Nothing can stop you and me![aleen voor Smeyer]

Shadow liep door de dicht gegroeide bossen,hij had een glimlach alles wat met donker te maken had vond hij leuk. Al die visoenen word ik gek van eerst die van Ergens in de chaos we ons bevinden! Deze vernietiging is de enige verhaal vertellen we. Wit is zwart, en zwart is wit,Rechts is fout, en fout is gelijk! Niets vult dit gat ooit in je hart! Ik snap er ook geen bal van. Hij liep door en sprong in een boom en had een kraai beed,de kraai viel hem aan met allen kracht wat hij had. Maar Shadow smekte het beest tegen de grond aan en hij sprog er op dat het beest meer dood was dan levend. Met zijn klauw makte hij het beest dood. Hij beet het beest dood en kreeg een visoen binnen: Bepaling van de sterkte! Gevonden de betekenis die je zocht zo lang! Hij viel tegen de grond aan en hoorden een geluid. En hij sprijden zijn oren terwel hij van de pijn krepeerde door een visioen.

Soms zijn vragen het antwoord. Alleen vragen zijn onodig. Waarom zou je nog vragen stellen? Als je eerst naar het antwoord zoekt. Je moet geen vragen stellen, dat maakt alles in gewikkelder. Je moet je leven leven, zoals het lot het heeft bepaalt. Waarom zou je luisteren naar de sterrenclan? Het maakt niet uit wat goed of fout. Het lot heeft je toekomst al bepaalt. Je kan je lot niet veranderen, want het lot weet dat je dat wil, het weet al je keuzes, en zo is het gemaakt. Smeyer rende over de warme bos grond. De zon scheen op haar lange vacht. Ze luisterde naar de geluiden. De vogels floten, de wind ruiste door de bomen. Alles was zo vredig, waarom? Daar had je die vraag weer. Waarom? Het is de irritantste vraag die er is. Waarom? Waarom wil je weten waarom iets zo is? Waarom stelde ik die vraag? Smeyer zocht iets om haar gedachten uit te schakelen, ze had een hekel aan vragen. Vooral aan de waarom vraag. Je hoeft niet te weten waarom zo iets is, het is gewoon zo. Je verbeterd er niks aan, om jezelf af te vragen waarom iets zo is. Het was totaal onnodig. Maar toch vroeg iedereen zich het af. Ze wou er boven staan, al is het moeilijk, en vrij wel onmogelijk. Het onmogelijken kon ze waarmaken, dus dit ook. Soms moest je het zelf weten, om het de rest het te laten snappen. Ze glimlachte licht. Ze zag een dode hond in een kooi, met een twee bener er huilend naast. Ze ging zitten, en spinde. Ze genoot van het entertement, ze genoot van het verdriet, en ze genoot van de dood. Ze vond het onzin, dat katten bang waren voor de duivel, of de dood. Het is niet eng, het is fijn. Ze genoot ervan, van een ander zijn pijn. Ze was niet bang voor de duivel, dat was ze zelf. Niemand wist het. Ze deed alsof ze lief was. Ze wacht een tijdje af. Of ze mag je, al is dat zelde, of ze haat je, dan vermood ze je, of laat je vallen. Ze laat je je schuldig voelen, of jezelf vanaf binnen helemaal verwoesten. En daar genoot ze van. Ze hield er van om ander langzaam kapot te maken, alleen achter te laten, te vermoorden. Katten denken ze houd niet van vechten, onwaar. Niemand weet, van haar vele moorden, van de katten die eenzaam in zichzelf praten, omdat ze geen vrienden meer hebben, en geen kans hadden om nieuwe te maken, dus wil niemand nu meer vrienden zijn. Heerlijk. Waarom zijn katten zo onnozel. Waarom vallen katers altijd voor haar? Ze flirt en als hij alleen voor haar leeft, laat ze hem achter. Ze was nog nooit echt verlieft geweest. Als haar liefde zou komen, zou ze het toch niet gelijk weten, ze gebruikt hem eerst, en dan merkt ze het. Ze zoekt het altijd zo, alleen, nog nooit is ze echt verlieft geworden op één van de katers. En ze doet niet eens haar best, maar de katers komen gewoon naar haar. Zij gaat niet flirten, ze doet niet haar best, al laat ze dat niet merken. Ze stond op. Ze likte even haar poten, en trippelde nonchalant weg. Haar neus vulde met lucht, van net gedoden prooi, en een Bloodclan kat. Mischien kende ze hem, mischien niet. Ze tripelde naar de kater. 'Hoi' Spak ze kort. Ze keek hem aan. Ze had hem wel is zien lopen, maar ze kenden hem niet. 'Eetsmakelijk' Zei ze, met een lichte glimlach, en ging een eindje vederop liggen.

