The Ranch Girl >STORY<

Mijn Blonde haren vlogen in de wind. Weer wouden alle jongens met me rijden. Waarom lieten ze me gewoon niet met rust? Mijn brave paard is gelukkig weer mijn steun. Mijn lieve Starshine. Starshine was een prachtige Valkkleurige KWPN'er. Hij is geboren toen ik klein was. Ik weet nog dat hij precies naar me toe liep met wankelende beentjes en zijn neus tegen mijn hand aan duwde. Dat was een magisch moment en ik heb hem met liefde opgevoed. Een paar weken geleden waren ze nog Nederlands Kampioen Springen geworden. Heel Nederland kende haar en dat was ze zat. ''Was er nu maar een plek waar ik rust kon hebben he star?'' zei ze kloppend op de hals van het paard.

Slaperig opende ik mijn ogen. Zoals normaal stond mijn lieve paard Starshine weer voor mijn raam. Mijn lieve Valkkleurige merrie. Ik herrinerde me alles nog. Vorige week was het een top week. Het publiek juichde voor me toen ik samen met Starshine foutloos reed. Dat was een geweldige ervaring voor me. Naast mijn bed staat een prachtig en groot raam. Naast mijn kamer staat de weide van mijn leive merrie Starshine met haar moeder Lola. Ik opende het raam en keek naar buiten. Ik zag hoe Starshine het malse gras op at. Ik gniffelde zachtjes en kleedde me snel aan. Ik rende voorbij mijn vader, Naar de deur. Starshine had me al ontdekt en hinnikte naar me. ''Goedemorgen Meisje. Hoe gaat het nu met je?'' vroeg ik aan mijn lieve Starshine. Ik keek naar oude Lola. Ik leerde op haar rijden... Ik kon me niet voorstellen dat ze er over een tijdje niet eer zou zijn.. ''Oh Starshine.. Ik kan er niet tegen om Lola zo te zien meisje.... De dierenarts kwam gisteren langs voor haar en om jou te controleren.... Gelukkig is er niks mis met jou maar wel met Lola... Oh Starshine ik wil haar nog niet kwijt!'' huilde ik bij mijn lieve Starshine. Ik zag dat de Oude Lola naar me toe kwam lopen. ''Oh Lola... Waarom moet je straks weggaan?'' zei ik tegen de merrie terwijl ik over haar fluwelen neus aaide. Ik zuchtte even. Mijn oude Lola was nu inmiddels 20 jaar en de Dierenarts zei tegen mij dat ze maximaal nog een jaar te leven hebt. Ik liep richting de stallen. Het waren van boxen, waarvan er 2 bezet waren en later nog maar 1. Ik pakte het halster van Starshine en liep ermee terug naar Starshine. Starshine stopte meteen haar neus in het halster, zoals ze dat altijd deed. Ik gniffelde er even om. Ik klikte het touw aan het halster en leidde Starshine naar de Poetsplaats waar ik haar een grondige poetsbeurt gaf. Haar lijf was aan het ontspannen en ik zag aan haar houding dat ze het heerlijk vond. Ik klopte haar op de hals en bracht de poetsspullen weg en haalde mijn zadel met zadel dekje. Ik legde het zadel er rustig op en ik singelde goed, maar rustig aan. Al snel had ik haar al helemaal opgezadeld. ik wou net gaan weg rijden toen mijn vader er haastig aankwam. ''Amy!'' riep hij. Starshine schrok en steigerde. ''Sssst.'' zei ik tegen Starshine en Starshine werd meteen rustig. ''Wat is er pap?'' vroeg ik toen bezorgd. ''Het is toch niet Lola he?'' zei ze rustig. Haar vader schudde zijn hoofd. ''De roddelpers komt eraan! Je moet NU weg!'' zei hij snel en ik spoorde Starshine aan. Niet lang daarna reden we in het bos. Mijn Blonde haren vlogen in de wind. Mijn lieve Starshine. Starshine was een prachtige Valkkleurige KWPN'er. Hij is geboren toen ik klein was. Ik weet nog dat hij precies naar me toe liep met wankelende beentjes en zijn neus tegen mijn hand aan duwde. Dat was een magisch moment en ik heb hem met liefde opgevoed. Een week geleden waren ze nog Nederlands Kampioen Springen geworden. Heel Nederland kende haar en dat was ik zat. ''Was er nu maar een plek waar ik rust kon hebben he star?'' zei ik kloppend op de hals van het paard. ''Maar soms komen dromen niet uit...''