij weg is, je had niets kunnen doen." Het verhaal deed hem een beetje denken aan de dood van zijn moeder, toen hij kitten was. " Heb ik je wel eens verteld over de dood van mijn moeder, Sunshine? Het lijkt erg op wat er met jou is gebeurd. Zal ik het je vertellen?"

-Sorry, beetje een late post van mij, ik heb nu pas inspiratie xD-

De gevlekte kitten lag opgekruld naast zijn moeder en sliep half. Het vertrouwde kloppen van het hart van zijn moeder maakte hem rustig. Een zwak licht scheen naar binnen, maar alsnog had de jonge Bravekit een fijn, warm gevoel. Op een gegeven moment werd de lichtstraal onderbroken, en het gevlekte katertje knipperde even met zijn ogen toen hij de gestalte van een volwassen kat bij de ingang zag staan. Vaag herkende hij zijn vader's geur, en meteen was hij klaarwakker. Een aantal andere kittens sprongen blij op de volwassen kater af, terwijl hij naar zijn kittens toe liep. "Blijf maar lekker slapen, ik neem onze kits wel even naar buiten. Het is al mooi weer en dan zijn ze al wat energie kwijt." Hij gaf Tailstorm een tedere lik, waarna hij zich weer tot de kittens wendde. " Kom, we gaan even naar buiten. Alleen mijn kittens, oke?" Vrolijk volgde Bravekit zijn vader, zijn broers en zussen naar buiten. Hij sprong achter een vlinder aan en sloeg speels met ingetrokken nagels naar het fladderende beestje. Toen de vlinder wegvloog keek de gevlekte kitten even om, en zag dat zijn vader was ingedommeld. Zijn zusje, Flowerkit, zat ineengedoken tegen haar vader aan. Wat zou er zijn? Toen wist Bravekit het weer; Flowerkit was dikke maatjes met Hillkit, die pas geleden was meegenomen door een vogel. Spotlight werd wakker en praatte zachtjes tegen Flowerkit en probeerde haar te troosten. De gevlekte poes drukte zich tegen haar vader aan. Bravekit had veel medelijden met haar, hij wilde er niet aan denken hoe het zou zijn om een vriend te verliezen. " Wie wil er spelen?" Hoorde hij iemand achter zich roepen. Hij draaide zich om en zag de rossig gevlekte Pinekit. Opgewekt trippelde hij in de richting van zijn broer. ‘Ik wil meedoen!’ riep hij. Plotseling bedacht hij zich iets, en hij keek om zich heen, en daarna weer naar Pinekit. ‘Hé, waar is Wingkit gebleven?’ vroeg hij. Hij hoopte maar dat zijn broer niet in de problemen zat…

helemaal niet laat xD Oeps zie nu dat pine een jongen is xD

"Ik wil meedoen" Hoorde ze een opgewekte stem zeggen. Hij keek naar de richting waar de stem vandaan was gekomen. Meteen herkende hij Bravekit. Zijn 3-kleurige broertje trippelde op hem af. " Wat zullen we doen dan? Stoeien? Of rennen!" Hij had wel zin om iets druks te doen. Hij wou springen en bewegen en heel veel energie verspillen aan onzinnige dingen. Maar nee hoor, z'n broertje was weer saai en dacht eerst na: " Waar is wingkit?" Vroeg hij ongerust. " Wingkit? Oww... Die is er vandoor, weer ondeugende dingen uithalen zoals altijd.. Boeit het dan?" zei hij terug, " We kunnen toch ook samen spelen?" Hij sprong overeind en vervolgens een paar keer heen en weer. Wingkit redde zich wel, die durfde immers allen, toch? " Stoeien!" Besloot hij zelf maar, hij had geen zin om te wachten. Hij sprong naar Bravekit toe en sloeg met ingetrokken nageltjes uit naar zijn gezichtje. vervolgens rende hij meer een half rondje zodat hij bij de andere kant van zijn broertje was gekomen. Hij sprong op zijn rugje zodat hij met 2 voorpoten zijn rug vasthielden en 2 pootjes op de grond evenwicht hielden. " Ik win toch wel! Ik ben de beste!" Riep hij enthausiast.

