|| Story || Full Moon

Onderwerp: || Story || Full Moon za 11 aug 2012 - 0:39

_{Al dagen was het aan het stormen. De hemel was de godganse dag pikzwart en de vele regen zorgde ervoor dat de rivier buiten haar oever trad, waardoor er met man en macht werd gewerkt om het dorpje te beschermen tegen een overstroming. Het was lang geleden dat er zo’n ernstige storm was geweest. Hierdoor waren de dorpbewoners er niet op voorbereid en vielen er de eerste dagen veel slachtoffers.
Blikseminslagen, afgebroken takken, omgewaaide bomen. De huizen werden vernielt, de daken stonden in brand. Niets leek het dorpje nog te kunnen redden. Maar dat was niet het enige wat de eeuwige angst van de dorpsbewoners aanwakkerde. Buiten het dorp, op nog geen kilometer er van af, stond een oud, afbrokkelend, kasteel. Al eeuwen stond het kasteel leeg, maar sinds de storm begonnen was, begonnen meer bewoners te denken dat ze iets of iemand in de vensterbanken zagen staan, als de bliksem het kasteel verlichtte.
De deur van het kasteel was gesloten, zoals gewoonlijk. De donder zorgde ervoor dat er in een tel een gedaante werd verlicht bij de poort, daarna was het weer verdwenen. De ramen klapperde in de vensterbanken als de harde wind er tegen aan komt, terwijl ’t geluid van een wapperende japon de gangen vult. De muren van het kasteel kreunde onder het genadeloze weer en om de zoveel tijd vallen er brokstukken naar beneden toe. Achter het kasteel kon je de wind horen huilen door de vele treurwilgen die er lange geleden waren geplant door de toen dienstdoende tuinier. Nu gingen er alleen nog maar geruchten over ronddolende zielen en zogenaamde geesten. Vanonder het kasteel, in de kerkers, bonkte er iets tegen de harde stenen muren aan. Het bewijs dat er iets binnen zat! Maar het was duidelijk dat niemand van de dorpsbewoners er naar toe zou durven gaan.
Terwijl de volle maan achter de wolken vandaan kwam, al was het maar voor een luttele seconde, klonk een ijzige, hoge gil vanuit het kasteel, gevolgd door het gehuil van een moordlustig monster.}

Als mensen het niet prettig vinden om in een sheet te lezen, gewoon zeggen, dan plaats ik voortaan ook een gewone versie Wink

Tips en kritiek is altijd welkom :3 En ja, het hoort zo vaag te zijn :')

- Quinty

"We are the rose that grew from the crack in the concrete,
I never doubted for a second, even when you left us on our own.
Don't you wish you would have known?
How does it feel now that you're in the backseat?
I guess you should have had a little more faith in me."
|| Story || Full Moon LcrIgCQ

Stuff made for me<3:

Onderwerp: Re: || Story || Full Moon za 11 aug 2012 - 0:40

Wauw! Mooie beschrijvingen, zodat je het je precies kan voorstellen.
Ik vind het heel mooi geschreven :3

With special thanks to Quinty <3
Shadowrose ~ Blastsoul ~ Mazepaw ~ Squirrelpaw ~ Secondpaw ~ Blowsoul ~ Rosepaw* ~ .Razorpaw ~ Roseblade ~ Adams ~ Scepterpaw ~ Lilypaw ~ Wickedpaw ~ Measurekit ~ Outkit

F♥S:

Onderwerp: Re: || Story || Full Moon za 11 aug 2012 - 11:31

Shadowrose schreef:: Wauw! Mooie beschrijvingen, zodat je het je precies kan voorstellen.
Ik vind het heel mooi geschreven :3

My to!

Ik vind het prachtig het lijkt echt dat je er zelf inzit.

Geen kritiek hier Smile

Onderwerp: Re: || Story || Full Moon za 11 aug 2012 - 11:47

Wtf man, ik poep in me broek 0-o. [Notreally;I]

Ik heb het altijd al. dat als ik lees ik het niet door heb dat ik lees maar een serie voor me zie, dus net zoals de tv.