Urg zij Shadow,ik haat visioenen riep hij uit zig zelf. Hij hoorden een zachten hoi en eetsmakelijk. Shadow stond op en zij hoi ik ben Shadow en jij vroeg hij,hij had zoveel pijn dat hij bijna neer viel. Shadow vroeg weer: hoe heetje wil je een kraai ik heb er toch niks aan anders breng ik hem naar de clan. Hij keek haar aan alsof er niks aan de hand was,Shadow wouw haar niet laten merken dat er iets aan de hand was. Hij hoorden geritsel in de takken en de wind. Hunf sprak hij,hij keek naar de maan die hij zo prachtig vond en de sterren de nacht vind Shadow het best. De dicht begroeide bossen voelde hij in zijn vacht.

Als je geboren word, ben je niks. Je bent niet goed of slecht. Je bent niet evil. Het is aangeleerd gedrag, van je omgeving, of je leerd het jezelf. Je kan er niets aan doen, maar toch word dat je caracter. Je carakter ben jij, of het nou aangeleert is of niet, iets wat je hebt geleert, leer je niet meer af.

Ze keek naar de kater hoe hij opstond. 'Hoi ik ben Shadow en jij' Vroeg de kater, die Shadow bleek te heten. Ze bekeek de kater van top tot teen. Ze glimlachte lief. Voor ze kon antwoorden vroeg hij nog iets. 'Hoe heet je, en wil je een kraai ik heb er toch niks aan anders breng ik hem naar de clan' Sprak Shadow. 'Ik ben Smayer, en ik hoef niet dankje, ik heb al gegeten' Sprak ze en glimlachte lief. Ze vond de kater wel knap, maar dat zecht niks bij haar. Ze stond op en liep langs de kater. 'Je houd je pijn erg goed voor je, maar ik merk alles' Sprak ze, terwijl ze met haar staart langs zijn neus ging. Ze liep naar het water, en nam een slok koel water. Met knappe katers flirte ze, maar dat betekende niets. Ondertussen was het nacht geworden, de mooie volle maan stond aan de hemel. De honderde sterren danste om de maan. Smeyer hield van de nacht. Geen licht, maar duisternis. Het donker komt je halen, als je leeft voor het licht, het slokt je op tot de zon je komt redden. Leef je voor de nacht, hou je van duister, wees niet bang voor de dood, dan leef je in twee werelden, de dag en de nacht. 'Kom ook hier liggen' Sprak ze. Ze keek naar het water, waar de maan weerspiegeling in stond. 'Waarom zit jij in de Bloodclan?' Sprak ze, toen Shadoww naast haar lag.

'Ik ben Smayer, en ik hoef niet dankje, ik heb al gegeten' zij ze. Shadow merkte dat ze iets in de smieze heeft. houd je pijn erg goed voor je, maar ik merk alles' zij ze liefelijk tegen hem. Ik ook meisie dacht hij maar hij kreepeerde van de pijn. Urg riep hij en knalden weer tegen de grond en kreeg weer een visioen:All Hail Shadow! Heroes opstaan​​! Vernietiging van alles wat niet is je vriend! Niets kan nu stoppen met het gevecht,Geen spook om je naar beneden te brengen! Als er niets meer te verliezen, win je! Hij stond weer op hij boog zijn lop omlaag en toen weer omhoog. Hij kwam naast haar liggen in het koelle gras. Hij hoorden dat ze iets zij 'Waarom zit jij in de Bloodclan?' zij Smayer. Ik ben gevlucht van de mensen zij hij het einige waar ik kon schuilen was de Bloodclan om me er stiekem bij te voegen,ik heb puuren wils kracht darom ben ik zo sterk zij Shadow tegen de knappen poes. hij ging veder met praaten,ik heb soms visioenen over veel wat je niet hoeft te weten. En hij keek naar de maan en de sterren.

