Wild And Free [& Shadewhisper]

Nog voor de eerste zonnestralen sprong de jonge warrior op, vrolijk liep ze naar buiten en bleef even staan. Nog even keek ze achterom met en speelse twinkeling in haar ogen, had ze niemand wakker gemaakt? Nee, gelukkig, iedereen sliep nog. Stil sloop ze door het kamp en ontweek elk licht van demaan om zo min mogelijk op te vallen. Toch veraadde de twinkeling in haar ogen haar. Toen ze eindelijk het kamp uit was, sprintte ze weg, het territorium in. Ze sprong over slootjes, slalomde langs de bomen en rolde uiteindelijk van een heuveltje doordat ze over haar poten struikelde. Beneden bleef ze even zitten en keek naar de maan, het zou niet lang duren voor de zonsopgang zou plaats vinden. Rustig keek ze rond, waar in godsnaam zou ze die kunnen bewonderen? Ze hield van de zonsopgang, alhoewel ze meer van de zonsondergang hield, maar in ieder geval, dat gaf een prachtige gloed over de aardbol en elke dag opnieuw vond ze het prachtig om twee keer de zon aan de horizon te zien. Opkomend of ondergaand. Snel sprong ze weer op, meestal keek ze telkens op dezelfde plek naar de horizon, maar deze keer wou ze eens een ander plekje uitzoeken. Snel sprong ze op en klom een boom in, bijna boven sprong ze een beetje mis, waardoor ze bijna naar beneden viel, maar ze wist met haar staart nog net een tak vast te grijpen, waardoor ze haar evenwicht weer terugkreeg. Daarna keek ze rond, vanaf hier kon ze een groot gedeelte van het Shadowclangebied overzien en al snel kreeg ze een mooie plek in de gaten. Ergens aan de kleine rivier zou ze duidelijk de horizon kunnen zien en als ze snel was raakte ze er nog op tijd. Snel sprong ze een paar takken naar beneden tot ze zeker wist dat ze niet te pletter zou vallen als ze uit de boom sprong en zette zich toen af. Keurig kwam ze op haar 4 poten terecht en haastte zich toen naar de plek die zij in gedachten had. Ze rende voorbij een aantal bomen, sprong weer over de slootjes die her en der verspreid waren en kwam uiteindelijk aan bij de kleine rivier. Deze volgde ze als een gek tot ze de horizon kon zien, ze was net op tijd, rustig ging ze liggen met haar kop op haar poten en zag hoe de eerste zonnestralen over de aarde schenen en de aarde een rood-oranje gloed gaven...

[& SHADEWHISPER]

De eerste stralen van de zon kwamen op en even zuchtte ze haast onhoorbaar, het was wel mooi, maar eigenlijk was het ook wel saai, zo alleen kijkend naar de zonsopgang. Meestal was er immers niemand bij haar als ze de grote rode vuurbol zag opkomen. "It's beautifull isn't it ?" Sprak plots een kater achter haar langzaam. Licht geschrokken keek ze vrolijk om, 'Yes, it's very beautifull' sprak ze glimlachend, even bekeek ze de kater, wit en wel gespierd. Ze glimlachte weer even naar hem en wierp nog een blik op de zon, de hele zonsopgang bekijken was onzin, want die duurde uren. Maar de eerste seconden waren het mooist. 'Ik denk niet dat ik je al ken, mijn naam is Shuffleflair, en jij bent?' vroeg ze en hield haar hoofdje vrolijk schuin, 'Waarom ben jij eigenlijk zo vroeg op? Ik bedoel, ik wou de zonsopgang zien, maar kwam jij ook speciaal hiervoor je nest uit? Of was het iets anders?' Eigenlijk had ze nu zin om iets te doen, wat dan ook, maar niet hier gewoon een beetje te zitten kletsen. Ze stond dan ook al op en keek heel even naar het riviertje, misschien dat ze straks daar nog wel iets mee kon doen.

Even keek de kater voor haar haar aan. "Ik heet Shadewhisper. Mooie naam trouwens, Shuffleflair. Hmpf, het is niet echt voor zonsopgang nee. Ik ben een lichte slaper en meestal vroeg op. Trouwens, het begin van zonsopgang is beautifull maar nu word het best saai. Ga je mee jagen ?" Vroeg hij vriendelijk, ze grinnikte, 'Vind ik ook, ik ben er meestal enkel voor het begin, de rest... Tja, die interesseerd me nou niet echt. Maar is goed.' zei ze vrolijk, 'Waar wil je gaan jagen? Ik denk niet dat er hier echt zoveel prooi meer zit. Misschien iets verderop bij de rivier wel.' Ze wees wat stroomopwaarts, 'Kom mee!' zei ze zonder te wachten op zijn antwoord voor de meeste katten maakte het toch niet uit waar. Vrolijk liep ze wat meer stroomopwaarts en stond toen na een tijdje stil, ze had wat geritsel gehoord en keek rustig rond. Er was niks te zien, het zou wel de wind ofzo zijn geweest. Plots kwam er iets in haar op, 'Kan jij vissen?' vroeg ze vrolijk en keek Shade aan, daarna richte ze haar blik op het water, 'misschien zit er wel een vis in.' en ze bewoog haar kopje even in de richting van het water. Rustig ging ze aan de oever zitten, 'Volgens mij zie ik daar iets!' zei ze vrolijk toen ze zeker wist dat Shade naast haar zat, ze strekte haar poot uit en sloeg toen een hele plens water over Shade heen. Even grinnikte ze, 'Oeps' zei ze speels, 'Mis, tja, nu is hij weg' Haar ogen twinkelden vrolijk terwijl ze hem aankeek, nu had ze een doorweekte kater naast haar.

"Nou lekker aardig" Zei de kater toen en liep weg, verbaasd en een beetje van haar stuk keek ze hem na, om pas iets later te beseffen dat hij aan het weglopen was. Snel sprintte ze achter hem aan, 'Het was niet gemeen bedoeld' probeerde ze, 'Ik wou je gewoon een beetje plagen! Ik wist niet dat je dat niet leuk vond...' Smekend keek ze hem aan, hij leek haar net zo'n leuk gezelschap. 'Je mag me terugpakken als je wilt? Dan staan we weer gelijk! Maar please ga niet weg.' Ondertussen was ze blijven staan en keek hem aan, je zag duidelijk dat het haar speet. Als hij het immers echt zo erg vond... nou ja, dan stond er 1 ding vast, dit was dan niet dé kater. Ze had liever een kater die wel in was voor een spelletje en die daarin overdreef dan eentje die niet tegen een grapje kon. Zuchtend keek ze hem nog eens aan.

- Beetje inspiloos D: -