love? [ Fightsoul, Rosepaw.]

Noblepaw liep door de Skyclan kamp en voelde zig aleen zonder Blossompaw. Ze woelde in het gras,ze rook de bloemme het was leuk toen Blossompaw er was maarja dacht ze. Noblepaw keek om en naar lings en regt door,met een zucht viel ze op de grond tegen een boom. Noblepaw was verbaast en zag de zon's onder gang zo mooi vond ze het ze hoorde geritsen ze sprijde haar klauwen en dacht ik moed nu wel jagen voor de clan ik heb zo vaak niet gejaagt voor hun. Ze ging in sluip moden,ze keek naar achter en vroeg Starclan help dezen gestoorde met het jaagen. Maar toen ze het niet wist sprong een vos naar haar toe,ze kroop in een bosje maar de vos wist niet waar ze was. Ze keek met haar ogen in het rond en zij zacht laat me maar sterven en ze sloot haar ogen. Ze zag na een aantal uur dat de vos weg ging,ze ging weer zitten en keek naar de zon ze voelde dat er iets dichter bij was maar wat? Had ze in haar hoofd maar ze bleef kijken hoe de zon onder ging.

Het was vroeg in de ochtend toen fightsoul zijn ogen opendeed. Hij had heel de nacht liggen woelen. Maar had toch een goede slaap gehad. Zachtjes rekte hij zich uit en keek rond. De zon stond al zachtjes aan de hemel. Zonder dat hij op iemand lette ging hij naar buiten. De laatste weken had hij goed kunnen na denken. Hij zou winterbreeze niet vergeten. Maar hij had haar al zo lang niet meer gezien. Snel liep hij het kamp uit. Hij zou vandaag heel de dag gaan jagen. Het was trouwens het seizoen om je vol te vreten. Het was een mooie dag en hij genoot van de zonsopgang. De bomen stonden weer groen en vol. Langzaam ging de zon omhoog en al zijn zintuigen stonden gespannen. Het duurde niet lang voor hij een volle vette muis ving. Hij liet het achter onder een eik, zodat hij er later terug om kon. Al zijn vangsten van vandaag zou hij daar onder laten. Toen de zon begon te zakken ruste hij even uit en at een klein muisje. Hij had al drie bosmuizen en twee eksters gevangen. Zijn lichtblauwe blik ging over en weer. De vogels zongen vredig en toen de zon echt bijna onder ging nam hij zijn vangsten en vertrok richting het kamp. Maar na een tijdje wandelen drong een bekende stinkende geur zijn neus in. Het was een vossen geur, en het was dicht bij. Hij liet zijn vangst vallen en verstopte het weer achter een boom. Sluipend ging hij achter de stinkende geur aan.
Nog een andere geur kwam langzaam zijn neus binnen. Deze keer was het van een kat, een skyclanner. Fightsoul verstopte zich in de bosjes en keek langzaam rond. Een paar struiken verder op begonnen te schudden. Een donker rood beest met een pluimstaart kwam aan gelopen. De stinkende vossengeur deed hem kokhalzen. Maar het beest ging de andere kant uit en hij had geen zin om zijn vacht vandaag te verliezen. Maar die vos was wel een bedreiging. Dat zou hij in de clan meteen moeten melden. Maar eerst wilde hij zien of die kat die hij rook wel in orde was. Stil vloog hij de bosjes in en kwam op een redelijk open plek aan. De geur was het sterkst aan een boom en van daar volgde hij het tot een bosje. Langzaam ging hij zitten en liet zijn staart rond zijn poten vallen. Het puntje van zijn staart zwiepte ondeugend. “Ik weet dat je er bent kom er maar uit!” Gromde hij een beetje bruut. “Ik wil alleen weten of je in orde bent.” Gromde hij een beetje verveeld. En langzaam wachte hij af wie er uit het bosje zou stappen.

Noblepaw bleef in de bossjes en hoorde een stem “Ik weet dat je er bent kom er maar uit!” Gromde hij een beetje bruut. Nee begon Noblepaw en kroop naar achter,ze keek om en hoorde weer een stem “Ik wil alleen weten of je in orde bent.” Gromde hij een beetje verveeld. Noblepaw rende weg en sprong over een clif en had net de rand vast. Onder haar stroomde water ze slikte en probeerde de kant op te klimmen,ze liet los en viel naar beneden naar het stroomde water het leek dat de tijd stil stond. Ze sloot haar ogen en deed haar poten naar vooren dat ze nog harder ging,ze ademde diep en hield haar adem in. Ze viel keihard op een puntige steen en toen het water in,ze begon bloed te spuggen en kreeg bijna geen adem. Ze probeerde boven water te blijven maar het lukte niet. Ze boste tegen elke steen aan die er was,maar net kon ze ereen pakken en ze ging er op liggen. De steen dreef op de stroom versneling tot de water val,net kon Noblepaw de kant pakken en ze glee steets meer weg van de kant.

