He has broken my heart!! [Spottedleaf]

Huilend rende Leafstorm het Windclan kamp uit. Fearlightning had haar net doodleuk verteld dat hij niet meer haar partner wilde zijn. Ze was er kapot van, Fearlightning, haar eerste liefde, haar eerste partner en het ergste nog, ze had een nestje kittens van hem, hoe moest ze dit in vredesnaam gaan aanpakken. Hij had van heel haar leven een puinhoop gemaakt, net nu ze eindelijk zo gelukkig was geworden, de zak... Ze was boos, bang en verdrietig tegelijk. Huilend rende de witte poes weg, ver weg van het kamp. Haar kittens lagen toch veilig in de nursery te slapen. In de verte zag Leafstorm een groep bomen, bosjes en struiken. Snikkend liet ze zich neervallen en ze verstopte haar betraande kop tussen haar poten. Niks zo vanaf nu ook meer hetzelfde zijn...

[Alleen Spottedleaf ^^]

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

Haar stralende groene ogen twinkelde door de struiken heen. Spiedend naar de muis die voor haar vredig zat te knagen aan een zaadje. Het was onmogelijk om vanaf deze plek ruisloos naar de muis te springen, dus moest ze maar vertrouwen hebben in haar snelheid. Na een tel getwijfeld te hebben schoot ze naar voor, maar natuurlijk sprong die muis ook weg. Wild rende ze er achter, en hapte naar lucht. Het moment dat je leven er vanaf hangt, dat je leven alleen kan gered worden door de snelheid die je bezit. Dat kwam zoo vaak voor. Soms té vaak. Maar dit was normaal. Gewoon voor de katten zoals Spottedleaf die in de wildernis leefde. het duurde niet lang of ze haalde het dier met gemak in, en beet het dood. Triomfantelijk wierp ze wat aarde over het -nog warme- lichaampje, en wandelde weg. Ze zou het later wel komen ophalen. Spottedleaf gooide haar hoofd in de lucht, en genoot van de frisse wind die door de heuvel streek. Alles was hier perfect. Het gebied, de wind, de prooi.. Maar iets anders trok momenteel haar aandacht. In haar ooghoek vong ze een witte glimp op. En niet veel later herkende ze die dan ook als Leafstorm. Zij had een partner, kittens.. Leafstorm had een goed levendje, maar waarom was ze hier dan alleen? En haar kittens? Nieuwsgierig trippelde de calico kattin op de witte Queen af, en fluisterde haar naam zachtjes. Het duurde echter ook niet lang of ze had door dat de kop van de spierwitte kattin betraand was. Waarom? Was er iets gebeurd dat Spottedleaf nog niet wist? Zo goed kende ze deze Queen ook weer niet, maar toch.. 'Is er iets Leafstorm?' Klonk haar stem ongerust en bang voor als er écht iets ergs was gebeurd. Spottedleaf was namelijk niet echt goed in troosten. Vaak gistte ze simpelweg naar woorden, die nooit echt vaak troostend over komen..

-lol, speed uitgetypt-

He has broken my heart!! [Spottedleaf] 8drbHgc

Opeens hoorde Leafstorm de stem van Spottedleaf. 'Is er iets Leafstorm?' Vroeg de stem wat ongerust en een beetje bang. Leafstorm wilde haar alles wel vertellen maar er kwam alleen maar een snik uit haar mond. Weer rolde er een traan over haar al natte gezicht. ''Fear..'' Zei ze tussen de snikken door. ''Hij heeft me...'' Weer begon ze luid te snikken. ''Hij heeft..'' Zei ze weer tussen het snikken door en ze keek naar Spottedleaf. ''Me in de steek gelaten..'' En weer begon het gesnik van Leafstorm. Ze wilde wel ophouden, maar het lukte gewoon niet meer !

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

Het gesnik dat uit de mond kwam van de witte kattin beviel Spottedleaf maar niks. Ze haatte het om gekwetste, of droevige katten te zien. Ook al had ze niets mee te maken, het raakte haar altijd. ''Fear..'' Ja, wat was er et Fearlightning? Was hij soms gewond. Of erger nog, dood! Nee, dan zou ze dat wel gemerkt hebben aan de toestand binnen in het kamp. ''Hij heeft..'' Hij heeft de griep? Kon Leafstorm dan echt niet bekend maken wat er hier gaande was? ''Me in de steek gelaten..'' Even leek het of Spottedleaf versteend was. Hoe kon dit plots? Hoe kwam deze opstand tot leven? Net toen ze dacht dat alles oké was tussen die twee ging het juist slechter. Spottedleaf beet even op haar lip, en peinsde over wat ze zou moeten zeggen. Hier was ze altijd slecht in. Iemand troosten. Vooral als ze die gene niet goed kent, wat hier nu ook "t geval was. Het eerste wat in haar opkwam was Leafstrom proberen te laten kalmeren. 'Leafstorm.. Vergeet wat hij doet, of deed. Je bent een geweldige kat, en een prachtige Queen. Laat je niet vitten door anderen, zelfs niet door fearlightning.' Het klonk, tja, wat raar. Maar wat moest ze anders doen? Beginnen te flippen en gillen van 'oh nee??!'. Ze zag dat Leafstorms gezicht helemaal gedoopt was in tranen. De calico kattin kroop wat dichter naar de witte poes, en begon haar gezicht droog te likken met haar roze tong. Hopend dat dit Leafstorm wel een beetje zou kalmeren. Nog steeds begreep ze niet wat er gaande was. Wat er écht gaande was tussen die twee.
_sorry 't is dan ook 4:29 hé XD-

''Leafstorm.. Vergeet wat hij doet, of deed. Je bent een geweldige kat, en een prachtige Queen. Laat je niet vitten door anderen, zelfs niet door Fearlightning.'' Zei Spottedleaf en ze schoof naar de witte poes toe. Ze likte de tranen van haar gezicht en Leafstorm kalmeerde een beetje. Ze legde haar hoofd neer op hert gras. Er rolde zo nu en dan een grote druppel over haar hoofd, maar vedder snikte ze al lang zo hard niet meer. ''Ik heb gewoon zoveel aan m'n hoofd, de kittens, mijn Apperentice..'' Weer zuchtte ze. ''En nu moet ik de kittens helemaal alleen doen..'' Leafstorm beet op haar lip toen ze weer aan al die nare dingen dacht.

I remember tears streaming down your face, when I said, I'll never let you go
When all those shadows almost killed your light
I remember you said, don't leave me here alone
But all that's dead and gone and passed tonight

Just close your eyes, the sun is going down
You'll be alright, no one can hurt you now
Come morning light, you and I'll be safe and sound

Onderwerp: Re: He has broken my heart!! [Spottedleaf]