Humph , okay then , i will do my job ... [ icerock ]

Ze sliep nog half toen de schemering van de daggeraad door de ingang van de apprentice den scheen . Het was nu al een halve maan geleden toen ze haar straf kreeg van Angelvoice , maar ze was nog steeds humeurig . Slaapdronken stond ze op , en strompelde richting de uitgang van haar den . De meeste katten waren er al op uit gertrokken , of begonnen aan hun training . Want meestal werd ze alleen wakker , of samen met linepaw , die ook nog geen mentor had . Ze kon een grote gaap niet onderdrukken . Kalmpjes stropmelde ze verder richting de hoop verse prooi , die blijkbaar net bij gevuld was . Ze porde met haar neusje tegen een dikke water rat , om te zien of die wel écht dood was . Hij bewoog niet , dus pakte ze het muisje stevig beet , en nam het mee richting de elders den . Als ze die straf had gekregen , moest ze die ook uitvoeren , zo ver was ze al . Eenmaal aangekomen bij de elders den , knaagde haar maag van de honger , de geur van de water rat had haar eetlust wakker gemaakt . Maar ze had de water rat mee genomen voor de elders . Eigenlijk kende ze niemand van de elders , ze kwam er haast nooit . Nieuwsgierig liep ze naar binnen en knipperde met haar oogjes . Het zag er wel gezellig uit , behalve ... dat ze niemand zag . Waren er dan geen elders in de Windclan ? Met een knagend gevoel van haar maag , liep ze verder de den binnen , en liet de waterrat in het midden van de den vallen . ¨ eh hallo , is hier iemand ?¨ vroeg ze zachtjes . Ze had al helemaal geen zin om haar taak uit te voeren , maar als er iemand is , dan kon ze het niet uitvoeren .
[ icerock ]

Humph , okay then , i will do my job ... [ icerock ] 53d455608ccbf603fe9a54a

Eerste keer met Icerock's sheetje xD

Even zijn poten strekken, dacht de oude kater, even wat licht zien. Het mocht hier dan wel knus en gezellig zijn, hij had ook nood aan wat beweging in de open lucht. Dus sjokte hij rustig de Den uit. Bij de ingang snoof hij even de frisse lucht op. Het deed hem denken aan vroeger, toen nieuwblad nog maar net was begonnen en hij nog een apprentice was. Die goede oude tijd ook. Leven zonder besef van de zorgen die je later zou hebben was heerlijk! Maar die tijd was al lang voorbij en hij moest verder leven. Nu had hij ook geen zorgen meer, geen lasten, noch verplichtingen. Eigenlijk was leven als een elder zeer leuk! Zeker als hij met andere Elders konden spreken die dezelfde vergetelheid hadden als hij. Soms voerden ze gesprekken wel honderd keer opnieuw zonder het zelf door te hebben. Zo was iets nooit vervelend! Rustig liep hij door het kamp, toen zijn poten aangaven dat ze even rust wilden ging hij zitten. Dat had hij wel verdiend. Met een brede glimlach op zijn gezicht keek hij naar de warriors met hun apprentices. Gelukkig hadden die apprentices iets te doen. Want anders gingen ze hem natuurlijk weer pesten. Even keek hij naast zich waar de prooistapel zich bevond. Hmm, hij had eigenlijk wel trek. Zorgvuldig pikte hij er een muisje uit. Niet te dik of te groot. De warriors en andere hadden het meer nodig dan hij. Rustig begon hij de vacht van het beestje er af te halen, waarna hij het dier opat. Toen hij klaar was met eten besloot hij terug te gaan naar de Den. Hij stond op en liep rusti richting het hol. Plots zag hij een apprentice voorbij lopen, recht naar de Elders Den. Verbaasd keek hij ernaar terwijl hij er achteraan liep. Hij was nog maar net bij de ingang of de apprentice vroeg zachtjes, "eh hallo, is hier iemand ?" 'Tuurlijk is hier iemand.' antwoorde de oude kater rustig. Hij was ondertussen naar de kleine kater toegelopen en ging nu rustig voor hem zitten. 'Maar zeg eens jongeman, wat is je naam?' Even dacht hij nog een beetje na en vroeg toen, 'En wat kom je hier eigenlijk doen? Je gaat toch geen Elders pesten hè?' Icerock keek de kater even doordringend aan, 'nou?' vroeg hij er iets achteraan voordat de apprentice voor hem had gezegd wat hij hier kwam doen.

Een stem achter haar liet haar schrikken . 'Tuurlijk is hier iemand.' antwoorde een oude kater rustig . Een beetje verbaast draaide ze haar om en staarde de kater recht aan . Haar groene oogjes stonden speels , zoals altijd . Ze moest even een prop doorslikken , en dan wachten wat de kater zei . 'Maar zeg eens jongeman, wat is je naam?' . Applepaw draaide haar kopje scheef en keek de kater vragend aan . Ze was een poes , en deze kat hier had jongeman tegen haar gezegd . 'En wat kom je hier eigenlijk doen? Je gaat toch geen Elders pesten hè?' Haar ogen veranderde van vragend naar beledigt . ' ik pest ... eh nee ik kom hier niet om jou te pesten , ik kom hier omdat ik straf heb gekregen van Angelvoice ' Ze had het gedeelte waar ze Dapplepaw had beledigt maar achter wegen gehouden , dat zou alleen maar problemen wakker maken . ' en ik ben Applepaw , wat is jou naam ?' vroeg ze nieuwsgierig . Haar houding veranderde weer naar nieuwsgierig , ze had nog nooit zo'n oude kat gezien , hij moest wel heel wijs zijn , en veel hebben meegemaakt . ' ik heb wat voor je mee genomen ' en ze schoof met haar slanke pootje de water rat dichter naar de kater . Ze staarde de kater bewonderlijk aan , ze wist niet eens wat hij hier van moest denken , maar daar dacht ze niet over na .

