The night its comming [aleen voor Shadowpelt]

Cyclone liep door de koude bossen,hij keek op naar een geluid. Cyclone hoorde een zacht geluid van een vogel. Hij sprong op uit de duisterniss,hij sprong als het wiedde weer de boom in en beet in het vogeldje die krepeerd beet hij dood hij vond het leuk als diertjes pijn leden. De koude nacht gaf het gevoel dat er iets aan de hand was dat er iets zouw gebuuren dat hij iemand zouw ontmoetten. Hij keek om zig heen,Cyclone had zijn moeder en vader verloren toen hij pas een maand was en moest in een doos slapen. Nu wouw hij wraak op alles hij was een keer al ontsnapt van zijn dood,Cyclone keek in het rond en voelde de kouw zijn vacht strelen en het gras mee gaan met de lichte wind. Cyclone ging liggen en hoorde een heel ligt geluid uit de bossjes hij stond op en sloop er natoe,hij wouw net de bossjes aanvallen maar hoorde een geluid van een vogel die hij met een had door slikte. Cyclone zij zacht "mijn vraak zal zoet zijn". Hij keek op naar het zelfde geritsel in de bossjes en hij ging er natoe,hij keek erin en zag een muis die hij ook doode hij legde de muis en de vogel neer in het gras en hij ging er bij liggen. Dezen keer hoorde hij een tak kraken en bossjes ritselen nu sloop hij er op af en en spande zijn spiere.

Dit terrein was bekend voor de donker grijze poes, ze had hier vaker rond geslopen. Dit was een van de plekken waar je nog redelijk wat prooi kon vinden, tenminste, als je wist waar het allemaal zat. Haar groene ogen vonden afdrukken van muizenpootjes, mooi, ze was goed op weg. Een diep gegrom kwam van achter uit d'r keel, terwijl ze in sluiphouding zakte en haar achterpoten aanspande. Ze haalde het gewicht van haar poten af, een muis kon je immers voelen aankomen als je te zwaar liep. Ze sloop in de richting van het kleine bruine beestje en sprong.
Haar hoektanden zonken diep in de nek van het tegen spartelende diertje. Al snel gaf de muis het leven op en Shadowpelt murmelde een bedankje aan Starclan voor het voedsel van de dag. Ze pakte het muisje op en liep er mee naar een koele, beschutte plek waar ze ging liggen en haar prooi opat.

Een geluid deed d'r opkijken en ze rekte zich uit. De poes stond op en haar appel groene ogen keken om zich heen. Nieuwsgierig als dat ze was, kroop ze onder de bosjes door, alert op wat ze zou tegen komen. Ze had haar spieren gespannen, om weg te rennen of aan te vallen als het nodig moest zijn. Opeens stond ze oog in oog met een kater die ze vaag herkende van Bloodclan. "Cyclone, was het toch?" miauwde ze scherp, terwijl ze uit het bosje te voorschijn kwam en takjes en blaadjes uit haar vacht schudde, voordat ze ging zitten.

Cyclone zag een poes uit de bossjes komen. Ze ging zitten enzij al eerder "Cyclone was het toch?" Hij keek de poes aan en sprak ja. Hij begrof even het eten en kwam terug naar de poes,een geluid kwam uit de bossjes terwel hij klaar stond voor de aanval hij pakte met een het beestje die daar was en begroef het eten op de zelfde plek en rustig liep hij weg weg van de plaats waar hij de poes zag. Cyclone had geen zin in een gesprek en op graafde de prooie op en liep terug naar de hoge steen waar hij nog meer prooi had liggen,hij had een valse glimlach en keek achter om en zag de poes niet zijn blauwe oge vonkte op in rood en daarna weer blauw. Hij wist dat hij nog niet van de poes af was hij ging zitten en riep naar de Starclan: "ik geloof niet in die domme gezwets van de stomme Starclan ik haat dat iedereen gelooft daar in en waarom?! Hij was boos en hoorde weer geritsel,hij keek om zig heen.