The death is waiting for me... [+Douce]

Pidgeonpaw
Een beetje verveeld en lui liep Pidgeonpaw daar, opweg naar de vierboom. Ze liep een beetje dof. Hoofd omlaag, rug ingekropt, en haar ogen nog half slapend. Ze liep naar een beekje in de buurt, bukte met haar hoofd in ging wat drinken. Ze viel het water in, en schrok toen echt wakker. Gauw ging zer het water weer uit, aangezien dat iets was wat ze haatte, water. Ze focusde haar nu op waar ze heen ging, en liep al een stuk vrolijker. Ze rechtte haar rug en strekte haar nek even uit. En toen was ze er eindelijk, de vierboom, waar de lekkerstte muizen rondliepen. Ze klom zo gauw ze kon de boom in en ging op de eerste tak die ze tegenkwam zitten. Ze keek goed in het rond, en zag alleen een kater. Ze rook even, en blijkbaar was het een Rogue. Toen richtte ze het weer op jagen, maar er was jammer genoeg geen muis te bekennen. Toen zag ze een rat voorbij vliegen. Ze sprong uit de tak en belandde zo goed als beter op de rat. Ze zette haar klauwen in de rug van het beestje, die nu wel dood was. Ze stoptte het in haar bek en nam het mee voor een elder, maar ze hoorde iets achter haar, zo te ruiken die Rogue kater rennen, maar ze wist het niet zeker. Verangst bleef ze stokstijf staan. Ze had alles haarzelf geleerd, aangezien ze nog geen mentor had, die waren er te kort. Ze kon dan wel een muis vangen, maar of ze op kon tegen een warrior rogue KATER...

Doffe ochtendstralen dropen door het bladerdak van de boom waar Douce haar slaapplek had gevestigd voor de nacht. Langzaam opende ze haar ogen en gaapte uitbundig om te voorkomen dat ze niet indoezelde. De cyperse poes stond op en rekte al het slaap uit haar ledematen. Een valse grijns verscheen op haar gezicht toen ze terug dacht aan de dag dat ze haar eigen zus had vermoord toen die te brutaal was geweest tegen haar. Tegen Douce moet je niet brutaal zijn. Dacht ze. Een koud briesje streek haar zijdezachte vacht, een rilling ging langs haar ruggengraat door de plotselinge koude. Zonder enige twijfel liep Douce richting vierboom, ze had zin om wat clankatten te pesten , en als ze de kans kreeg een eind aan hun leven te maken. Prooigeuren dwaalde roekeloos om haar heen. Me een glimlach dacht ze aan een gevulde maag , zodat ze klaar was voor een aanval of moord. Ze koos de geur van een duif en merkte dat de geur achter haar stond. Ze haalde haar schouders op en sloop snel richting de duif en zonder voor te bereiden sprong ze omhoog. De duif fladderde geschrokken op maar werdt daar een massieve en scherpe klauw naar beneden gehaald en met een dreun op de grond geduwd. Douce grijnsde vals toen ze de duif op de rond zag liggen in doodangst zat te fluiten. Ze hield van het pesten van beesten , welk beest het ook was. Ze zullen allemaal pijn voelen en daar deed ze het voor. Langzaam bewoog ze haar hoofd naar de duif onder haar en beet in de nek totdat ze de ruggengraat hoorde kraken. De zacht cyperse poes likte met haar tong haar fluwelen lippen af. Ze zakte door haar poten heen en at de duif op. De resten die ze niet lustte liet ze liggen. Ze stond weer op en ging verder in een drafje door het hoge gras naar vierboom toe. Bij vierboom kwamen altijd die vier clans bij elkaar als het full moon was om een of andere reden. Vol afkeer snoof de poes bij de gedachte aan een clanleven , altijd maar jagen voor de clan zelf. Nooit eens echt verse prooi. Nee een clanleven dat was niks voor de zandcyperse rogue. Na een tijdje waren de vier bomen van vierboom eindelijk in zicht. Douce snoof de geur op en rook in de verte een verse geur van een Skyclan kat. Ze versneldehaar pas , angst dat ze de kat zou mislopen. Plots verscheen de kat in haar zicht , het was nog een klein katje , waarschijnlijk een "apprentice" zoals die clankatten dat noemde. Douce deed haar nagels in en uit om zich proberen in te houden om gelijk aan te vallen. " Zo en wat doe jij hier jonge kat? " probeerde ze vriendelijk te vragen. Ze ging zitten en zwiepte een slag met haar staart van opwinding. De poes keek het kleine katje strak aan wachtend hoe ze zou reageren op haar. De leerling had blijkbaar al geroken dat ze een Rogue was die stokstijf bleef staan toen zij haar stem hoorde.