Humph , okay then , i will do my job ... [ icerock ] 005a060733873731cbc28e6

Hij zag de ogen van de apprentice veranderen van vragend naar beledigend. "ik pest ... eh nee ik kom hier niet om jou te pesten , ik kom hier omdat ik straf heb gekregen van Angelvoice", zei de apprentice, 'Een straf hè?', zei Icerock rustig en keek de poes aan. Achteraf gezien vond hij het toch geen kater meer. Neej, het was duidelijk een poesje. Ach ja, hij kon zich op zijn oude dag toch wel vergissen zeker? "en ik ben Applepaw , wat is jou naam?" vroeg de poes, even dacht de kater na, niet om zijn naam natuurlijk, maar hij herkende die naam ergens van. 'Owww!' zei hij, 'Jij bent die apprentice die de Med Cats had beledigt, ach ja, heb ik per ongeluk ook wel eens gedaan.' De oude kater greens even, 'En mijn naam, Icerock.' Hij zag dat Applepaw nu ineens heel nieuwsgierig naar hem keek, even keek hij de poes rustig aan. "ik heb wat voor je mee genomen" zei de poes en ze schoof de waterrat richting hem. Even keek hij naar het diertje en toen naar de apprentice die hem bewonderlijk aankeek. Even trok hij een wenkbrauw op. Hij wou haar niet beledigen, maar had helemaal geen honger meer. 'Bedankt', zei hij en glimlachte naar de poes, 'Ik heb alleen net al gegeten.' Rustig ging hij liggen, 'Maar zeg eens, wat is je straf nou precies?' vroeg hij

'Een straf hè?', zei Icerock rustig . Ze verschoot eigenlijk wel van dat antwoord , de meeste warrior's lachte daarmee , en haar vrienden plaagde haar , niet voor te kwetsen maar om te spelen . Kalpmjes keek ze naar de oude kater die na dacht . Over wat zou hij na denken , toch niet over hoe hij heet he ? Bij die gedachte moest ze even een rondje stappen om haar lach in te houden . Toen ze weer naar de kater keek , stonden haar oogjes verlijdelijk speels . 'Owww!' zei hij, 'Jij bent die apprentice die de Med Cats had beledigt, ach ja, heb ik per ongeluk ook wel eens gedaan.' De oude kater greens even, 'En mijn naam, Icerock.' Oef , hij kende zijn naam toch nog wel , en had hij ook eens de med. cats beledigt ? Nog nieuwsgieriger staarde ze naar Icerock die naar de muis keek . Ze had toch niks verkeerd mee genomen he ? Wie weet luste hij geen muizen ! Nee dat kan gewoon niet . Even trok de licht bruine kater zijn wenkbrauw op . Dus ze had toch iets verkeerd gedaan ... of gezegd . 'Bedankt', zei hij en glimlachte naar applepaw . 'Ik heb alleen net al gegeten.' Alsof ze voor schut stond voor de hele clan , zo voelde ze haar nu . Natuurlijk had de kater al gegeten , op dit moment had iedereen dat al , behalve zij zelf . Ze greens even naar de Icerock die ging liggen , niet spottend , maar bewonderlijk . 'Maar zeg eens, wat is je straf nou precies?' vroeg hij . Euhm moest ze nu zeggen wat haar straf was ? Dan zou de kat misschien beledigt zijn dat ze alleen naar hier kwam om haar straf uit te voeren , en voor niks anders . ' eh ...' begon ze . Ze wou haar straf helemaal niet uitleggen . Ze vond dit eigenlijk geen straf , ze vond de oude kater wel een leuk gezelschap . Maar als ze het niet wou uitleggen leek het misschien voor Icerock dat ze hem niet vertrouwde . ' ik kreeg een maan geen training , en moest in die plaats voor de elders zorgen ' zei ze dan toch maar . ' en als het zo door gaat krijg ik toch nooit training' zei ze half tegen zichzelf . Het duurde wel echt lang voor de ceremonie kwam van de nieuwe apprentice's en mentor's . Een onbehaaglijk gevoel knaagde aan haar maag , ze had vreselijke honger , maar wou dat niet laten zien , of merken .

