Who do you think you are?! [& SECRETSONG]

*Finestpaw*
*I Find Your Weakness*

De wat oudere apprentice Finestpaw rende door het bos. Hij kwam van Ziva, Zijn liefde. Hij had nagedacht over zijn geur en was door de vossenpoep gerold. Maar waar hij niet over had nagedacht was de geur van de vossenpoep. Hij had straf gekregen van Brokenstar en mocht eigenlijk het Kamp niet uit. Dat wist iedere kat van de Shadowclan. Hij was er makkelijk uitgekomen maar hoe hij erin moest komen wist hij niet. Hij rende steeds harder. Hij mocht niet ontdekt worden. Hij raasde het kamp binnen maar het ging meteen fout. Hij rende meteen tegen een Warrior aan. ''Kijk eens even uit Mousebrain!'' snauwde hij de warrior toe. Toen hij beter naar de warrior keek, Was het een bruin zwarte poes. ''Moet je nog wat van me of ga je door met What ever je ook deed.'' snauwde hij daarna tegen de poes. Hij zou wel weer eens een preek krijgen van de poes maar niet dat hij daar dan naar luisterde ofzo. Of hij zou straf krijgen of dat hij weer het kamp uitmocht.

[Flutje komt omdat mijn eerste post gedelted was en ik alles was vergeten >.<]
[SECRETSONG]

SECRETSONG
"When prayers turn to promises,
not even fate can stand in their way."

Op een dag als deze was er iets dat miste. Hoewel de poes zich nooit tegen zou laten houden door gevoelens zoals deze, was ze absoluut niet emotieloos. Enkel goed in het beheersen ervan en het zorgen dat ze haar niet in de weg stonden. De zon stond hoog aan de hemel en verlichtte de wereld in een zacht gele gloed. Zij had ooit iemand gekend die een persoonlijkheid had als dat van een glinsterende zonnestraal. Zo vrolijk baande het licht zijn weg door het bladerdek, om vervolgens op de grond tot een halt te komen. Secretsong was opweg terug naar het kamp, een paar muizen tussen haar kaken geklemd. Er was geen haast bij. Met kalme passen stapte ze door de kampingang en wandelde meteen richting de prooistapel. Hier liet ze de muizen vallen, waarna ze zich omdraaide om richting een zonnig stukje van het kamp te lopen. Haar korte wandeling werd echter onderbroken door een apprentice die met een enorme vaart het kamp in racete. Haar ogen vernauwde zich tot spleetjes toen hij haar aansprak. 'You'd better watch out yourself. Volgende keer ben ik niet zo 'vriendelijk'.' Haar toon was uiterst serieus en iedereen die haar kende wist dat je absoluut niet met Secret moest sollen. 'Als je zo druk bent, waarom sta je hier dan nog' antwoordde ze kalmpjes. Apprentices konden zo respectloos zijn, eigenlijk zou iemand ze dat even moeten bijbrengen. Ze vroeg zich af hoe dit mormel ooit een warrior kon worden, waarschijnlijk stak hij zijn neus binnen de kortste keren in de verkeerde zaken en bracht iemand hem om het leven.