|| Untamed Beast

Onderwerp: || Untamed Beast za 14 jul 2012 - 17:22

_{Tekst | Gesproken tekst
You walk through the subway,
His eyes burn a hole in your back.
A footstep behind you,
He lunges prepared for attack.
Stap voor stap kwam hij dichterbij. Zijn vacht doorweekt, zijn blauwe ogen op een punt gericht. Geknabbel klonk in zijn ogen, het geknabbel van een klein konijn. Het jonge beest had de rug naar hem gekeerd, en zag hem helemaal niet aankomen. Zijn ogen prikten in de rug van het beest, wetend dat hij ditmaal wel wat meer ervaring zou hebben kwa jagen. Hij moest stil zijn, en zich zo goed mogelijk concentreren op zijn prooi. Eén foute stap zou ervoor kunnen zorgen dat het konijn weg zou rennen. Hij keek geconcentreerd naar het konijn, zette zijn poot rustig en stilletjes weer vooruit. Het werd tijd om aan te vallen, hij moest nu snel handelen. Het was nu of nooit. Hij zette nog een poot vooruit, even stil als voorheen. Nu moest het gebeuren, anders zou het konijn hem opmerken. Hij schoot op, handelde zo snel mogelijk en beet het konijn na meerdere malen dood. Hij keek ernaar, zijn hard klopte sneller dan voorheen. Had hij nou werkelijk een konijn vermoord. Een triomfantelijke grijns verscheen op zijn gezicht.
Scream for mercy,
He laughs as he's watching you bleed.
Killer behind you,
His blood lust defies all his needs.
Het was fijn om ook maar een beetje geluk te hebben. Het voelde fijn dat iemand hem dit had geleerd, ook al was het een stomme rogue geweest. Hij wist nu wel hoe het moest, ook al raakte hij er met zijn kleine lichaam wel nog erg vermoeid van. Maar als hij het nu niet leerde, dan was hij als apprentice nog zwak, en dat ging niet gebeuren. Hij zou sterk zijn wanneer hij zes manen oud was, dan zou hij zijn mentor gewoon negeren en zichzelf trainen. Training van een ander was niks voor hem, hij zou nooit naar zijn mentor luisteren. En misschien er zelfs vandoor gaan wanneer zijn mentor hem iets uitlegde. Hij had geen zin in uitleg van die kittypets, ze waren het niet waard om hem iets te leren.
My innocent victims
Are slaughtered with wrath and despise,
The mocking religion of hatred
That burns in the night.Hij nam kort de lucht in zich op, om te ruiken of er andere katten waren. Want wat hij nu ging doen, mocht eigenlijk niet. Maar wat deerde het hem, hij at wanneer hij honger had. Hij begon aan het konijn te knabbelen, heerlijk dat warme vlees, dat warme bloed. Hij vond die beesten die op de prooistapel lagen maar zo koud, zo vies. Hij had liever zoiets. Iets voor zichzelf, waar geen andere kat met zijn poten aan had gezeten. Hij trok zijn hoofd terug toen hij klaar was met zijn voedsel. Over de botten gooide hij wat aarde, niet veel maar enkel om de geur een beetje te bedekken voor beesten die gevaarlijk waren voor hem. Zoals vossen.
I have no-one,
Am bound to destroy
All this greed.
A voice inside me,
Compelling to satisfy me.

&Adams}

Onderwerp: Re: || Untamed Beast ma 16 jul 2012 - 14:28

How long before I get in
Before it starts before I begin
How long before you decide or
Before I know what it feels like
Where to, where do I go?
If you never try then you'll never know
How long do I have to climb
Up on the side of this mountain of mine

Een paar ambere ogen keken uit over een met stenen bedekt pad. Een langharige kater vernauwde zijn blik en voelde de grond trillen. Geen paar seconden later verscheen er een monster en raasde voorbij. Een paar vogels vlogen geschrokken op, bang voor het harde geluid. Waarschijnlijk zouden de overige prooien die zich hier in de buurt hadden begeven dat ook gedaan hebben. Maar de kat bleef precies zitten waar hij zat. Alleen zijn staartpuntje krulde zich geamuseerd op. Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht en hij stond met een sierlijke beweging op. Hij was gewend aan al die Twoleg dingen. Hij was ooit in zo’n huis opgegroeid, samen met zijn dierbare broertjes. Ze hadden hem in de steek gelaten, verwaarloosd. Zijn moeder begreep hem niet en zijn broertjes vonden die Twolegs helemaal geweldig. Altijd maar aandacht vragen om vervolgens volgepropt worden met dat vreselijke spul. Maar hij niet, nee, hij voelde het Rogue bloed in zijn aderen stromen. Zijn vader, die zo slim was geweest om te vertrekken voordat de Twolegs van zijn moeder hem hadden gezien, was een volbloed Rogue. Maar zelfs Adams hier had weten te ontsnappen. Hij had al sinds zijn jeugd gehoopt op die ontsnapping en eindelijk was het hem gelukt. En nu, Moons later, was hij lid geworden van de BloodClan. Hij had een liefdesleven geleid met Nemuru en haar zonder enige reden laten vallen. Geen interesse meer in haar. En? Was hij gelukkig? Natuurlijk.