Icerock zag dat Applepaw twijfelde, maar bleef rustig en zweeg. Hij zou haar alleen maar opjagen als hij iets zou zeggen. "ik kreeg een maan geen training , en moest in die plaats voor de elders zorgen" Zei de poes toen toch maar, hij knikte, die straf werd wel vaker gegeven. Hij had nu niet echt speciaal zorg nodig, maar er waren wel elders die dat wel nodig hadden. Waar was de rest eigenlijk? Hij keek op uit zijn gedachtes en keek even rond, "en als het zo door gaat krijg ik toch nooit training" zei de poes kort daarna half tegen zichzelf, maar hij had het wel gehoord. Even reageerde hij niet, maar iets daarna vroeg hij licht verbaasd, 'Hoezo niet? Je doet toch wat je gevraagd wordt?' Even keek hij de apprentice vragend aan, dat was toch zo hè? Of niet soms, want als ze dat niet deed dan maakte hij wel dat hij weg was. Hij wou haar straf niet ophouden! De apprentices en kittens waren immers de toekomst. Maar goed, waarschijnlijk was het zo erg niet. Hij kende de straf maar al te goed en wist dat een Elder gezelschap houden ook gerekend werd tot het "verzorgen" van hen. Weer keek hij de lichtrode poes aan.

, 'Hoezo niet? Je doet toch wat je gevraagd wordt?' vroeg hij licht verbaasd, en keek haar vragend aan . Ze werd helemaal warm , hij had haar gehoord , en dat was niet bepaald zijn bedoeling . Ze wist niet wat ze moest zeggen , zou ze haar voorvermoedens vertellen aan hem , of niet ? Zuchtend haalde ze adem , en hefde haar kopje weer op , en staarde recht in Icerock's ogen . '' als het zo door gaat , komt die ceremonie nooit, ik wacht al super lang !'' zei ze met een trillende stem van woede . Ze wist ook wel dat ze niet kwaad mocht zijn , maar toch was ze dat . Niet op hem of op Hollystar , maar op haar zelf , ze zou al eerder veel eerder een mentor moeten hebben gehad ! En nu kan ze nog eens 1 maan wachten ! Gewoon door een stomme fout ! '' als die stomme med.cats zich niet hadden bemoeid moest ik nooit jou zitten te vervelen!'' zei ze nog steeds kwaad . Haar licht groene ogen glinsterde kwaad,en ondeugend .

( flut had geen inspi -.- )

Weer zag hij de aprentice twijfelen, maar uiteindelijk zuchtte ze, hief haar kopje op en keek in zijn ogen. "als het zo door gaat, komt die ceremonie nooit, ik wacht al super lang!" zei de apprentice met trillende stem, er zat duidelijk wat woede in haar stem. Ach hij begreep het wel, hij wist wel dat deze apprentice nog geen mentor had, "als die stomme med.cats zich niet hadden bemoeid moest ik nooit jou zitten te vervelen!'' Even keek hij in de ogen van de poes voor hem die kwaad en ondeugend glinsterden. 'Je zit me heus niet te vervelen hoor', zegt hij rustig, 'Als jij hier niet was geweest had ik me pas verveeld. De rest van de elders zit namelijk ergens buiten denk ik.' Even keek hij naar de blauwe lucht die je net kon zien door de ingang van het hol. 'En dan had ik hier of alleen gezeten, of had ik hen moeten zoeken, en ik kan je vertellen dat we dan altijd over hetzelfde praten omdat 1 van ons weer vergeten is wat of hoe het nou ook al weer gegaan is. En om eerlijk te zijn heb ik daar nu even geen zin in. Ik vertel liever aan katten die nog niks ervan weten. Die zijn oplettender en luisteren beter naar wat ik zeg.' Rustig keek hij de poes aan, 'Want ik hou er wel van om mijn verhalen te vertellen, maar dan moet diegene aan wie ik het vertel wel luisteren en dat doen de elders meestal niet. Die luisteren maar half en daar erger ik me soms dood aan.' Hij haalde even zijn schouders op, 'Maar goed, daar ben ik wel een beetje aan gewend, net zoals ik er aan gewend ben dat apprentices mij zitten te pesten. Dat vind ik ook irritant, maar ik kan er niks aan doen. Gelukkig heb ik Dapplepaw nog die me zo af en toe komt opzoeken.' Hij greens even, het kwam door Dapple natuurlijk wel een beetje dat de poes haar straf had, 'En ja, dat is de medicin cat apprentice, maar hij is best aardig hoor. Als je hem niet beledigt natuurlijk.' zei hij plagend