kort :3

Flowerdance x I like the flowers, i like the devodills, i like the mountains, i like the green hills i like the firestone. But without you is it nothing.. x " En toen?" Vroeg haar vader zachtjes. Ze vertelde snikkend door. " Waarom had je het niet eerder verteld?" vroeg haar vader. ''O-o-omdat ik dat niet kon e-e-en ik dacht dat het beter was voor de clan als ze dachten dat hij gewoon weggelopen was.. D-d-dat jullie niet hoefde te rouwen...'' murmelde snikkend. " Rustig... Rustig maar kleintje, doe wat hij gezegd heeft: Vergeet hem nooit maar leef wel verder. Het is niet jou schuld dat hij weg is, je had niets kunnen doen." Haar vader snapte het gewoon niet. het was HAAR idee om bloemen te gaan zoeken. Het was HAAR idee om buiten het kamp te gaan. Het was wel haar schuld! ''M-m-maar het is WEL mijn schuld papa!'' snikte ze. ''Alles is mijn schuld! Alles!'' huilde ze. " Heb ik je wel eens verteld over de dood van mijn moeder, Sunshine? Het lijkt erg op wat er met jou is gebeurd. Zal ik het je vertellen?" Vroeg haar vader. Ze knikte even. Daardoor zou ze misschien Hillkit even vergeten.

''O-o-omdat ik dat niet kon e-e-en ik dacht dat het beter was voor de clan als ze dachten dat hij gewoon weggelopen was.. D-d-dat jullie niet hoefde te rouwen... stammelde het kittentje. Spotlight stond versteld, hoe slim kon zo'n kleintje al zijn? Hij legde haar uit dat ze verder moest leven en hem moest onthouden. ''M-m-maar het is WEL mijn schuld papa!'' snikte ze. ''Alles is mijn schuld! Alles!' Hij lachte het kleintje bemoedigend toe, " Nee schatje, want dan zou het mijn schuld zijn dat jij geboren bent. Niet dat ik dat ik jou niet wou, of ooit niet gewild zou hebben.. Maar je kan niet zeggen dat alles jou schuld is. Hij ging met je mee, jij kon niet weten dat die roofvogel er was. Ik zou het ook gedaan hebben, schatje" Hij probeerde het helemaal te menen maar ergens had hij het gevoel het net verkeerd gezegd te hebben. Gelukkig vond ze het goed dat hij over zijn moeder zou vertellen, hij besloot dat alle kittens van het verhaal mochten genieten. " Kids? Wie wil een verhaal horen?" Riep hij naar de andere spellende kittens. Hij wachtte tot de kittens die het wouden bij hem gingen zitten en aandachtig naar hem keken. Hij keek even naar iedere kitten appart en begon toen: " Ooit, toen ik zo oud was als jullie nu zijn, was ik in de nursery... Mijn moeder was die morgen weg gegaan en was nog steeds niet terug gekomen. Ik had geen idee waar ze heen was en besloot maar te gaan spelen met mijn zusje Goldenkit, toen waren we nog beste vrienden. En terwijl wij stoeiden werd jullie tante die toen nog Magickit heette wakker en zij sloop stiekem naar buiten." Hij keek even om zich heen en ging verder: " In het diepste geheim ging Magickit uit het kamp, ze sloop dwars door het territorium heen naar de rivier. Niemand wist dat ze een droom had gehad, een hele enge nachtmerrie. Ze liep naar de rivier toe en keek in het water, het scheelde niet veel of ze viel erin. Ze bleef kijken en probeerde haar nachtmerrie te vergeten." Hij besloot het verhaal een beetje te overdrijven en spannender te maken voor de kittens. " Opeens hoorde ze een stem: " Doei, kitten" En iets duwde haar in het water. Ze kon niet zwemmen en werd door het wilde water mee gesleurd. Ze probeerde te blijven drijven wat maar een beetje lukte. Opeens zag ze een tak... Ze probeerde hem vast te houden en..." Hij keek de kittens uitdagens aan. " Nah, dit is te eng voor jullie" Zei hij glimlachend naar de kittens terwijl hij net deed alsof hij ging liggen om te slapen. Hij wachtte op een reactie van de kittens.