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEE ! NOU MOET IK HELEMAAL W8E TOT DE VOLGENDE KEER D=

|| Story || Full Moon Angel_smiley_by_kaweii-d5kt24l

Onderwerp: Re: || Story || Full Moon za 11 aug 2012 - 13:28

Nice Quinty! Very Happy

Het begin doet mij al verlangen naar meer, ik ga dit zeker weten volgen! Smile

Onderwerp: Re: || Story || Full Moon di 14 aug 2012 - 23:50

_{“Hoe lang gilt ze al?”
“De afgelopen drie dagen pas. Ze begon plots, net na de avondswitch.”
“Heb je enig idee waarom ze zo aan het gillen zou zijn?”
“Nee, dat is het probleem dus. We hebben geen enkele aanwijzing waarom ze dit doet.”
“Denk je niet da-. Oh, ze komt bij,”
Er ging een zucht van verlichting de groep rond, toen de doktoren en andere aanwezige merkte dat er eindelijk verbetering in kwam. Sterker nog. Na twee volle weken in coma te hebben gelegen, kwam het meisje eindelijk bij!
Omwonende hadden haar gevonden, drijvend op de rivier, nadat de storm eindelijk was opgeklaard. Niemand wist wie ze was of waar ze vandaan kwam. Ze zat onder het bloed, al waren er geen enkele wonden te vinden. De dorpbewoners hadden haar direct naar het ziekenhuis gebracht, waar ze tot op heden verbleef. Er was niet veel goeds geweest. Ze leek geen wonden of andere onenigheden te hebben, buiten een klein littekentje op haar zij, maar ze wilde maar niet uit haar coma ontwaken.
Tot op heden was er geen verbetering. Tot ze driedagen geleden uit het niets begon te gillen. Niemand wist waarom, niemand wist wat ze eraan moesten doen. Het leek maar niet te stoppen. Er was niets tegen te doen. Het leek wel alsof het meisje een eeuwige zuurstof voorraad had. En de doktoren konden niet meer dan toekijken wat er ging gebeuren. En nu was ze eindelijk wakker…

“Kan je, je echt niets meer herinneren?” Die vraag was nu al meerdere keren door verschillende mensen. Het meisje, Katherine hetende, was nu al een dag of drie bij kennis en alles leek goed te gaan met d’r. Ze was alleen een gedeelte van haar geheugen kwijt geraakt, waardoor ze geen enkele vraag over het ongeval beantwoorden. De doktoren waren erg positief over haar vorderingen en het zou niet lang meer duren voordat ze het ziekenhuis mocht verlaten. Er was alleen nog dat kleine littekentje op haar zij. Zelf vertelde ze het dat het van haar kat kwam, maar het leek erop dat de doktoren het niet geloofde. Echter hadden ze geen bewijs dat het van iets anders afkomstig was, dus hielden ze het maar op de kat.

De nacht was gevallen in het ziekenhuis en eindelijk leek alles goed te lopen. De medicijnen sloegen goed aan en ze voelde zich met de dag sterker worden. Gelukkig had ze geen lichamelijke klachten overgehouden aan het ongeval, wat dat dan ook mocht zijn geweest.
Nu lag ze gewoon lekker, veilig, in d’r bed in het ziekenhuis. De gordijnen waren opgelaten, voor het geval ze nog naar buiten wilde kijken. Katherine was altijd gek geweest op sterren kijken. En ook nu weer zat ze rechtop in haar bed, met een boek op d’r schoot, te kijken naar de sterren. Ze had van een verpleegster een boek over sterren gekregen en nu was ze aan het kijken welke ze allemaal kon vinden vanuit het grote, rechthoekige, ziekenhuisraam.
Een krakend geluid deed haar lichaam verstijven en ze draaide zich langzaam om.
“Julia?” vroeg ze zachtjes, hopend dat het de verpleegster was die een late avondronde maakte. Ze kon het niet goed zien, de gang was donker en het licht van de maan reikte niet zo ver. Ze huiverde toen een koude windvlaag haar bereikte en over haar blote armen ging. Elk haartje op haar lichaam leek overeind te gaan staan, terwijl ze bleef staren naar de persoon in de gang.
Ze hoorde een krakend geluid toen de persoon dichterbij kwam, het leek bijna alsof de vloer het gewicht niet kon dragen. Katherine bleef verstijf kijken hoe het gedaante dichterbij kwam. Uiteindelijk boog het naar voren toe en rende op handen en voeten op haar af.
Katherine wachtte geen seconde en zetten het op een gillen. Het gedaante rende langs haar heen dwars door het glas heen, wat er voor zorgde dat een regen van glasscherven over haar heen terecht kwam en kleine sneetjes in haar onbedekte huid maakte.

Toen de verpleegsters eindelijk kwamen, was Katherine al weer gestopt met gillen. Ze zat trillend en bevend in haar bed, terwijl tranen over d’r wangen stroomde. Wat datgene ook moest zijn geweest, het had haar veel angst aan gejaagd.
Julia, de verpleegster, zat naast haar. Ze wreef over haar rug heen en probeerde d’r te kalmeren. Ondertussen bestudeerde de doktoren en enkele beveiligsmensen de kamer, maar ze vonden niets.
“Weet je zeker dat het door het raam sprong?”
Katherine snikte een keer hard en knikte daarna voorzichtig.
“Maar er is niets te zien …”
Met ene geschrokken uitdrukking keek ze over haar schouder heen. De mannen hadden gelijk, het raam was heel!
“Maar .. maar .. Hoe, ik heb ’t echt gezien! Het sprong dwars door het raam heen! Ik ben niet gek.”
Ze keek verwilderd om zich heen en bedacht zich toen iets. Ze rolde de mouwen van het vest, dat ze van Julia had gekregen, op en wilde net de wondjes late zien, toen ze met een schok ontdekte dat de er helemaal geen wonden waren!}

Als mensen het niet prettig vinden om in een sheet te lezen, gewoon zeggen, dan plaats ik voortaan ook een gewone versie Wink

Eindelijk is hoofdstuk 1 klaar <3 Ik hoop dat het een beetje goed is. Ik zit nogal in de put en het schrijven wilde niet echt lukken xD

- Quinty

"We are the rose that grew from the crack in the concrete,
I never doubted for a second, even when you left us on our own.
Don't you wish you would have known?
How does it feel now that you're in the backseat?
I guess you should have had a little more faith in me."
|| Story || Full Moon LcrIgCQ

Stuff made for me<3:

Onderwerp: Re: || Story || Full Moon