Gelukkig heb ik wel wat inspi ;p Ik hoop dat je er wat mee kan ^^

'Je zit me heus niet te vervelen hoor', zegt hij rustig, 'Als jij hier niet was geweest had ik me pas verveeld. De rest van de elders zit namelijk ergens buiten denk ik.' Even schrok ze van die opmerking van hem, ze verveelde hem niet , en zat ze ook niet in zijn weg? Beetje bij beetje groeide haar vertrouwen voor deze kat , en begon ze hel te mogen. 'En dan had ik hier of alleen gezeten, of had ik hen moeten zoeken, en ik kan je vertellen dat we dan altijd over hetzelfde praten omdat 1 van ons weer vergeten is wat of hoe het nou ook al weer gegaan is. En om eerlijk te zijn heb ik daar nu even geen zin in. Ik vertel liever aan katten die nog niks ervan weten. Die zijn oplettender en luisteren beter naar wat ik zeg.' Rustig keek hij haar aan. 'Want ik hou er wel van om mijn verhalen te vertellen, maar dan moet diegene aan wie ik het vertel wel luisteren en dat doen de elders meestal niet. Die luisteren maar half en daar erger ik me soms dood aan.' Hij haalde even zijn schouders op, 'Maar goed, daar ben ik wel een beetje aan gewend, net zoals ik er aan gewend ben dat apprentices mij zitten te pesten. Dat vind ik ook irritant, maar ik kan er niks aan doen. Gelukkig heb ik Dapplepaw nog die me zo af en toe komt opzoeken.' Hij greens even. Toen ze aan Dapplepaw dacht, tja, hij had haar wel verzorgd toen ze last had van haar poot, maar dat doen med.cats nu eenmaal. 'En ja, dat is de medicin cat apprentice, maar hij is best aardig hoor. Als je hem niet beledigt natuurlijk.' zei hij plagend. '' Ik vind het niet eerlijk , hij word nu veel meer gewaardeerd door iedereen , hij krijgt een mentor terwijl ik hier stomme dingen barbel, en de anderen fijn te zitten trainen , misschien is de Windclan niet veel slechter dan de Bloodclan!'' miauwde ze helemaal op haar kopje getikt. Al gauw keek ze de kater vernederend aan, ze had nu pas door wat ze gezegd had, maar dat maakte haar niks uit. '' heeft de Windclan wel warrior's nodig? Want als ze er geen trainen dan komen ze nooit, ik wed ervoor dat de andere Clans al 10 nieuwe warrior's ofzo hebben!'' miauwde ze nog steeds van slag. '' en Dapplepaw...hij is het gewoon niet waard ja, hoor je me niet waard!'' gilde ze , terwijl er tranen uit haar ogen rolden.

( sorry had zin om dramatisch te doen Razz

)

''Ik vind het niet eerlijk , hij word nu veel meer gewaardeerd door iedereen , hij krijgt een mentor terwijl ik hier stomme dingen barbel, en de anderen fijn te zitten trainen , misschien is de Windclan niet veel slechter dan de Bloodclan!'' zei de poes voor hem, even trok hij een wenkbrauw op, maar de apprentice kwam al snel tot het besef van wat ze had gezegd. ''heeft de Windclan wel warrior's nodig? Want als ze er geen trainen dan komen ze nooit, ik wed ervoor dat de andere Clans al 10 nieuwe warrior's ofzo hebben!'' miauwde ze nog steeds van slag. ''en Dapplepaw...hij is het gewoon niet waard ja, hoor je me niet waard!'' Een traan rolde over de wang van Apple en hij glimlachte even lichtjes. 'Rustig toch', zei hij, 'Tuurlijk heeft de windclan warriors nodig, dat hebben ze altijd. En om een clan te vergelijken met de Bloodclan is een beetje vreemd. Het is toch niet omdat ze even geen mentor meer hadden dat ze direct moorden? Toch? Daarbij zijn er maar een paar die geen mentor hebben. Dat jij daar tussen zit kan je helemaal niks aan doen. Maar daarom is Dapplepaw het toch nog niet onwaardig om een mentor te hebben? Hij heeft ook zijn goede kanten net zoals jij. Maar je moet wel een beetje geduld hebben meisje.' Rustig krulde hij zijn staart om zijn poten en keek Applepaw even doordringend aan, 'Dus, wat zeg je ervan, ga je niet zo zitten zeuren om Dapplepaw, even je hier doorheen zetten en sneller een mentor krijgen of ga je hier lopen zeuren en klagen en nog langer wachten op een mentor. Want ik wed voor mijn leven dat je je niet op je gemak zult voelen in de andere clans. Bloodclan is te moordlustig voor jou, Riverclan daar pas je niet in, Thunderclan is volgens mij ook niks voor jou en Skyclan... Tja, dat is al helemaal niks voor zo'n meisje als jij. Want als je eindelijk een sterke warrior bent zal je niks anders willen dan dat je in de windclan zit en geloof me, die training lijkt ontzettend snel voorbij te gaan.' Na deze preek zou de kleine poes toch wel moeten beseffen dat ze mis zat, niet waar? Want wat had het voor zin om verder te leven met haat aan Dapplepaw? Het zou haar alleen maar gaan tegenzitten, als Angelvoice stierf en er was alleen maar Dapple als medicin cat en net dan raakte ze zwaar gewond, dan moest ze wel naar hem toe. Dan kon ze niet plots gaan zeggen van: Ja maar Ik heb een hekel aan hem! Neej, dat was onmogelijk. En naar een andere clan gaan? Waarschijnlijk werd ze er niet eens in opgenomen. Behalve de bloodclan, maar hij zag deze apprentice toch echt niet tot moorden in staat hoor!

