Flirting with strangers [+Lastbreathe]

Snel maar sierlijk bewoog hij zich voort. Soepel als water gleed hij door het terrein dat steeds groener begon te kleuren. Hier en daar verschenen kleurige, zoetgeurende bloemen tussen kluitjes gras, riet en struiken braambessen. De vruchten waren donkerpaars een hadden een doffe gloed in het koele ochtendlicht. Dauw zat in het gras en de druppels glommen als uit kristal geslepen parels. Ze liepen langzaam over door vocht verzwaarde bladeren. Hiddendance rook de frisse geuren: vocht, fruit, nectar en gras waren samen gesponnen tot een heerlijk geur die alle aroma's van de ochtend meehad. Hiddendance maakte geen enkel geluid, nauwkeurig koos hij zijn passen uit. Vol van concentratie verdeelde de kater zijn gewicht over zijn twee flanken zodat hij perfect in evenwicht was. De pootstappen werden gedempt door het verende gras, het slorpte het geluid op als een mol die zich te goed doet aan een stel slakken. In zijn ritmische, eindeloos uitgedachte dans prikkelde er één doel al zijn zintuigen. Hij was nu op maar één ding gefocust. Prooi. Hij was op weg naar de beste plek om te jagen. Het was de enige plek waar katten elkaar eeuwenlang in vrede ontmoetten. Naast de katten van elk territorium kwamen er ook nog andere dingen samen. Het was dé perfecte plek prooi te vangen omdat de prooi hier maar al te graag kwam. Het gebied had de vruchtbaarheid van de Riverclan, hoeveelheid van de Thunderclan, diversheid van de Shadowclan en de stroom aan warmte en licht van de Windclan. Het was de ultieme combinatie van de vier territoria en weerborg voordelen van elk gebied, voordelen die massa's prooi aantrokken. De vier enorme eiken doemden voor hem op, hun machtige, donkergroen bebladerde kruinen keken neer op het kleine dal dat al sinds kattenheugenis de verzamelplaats voor de clans was. Hij bleef staan, een sterke bries wervelde langs zijn zij en door zijn lange, muisbruin gestreepte haren. Hiddendance groot gebouwde lichaam tekende machtig af tegen de waterig rode, opkomende zon en een laag spieren rimpelden onder zijn pels. Een tel leek hij langs buiten het plaatjes van de perfecte krijger: sterk, knap en met een krachtige uitdrukking in zijn ogen die blonken als twee schijven barnsteen. Maar vanbinnen kende Hidden niets van de eigenschappen die een gezworen warrior merkten: loyaliteit, eer, hulp en nobelheid waren niet zijn beschrijving. Puh! Hij was Fireheart niet! Als een slang gleed de kater naar de bodem van de vallei. Met grote teugen snoof Hiddendance de geuren om hem heen op. Nauwkeurig verdeelde hij de makering in; woelmuis, konijn, spreeuw... Elke prooi had haar eigen luchtje. Toch woelde zich nog iets anders tussen de geuren. Een scherpere, krachtigere reuk. Er was iets dichterbij dan hij had willen vermoeden. Iets dat sterker was dan hij wou schuwen. Riverclan.

_{Toen ze die ochtend haar ogen opende, keek ze vrolijk de den door. Ze was vrolijk, en had voor de eerste keer in dagen weer eens goed geslapen. Ze zag dat Smoketear nog heerlijk lag te slapen en dat liet ze maar zo. Ze stond op en rekte zichzelf sierlijk maar elegant uit. Het was nog best vroeg, maar dat mocht de ochtendpret niet drukken. Ze keek naar de hoeveelheid lege nesten, die er een stuk minder waren dan de nog volle. Het was dus echt nog vroeg. Ze was altijd al een kat geweest die vroeg op was, laat gaan slapen. Aan de minimale uurtjes slaap had ze echt wel genoeg. Ze stond op en liep naar de nursery waar ze zag dat ook haar kittens dit keer al wakker waren. Glimlachend gaf ze ze allemaal een lik over hun kop en liet ze even met haar spelen. Ze leken allemaal zo vrolijk en nog zo zorgeloos.. Ooit was zij dat ook geweest, maar helaas, het ouder worden bracht zo zijn verantwoordelijkheden met zich mee. Niet dat ze dat erg vond, want ze was blij met haar leven, het was zo compleet met Smoketear en de kittens, en natuurlijk zijn familie. Het was allemaal zo compleet en perfect. Ze nam afscheid van de kleintjes en liep naar buiten. Wat zwakke warme zonnestralen probeerden haar vacht te verwarmen. De dauwdruppels aan de bladeren glinsterden door het zonlicht. De lichtblauwe lucht leek te willen zeggen dat het een mooie dag zou worden. De vrolijke melodietjes die de vogels floten versterkten dat hele gevoel. Ze besloot naar de vierboom te gaan om weer eens te gaan jagen. Toen ze daar eenmaal aankwam had ze direct een muis in het vizier. Met krachtige passen rende achter het beestje aan, maar nog altijd geruisloos. Toen ze dichtbij genoeg was zette ze krachtig af en landde precies op het dier. Het was op slag dood. Het was niet dat ze honger had, nee, dat zeker niet. Dan had ze beter kunnen gaan vissen. Ze wilde ook even wat tijd voor zichzelf. Zonder Smoketear en de kittens. Ze zag de vier grote bomen al staan. Maar daarbij stond een kat. Ze snoof de lucht in en herkende het, Shadowclan. Ze zou wat voorzichtiger moeten zijn dan bij Thunderclankatten, aangezien de Shadowclan niet bepaald een 'goede' clan was. Nou ja, ze had niets op de clan tegen. Ze liep zachtjes op hem af en bleef een aantal meters voor de kat staan. "Hallo," zei ze, wat neutraler dan normaal. Nee, vrolijk zou ze nu niet doen. Het was een bruin/grijzige tabby kater, zag ze. Ze keek hem aan in zijn bruine ogen en wachtte op zijn reactie.}