Look up, I look up at night
Planets are moving at the speed of light
Climb up, up in the trees
Every chance that you get is a chance you seize
How long am I gonna stand
With my head stuck under the sand
I start before I can stop or
Before I see things the right way up

Langzaam hief hij zijn poot op en plaatste die op het oppervlak. Het voelde nog warm aan en rondom hem in de lucht hing die zure geur van de monsters. Voorzichtig plaatste hij de rest van zijn poten op het pad en trippelde er zonder enig gezeur overheen. Aan de overkant begon er een bos te groeien en herkende hij de geur van de ShadowClan. Ja, hij stond op het punt om er binnen te dringen. Snel sprong hij van het pad af en trippelde hij naar de dichtstbijzijnde boom toe. Hij wilde geen verwondingen oplopen vandaag, de terugweg was lang en zeer vermoeiend met een gewonde poot. Adams speurde de lucht af en natuurlijk herkende hij geen van allen. Behalve de heerlijke geuren van het voedsel hier. Toch had hij geen interesse in het jagen, eigenlijk had hij geen duidelijke reden hier te zien. Misschien nieuwsgierigheid? Licht schudde de kater zijn kop en vervolgde zijn weg. Hoe dieper hij in het territorium kwam, hoe dichter de bomen op een begonnen te groeien. Maar iets in de verte trok zijn aandacht. Hij vernauwde zijn blik weer en zag een flits van wit. Toch voelde hij geen angstig gevoel, de schim was erg klein geweest en een Apprentice kon hij makkelijk aan. Adams draaide zich om en begon richting de schim te lopen. Hij rook binnen een paar stappen de geur van bloed en konijn. Een jagende Clankat dus. Hij stak zijn kop door de bosjes en zag een kleine witte kitten. Meteen moest hij denken aan Flamekit, die hij had gevonden in de Rogue gebieden. Hij had het kleine ding weten te misleiden en hem gedood om de Clans een lesje te leren. Maar deze had een andere sfeer om zich heen. Flamekit had een beetje hulpeloos geleken, wat hem zwak maakte, maar deze had een konijn weten te doden. Geïnteresseerd duwde hij de rest van zijn lichaam door de bosjes. “Well, hello there.” Zei hij op een neutrale emotieloze stem. Hij wist niet precies wat hij van deze kitten vond. Misschien was het geluk geweest van zijn vangst, misschien ook niet. “En hoe heet jij, kit?”

All that noise and all that sound
All those places I got found
And birds go flying at the speed of sound
To show you how it all began
Birds came flyin from the underground
If you could see it then you'd understand

Onderwerp: Re: || Untamed Beast di 17 jul 2012 - 22:53

_{Hij staarde kort naar het konijn, een zelfvoldane grijns verscheen op zijn gelaat. Moorden, ook al was het een prooi hij zou later uitbreiden naar het echte moorden. Het moorden van grote katten, hij wou hun bloed proeven, hun pijn voelen. Zijn ogen glommen kort duivels, maar veranderde al snel weer in het masker dat hij nu al een tijdje droeg. Het masker dat hem onschuldig maakte, maar ervoor zorgde dat katten hem niet behandelden als een kleine, onschuldige kit. Want hij was anders, anders dat al die kleine beestjes. Hij vocht terug, nu met woorden, maar dat ging hij later ook met zijn lichaam doen. Hij gooide zijn hoofd met een ruk omhoog, en keek met vernauwde ogen naar de geur die hij zojuist had geroken. Een andere kat, een bloodclan kat. “Well, hello there.” Hij keek de kater nog steeds aan, met vernauwde ogen. Hij had geen zin in spelletjes, en opende zijn mond niet om te spreken. Hij draaide zich volledig naar de kater toe, zodat hij makkelijk kon wegspringen wanneer de kater besloot om hem aan te vallen. “En hoe heet jij, kit?” Hij siste diep, nogal onaardig. 'Wat gaat jou dat aan?' Hij trok met zijn oren, zijn ogen glommen emotieloos. Hij was niet zoals al die andere kits, hoe kon deze kater hem een normale kit noemen? Hij kon jagen, en was feller dan kits ooit waren. Hij was géén normale kit, en dat was hij nooit geweest. Vier maanden lang had hij zich bevorderd tot hoe hij nu was, een kat die niet zwak was. Iemand die er voor ging zorgen dat de andere clans bang waren voor Shadowclan, maar vooral voor hem.}

.