Ze zag waterig door haar tranen dat Icerock glimlachte, lachte hij haar nou echt uit? 'Rustig toch', zei hij. Hoe kon ze nou rustig zijn, ze werd achteruit gestoken! 'Tuurlijk heeft de windclan warriors nodig, dat hebben ze altijd. En om een clan te vergelijken met de Bloodclan is een beetje vreemd. Het is toch niet omdat ze even geen mentor meer hadden dat ze direct moorden? Toch? Daarbij zijn er maar een paar die geen mentor hebben. Dat jij daar tussen zit kan je helemaal niks aan doen. Maar daarom is Dapplepaw het toch nog niet onwaardig om een mentor te hebben? Hij heeft ook zijn goede kanten net zoals jij. Maar je moet wel een beetje geduld hebben meisje.' Bij die woorden werd ze nog onrustiger. '' vergelijk mij niet met Dapplepaw! Hij is ......!'' haar woorden stierven weg,omdat ze niet wou dat hij haar hoorde vloeken. 'Dus, wat zeg je ervan, ga je niet zo zitten zeuren om Dapplepaw, even je hier doorheen zetten en sneller een mentor krijgen of ga je hier lopen zeuren en klagen en nog langer wachten op een mentor. Want ik wed voor mijn leven dat je je niet op je gemak zult voelen in de andere clans. Bloodclan is te moordlustig voor jou, Riverclan daar pas je niet in, Thunderclan is volgens mij ook niks voor jou en Skyclan... Tja, dat is al helemaal niks voor zo'n meisje als jij. Want als je eindelijk een sterke warrior bent zal je niks anders willen dan dat je in de windclan zit en geloof me, die training lijkt ontzettend snel voorbij te gaan.' Ze negeerde hem puur, en draaide haar kopje van hem weg. '' wat weet jij daar nou van, ik ga hier liever weg dan dat ik nooit warrior word, dan word ik maar een rogue, of ben ik daar ook al te zwakjes voor?''miauwde ze scherp, en kneep haar ogen tot spleetjes. '' En waarom mag jij dapplepaw zo graag? Hij ...of wacht gewoon omdat hij een med.cat word doe jij net even poeslief tegen hem als al de anderen. Maar weet je , ooit zal hij de Clan goed teleurstellen!'' plakte ze er vlug aan vast.

Icerock schreef:

''wat weet jij daar nou van, ik ga hier liever weg dan dat ik nooit warrior word, dan word ik maar een rogue, of ben ik daar ook al te zwakjes voor?'' miauwde de apprentice voor hem scherp en kneep haar ogen tot spleetjes. ''En waarom mag jij dapplepaw zo graag? Hij ...of wacht gewoon omdat hij een med.cat word doe jij net even poeslief tegen hem als al de anderen. Maar weet je , ooit zal hij de Clan goed teleurstellen!'' Rustig haalde hij adem, 'Waarom?' vroeg hij rustig, 'Ow dat is zeer simpel. Misschien omdat hij me tenminste niet afblaft, irriteert enzo? En ik vergelijk jou niet met hem, maar jij begon over hem.' Even keek hij Applepaw aan, 'Maar even terug op het onderwerp, want Dapple heeft hier eigenlijk niks mee te maken, het ging er om dat jij het te lang vond duren tot je een mentor kreeg. Nou, het enige waarom jij dat vind, is omdat je warrior WILT worden, alleen dat zelf niet beseft. Deze reactie komt alleen maar voort uit jaloezie. Je ziet anderen met hun mentor en dat wil jij ook. Maar ga je nu omdat je 1 keer in een ceremmonie geen mentor kon krijgen zo zitten reageren? Als je wilt kan ik ervoor zorgen dat je volgende keer zeker een mentor krijgt. Maar dan moet je wel een beetje kalmeren.' Icerock moest toegeven dat dit een koppige kat was die hier voor hem zat, maar hij was minstends even koppig. 'Maar je moet weten dat ik je dit maar 1 keer aanbied, dus als je die kans nu verspilt...' waarschuwde hij haar nog. Tuurlijk had hij geen enkel flauw benul of het zou helpen, want uit haar vorige reacties was te merken dat ze bij haar punt bleef. Maar goed als ze zich telkens aan alles zou ergeren zou ze het ook niet erg prettig vinden.

Ze staarde kwaad, eerder woest naar de kater voor hem die nog steeds rustig ademhaalde. 'Waarom?' vroeg hij rustig. Hij is even ... Ze hield haar gedachten netjes, dat wou ze nu ook al niet verzieken. 'Ow dat is zeer simpel. Misschien omdat hij me tenminste niet afblaft, irriteert enzo? En ik vergelijk jou niet met hem, maar jij begon over hem.' Even keek hij Applepaw aan, deels had hij gelijk, maar deels ook niet maar jha. 'Maar even terug op het onderwerp, want Dapple heeft hier eigenlijk niks mee te maken, het ging er om dat jij het te lang vond duren tot je een mentor kreeg. Nou, het enige waarom jij dat vind, is omdat je warrior WILT worden, alleen dat zelf niet beseft. Deze reactie komt alleen maar voort uit jaloezie. Je ziet anderen met hun mentor en dat wil jij ook. Maar ga je nu omdat je 1 keer in een ceremmonie geen mentor kon krijgen zo zitten reageren? Als je wilt kan ik ervoor zorgen dat je volgende keer zeker een mentor krijgt. Maar dan moet je wel een beetje kalmeren.' Woest rukte ze haar kop terug naar Icerock. Ze krulde haar mondhoeken al , klaar om iets te zeggen, te reclameren, maar toen ze door had dat dit waarschijnlijk een, eenmaals aanbod was, zweeg ze netjes. Haar blik werd iets zachter, maar iets te zacht. '' ja en, mijn stomme zus krijgt toch lekker een mentor terwijl ik hier voor die*** moet zorgen, voel je niet aangesproken'' snikte ze met een hangend kopje. 'Maar je moet weten dat ik je dit maar 1 keer aanbied, dus als je die kans nu verspilt...' waarschuwde hij haar nog. '' laat maar, ik zal wel een elder worden zonder ook nog maar 1 keertje te hebben getraind , maar weet je het maakt mij helemaal niets meer uit, ik zal de clan wel verlaten, ik ben het gewoon niet waard'' miauwde ze , met een blik van ...niks.