Wingkit lag nog steets in het branden de bos buiten de Riveclan. Hij opende zijn ogen en probeerde zig eruit te trekken. En endelijk kwam hij er onder uit en kuchte,zijn oog was rood en verbrand en kon maar met een oog zien. Wingkit vluchte dieper het bos in waar geen dier te zien was,een grote vogel zag hij,Wingkit vluchte en dook net optijd in de modder en was een bruine kitten. Hij dook omhoog en zag de gevaarlijke vogel,in het rond vliegen voor een prooi. Wingkit verstoppte zig veder in de bossen en het vuur kwam hoger, De vogel was inmiddels weg gevlogen maar het vuur niet wat groter wert. Wingkit was bang en traanden,hij kroop weer terug waar hij vandaan kwam. Een grote boom stam plette bijna Wingkit,hij sprong naar achter en kroop over de boom. Toen hij weer bij de plek was waar hij was ingekomen was geblokeert met vuur een vlamme muur. Wingkit wert het zad en sprong door het vuur door de modder stond hij niet in de vlammen. En had hij een zwarte vacht door het as,huilend wilde hij naar zijn vader toe rennen maar wist als hij dat deed dat hij straf kreeg. Dus verstopte zig in de Riverclan,En viel in slaap. Hij was al de helen tijd buiten de riverclan geweest met die bos branden en zo dacht hij want hij zag daar geen andere katten of poezen.

Wingkit,

Er is niets bekend over een bosbrand, en aangezien dit serieuze impact heeft op het territorium van RiverClan, moet dit eerst met Stormstar besproken worden.

- Moonstripe

" Wingkit? Oww... Die is er vandoor, weer ondeugende dingen uithalen zoals altijd.. Boeit het dan?" antwoordde Bravakit’s broer. Even twijfelde de jonge lapjeskat, maar hij vermoedde dat Wingkit wel in orde zou zijn. " We kunnen toch ook samen spelen?" hoorde hij de stem van Pinekit zeggen, die overeind sprong. “Stoeien!” De gevlekte kitten sprong op Bravekit af, die even een verraste mauw liet horen toen de poot van zijn broer de zijkant van zijn gezicht raakte met ingetrokken nagels. Net toen hij zich om wilde draaien naar zijn tegenstander, voelde hij een gewicht op zijn rug. " Ik win toch wel! Ik ben de beste!" riep Pinekit enthousiast. ‘O ja?’ riep de driekleurige kater terug, waarna hij probeerde onder het gewicht van de andere kitten uit te komen door te draaien en zijn poot met ingetrokken nagels naar zijn broer te slaan. " Kids? Wie wil een verhaal horen?" hoorde hij een stem van wat verderop zeggen, en het was overduidelijk de stem van zijn gevlekte vader. Even keek Bravekit Pinekit aan. ‘Zullen we gaan luisteren?’ stelde hij voor. Hij wilde niet wachten op een antwoord en probeerde zijn broer alsnog van hem af te krijgen. Hij vond het altijd wel leuk om een verhaal te horen, want soms werden er tips in gegeven hoe je moest jagen, verdedigen of vechten. Hij trippelde naar Spotlight en ging bij hem zitten, met zijn staart over zijn voorpoten gekruld. " Ooit, toen ik zo oud was als jullie nu zijn, was ik in de nursery... Mijn moeder was die morgen weg gegaan en was nog steeds niet terug gekomen. Ik had geen idee waar ze heen was en besloot maar te gaan spelen met mijn zusje Goldenkit, toen waren we nog beste vrienden. En terwijl wij stoeiden werd jullie tante die toen nog Magickit heette wakker en zij sloop stiekem naar buiten." Geïnteresseerd luisterde de jonge kitten naar het verhaal. Zeker omdat zijn vader het had over zichzelf toen hij net zo oud was als Bravekit nu was. " In het diepste geheim ging Magickit uit het kamp, ze sloop dwars door het territorium heen naar de rivier. Niemand wist dat ze een droom had gehad, een hele enge nachtmerrie. Ze liep naar de rivier toe en keek in het water, het scheelde niet veel of ze viel erin. Ze bleef kijken en probeerde haar nachtmerrie te vergeten. Opeens hoorde ze een stem: " Doei, kitten" En iets duwde haar in het water. Ze kon niet zwemmen en werd door het wilde water mee gesleurd. Ze probeerde te blijven drijven wat maar een beetje lukte. Opeens zag ze een tak... Ze probeerde hem vast te houden en..." Met gespitste oren luisterde hij naar het verhaal, want hij wilde geen woord missen. ‘Wat gebeurde er daarna?’ vroeg hij.

