Heartlines

Een hagelwitte poes met enkele littekens en een lakzwarte halsband om haar nek lag op haar zij met haar ogen gesloten in het warme gras. De zon scheen sereen op haar neer. Diep in het kamp van BloodClan in het oude parkje lag ze kattin te rusten na een zware dag jagen. Over haar onderrug liepen drie volmaakte, diepe littekens aangebracht door een gigantische eenling. Eerder hadden haar slimme en scherpe tactieken haar geholpen en nu ook. Als je tegenstander te groot en te sterk is, krab zijn keel door. Probleem opgelost. De diepe op haar borst en rechter voorpoot waren echter aangebracht door haar expartner, Copperfoot. Haar mondhoeken gingen omhoog en ze opende haar ogen. Ze knipperde even tegen het felle licht. De stakker, hij was nu dood. Ze rolde op haar buik en knipperde slaperig. Chalice trok met haar oren toen een vogel luit krijsend overvloog. Ze keek het dier hongerig na. Gejaagd had ze maar nog niet gegeten, misschien moest ze maar eens iets vangen. Hoewel het redelijk warm was kon de schaduw wonderen doen. Voorzichtig sloop ze op een merel af die net buiten het BloodClan kamp zat. Door de schaduwen van de bomen en struiken te gebruiken sloop ze dichterbij tot ze binnen bereik was en het doodde. Het beest krijste luid voor ze het doodbeet en neerlegde. Ze likte haar lippen af en tilde het op, weer terug in BloodClan kamp dragend. Bij een klein stroompje in de schaduw van een grote eik legde ze zichzelf en de vogel neer en begon er aan te knabbelen. Ze plukte hem eerst zorgvuldig op de borst kaal en zette toen een scherpe klauw op zijn nek en begon te eten. Al kauwend merkte ze een kater op die haar kant op kwam. Als hij dacht dat ze het ging delen had ze het mis. In de verdediging rolde ze een kwartslag naar links, zijn richting in en begroef de merel onder haar poten. Ze at rustig door maar had haar goudgele kijkers gericht op de kater. Toen hij dichtbij genoeg was slikte ze één gigantische hap door en miauwde schor “Ah, genieten van het weer, niet?” Sarcasme. Oh sarcasme. Natuurlijk kon ze ook aardig zijn maar ze kende niet iedereen in BloodClan. Deze nog niet, dus kon je jezelf maar beter lekker bot presenteren. Kreeg je ook geen softy gezeik aan je hoofd.

+ Shinto/Eventueel meer maar eerst Shinto c;

Met een droge tong likte hij zijn klamme, langharige vacht. Zijn poten voelde aan als water. Het beloofde een warme dag te worden. De zon stond hoog in het midden van de strak blauwe lucht te schijnen. Door zijn lange haren was de hitte voor hem bijna onverdraaglijk. Vandaar dat hij deze dag het meeste doorbracht in de langwerpige schaduwen van de bomen in het Bloodclan kamp. Prachtig licht groene bladeren maakte de perfecte schaduw voor hem als kat. Hij snoof hard en door de luchtdruk vlogen er wat stofwolkjes in de lucht, die bevangen werden door de zon. Door deze hitte was hij zowat uitgedroogd, dus ging Shinto maar opzoek naar een waterplas, of iets wat daarop leek. Echt honger had hij niet, aangezien hij 2 uur geleden nog een mollige bos muis had gevangen. Hij zette een stap vooruit, en zo liep hij het bos door. Hij mijdde zoveel mogelijk de scherpe zon, ook al lukte dit niet altijd. Hij had zijn oren gespitst gehouden. In de verte zag hij een glinstering, het zou water kunnen zijn. Met een opgewektere pas trippelde hij op zijn doel af. Aan de gedachte alleen al dat dat heerlijke water door zijn mond zou lopen.. Zoals hij al had verwacht, was het een plas water, belicht door de zon. Voorzichtig kwam hij dichterbij. Shinto nam een zithouding aan en stak zijn kop omlaag, zodat hij wat beter kon drinken. Terwijl het koele water door zijn lichaam stoomde, hoorde hij niet zo heel ver van hem vandaan een ritseling. Nieuwsgierig stak hij zijn kop omhoog, op zoek naar de plek waar het geluid vandaan kwam. Nog een geluid, dit keer iets harder. Shinto stond op en liep in de richting waarvan het vandaan kwam. Daar lag een spierwitte poes, knabbelend op een vogel, zover zijn ogen konden kijken een merel. Hij stapte zonder enige emotie te tonen op haar af. Hij had in de gaten dat ze zich wat afstandelijk opstelde, dus was hij van plan zo nonchalant te klinken. De kattin was van plan het gesprek te beginnen. “Ah, genieten van het weer, niet?” zei de poes met een sarcastische tint in haar stem. Shinto was bereid zich niet erg open op te stellen. 'Zeker wel. En jij geniet zeker van een maaltijd?' Shinto wierp een blik op de al half opgegeten merel die ze tussen haar klauwen gedrukt hield. Hij zette nog een stap dichterbij en observeerde de spierwitte poes. Zijn halfstarende blik werd verbroken door een krijsende kraai die boven zijn hoofd vloog en een paar meter achter hem neerstreek. Hij keek achterom, maar hij maakte geen aanstalten om er achterna te gaan. Honger had hij tenslotte niet.