Berichten uit de hemel of de hel, zijn bepalend voor het leven. Het beïnvloed je gedachtes, en maakt je gek. Je doet er alles aan, om de berichten op te volgen, als je vergenoeg bent. Niets komt vanzelf, het is een beslissing, die je onbewust neemt. Ben je sterkt genoeg, kan je ze wegjagen, al is dat zelden een mogelijkheid. Vaak blijf je vechten, hopend op een overwinning, die je je leven kost misschien, zonder dat je weet, of het de moeite waard is. Meestal is zoiets onbegonnen werk. Omdat ze boven sterker zijn als hier beneden. Eigenlijk is het best zielig, een harteloze kat, die jij dingen laat doen, die je zelf niet weet.

Ze zag hoe Shadow tegen de grond viel. Ze deed, alsof ze lichtelijk in paniek raakte, al genoot ze hiervan. 'Gaat het? Gaat het?' Vroeg ze Achterelkaar. Toen Shadow weer opstond, ging ze weer terug liggen in het koele gras. 'Waarom zit jij in de Bloodclan?' Vroeg Smeyer. Terwijl ze het vroeg, merkte ze dat ze weer een waarom vraag stelden. Ze draaide met haar ogen. Waarom moest het zo moeilijk zijn. '' Ik ben gevlucht van de mensen'' Sprak Shadow. Smeyer knikte. Was Shadow een poesiepoesie! Maar hij zag er niet uit, als een zielig mormel, die niets kon. ''het einige waar ik kon schuilen was de Bloodclan om me er stiekem bij te voegen,ik heb puuren wils kracht darom ben ik zo sterk'' Sprak Shadow. 'Oke, mis je het niet bij je tweebener baasje?' Vroeg ze aan Shadow. Ze vroeg dan wel weer iets, maar het was tenminste geen waarom vraag. Ze keek naar de mooie weerspiegeling van de maan in het water. In het duister voelde ze zich verbonden, met de hel, waar ze altijd in had geleeft

-inspi loos-

'Oke, mis je het niet bij je tweebener baasje?' vroeg ze. Ik ben gevlucht omdat ze me willen vermorden en mijn broertjes en zuzjes ook iedreen wilde me vermoorden en mis handelen ik mis dus totaal niet ik heb tegen 3 honden gevochten net het overleeft toen ik kitten was ik kon ze niet eens verslaan,nu ben ik nistaat om puure wraak zegt Shadow. Hij keek om en dacht aan zij tweebener baasje die hem bijna met een mes had vermoord. Hij keek weer naar Smeyer,hij ging naar het water en nam een slok. Ik heb altijd visioenen zegt hij en jij vraagt hij aan de liefelijke poes. De maan straalde tussen de bomen hij zij zacht the night im born in the night.

Hey licht veraad je leven, de duister is jou geheim. Je hoeft niets te zeggen, maar vaak spreek je al, terwijl het duister niets veraad. Je hele leven vechten, om jezelf te kunnen zijn, jezelf ben je met vrienden, die weten wie we zijn. Maar niets veraden, aan hen die je niet kent, afgesloten van de wereld, omringt door duister, waar jij in hoord.