Hij keek even welke kittens er allemaal luisterden, hij zag Bravekit en Pinekit zitten. Er waren ook nog een paar anderen. " Wat gebeurde er daarna?’ vroeg Bravekit als eerste, hij zat heel nieuwsgierig met zijn staartje voor zijn poten gekruld. Spotlight wachtte nog even om de spanning op te bouwen en ging nog iets verder met plagen: "Nee, ik denk dat ik dat niet mag van jullie moeder..." Hij wachtte even op hun reacties. Hij wist dat ze wel verontwaardigt moesten gaan reageren en hij keek ze even met een plagende glimlach aan. Hij ging weer recht liggen, een beetje zoals een Spinx: Zijn voorpoten recht voor zich en zijn benen naast zich. Zijn kop recht en schuin naar de kittens kijkend. " Nou.. oke dan, maar luister goed want ik vertel het hierna nooit meer..." Hij slikte even en bedacht snel hoe hij het verder ging vertellen. " Het lukte, maar met veel geluk en op het nippertje. Ze had alleen haar klauwen in de tak gezet en probeerde meer grip te krijgen. Langzaam maar zeker klom ze omhoog: Eerst haar poten over de tak dan haar achterpoten en vervolgens hing ze helemaal boven het water. Met heel veel moeite klom ze aan land. Daar bleef ze bibberend en koud liggen tot ze weer bedacht wat ze deed. Ze volgde de rivier, langzaam omdat ze zo bibberde. En opeens zag ze Sunshine liggen: Aangespoeld en vol wonden. Ze begreep meteen dat haar moeder tegen de stenen moest zijn gesmeten door de snelle rivier. Ze huilde hard en lang en ging bij Sunshine liggen. Daar bleef ze totdat door Dreamheart, later onze lieve pleegmoeder, gevonden werden. Sunshine werd begraven en Magickit moest zeker een kwartmaan in de MedicineDen blijven. Ze was grieperig en verkouden en was zelfs een tijdje bewusteloos geweest! Toen ze wakker werd was ze alles vergeten, ook van de geheimzinnige duwer..." Hij wist dat het allemaal leugens waren maar het echte verhaal zat er aardig in. Hij keek om zich heen en wachtte op reacties.

Wingkit lag in de schaduw en wert wakker. Wingkit keek om hoog en zag dat de zon scheen, Wingkit liep terug naar zijn vader want hij wist dat hij een straf zal krijgen of mieschien niet? dacht hij. Wingkit's oog was digt geknepen door de brand wond daar, Hij liep terug naar Spotlight [dus zijn vader] Met kleine stapjes. Het gras was warm geworden door de zon, Wingkit keek naar een vlinder die rustig vloog door de wind. Wingkit zag met zijn eene oog niks meer. Hij liep door en zag zijn broertje zitten met nog een van zijn broertjes. Een traan gleed over zijn wang, hij liep naar Bravekit en ging er naast zitten. Hij trilde van de angst wat zijn vader zal zeggen van de verwonde kitten. Hij keek Bravekit aan om zijn oog te verbergen. Wingkit fluisterde zacht tegen Bravekit: "Kom je even mee?" Hij keek naar de zon wat meer pijn deed. Wingkit keek naar Bravekit en bleef kijken tot er een antword zal komen...