Hij hoorde geritsel in de struik voor hem. Maar even snel was het verdwenen. Even rolde hij met zijn ogen. iedere kat in de clan wist toch hoe hij was en kon zijn. Hij schudde langzaam zijn hoofd en liep achter de kat aan. Al snel zag hij dat het een leerling was. Hij versnelde zijn passen want ze ging richting een klif. Hij zag haar springen en was opgelucht dat ze de rand vast had. Maar zijn opluchting verdween snel toen hij zag hoe ze viel en bijna elke steen raakte. Hij gromde in zich zelf. En snel sprong hij van steen naar steen naar beneden. Hij zag hoe de poes werd mee gesleurd door het koude en wilde water. Snel liep hij de kant af en nu herkende hij de kleine gestalte. “Noblepaw” Schreeuwde hij. Gelukkig, had ze de rand al vast. Maar als hij niet snel iets deed, zou ze het water weer in gaan. Snel vloog hij over de rand en voorzichtig pakte hij haar nek vast. Zachtjes, trok hij haar over de rand en nam haar dan mee terug verder het bos in. Tot de boom waar hij zijn prooi had achtergelaten. Zachtjes zette hij haar neer. Zijn ademhaling was onder tussen terug normaal geworden. Hij ging weer zitten en keek de kleine gestalte voor zich aan. Ze was doorweekt en hij zag dat ze veel pijn had. Hij zou haar meteen terug moeten brengen naar het kamp. “Gaat het wel kleintje.” Vroeg hij wat zachter dan hij daarnet tegen haar gesproken had. Zijn lichtblauwe ogen bleven haar aankijken. Ze zag er nu echt zielig uit en hij dacht terug aan de eerste keer dat hij winterbreeze had ontmoet. Zei had er toen ook zo zielig uit gezien. Fightsoul draaide zich om en pakte één van de muizen uit dat hij die dag ad gevangen. Zachtjes gooide hij het voor haar neer. Hij keek de andere kant op en bleef het bos in de gaten houden. Die vos was waarschijnlijk ook nog in de beurt.

Noblepaw zag Fightsoul. Ze keek hem aan en dacht wouw wat is hij..umm ik weet het niet maar ik heb een gevoel in mijn buik ze hoorde dat schreeuwde Noblepaw!!! Hij pakte haar op bij haar nek en ze wert eruit gedraagen. Gaat het kleintje vroeg hij toen ze er waaren,ja hoor zij ze liefelijk. Ze keek hem aan ze wouw naar hem toe lopen maar ze zakte door,haar poot was gebrooken. Ze keek naar de grond en dacht warom doe ik altijd stom,ze kreeg een muis van Fightsoul ze keek meteen smoor verlieft naar hem. Um begon ze ik iiiiii....i.k ik wil een wafel zij ze ze wouw egeijk zeggen dat ze van hem hield maar het lukte niet dus ze hield haar mond en bleef liggen,de vos kwam aan gerend met volle sprint van achter om Fightsoul te pakken. Noblepaw sprong er voor en kreeg een hap ik haar rug,ze deed het door de liefde het bloed spoot alle kanten op en ze wert gesmeten tegen een boom,ze viel flauw neer en zij zacht ik heb alles gedaan om jouw te helpen mijn lief.

Het was duidelijk dat haar poot gebroken was. Ongemakkelijk wiebelde hij met zijn oren. Dit was gedeeltelijk zijn schuld. Hij had maar anders moeten reageren. Maar neen hoor hij moest natuurlijk weer zijn zelf zijn. Noblepaw keek hem maar vreemd aan. Ergens kende hij die blik en even benam het zijn adem. Maar al snel was hij weer de oude. Hij keek haar niet aan. Maar ze begon te murmelen. “ik iiiiii....i.k ik wil een…” Het laatste woord hoorde hij niet eens; hij wilde vragen wat ze wilde. Maar een geluid trok zijn aandacht. Meteen sprong hij op, die geur. Zijn nagels staken meteen uit. In volle vaart kwam de vos aangerent. Hij wilde aanvallen. Maar Noblepaw sprang er voor en kreeg de hap van de vos. Bloed vloog in het rond en de vos slingerde haar tegen een boom. Ze zei nog iets maar hij was te druk bezig om er op te letten. De vos was wild en hij spande al zijn spieren. Klaar voor het gevecht. Hij legde snel nog een blik op noblepaw. Hij was gek om die vos aan te vallen. Maar hij moest iets doen en was niet van plan weg te lopen als een bange poesiepoes. Een grouw kwam uit zijn keel naar boven en met een vluchtige sprong greep hij het beest vast. Hij zette zijn tanden in zijn nek. De vos rolde om, om hem af te schudden. Maar hij bleef vast te houden. En beet goed door. Helse kreet liet het beest los. Meteen daarna liep het met een vlucht de struiken in. Fightsoul bleef even bewegingloos liggen. Zijn zij was geraakt, maar het bloede niet en alles zou goed komen. Hij maakte zich meer zorgen om Noblepaw. Hij stond snel op en snelde naar haar toe. Ze bloede enorm en voorzichtig hijsde hij haar op zijn rug. Voorzichtig maar zo snel mogelijk liep hij terug naar het kamp. Verschillende katten keken op door de geur van het bloed. Hij wist niet zeker of Noblepaw al wakker was of niet. Maar al snel was hij bij de medicijnkat en legde haar voorzichtig neer. “Vos!” Zei hij hijgend en ging even neer liggen. Wat verder, zodat de medicijnkat haar werk kon doen. Maar hij hield haar wel in de gaten.