The death is waiting for me... [+Douce] 11bhi05

The death is waiting for me... [+Douce] 11bhi05

Pidg had een fout gemaakt. Voor de eerste keer in haar leven rook ze een kater geur, maar toch een poes geur erdoorheen. Uiteindelijk was het een poes, toen ze goed geroken had. " Zo en wat doe jij hier jonge kat? " Pidg kende geen angst. Liever zei dood, dan dat die poes haar clan binnen zou dringen, aangezien ze aan de kant van de Skyclan stonden. "Wat boeit jou dat ? Ik zou eerder vragen wat jij hier doet, aan de kant van de SKYCLAN." Vloog er boos uit haar mond. Blijkbaar wou de poes niet gemeen over komen, maar aardig. Je weet ook nooit of een Rogue aardig is of niet, dat is afwachten. Ze rook iets raars, en snoof met haar neus. Ze rook duiven bloed. Pidg kent alle dieren hun bloed uit duizenden, ze had daar voor geleerd omdat ze dat leuk vond. Maar dit keer was het niet zoon beetje ook. Pidg snoof nog beter. Het kwam uit de mond van de cyperse rogue poes ! Toch zei dit nog niks, ook een goede kat kan jagen. Toch voelde ze zich ergens niet goed. Ze mistte haar vriendin, steun en toeverlaat. Waar was ze als je haar nodig hebt ? In the middle of no where. Of toch niet ? Pidg spitse haar oren, en had geen aandacht meet op de zandkleurige kat. Alleen dat er voetstappen door haar oren drongen. De enige die zo kon lopen, was haar steun, haar geluk..

_{Normal || Spoken

Raar, hoe kleine feitjes je leven compleet op z'n kop konden zetten. Van blij en speels, naar gebroken en stil. Bij de meeste was dit niet het geval, maar bij Willowtear wel. Sinds ze het wist, was haar leven compleet overhoop gegooit. Even als haar humeur, en omgang met Clangenoten. Natuurlijk zal ze als het nodig zou zijn een Clangenoot beschermen, ookal hoorde in haar ogen niet bij de Clan. Ze zal er alles aan doen loyaal te blijven en zichzelf te bewijzen tegenover Duststar en Silverfang.
Om haar gedachttes af te laten dwalen, was ze maar gewoon wat gaan jagen. Ze had besloten het te doen bij de fourtrees. Bijna niemand joeg daar, dus er zou vast veel prooi te vinden zijn. Dat was weer eens haar degelijk vreemde logica. Je zou het kunnen vergelijken met wat voor ons twaalf min drie is vier is. Soms had ze van die momenten waarop ze van die vreemde dingen dacht, maarja. Een duidelijke geur van een muis drong langs haar snorharen haar neusgaten in. Ze versnelde haar pas naar de vierboom. De geur versterkte. Ze sloop langzaam naderbij. Ze was nu nog maar een staartlengte van het diertje vandaan, maar een andere geur leiddde haar af, twee zelfs. Tot haar grootste ongeluk kreeg ze de wind van achteren, waardoor de muis haar geur oppakte, en er vandoor ging alsof z'n achterwerk in brand stond. Willow sloeg geïriteerd met haar poot op de verharde aarde, waardoor er een paar harde brokjes omhoog sprongen. Ze ging maar gewoon de geuren volgen.
Na een tijdje kwam ze aan bij de fourtrees, waar ze een apprentice van de Clan zag, en een rogue poes. Deze was duidelijk niets goeds van plan met de jonge poes. Willow was nu best bang, dus verschool ze zich achter een struik met juniper berry's. Vanachter de bladeren keek ze naar de twee. 'Nu is het genoeg, Willow. Je kan het wel!' Ze schudde haar kopje, en stormde op de twee af, waarna ze beschermend voor de apprentice ging staan, en haar -door zachtjes met haar staart tegen de apprentice aan te duwen, naar achteren te gaan. 'Willowtear, is de naam.' Sprak ze, stoerder dan ze daadwerkelijk was. Haar stevige houding, zakte al snel weer in elkaar. Nu stond ze te trillen op haar poten.