Onderwerp: Re: || Untamed Beast zo 5 aug 2012 - 21:21

De toon van de kitten gaf geen indruk op hem. Achteloos keek Adams de kitten aan. Duidelijk weer zo’n type die zichzelf stoerder over wilde brengen dan hij werkelijk was. Maar toch, achter zijn minachtende masker, observeerde Adams de kater. Hij had een geheel andere blik dan die kitten had gedaan die hij vermoord had, Flamekit. Deze leek meer zeker van zijn zaak te zijn, maar leek ook niet de schattige, onschuldige indruk te hebben die de meeste kits opwekten al van zichzelf. Hij leek een beetje dezelfde tred te hebben als hemzelf, ook al was dat vrijwel onmogelijk, aangezien hij bij zijn vette moeder opgegroeid was. Ja, wat was het toch een fout om zo lang bij haar te blijven. De poes had hem helemaal niks geleerd, had hem alleen maar opgehouden van de wereld waarin hij echt wilde leven, waarin hij kon leven. Het was de vrijheid die hem ontnomen werden door die stomme tweebenen, maar ook door zijn bloedeigen moeder. En zij maar denken dat ze hem voldoende begreep. Het bleek maar weer eens niet te zijn, had hij allang ondervonden. De kater keek emotieloos op de kitten neer. Hij kwam langzaam dichterbij. Deze kitten was geen partij voor hem. Een sprong op zijn rug en de kitten zou al doormidden zakken. Eén uithaal naar zijn kleine, tere nekje en hij zou al dood voor Adams neervallen. Het was dan ook te begrijpen dat de bruin-witte Main Coon totaal niet onder de indruk was. Hij vond het eigenlijk haast bespottelijk, hoe de kitten zich gedroeg. Ook was een deel van hem geïnteresseerd in het witte geval, maar die kant showde hij immers nooit. Alleen als een kitten echt zijn respect verdiende, showde hij die. Maar zelfs dan op een korte, emotieloze manier. Slechts een knikje zou de kitten waardig zijn, niet meer.

‘Wat mij dat aangaat?’ Zijn honingzoete stem galde door het verlaten gebied. Smalend keek hij naar de kitten. ‘Wat mij dat aangaat…’ Bedenkelijk keek hij. Dit was echter alleen maar show, meer om de kitten zijn geduld te laten verliezen dan iets anders. Als de kitten hem dan aan zou vallen, uit irritatie, had hij meteen een excuus om hem te doden. Hij grijnsde vals door deze redenatie, maar sloot het uit. Tot nu toe moest hij zijn masker behouden. Altijd dat masker. Soms zou je denken dat hij er gek van zou worden, maar nee, dat was nog nooit het geval geweest, dus nu ook niet. ‘Nou, dan niet. Zo eervol zal je naam dus ook niet zijn. Of ben je bang dat het te meisjesachtig is, voor zo’n stoere kater als jij?’ vroeg hij honingzoet. Hij keek vals grijnzend op de kater neer. Met zijn vijfentwintig maanden torende hij wel lekker uit boven de kitten. Hij voelde zich vol macht, alsof hij elke kat op deze planeet aankon. Nou ja, er waren natuurlijk katten die sterker dan hem waren en respect verdienden, maar die toonde hij dan ook gewoon. Kittypets en kits verdienden geen respect. Dat waren slechts pluizige, luie dingen die nooit iets goeds konden doen voor anderen. Hij was dan zelf wel een kittypet geweest, maar zijn vader was heel anders geweest. Hij besloot dan ook om zijn geboorte daar maar op te baseren. Hij keek minachtend naar de kitten. ‘Moet jij trouwens niet bij je moeder zijn, kit? Er kunnen hier immers gevaarlijke katten rondlopen. Misschien wel van de BloodClan.’ Vals grijnsde hij. Hij genoot momenteel zo erg van zijn macht, of in elk geval het gevoel van macht, dat hij zich er totaal niet bewust van was dat er ook andere katten hier rondliepen die hem konden zien. Ach, wat maakte het uit?

Onderwerp: Re: || Untamed Beast