''ja en, mijn stomme zus krijgt toch lekker een mentor terwijl ik hier voor die*** moet zorgen, voel je niet aangesproken'' zei de poes, hij gaf haar nog een waarschuwing, maar goed, dat werkte niet echt. '' laat maar, ik zal wel een elder worden zonder ook nog maar 1 keertje te hebben getraind , maar weet je het maakt mij helemaal niets meer uit, ik zal de clan wel verlaten, ik ben het gewoon niet waard'' vervolgde de apprentice. Even rolde hij met zijn ogen, 'Als je zo gaat denken misschien wel', zei hij rustig, 'Maar iedereen heeft wel zijn momenten waar het wat minder gaat, waar je denkt dat je niks waard bent. Maar denk je soms dat je zus het leuk zou vinden als je wegging?' Rustig keek hij de poes aan, hij was niet van plan zomaar op te geven. 'Wacht, kom eens mee,' zei hij en stond op. Rustig liep hij naar buiten en zonder achterom te kijken of Applepaw volgde, liep hij naar het centrum van het kamp. Daar ging hij zitten. De poes was waarschijnlijk wel gevolgd, 'Goed' miauwde hij rustig, 'Wie denk je dat jou haat? En zeg nu niet Angelvoice of Dapplepaw want dat is niet zo. Ze haten je niet.' Even keek hij opzij naar de apprentice, 'Nou?' vroeg hij rustig, 'Want ik wed dat de meesten hier het niet erg leuk zouden vinden moest jij vertrekken. Je bent een clankat in hart en ziel, je zal het missen, al die katten om je heen. En ik zei je al, je kan een mentor tegelijk met je zus krijgen, maar daar moet je wat voor over hebben. Ach wat zit ik hier ook mijn tijd aan te verspillen? Je wilt het toch niet, je bent ontzettend koppig weet je, je toekomst ligt hier Apple, ook al denk jij van niet.' Rustig stond hij op en liep terug naar het hol. Ja hij liet Apple achter, nou en? Misschien kwam de kleine kat dan op het idee van wat ze allemaal had gezegd. Een zachte wind speelde met zijn vacht toen hij terug het hol inliep en zijn slaapplek opzocht. Rustig ging hij daar liggen en deed zijn ogen toe. Als de kleine apprentice zich nog wou verontschuldigen kon ze dat rustig doen. Hij ging heus niet slapen. Neej, deze kater sliep niet op het midden van de dag. Toen hij wat geluid hoorde, deed hij even zijn ogen open. Was het Apple of was het de wind maar?

'Als je zo gaat denken misschien wel', zei hij rustig, 'Maar iedereen heeft wel zijn momenten waar het wat minder gaat, waar je denkt dat je niks waard bent. Maar denk je soms dat je zus het leuk zou vinden als je wegging?' Rustig Ice haar aan, maar de dwaalde weg in haar koppigheid en luisterde dus niet. 'Wacht, kom eens mee,' zei hij en stond op. Zuchtend van verveling stond ze op, en slenterde achter de elder aan. Hij zou toch weer over de vogeltjes en bloempjes praten, of van een muis een oflifant maken. Ongeveer in het midden van het kamp, de openplek dus, ging Ice eindelijk zitten, en verwachte al dat ze volgde.'Goed' miauwde hij rustig. Ze rolde al met haar ogen, en begon de aarde onder haar samen te kneden. 'Wie denk je dat jou haat? En zeg nu niet Angelvoice of Dapplepaw want dat is niet zo. Ze haten je niet.' Verbaasd staarde ze de kater aan, wat vroeg hij nu net aan haar? 'Nou?' vroeg hij rustig, 'Want ik wed dat de meesten hier het niet erg leuk zouden vinden moest jij vertrekken. Je bent een clankat in hart en ziel, je zal het missen, al die katten om je heen. En ik zei je al, je kan een mentor tegelijk met je zus krijgen, maar daar moet je wat voor over hebben. Ach wat zit ik hier ook mijn tijd aan te verspillen? Je wilt het toch niet, je bent ontzettend koppig weet je, je toekomst ligt hier Apple, ook al denk jij van niet.' Rustig stond hij op en liep terug naar het hol. Er was eigenlijk niemand die haar écht weg wilde. Er waren wel eens katten die zeiden dat ze de spijker van hun doodskist was, maar dat meenden ze toch niet echt? Snel sprinte ze achter hem aan, en sprong over Icerock heen. Ja springen, dat was haar specialiteit , dat kon ze als de beste. Haar naam mocht ook wel Bunnyhop zijn. Nee , dat was té voor haar. '' Kijk ik weet niet wat er allemaal in dat brein van jou doorgaat'' begon ze. Nu ging ze zitten, en krulde haar licht rode staart netjes over haar fijne poten. '' maar ik bewonder jou volhoudingsvermogen, en wijsheid groot, er zijn niet zoveel katten die zo goed mijn koppigheid kunnen verdragen, en dat bewonder ik erg aan je'' vervolgde ze. Ze richtte haar blik op haar voeten , en kreeg een rilling over haar rug. '' ik heb geen vader meer, maar het dichtste vaderbeeld bij mij dat is... voor mij ben jij dat '' miauwde ze wat stiller. Ze wist maar al te goed hoe ze hem vertrouwde,maar ging hij dat misbruiken of niet?