Chalice glimlachte opvallend onschuldig zodat je gewoon wist dat er wat achter zat en miauwde op diezelfde quasi vriendelijke toon ‘O jazeker, net gevangen. Mooi weer vandaag’ Psk. Ze ontblootte haar nagels in haar merel en at droogjes door. Ze draaide haar ogen echter wel de kant van de kater op en ze nam hem in zich op. Voor een paar tellen bekeek ze hem heel kritisch, alsof ze naar een prooi keek in de prooistapel en zich bedacht of ze die wel zou nemen en misschien geen ander. Uiteindelijk wendde ze haar blik af. “Als ik het goed heb, dan heb ik jou nog niet eerder ontmoet, nietwaar?” Miauwde ze mierzoet, haar ogen dichtgeknepen alsof ze het echt vriendelijk bedoelde. Het was meer bedoeld als gewoon zakelijk te ontdekken wie de kater was. Zijn geur zei BloodClan dus dat was geen probleem. Hoewel het vrij zeldzaam was liepen er ook een paar ex Clankatten rond. Sommige waren altijd aanwezig, andere kwamen en gingen weer. De meeste katten waren ex huiskatten en vooral eenlingen. Chalice was een mengeling van een eenling/huiskat al kon je dit leven ook beter een Rogue leven noemen want een echte Clan opstelling of zo was er niet. Saxon en Icy leidde de Clan beidde, en Saxon had een soort commandant positie aangenomen en Icy overduidelijk de leider positie na de dood van haar vorige leider ‘Scourge’. Toen ze een te grote hap van de merel nam liet ze het onsmakelijk uit haar bek vallen en begon er aan te knagen. Toen ze een deel doorgeslikt had staarde ze naar de kater en miauwde toen “Zit je al lang in BloodClan?” Standaard vraag, niets mis mee. De sarcasme ontbrak waardoor de zin nu gewoon als een nieuwsgierig vraag klonk. Ze gaf enkele likken over haar bebloede borst en streek met haar tong over de zachte, geheelde huid van het litteken op de plek van haar hart. Ze wiebelde met haar oren toen ze het aanraakte en dacht meteen terug aan Copperfoot. Ze hield haar blik strak voor zich uitgericht ook al voelde ze triomf. Stomme idioot, dood en wel.

Shinto zag hoe Chalice een onschuldig glimlachje naar hem toe streek. ‘O jazeker, net gevangen. Mooi weer vandaag’ had ze gezegd. 'Inderdaad.' zei Shinto zeer nonchalant. Hij stak zijn kop omhoog. Hij had door dat de kattin naar hem staarde, dus bleef hij staan. Toen ze haar blik van hem afwendde, liep hij nog een stukje dichterbij. Hij ging voor haar zitten, terwijl hij keek hoe ze haar prooi opat. Ze had over haar rug duidelijk fel rode krassen, 3 op een rij. Het waren littekens van vroeger, wist hij. Hij werd steeds nieuwsgieriger, maar onderdrukte dat doordat ze poes verder ging. “Als ik het goed heb, dan heb ik jou nog niet eerder ontmoet, nietwaar?” zei ze met een zoete stem. 'Zou kunnen, heel vaak kom ik hier niet.' had hij geantwoord. Hij wachtte het goede moment af om te vragen waar haar littekens vandaan kwamen. Zelf was hij nooit echt trouw aan de BloodClan geweest, aangezien hij vooral zijn eigen ding deed. Hij zat in het territorium ervan, meer niet. Heel soms had hij zijn prooi afgestaan. De laatste keer dat dat gebeurde was al bijna 6 manen geleden. Hij kneep zijn ogen tot spleetjes en tuurde in de verte. Zoals hij eigenlijk al dacht had ze deze prooi niet eerlijk verdiend, door te wachten tot de Clan gevoed was. Erg vond hij het niet, aangezien hij dat zelf ook nooit meer doet. “Zit je al lang in BloodClan?” zei ze met een starende blik. Hij keek Chalice aan en ging verder met het gesprek. 'Ongeveer 1 jaar nu.' Vroeger was hij geboren als Eenling, aangezien zijn moeder stierf na hem een paar weken gevoederd te hebben. Doordat hij vroeger alleen had zien moeten overleven, was hij redelijk sterk geworden. Ongeveer een jaar geleden had hij zich bij de BloodClan aangesloten. Toen Shinto zijn kans rijk zag, vroeg hij aan Chalice: 'En waar komt dat vandaan?' vroeg hij en knikte met zijn hoofd naar haar littekens op haar rug.