Crawls like a worm from a bird

Chalice zwierf zonder reden door wat straten, zich bewust dat er geen tweebenen waren. Hoewel hun nesten en sporen er nog wel waren woonde er niemand. Haar goudgele ogen zochten de omgeving af naar enige sporen van een kat.. naar sporen van wat dan ook. Alles leek overwoekerd en verwaarloosd .. hoe lang kwam hier al niemand? Het was niet echt om de hoek qua BloodClan territorium maar ze kon eventueel er over nadenken zich hier te vestigen, permanent. Haar witte vacht viel op als een sneeuwvlok op een lakzwarte achtergrond, en haar teerachtige, nacht zwarte halsband om haar nek vertelde een verhaal. Hoewel ze die altijd voor zichzelf hield. Kalm verplaatste ze zich door de lange straat, op weg naar niets in het bijzonder. Ze geeuwde even breed en knipperde slaperig met haar ogen toen ze eenmaal doorhad hoe vermoeid ze eigenlijk was. Ze had de afgelopen dagen weinig geslapen en zich met BloodClan katten bezig gehouden en andere dingen, slaap kwam er dan gewoonweg niet van. Zelfs haar gedachten aan haar verre tweebeen huis kwamen niet meer aan de orde. Ze zette een snellere pas in toen ze een oud park tegemoet kwam. De smeedijzeren hekken die gigantisch hoog waren werden simpelweg verzwolgen door de klimplanten, alleen waren de openingen tussen de tralies groot genoeg voor een kat .. Soepel wrong ze zich door een willekeurig gat en keek het park rond. In het midden lag een meertje, er omheen wat tweebeen dingen waar je op kon zitten en een groot, grijsachtig ding van een tweebeen. Het leek sprekend op een tweebeen alleen bewoog het niet, en stond het daar alleen maar in een vreemde positie. Niet gerust op het ding nam ze er een grote oog om en liep Chalice door, haar oren een beetje naar achteren gericht. Toen ze bij de andere kant van het meer was ging ze aan de waterkant zitten en bekeek haar spiegelbeeld. Een hagelwitte poes met goudgele ogen keek terug. Over de plek van haar hart liep een diep litteken, dat gold ook voor haar onderrug waar drie diepe klauwafdrukken liepen en als laatste eentje over haar linker achterpoot. Het was een wonder dat haar oren en ogen heel waren gebleven. Ze zuchtte en likte een paar slokken water uit het meer dat verkoelend en kalmerend was. Er was totaal geen geluid hier, zelfs geen verdwaalde vogel. Het beklemde haar lichtelijk, en de situatie werd er niet beter op toen er een geluid klonk in de struiken. Toen ze zich omdraaide zweerde ze een kat te zien wegschieten. “W-Wie is daar?” Miauwde ze, verassend onvast. Het kwam vast door de omgeving .. ja daar hield ze het op .. Haar witte staart dikte uit en haar nekharen rezen ten hemel. Ze ontblootte haar klauwen en gromde diep. “Ik waarschuw je .. laat jezelf zien!” Miauwde ze fel, nu wel vaster dan eerst.

+ Lionheart

Lionheart doolde verveeld door de bossen tot hij bij de oude tweebeenplaats uitkwam. Al manen was hier niemand meer. Sinds hij ervan bewust was dat ze niet meer terug kwamen was hij begonnen die plek te verkennen. hij vond voorwerpen waar hij de functie niet van inzag. "tweebenen zijn echt vreemde wezens." Dacht hij in zichzelf. Veel nesten waren leeg en groot. " ze zijn vast naar een ander nest." had hij de eerste keer gedacht. Nu wist hij het echt zeker. Hij liep terug de hekken over en ging via een gat in een soort tralies door. Hij ging nog door de bosjes want je wist maar nooit. Toen zag hij de kat. Snel bukte hij zich en rook zachtjes. " een poes." wist hij meteen. " Maar van welke clan ben je?" dacht hij even. Ze rook duidelijk naar andere katten maar de geur van het meer voor haar bracht hem in de war. Hij wou dichter komen maar een takje deed de bosjes naast hem rinkelen. “W-Wie is daar?” miauwde ze nog waneer hij wegschoot naar een iets verdere plek. "Ik waarschuw je .. laat jezelf zien!” Miauwde ze dit keer iets feller. Hij was niet van plan zich te laten zien voor hij wist met wie hij te maken had. Hij kroop dit keer heel stil rond haar tot hij haar flank zag. Toen zag hij duidelijk de hals band. "Bloodclan." dacht hij tevreden. Langzaam kwam hij tevoorschijn. Nog steeds niet gezien omdat ze de verkeerde kant op keek waar hij vorige keer zat ging hij gewoon zitten. " je klinkt niet echt zeker. dat zou gevaarlijk zijn voor iemand met slechte bedoelingen." miauwde lionheart neutraal. " De naam is Lionheart. ontspan je een beetje. Strak trek je nog ongewenst bezoek."Zei hij terwijl hij zijn staart rond zijn voorpoten krulde." Jou heb ik nog niet bij de bloodclan gezien. Maar ik kom er ook niet zo vaak." concludeerde hij. daarom droeg hij ook geen halsband meer.