Geen zin om van account te wisselen ;D

Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht toen hij de rode vacht van Apple zag. Rustig deed hij zijn ogen weer dicht en deed alsof hij sliep. Hij hoorde hoe de poes haar pootjes zacht neerkwamen op de grond, even verdwenen en aan de andere kant weer te horen waren. Hij glimlachte even, maar dat kon zij niet zien, want zijn neus en mond zaten lekker verborgen in zijn staart. ''Kijk ik weet niet wat er allemaal in dat brein van jou doorgaat'' begon de poes, zo die was wel gekalmeerd zeg! Daarnet zat ze nog te roepen en te tieren en nu zat ze rustig naast hem iets te zeggen. Even deed hij een oog half open en bekeek de houding van de apprentice eens. Ze was gaan zitten en had haar staart over haar poten gekruld. Ze was in ieder geval rustig, dat was al iets. ''maar ik bewonder jou volhoudingsvermogen, en wijsheid groot, er zijn niet zoveel katten die zo goed mijn koppigheid kunnen verdragen, en dat bewonder ik erg aan je'' ging de kat verder. De oude kater deed rustig zijn beide ogen open en keek de poes aan, 'Ga verder,' zei hij stilletjes zonder haar af te leiden of te laten schrikken. Hij zag hoe Applepaw even naar haar voeten keek en een rilling over haar rug liet lopen. Icerock kon een lichte grijns niet onderdrukken en luisterde verder naar wat de jonge poes te zeggen had. '' ik heb geen vader meer, maar het dichtste vaderbeeld bij mij dat is... voor mij ben jij dat'' eindigde ze. Rustig ging hij recht zitten, 'Het is al goed dat je weet dat je koppig bent.' zei hij en gaf Applepaw een vrolijk duwtje met zijn neus tegen haar hoofd, 'En ik weet zeker dat je een goede warrior zult worden, maar je hebt een beetje geduld nodig meisje. Alles van daarnet dan maar weer vergeten en vergeven?' Een brede glimlach was op de kater zijn gezicht te zien, vergeten kon hij heeeeeeeel goed, dus dat zou geen probleem zijn. Soms kon hij het iets te goed. 'Als je wil mag je me heus wel vaker opzoeken als je straf er op zit hoor, ik bijt niet. Tenminste... normaal gezien niet...' Even keek hij naar de zon die je nog maar net door de ingang van het hol kon zien. 'Toch moet je nu nog eventjes hier blijven, de zon blijft nog wel even boven de horizon.' zei hij vrolijk, nu hij gezelschap had, ging hij daar ook gebruik van maken! Nu ja, ging hij haar niet zomaar na dit laten gaan.

Ze keek een beetje beangstigd naar Icerock, maar op de manier dat hij ging zitten, las ze dat er niks aan de hand was. 'Het is al goed dat je weet dat je koppig bent.' zei hij en gaf haar een vriendschappelijk duwtje. 'En ik weet zeker dat je een goede warrior zult worden, maar je hebt een beetje geduld nodig meisje. Alles van daarnet dan maar weer vergeten en vergeven?' Een brede glimlach was op de kater zijn gezicht te zien. Nu verscheen er een smile op haar snuit, en begon ze te spinnen. '' bedankt ! Ik zal je niet meer teleurstellen '' miauwde ze opgewonden. 'Als je wil mag je me heus wel vaker opzoeken als je straf er op zit hoor, ik bijt niet. Tenminste... normaal gezien niet...' Ze kon het niet laten om een lachje te laten ontsnappen uit haar keel om die opmerking. '' ow maar ik bijt wel'' grapte ze en beet speels in zijn oor, maar niet hard. 'Toch moet je nu nog eventjes hier blijven, de zon blijft nog wel even boven de horizon.' zei hij vrolijk, en was hij blijkbaar gellukig met haar gezelschap. '' ik ga heus niet weg hoor, je zult nog de hele tijd aan mijn gezaag vast hangen!'' zei ze speels, maar ging terug zitten. Een slaperig gevoel overnam haar. Nu je het zegt , ze had de laatste tijd niet zo goed geslapen, en werd steeds wakker gehouden door nachtmerrie's. Ze wist niet eens of ze wel mocht pitten tijdens haar ' straf' maar toch rolde ze in een bolletje , en begroef haar neusje in Icerock's flank. Ze vond het prettig om bij hem te zijn, misschien was deze straf toch niet zo erg!