Noblepaw zag hoe de kat vocht tegen de vos. Ze gaf een glimlach en viel langzaam in slaap ze voelde de kouw dichter bij komen en het bloed beetje voor beetje verliezen. Ze sloot haar ogen en alles werd wazig. Een traan gleed uit haar ooghoek en gleed langzaam naar beneden. Een spoor trekkend door het bloed. Ze hoorde een bloedstollende kreet van de vos. Die werd meteen beantwoord door andere kreten. De struiken begonnen te ritselen. Maar Noblepaw had haar laatste krachten nodig om in leven te blijven, dus viel ze in een onrustige slaap. Ze voelde dat de kouw steets dichter bij kwam het gevoel van dood en leven ze zad er tussen in.

Een grouw kwam uit zijn keel naar boven en met een vluchtige sprong greep hij het beest vast. Hij zette zijn tanden in zijn nek. De vos rolde om, om hem af te schudden. Maar hij bleef vast te houden. En beet goed door. Helse kreet liet het beest los. Meteen daarna liep het met een vlucht de struiken in. Fightsoul bleef even bewegingloos liggen. Zijn zij was geraakt, maar het bloede niet en alles zou goed komen. Hij maakte zich meer zorgen om Noblepaw. Hij stond snel op en snelde naar haar toe. Ze bloede enorm en voorzichtig hijsde hij haar op zijn rug. Voorzichtig maar zo snel mogelijk liep hij terug naar het kamp. Verschillende katten keken op door de geur van het bloed. Hij wist niet zeker of Noblepaw al wakker was of niet. Maar al snel was hij bij de medicijnkat en legde haar voorzichtig neer. “Vos!” Zei hij hijgend en ging even neer liggen. Wat verder, zodat de medicijnkat haar werk kon doen. Maar hij hield haar wel in de gaten.
Maar na een tijdje viel hij toch ook in een lichte slaap. Zijn dromen waren heel onrustig. Hij zag winterwreeze voor hem staan. Haar witte vacht zat onder het bloed. Hij wilde roepen. Maar het lukte niet. Opeens veranderde de gestalte, ze erd kleiner. Het leek of winterbreeze terug een kit was geworden. of een leerling. Maar hij herkende winterbreeze er nog maar lichtjes in. Het was winterbreeze niet eens. Het as Noblepaw, ze leek enorm veel op zijn geliefde winterbreeze. ook zij zat weer onder het bloed. Deze keer kon hij wel bewegen. Maar een enorm rood beest domde op uit de duisternis. Die vos, maar ook hij verdween weer. Met een schok werd hij wakker uit zijn slaap. De zilverpels was opgekomen en Hij herinderde zich weer noblepaw. hij wist niet of ze wakker as. Maar toch glipte hij stil het kamp uit. Terug naar de plek waar hij zijn prooi had verstopt. Hij nam het deze keer wel mee naar het kamp en legde het op de stapel. Een zucht kon hij niet onder drukken. Normaal gezien, moest hij terug naar het warriorshol. Maar inplaats daarvan ging hij weer op zijn plekje bij Noblepaw zitten. hij wilde eten hoe ze zich voelde. het was half en half zijn schuld. Maar nu was ze hopelijk vijlig.

Noblepaw opende haar ogjes op een keer en zag het gevecht van Fightsoul en de gevaarlijke vos,ze viel tekens weg en voelde de sneeuw in haar vacht. Ze keek naar de warrior die bij haar was,Noblepaw bewoog met haar poot en legde haar poot op de poot van Fightsoul,ze glimlachte en gebruikete haar laatste kracht en ze viel dood neer. Ze sloot haar ogen en een traan liep over haar wang en viel op de grond,de kouw versloeg haar. Noblepaw droomde over Fightsoul die voor haar ogen verdween net zo als alles wat ze lief had Blossompaw haar liefste zus. Noblepaw probeerd zig in leven te houden,terwel de kouwe sneeuw op haar viel.