''Ik ben gevlucht omdat ze me willen vermoorden en mijn broertjes en zuzjes ook iedreen wilde me vermoorden en mis handelen, ik mis dus totaal niet ik heb tegen 3 honden gevochten net het overleeft toen ik kitten was ik kon ze niet eens verslaan,nu ben ik in staat om puure wraak'' zegt Shadow. 'Dapper hoor, en als ik je moet helpen moet je het maar vragen' Sprak Smeyer met een glimlach. Ze irriteerde zich best wel aan Shadow. Ze vond hem een beetje opscheperig, met zijn 'Ik heb met drie honden gevochten'. Tsss, ze riep toch ook niet rond dat ze ook met honden gevochten had, of ooit gevangen was door een tweebener, en hem opengekrouwd had, en daarna weg was gegaan, of dat ze veel katten vermoord had,, of gek gemaakt, noemaar op. Ze schepte niet op, daar irriteerde ze zichaan, dus zelf deed ze het ook niet. 'En wat vind je leuk om te doen?' Sprak ze. Eigenlijk intreseerde haar het niet, maar ze deed maar alsof. Anders viel het stil. En ze wilde niet over komen als een saai iemand. Ze keek naar de maan, die door de bomen scheen, en weerspiegelde op het water. Dit leek op de nacht, toen zij nog kitten was. Ze was hier samen met haar kitten 'liefde'. Haar eerste moord was hier gepleegd. Ze had hem vermoord. Ze mocht hem niet. Ze waren twee manen samen geweest, dat wou hij vieren, en zij ging met een glimlach mee. Hij moest eens weten wie zij was. Ze was geboren om te moorden. 'Jij bent anders, jij bent zo lief, en eerlijk, je bent de liefste poes die ik ooit heb ontmoet' Sprak het kit. 'Ik ben niet wie je denkt dat ik ben' Had Smeyer gesproken, en hem vervolgens vermoord.

Shadow wist dat er iets in haar gedachten had. Haar liefelijke stem klonk 'En wat vind je leuk om te doen?' Niks zij hij en Shadow liep een stuk achteruit,en sprong een boom in en beet een eekorn dood en ging naar beneden en legde het bij zijn kraai. Dit moed naar de clan dacht hij. Hij keek haar aan met zijn fel roden ogen en dacht ze is iets van plan ik weet het dus ik moed hier blijven en op haar letten. Hij hoorden het geluit dat er iets verdacht was. Hij ging weer naar de blood clan poes en dronk uit het water. Hij ging vecht moden staan hij ondbloten zijn nagels en vroeg hoor je dat ook aan Smeyer en trouwens ik wil niet dapper zijn ik vecht om me zelf hoog te houden poesie zij die voor de grap. Hij had een glimlach hij keek niet even naar haar hij moest opletten wat er zouw komen en wat er kan gebuuren.

Als je moet kiezen, eten of drinken, kies je beiden, omdat je beiden nodig hebt? Of kies je beiden, omdat je geen keuzen kan maken? Waarom zijn keuzes maken zo moeilijk? Je moet kiezen, terwijl je beiden zou willen. Je weet nooit of je de goede keuze maakt. Maar jou keuzes zijn altijd goed, omdat je ze zelf maakt. Heb vertrouwen in jezelf, en dan komt de rest vanzelf.

'Niks' Zei Shadow, en liep een stuk achteruit. Smeyer keek vooruit, en rolde met haar ogen, zodat Shadow het niet zag. Daarna draaide ze haar hooft terug en lachte liefelijk. Ze wist niet of ze het wel volhield met deze kater. Ze deed haar best, naja eigenlijk was het geen enkele moeite. Shadow sprong in een boom, en beet een eekhoorn dood, en legde die bij de kraai. Shadow kwam weer bij haar staan, en nam een slok water. Shadow ging ineens in vecht houding staan. Wou hij vechten? Ze snapte het niet. Waarom stond hij nou ineens in vecht houding. 'hoor je dat ook' Vroeg Shadow. Smeyer spitste haar oren en sprong op, en ging in vecht houding staan, naast Shadow. 'En trouwens ik wil niet dapper zijn ik vecht om me zelf hoog te houden poesie' Zei Shadow met een glimlach. Ze keek naar hem, maar hij bleef strak voor uit kijken. Zo was Shadow wel sexy.