Chalice die verrassend angstig leek draaide zich naar alle kanten, wat haar zorgen baarde was de afwezigheid van een geur. Staart uitgedikt sprong ze bijna uit haar vacht van schrik toen ze een stem rechts achter haar opving. Beschaamd om haar plotselinge angst en schrik draaide ze zich om en keek hem nijdig aan. ‘De naam is Lionheart. ontspan je een beetje. Strak trek je nog ongewenst bezoek’ Lionheart? Dat klonk net als Copperfoot- was dit een Clankat geweest? Ze vernauwde haar ogen en keek hem giftig aan. Pinnig miauwde ze “Lionheart? Waarom ruik ik BloodClan in je vacht als je een naam hebt die een Clankat draagt” Nu geen tijd voor de overduidelijke reden dat hij er wellicht uitgestapt was en nu een BloodClan lid was. ‘Jou heb ik nog niet bij de bloodclan gezien. Maar ik kom er ook niet zo vaak’ Psk, dankje Captain Obvious. Ze keek hem een beetje zuur aan, haar gele ogen zich niet afwendend van hem in het algemeen. Maar ze liet zichzelf uiteindelijk toch ook maar in zijn richting zitten en zuchtte geluidloos. Beter opletten, Chalice-lief Dacht ze niet erg gelukkig. Sinds wanneer waren haar reflexen zo verzuurt? “Ik zit er bijna elke dag, misschien heb je me gewoon niet opgemerkt” Zei ze koeltjes, dunne staart klopte heel rustig op de grond. Haar hartslag begon weer iets te kalmeren terwijl ze in en uit ademde in een ritmisch tempo. Ze krabde even met haar achterpoot aan haar halsband en schudde haar kop, jeetje wat jeukte dat ding af en toe. “Chalice is de naam” Stelde ze zichzelf kalm voor, ogen tot spleetjes geknepen. Zo maar een kat vertrouwen stond niet in haar woordenboek, al zeker niet als die kat je zo had laten schrikken dat je bijna drie meter omhoog sprong. Terwijl ze hem eens goed in zich op nam zag ze meteen dat ze veel kleiner was dan hij. Hij was robuust, groot en .. nou ja- knap voor een kat. Ze trok met haar oren en keek van boven naar haar borst. Zij was gewoon wit, wit met gele ogen en een zwarte halsband. Meer niet. Ze leek totaal niet op haar nestgenootjes die allemaal een andere kleur leken te hebben, god weet hoe dat is gebeurd.

Sorry voor de late reactie, ik was op vakantie (:

“Ik zit er bijna elke dag, misschien heb je me gewoon niet opgemerkt” Zei ze koeltjes. Ze krabte even aan haar halsband. En daarom draag ik dus geen halsband. “Chalice is de naam” Zei ze. Hij zag dat ze zich veel afvroeg overhem dus vertelde hij maar wat over zichzelf. "Mijn naam is omdat mijn vader vroeger een clancat. Mijn moeder heeft me alles geleerd over medicijnen, zo goed als alles wat een medicijnkat weet. De rest weet ik uit ervaring. De reden dat ik geen halsband moet dragen is omdat ik hat aan Icy zelf vroeg. Zij was vroeger mijn partner." Dat laatste kwam er wat bitter uit. Hij vond het nog steeds wat spijtig. "Nou genoeg om mijn verleden, hoe zit het met jou? En by the way, sorry dat ik je liet schrikken, je moet beter opletten of nog wat oefenen. Het was nog wel best gemakelijk rond je te geraken." Zei hij met een vroendelijke grijns. Chalice was nog jong en vol met energie. Ze zou nog een goede krijger worden. Ze moest het alleen nog willen. Hij keek nog wat rond of er nog ander bezoek was maar zag niets. Echt een verlaten plek dus.

(sorry geen inspi.)

Onderwerp: Re: Crawls like a worm from a bird