//Had toestemming van Iro.}

"Wat boeit jou dat ? Ik zou eerder vragen wat jij hier doet, aan de kant van de SKYCLAN." Zei de jonge poes tegen de Rogue. In een flits gingen Douce oren naar achteren. Ze had liever gehoopt dat de jonge kat haar wat vertrouwde in plaats dat ze haar probeerde weg te jagen uit d'r territorium. De zandkleurige poes zwiepte een paar keer met haar staart en opende haar mond om een antwoord te geven op de vraag van de poes. ' Ik ben een Rogue jonge kat , waar mijn poten mij heen leiden daar sta ik.' Ze keek haar met de vriendelijkste blik die ze kon opzetten aan. Een zacht briesje streelde de vachten van de katinnen zachtjes, deze jonge poes had pit en zou zich niet zomaar laten vermoorden maar zou vechten totdat ze er dood bij neervalt. De gedachte van Douce maakte een sprongetje van geluk toen ze dacht dat de kat zou vechten tot ze er dood bij neerviel. Plots ritselde de struiken achter de jonge kat voor haar. Een grotere en waarschijnlijk volwassen kat verscheen op het toneel. De onzekere houding van de kat maakte Douce niet echt "bang" maar wel wat onzekerder omdat , als het een gevecht werdt , dat ze niet zo snel zou kunnen winnen van twee katten. Beschermend ging de wit met bruine kat voor de apprentice staan. Ze duwde de apprentice met haar staart naar achteren en trok haar mond open om iets tegen Douce te zeggen. 'Willowtear is de naam' Douce glimlachte naar haar toen ze dat zei. 'Douce , dat is mijn naam. Misschien ken je die wel.' De woorden rolden uit de mond van de zandkleurige poes. Het klopte wel , Douce had al een andere clankat vermoord. Waar alle clankatten waarschijnlijk wel van gehoord hadden. Na die woorden werdt de stoere houding van de kattin tegenover haar steeds onzekerder, uiteindelijk stond ze te trillen op haar poten.

The death is waiting for me... [+Douce] 11bhi05

Pidgeonpaw
Ineens verschoof er een goede vriendin van Pidgeonpaw tevoorschijn, Willowtear. 'Willowtear, is de naam.' zei ze tegen de cyperse poes tegenover haar. 'Douce , dat is mijn naam. Misschien ken je die wel.' antwoordde ze daarop. "Willow ga weg ! Straks raak je nog gewond !" Gauw schoof de poes opzij en ging ze voor de Rogue poes genaamd Douce staan. "Pak mij en niet haar !" Schreeuwde ze luid waarna ze gauw aan ze gauw naar Douce haar schouder die duidelijk open lag. Zelf had ze niet door wat voor risico ze nam, en krapte ze steeds harder, tot de hele schouder open lag. "Kom dan he he ?" Ze zorgde dat Willow niet meer in kwam grijpen en sprong heen en weer voor de kat.