-inspi loos-

Shadow keek meerden kanten op en zag een mens hij trok haar de boom in terwel hij zelf ook in de boom zad en zij zacht je goed stil houden elken beweging is een geluid tot je onder gang. Hij zad dicht tegen haar aan,hij keek strak naar beneden waar hij de mens hoorden. Hij hoorden licht gekrak en dacht hij gaat het net halen als de mens weg is dan breekt het. De mens liep weg,krak horden je weer en de tak zakte door,hij pakte net optijd de poot van Smeyer voor dat ze viel. Hij trok haar omhoog dat ze dezen keek niet op de zelfde tak zaten,hij keek veder en zij niks het is veilig we kunnen de boom uit. Hij keek Smeyer aan en vroeg gaat het,en ik weet wat je van plan bent poesie zegt hij vriendelijk. Hij springt de koele boom uit. En gaat liggen in het koele gras.

Soms is de gene waar je het niet van verwacht, juist de reden om voor te leven. De gene waar je je aan irriteert, dat vreemd gevoel in je buik. Ik weet niet wat dat is, ik heb dat nooit gekend. Hoe moet je erop reageren, dat is voor mij noch onbekent. Je kunt er niet voor vuchten. Maar wat je er mee moet, is wel een goede vraag.

Smeyer keek om zich heen, maar zag niks. Opeens werd ze mee de boom in getrokken door Shadow. Ze zag ineens een tweebener. Wat deed die hier? ' Je goed stil houden elken beweging is een geluid tot je onder gang' Sprak Shadow. Shadow zat dicht tegen haar aan. Ze voelde zijn vacht, in de hare. Ze kreeg een raag gevoel in haar onderbuik. Ze had ineens de behoefte Shadow te knuffelen. Wat was dit? Dit hoorde niet, dit was niet normaal. Haar gedachte werd verstoord, toen Smeyer ineens naar beneden viel. Haar ogen werden groot. De tak was doorgezakt. Haar poot werd gegrepen, en ze werd omhoog getrokken door Shadow. We zaten nu niet meer samen op een tak. Dat vond ze jammer. Waarom vond ze dat jammer!!! Wat had ze? 'gaat het' Vroeg Shadow. Smeyer knikte ja. ' ik weet wat je van plan bent poesie' Sprak Shadow. Smeyer hoorde het, maar het drong niet tot haar door wat hij zei. Ze keek nog steeds met grote ogen recht voor uit. Wat was dit in hemelsnaam. Waarom wou ze zijn vacht voelen? Waarom voelde ze zich ineens zo vreemd. Shadow sprong de boom uit, en ging liggen in het gras. Even later sprong ze er ook uit. Ze keek recht in de mooie rode ogen van Shadow. ' I...I.. Ik moet m...m.... maar is g...g...gaan' Sprak ze stotterend. ' Doeg' Zei ze, en rende snel weg terug naar het kamp, vluchtent voor het gevoel wat ze nu had.

Shadow zag hoe ze stotterde en ging weg. Soms denkt hij naja hij pakte zijn prooi en ging naar de bloodclankamp en dacht warom doet ze ineens zo lief of zo stotteren en dat ze snel weg moest dagt hij. Wacht mieschien mijn visioennen hebben er mieschien mee te maken? zij hij. hij dacht aan zijn viesioennen: Ergens in de chaos we ons bevinden! Deze vernietiging is de enige verhaal vertellen we. Wit is zwart, en zwart is wit,Rechts is fout, en fout is gelijk! Niets vult dit gat ooit in je hart! Um dacht hij wacht ergens waar vernitig ging we in ons bevinden ik en nog iemand,dezen vernitigt het verhaal waar we ons mee komen het verleden wat we aan elkaar vertellen,wit is goed en zwart is slecht en dat past bij elkaar,rechts is fout dus eigelijk goed is fout en fout is gelijkt dus goed maar veder snap ik het niet. Hij was inmiddels terug in het bloodclan gebied

tip:volgend topic in bloodclan