Gotcha

Onderwerp: Gotcha wo 8 aug 2012 - 11:44

_{Het was een doodgewone middag. Zonnetje hoog boven in de hemel, het gras groen. De standaard hoeveelheid Clankatten die hier een poging deden tot jagen, maar op een behoorlijke afstand van haar zelf. Bewust, anders zouden zij nog al haar prooi wegjagen. Dit was geen plek voor een gezellig babbeltje, dit was hun voedselbron. Dus Sassyvoice verborg zich in het hoge gras, haar blik schoot heen en en weer, haar oren draaiden, op zoek naar een spoor. De poes kon behoorlijk jagen, door haar behendigheid. Ze was lenig, goed gebouwd en natuurlijk heel erg snel. Jammer genoeg was ze vaak een beetje lui. Te vaak stond ze stil bij het leven van de poesiepoezen, een leven dat altijd heel erg aantrekkelijk leek, maar ze bedacht zich later altijd dat ze daar niet thuishoorde. Bij de WindClan voelde ze zich thuis. Er ging een windvlaag over de vlakte heen waardoor het gras bewoog, en Sassy zag nog net een konijn wegspringen. Ze zette zich af tegen haar achterpoten en sprong achter het konijn aan, tussen het gras, maar ze zag niet waar ze heen rende en al gauw was het konijn weer verdwenen. Geërgerd zette ze haar klauwen in de grond. Vandaag was geen dag om alleen maar te jagen, het was een dag om te genieten. Ze vroeg zich af of haar zus in de buurt was, die zou haar vast wel helpen. Misschien moest ze Scattered wat meer gaan waarderen, het bleek dat ze dat te weinig had gedaan in het verleden. Sassy had altijd aangedrongen dat ze best voor zichzelf kon zorgen, maar als het er op aan kwam moest haar zus haar altijd te hulp schieten. Misschien was ze vandaag wel weer zo genadig, zou ze voor haar jagen of haar prooi willen delen. Of was het nu juist haar beurt om het werk te doen? Misschien moest ze haar zus eens een gunst doen? Een blijk van dankbaarheid? ... Nah. Uitgeput plofde ze neer, op haar zij tussen het gras. Voorzichtig sloot ze haar ogen, maar haar oren bleven zoeken naar geluid. Als er toevallig een konijn voorbij zou huppelen, zou ze er nog wel aan gaan, maar eerst even wachten tot zusje lief er was. Desnoods gingen ze samen jagen...
Hoe langer ze wachtte, hoe erger haar maag begon te rammelen. Nog steeds lag ze rustig tussen het gras, voor niemand zichtbaar, tot er weer een herkenbaar geluid was. Ze sprong overeind, volgde haar zintuigen en sprong het gras in, waar haar klauwen zich in een klein grijs konijn vastgrepen. "Gotcha," fluisterde ze. Eindelijk. Trots liep ze met haar prooi in haar bek terug naar een wat opener plekje. Vandaag stond ze bij het lot in het krijt, in plaats van bij haar zus. Die sarcastische opmerkingen zou ze vandaag wel even inhouden. Haar ogen glinsterden, helaas mocht ze de prooi niet voor zichzelf houden, ze wou de Warrior Code niet breken. Dit konijn zou eerst naar de Clan gaan. Maar voor dat ze hem weg zou brengen wou ze het aan Scattered laten zien. Het was namelijk een bijzondere dag; ze had haar eigen prooi gevangen.
[Only Scatteredrose]}

Onderwerp: Re: Gotcha za 11 aug 2012 - 13:40

Haar vacht waaide lekker door de wind heen terwijl ze probeerde om een konijn te pakken te krijgen. Ze wist maar al te goed wat ze moest doen. De trainingen die Whitenose haar had gegeven hadden uit eindelijk toch nog z’n vruchten afgeworpen. Het was al een tijdje geleden dat Scatteredrose een training had gehad, ze had nu al bijna vier manen geen mentor meer en was nu zelf een warrior. Maar dat betekende nog niets. Ze had nog steeds problemen met enkele technieken, iets waar ze zich ernstig aan kon ergere.
De wit/rode poes zetten zichzelf af tegen de harde ondergrond en sprong bovenop ’t konijn dat net niet snel genoeg was om te kunnen ontsnappen aan haar uigesperde klauwen. Er stond een grijns op haar gezicht, toen ze de prooi met een snelle beet het leven ontnam en uit gewoonte prevelde ze een bedankje naar StarClan. Waarom ze dat deed wist ze zelf eigenlijk ook niet, maar het was een gewoonte geworden. Dat had Whitenose al eens tegen haar gezegd toen ze haar jachttrainingen kreeg. Scatteredrose pakte het konijn tussen haar kaken en liep een eindje verder op waar e het begroef, dan kan ze het later weer komen ophalen als ze terug ging naar het kamp van WindClan.
Een bekende geur deed haar opkijken. Ze had veel katten hier verwacht, maar niet haar. Scatteredrose rekte zich uit en schudde haar lange vacht uit, voordat ze in de richting van de geur liep.
De Hoge Vlaktes waren even winderig als altijd, een hel als je een lange vacht had zoals zijzelf. Maar goed, ze kon er nou eenmaal niets aan doen. Al snel had ze de zwart/witte kattin in het oog en liep er rustig op af. ”Hi, Sassyvoice,” zei ze op neutrale toon tegen d’r zus, terwijl ze ging zitten. ”Een succesvolle jacht, zie ik,” vervolgde ze, terwijl ze een knikje naar ’t konijn gaf.