♡ [ D A N I I ]
1391
| |
|  Onderwerp: Walking my one way. { + Dotpaw }  di 7 aug 2012 - 8:59 | |
| Stilletjes stapte Swiftheart door het bos. De laatste zonnestralen verschenen zich op haar witte pels, die steeds meer afzwakten. De zon gaf een rood, oranje gloed af die de bomen rond haar deed oplichten. Het had alweer een tijdje niet geregend, waardoor de bosgrond waar ze op liep droog en dor aanvoelde onder haar poten. Her en der was een ritseling te horen in de struiken, van diertjes die voor de nacht hun schuilplek gingen opzoeken. Ze had haar ogen halfgesloten, en spiedde ze rond. Met langzame bewegingen liet ze haar ogen over het landschap glijden. Eigenlijk hoefde ze helemaal niet op te letten of er misschien andere Clankatten op hun gebied jaagden, maar een saaie nacht in het ThunderClan kamp zag ze ook niet zitten. En, zo'n rot klusje was het ook niet met dit weer. Eigenlijk vond ze het zelfs wel fijn. Vooral met dit weertje. De zon die laaghing en die je langzaam onder zag gaan, was een van de mooiste dingen die er bestonden, vond zij zelf dan. Na een half uurtje zo rond te hebben gelopen, merkte ze dat de vogels stopten met hun slaaplied zingen, en ook hun kropen in hun holletjes in de huizenhoge bomen die zich voor haar uittorenden. De dieren in het woud hadden hun plekje gevestigd en ook hun begonnen hun ogen langzaam te sluiten. Even stopte Swiftheart met haar eentonige pas, en stond stil. Ze hief haar kop naar de hemel en bekeek de lucht, die zich langzaam maar zeker de kleur donkerblauw aangaf. Het zou een heldere nacht worden. De eerste sterren schitterden al aan de zilverpels, en de maan liet zich nu ook wat makkelijker zien. Ze nam de zithouding aan en sloeg haar staart om zich heen, en legde het uiteinde over haar voorpoten. Met een trage beweging liet ze haar ogen dichtvallen. Enkele seconden kon ze genieten van de stilte die zich om haar heen hulde, maar ze werd al snel verbroken door een ongekende ritseling. Het geluid was enkele muislengtes van haar te horen, en ze liet haar oren draaien om het geluid iets beter op te kunnen vangen. Intussen had ze haar ogen al wijd opengesperd, die nu elke beweging van het woud opving. Weer was het geritsel te horen, nu een stuk dichterbij. In een flits draaide ze zich in de richting van waar het geluid vandaan kwam. Tot op dit moment was het geluid verdwenen, en was alleen nog te horen hoe de wind zijn eigen liedje liet horen door de blaadjes van de bomen te bewegen. Even schudde ze haar hoofd, ze had het zich toch niet verbeeld? Op dat moment toen ze het zich in haar hoofd had gezegd, verscheen tussen de bomen een ThunderClan poes, met zwart - witte aftekeningen. Het was een Apprentice. Voorzichtig schuifelde Swiftheart dichterbij, tot ze op een staartlengte van de leerling af was. 'Goedeavond. Wat brengt jou hier, zo alleen op dit tijdstip?' sprak de witte poes vriendelijk. Een onzekere glimlach verscheen op Swiftheart's mond, terwijl ze de katting voor haar nieuwsgierig aankeek.
.Only Dotpaw. |
|
