Ann, your grandma 208
| |
| Onderwerp: It's cruel to set justice if you only look at the outside do 12 jul 2012 - 17:12 | |
| Het gedempte gesnurk schuurde tegen de randen van de den. Het klonk vertederend en fragiel, alsof het geluid elk moment kon oplossen in de verpletterende stilte die de den over heerste. Enkele moeder katten draaiden hun elegante hoofden naar het kleine, ronkende katertje toe. Sommigen maakten een zoetsappig geluid en schonken de kitten een liefdevolle blik. Toch, verscholen achter een liefdevolle dekmantel, beoordeelden vele Queens het kleine ding op zijn uiterlijk. Met de warrige, ravenzwarte pels, glimmende spieren die fel afstaken bij die van de andere kittens en zijn bloedrode ogen die eerder nieuwsgierig dan bloeddorstig leken, geleek Wishkit als twee druppels water op zijn vader. Een dunne glimlach prijkte op zijn zwarte lippen. Twee zware oogleden openden zich langzaam, alsof een onzichtbare hand hen steeds weer terug duwde. Achter een slaapdronken waas bevonden zich twee vlammend rode ogen. Ze hadden pas de mogelijkheid tot zien ontdekt. Wishkit moest nog steeds wennen aan de drukke buitenwereld. Aan hoe elke beweging, van het trippelen van muizen pootjes tot het neerstorten van een eeuwenouden eik, haar eigen geluid met zich mee bracht en toegeëigende. Aan hoe er om de haverklap warm, kleverig speeksel over zijn hoofd gleed en grondig werd uitgewreven door een moederlijke tong. Een langgerekte geeuw ontsnapte uit zijn bekje. De vuile ochtendsmaak prikte op zijn rozige tong. Een fel ochtendlicht sneed Wish' rode blik af. Het voelde onprettig aan, als een felle steek. Wishkit wende zijn ogen af, knipperend om het irritante schijnsel buiten te houden. Zijn kijkers waren versmald tot dunne speeltjes en de wereld rond hem werd geminimaliseerd tot een fijne strook. Een zacht gepiep glipte tussen zijn tanden door. Het meelijwekkend geschel sloeg tegen de wanden van de nursery. Hij leek zo klein. Als een hoopje pluizige, inktzwarte vacht met twee gloeiende kooltjes er in. Ook al was Wish de grootste van het stel, hij voelde zich vele maten tengerder dan zijn populaire broertje of snibbige zusje. Vermoeid legde de kater zijn kop terug op zijn haar pootkussen. Een rode blik staarde verward in het niets, wat was er toch met hem?
{Miep, titel is dom xD en wat een lelijke post D: } |
|