Geen zin om van account te wisselen ;D

'' ik ga heus niet weg hoor, je zult nog de hele tijd aan mijn gezaag vast hangen!'' zei de poes speels, 'Ow ja?' vroeg Icerock en hij merkte dat Applepaw wat slaperig werd. Logisch als je je zo opwind. Even keek hij naar de apprentice die zich tot een bolletje rolde en tegen hem aan ging liggen. Hij kon haar zachte vacht voelen en dat deed hem denken aan vroeger, hoe hij altijd tegen zijn moeder, broertjes en zusjes had aangelegen. Een zachte zucht ontsnapte uit zijn mond en hij keek weer even naar de poes. 'Moet ik je anders nog een verhaal vertellen voor je gaat slapen?' vroeg hij zacht. Dat had zijn moeder ook altijd gedaan toen hij klein was. Net voordat hij ging slapen nog een laatste verhaaltje. Meestal was het toen alleen voor hem omdat de rest al in het begin in slaap viel, maar hij had altijd braaf geluisterd tot hij zeker wist dat alles goed zou komen. Hij wou altijd het einde weten. Ja hij had altijd al van verhaaltjes gehouden. Nu ja, dat is in zijn warriortijd wat afgezwakt, maar nu hij elder was, was het weer helemaal terug. Alleen vertelde hij nu de verhalen liever dan dat hij moest luisteren, maar goed. Zijn blik was even naar de uitgang van het hol gedwaalt en hij keek de poes nu weer eventjes aan. 'Nou?' vroeg hij glimlachend

Beetje kort xD

Ze voelde de warme adem van Icerock, die het niet erg vond dat ze wou slapen. 'Moet ik je anders nog een verhaal vertellen voor je gaat slapen?' vroeg hij zacht. Slaperig opende ze haar twee glinsterende groen ogen, en hefde haar kopje op, zodat ze in Icerock's ogen staarde. Ze had wel zin in een verhaaltje, maar dan leek ze op een kitten, tja nu leek het ook niet echt anders, een apprentice en een elder. 'Nou?' vroeg hij glimlachend, dus glimlachte ze terug. '' neej het lukt wel, maar mag ik vragen...heb jij veel meegemaakt in je apprentice tijd?''miauwde ze toch nieuwsgierig. Even wiebelde haar oren zenuwachtig, toen ze geluiden hoorde bij de ingang van de den. '' wie zou er nu weer zijn?'' vroeg ze een beetje zacht, en ze draaide haar rossige kopje richting de ingang. Maar gelukkig was het gewoon een warrior die terug kwam van de jacht, en gewoon voorbij het hol liep.

( sorry flut x/ )

Geeft niet xp

''neej het lukt wel, maar mag ik vragen... heb jij veel meegemaakt in je apprentice tijd?" vroeg de jonge poes met toch lichte nieuwsgierigheid in haar stem. Even dacht de kater na, 'Goh, daar vraag je me wat, even denken...' zei hij en dacht na. Maar al snel werd hij uit zijn gedachtes geschud door Applepaw die zacht iets zei en omdat hij gelukkig nog niet doof was, kon hij het nog wel horen. '' wie zou er nu weer zijn?'' zei ze immers en even keek de oude kat naar de ingang van de Den, 'Dat is nou een warrior.' zei hij grijnzend en keek even naar de apprentice, 'Maar goed, waar was ik ook al weer over aan het denken? Ow ja, apprentice-tijd...' zei hij rustig, 'Ah, ja, ik weet nog hoe boos ik was toen mijn beste vriend voor mijn neus zat te flirten met de poes waarvan ik hield en die dondersteen wist dat maar al te goed. Nou ik kan je vertellen, dat pik ik niet. Ik begon hem bij haar vandaan te halen en telkens liep hij terug. Tot ik hem met mijn nagel bij zijn staart greep. Het doorboorde een beetje zijn staart en nouja, hij spartelde de hele tijd en wist uiteindelijk los te raken... Waardoor ik de helft van zijn staart vast had.' Een lichte grijns stond op zijn gezicht en even keek hij naar Apple, 'M'n vriend was daar niet erg tevreden mee, want een kat zonder staart heeft geen toekomst als warrior. Dat weet je toch hè? Want met je staart kun je in evenwicht blijven en een beetje sturen als je in de lucht bent. Dus nou ja, dat zou betekenen dat hij niet kan vechten noch jagen, wat ben je dan? Een elder, helemaal juist. Eerst werd hij heel boos en begon hij te roepen naar me. De poes die ik leuk vond had gezien dat het ook een beetje zijn eigen schuld was en kwam naar me toegelopen. Samen liepen we weg, maar dat pikte die kater natuurlijk niet. Nou ja, dat is een beetje uitgelopen in een gevecht.' Even stopte Icerock, als de kleine apprentice meer wou weten zou ze het wel vragen zeker? Dus keek hij rustig naar de poes, 'Wat was je naam trouwens ook al weer?' vroeg hij toen