Hiddendance's houding liet niets door. Even werd alle emotie opgeslokt door concentratie. Met een strakke blik observeerde hij de Riverclanner. Haar vacht was netjes en leek verzorgt. Sneewwit met een schaduwgrijs tabbypatroon en was erg pluizig. Twee ogen die evengoed schijven puur ijs konden zijn staarden hem aan. Een neutrale uitdrukking bewoog zich in haar irissen. Hiddendance begreep dat ze een stuk mooier was dan het gemiddelde luizenballen die de vrouwelijke helft van de Shadowclan bevolkte. Zij was duidelijk geen speeltje dat gewoon maar gekraakt kon worden voor zijn genot, als hij deze trofee wou bemachtigen moest hij precies en nauwkeurig te werk gaan. Als dat niet lukte... ach vechten was zeker geen slechte tweede. Hiddendance liet een nieuw masker zijn gezicht bedekken. Een masker met strakke neutraliteit. "Hallo", mauwde ze. De klank van haar stem was ijzig. Er klonk geen sympathie of antipathie door. Gewoon. Neutraal. "Hallo", kaatste Hiddendance keurig terug. Hij gaf een kort knikje waardoor zijn haren weemoedig heen en weer dansten. In een langzame maar geoliede beweging ging de kater zitten. Zijn handeling maakte amper geluid. Met een nette zwier verborg Hiddendance zijn poten onder zijn geruite staart. Een levendige amberen schijn blonk in zijn ogen. Hij was strak maar krachtig. De uitdrukking van de kater was karaktervol, als prachtig werk van een renaissancemeester. "Ook op patrouille?", vroeg hij niet onvriendelijk. De klank van zijn stem balanceerde tussen zakelijk en genegen.

{~~Kort~~}

_{Ze keek nogmaals naar de kater die voor haar stond. Shadowclan, had ze geroken. Bah, als ze één van de vier clans haatte was het wel de Shadowclan. Ze vond het een vreselijke clan, zo agressief en zo onvriendelijk.. Ze zag dat hij naar haar keek, op een nogal vreemde manier. Een manier zoals Smoketear naar haar had gekeken, ja ze kende die blik. Dit zou nog wel eens op een gevecht kunnen uitlopen, dacht ze toen geschrokken. Ze keek naar de bladeren in een van de bomen, waar nog altijd dauwdruppels glinsterden als parels. Ze wist niet wat ze moest doen, straks lag ook zij misschien wel in de medicine cat den, omdat ze wist dat haar vecht skills niet bepaald de beste waren. Nou ja, I'll see what happens, dacht ze toen. "Hallo," kaatste de kater terug, het leek extra beleefd te zijn. Hij gaf haar een knikje waardoor zijn haren leken te dansen. Daarna ging hij langzaam zitten. Ze bleef nog altijd op een afstandje staan, om te zien hoe hij overal op reageerde. "Ook op patrouille?" vroeg hij daarna op een toon die balanceerde tussen zakelijk en genegen. Ze dacht na over wat ze zou gaan zeggen. Dit was de eerste keer dat ze daar over na dacht. De kater leek nogal een gentleman, zo te horen aan wat hij allemaal vertelde. Hij was galant en charmant, iets wat nogal ingestudeerd leek. Hij leek gewoon een toneelstukje op te voeren, en dat toneelstukje zal ze gaan mee spelen, totdat er iets was gebeurd dat ze echt niet wou. Ze keek naar beneden, waar de geplette muis nog altijd doodstil lag. Het verroerde zich niet. Ze pakte het in haar bek en nam een hapje. Het bloed sijpelde langzaam langs haar kin. Ze likte het met één beweging helemaal weg. De smaak van vers bloed was heerlijk, gewoon niet te beschrijven. Oh ja, ze moest de kater nog antwoord geven, dacht ze toen. "Nee, ik was gewoon gaan jagen," zei ze op een meer zakelijke toon. Nee, ze had totaal geen zin om Smoketear te bedriegen, en al zou ze dat willen, zeker niet met deze kater. Ze kende hem amper, al leek hij wel erg veel interesse in haar te hebben..}

Onderwerp: Re: Flirting with strangers [+Lastbreathe]