Sharonn'
287
| |
|  Onderwerp: Visiting Applepaw  ma 20 aug 2012 - 19:59 | |
| + A P P L E P A W
Lastbreathe werd heel langzaam wakker. Ze had alweer een slapeloze nacht achter de rug. Ze wist niet hoe ze het toch telkens voor elkaar kreeg. Ze was telkens zo bezorgd, ze had telkens nachtmerries over dat de kittens dood zouden gaan. Maar ze wist ook wel heel goed dat het ook zo kon gebeuren. Toch hoopte ze dat het niet zou gebeuren. Het was zo vreselijk, maar ze kwam er vast wel overheen. De kittens zouden zich wel redden, net zoals zijzelf altijd had gekund. Ze was altijd erg zelfstandig geweest, ze had zichzelf altijd al kunnen redden. Ze wist dat ze haar ouders echt de stuipen op het lijf heeft gejaagd. Ze grinnikte zachtjes in zichzelf. Wat was ze toch eigenwijs. Ze stond heel voorzichtig op. Ze keek rond met haar ijsblauwe ogen. Ze zag wat zonlicht binnenkomen door de ingang van de den. Het was dus alweer ochtend geworden. De sterren en de maan hadden plaats gemaakt voor een lichtblauwe lucht en de zon. Ook de vogels waren wakker geworden en floten vrolijk hun deuntjes. Ze liep naar de uitgang van de den en keek nog een keertje om. Haar ogen zochten naar Smoketear, haar lieve partner. Ze glimlachte toen ze zag dat zijn nest leeg was, hij was dus al op. Toen stond ze op en liep naar de medicine cat den, om haar wond te laten controleren. Het was al een tijdje geleden dat Smoketear haar had gered van een laffe rogue, die haar aan had gevallen. Haar grote wond op haar rug heelde goed, waar ze enorm blij mee was. Het deed geen pijn meer, gelukkig. Toen ze bij de ingang aankwam, zag ze een oude bekende liggen. Applepaw, de verlegen dochter van Lostvoice en Cinderfall. Ze keek geschrokken. Hoe kwam zo'n jonge poes hier ineens? "Applepaw..?" vroeg ze zachtjes. "Wat is er gebeurd met je?" zei ze daarna wat geschrokken. Ze had echt medelijden met de jonge, zilvergrijze poes. Ze hoopte dat het snel beter met haar ging. Ze vergat al gauw waarvoor ze was gekomen. Applepaw was belangrijker dan zijzelf. |
|