Douce schreef:: "Willow ga weg, straks raak je nog gewond!" Riep de kleine poes naar de grotere kat die voor haar was gaan staan. Blijkbaar hoefde Douce niet meer te verbergen rogue dat ze een goede was. Een valse grijns verscheen op haar mond. "Pak mij en niet haar!" Riep ze fel tegen de Rogue. De kleine kat sprong naar haar shcouder toe en haalde die open. Een felle schreeuw verliet Douce longen en ze draaide zich om in de hoop dat ze zou los laten. De poes liet niet los maar krapte steeds harder en harder en had blijkbaar niet door waar ze mee bezig was. 'Je hebt echt geen idee wat je doet jonge kat. Daarnet heb je de grootste fout van je leven gemaakt en dat zal ik je beloven ook.' Een vals gelacht liet ze daarna horen en haalde haar klauwen uit naar de poes maar raakte haar niet om haar bang te maken. Plots maakte ze een run om de apprentice heen zodat die verwrd zou raken, ineenssprong ze op de rug van de kat en beet in haar ruggengraat wat een stekende pijn zou veroorzaken. Douce haar amberkleurige ogen glommen van plezier en genot om met een kat te kunnen vechten en misschien zelf doden.

Pidgeonpaw
'Je hebt echt geen idee wat je doet jonge kat. Daarnet heb je de grootste fout van je leven gemaakt en dat zal ik je beloven ook.' Ineens kwam een klauw naar haar toe maar raakte haar niet. Pidg werd banger en kroop zich een beetje in. Ze volgde de poes die ineens rondjes om haar draaide maar verloor de controle. Ze voelde een klauw in haar rug dat stekende pijn veroorzaakte. Drie minuten was ze even buiten adem, maar draaide zich om en krabte nog eens bij aar schouder. De pijn kwam terug en deed haar inzakken. Waarschijnlijk was dit het einde. "Bye Willow" fluisterde ze zachtjes naar de poes toe.

Douce schreef:: Een gemene grijns verscheen op Douce haar gezicht en zette haar nagels nog dieper in het lijf van de kat. Langzaam trok ze haar klauwen naar zich toe zodat ze de rug van de kat helemaal openreed. Haar ogen twinkelde van opwinding toen de kat 'Bye Willow' zei tegen haar vriendin. Ze had door dat haar laatste secondes geslagen waren. 'Misschien heb je het wel gehoord jongekat' Ze beet in de nek van de jonge apprentice tussen haar woorden door. 'Ze zeggen dat ik, Douce, in je oor fluistert terwijl ik je vermoord. Ze prikte haar nagels nog een keer in het lijf van de kleine kat en voelde het bloed langs haar nagels en over haar poten heen druipen, warm bloed, een heerlijk genot voor een moordlustige poes zoals Douce. Even stopte ze met bijten en likte het bleod van haar lippen af en ging weer verder met fluisteren tegen de jonge poes. 'Om er zeker van te zijn dat mijn stem het laatste is wat je hoort' Nog even lachte ze vals en bracht haar gezicht heel dicht bij die van het slachtofster waarvan de ogen haar vol angst en pijn aankeken. Ze begonnen al aardig dof te worden. Douce zette haar nagels in de nek van de poes waar de hoofdslagaders zaten. Haar nagels klemde zich vast in het vlees en drongen de huid binnen. Nog de laatste seconde voor de dood van de lichtgekleurde cyperse poes zei Douce nog enkele woorden. 'En weet je jonge kat?' Ze grijnsde even vals. 'Het is waar.' na haar laatse woorden zag ze dat het licht gedoofd was in de ogen van de apprentice. Douce likte haar lippen af en draaide zich om naar Willow en keek haar uitdagend aan. 'Jou zal ik sparen voor deze keer, je vriendin hier was dom om mee een wond op mijn schouder te geven. Dat heeft haar het leven gekost. Vertel je clanmormels maar dat ze moeten oppassen voor mij.' Zei ze half lachend en ze rende weg richting haar territorium.

Onderwerp: Re: The death is waiting for me... [+Douce]