Hunting! You gonna lose!

Onderwerp: Hunting! You gonna lose! do 19 jul 2012 - 20:22

Mapleleaf vertelde nog net dat ze nog taken had te doen. Softcream knikte haar nog vaarwel, en ging dan ook maar eens aan de slag. Zijn taken moesten ook maar eens volbracht worden. Zijn felle blauwe ogen twinkelde fijn in het zonlicht. Stiekem voelde 'ie iets voor haar. Maar het zal gewoon...Het zal wel gewoon hetzelfde zijn als een sterke vriendschap... Of niet? Zijn oren wiebelde iets nieuwsgierig, en hij besloot die gedachte even aan de kant te schuiven. Straks zou hij haar terug zien. Bij het jagen. Softcream wandelde de hele weg terug naar het kamp, worstelend met zijn gedachtes en gevoelens. Zijn staart zwiepte tegen de kamp wand, en hij begroette zijn vrienden. Wat zou hij eens doen? Kits straf geven? Neej, nu even geen tijd voor grapjes Softcream. Zijn ogen glommen speels toen hij twee apprentice's tegen elkaar zag trainen. Hij had vandaag brightpaw verlof gegeven. Ze deed het trouwens al heel goed. Haar vechttechniek vorderde snel, en ook haar vertrouwen groeide terug. Softcream trippelde naar de nursery en zag dat er vers mos nodig was. Hij nam zijn besluit en begaf zich weer naar de kamp uitgang. Het territorium slokte hem weer op, en Softcream was weer op pad. Zijn neus snuffelde, zoekend naar de muffe geur van mos. Hier en daar zag hij wat liggen. Softcream schraapte zo veel bijeen als hij maar kon, en draafde terug naar de Thunderclan. Dit was nou de normale dag van een warrior. Toen hij terug in het kamp was bracht 'ie eerst het mos naar de Queens, en ging dan nog eens de grenzen checken.. Tot het avond was.

Vermoeid kwam hij terug van de patrouille. Het was avond, dus werd het tijd dat hij Mapleleaf ging opzoeken. Hij zoch in het kamp naar haar, en algauw zag Softcream de poes zitten. Vrolijk liep hij op de zwart witte poes af, en begroette haar met een korte wending van zijn staart. 'Klaar voor onze jacht?' Vroeg hij speels met een vrolijke tinteling in zijn helder blauwe ogen. Zijn karamel witte pels glinsterde prachtig op in de zon. Zijn staart tikte tegen de grond, en zijn oren waren gespitst naar Mapleleaf. 'Goed ik ga al naar de hoogsparren.' Informeerde Softcream de poes. Nog geen seconde later sprong hij al naar de kamp uitgang, en rende naar de hoogsparren. Daar zou hij Mapleleaf weer zien, en zouden ze samen op jacht gaan...

[Only Mapleleaf, sorry als ik een soort van gepowerplayed heb D8]

_{Time waits for no one,
So do you want to waste some time,
Oh, oh tonight?
Don't be afraid of tomorrow,
Just take my hand, i'll make it feel so much better tonight

Mapleleaf rende een hele tijd door maar ging niet naar het kamp als origineel bedacht. Ze boog halverwege af en rende terug naar haar plekje bij de rivier. Eenmaal daar kwam ze slippend tot stilstand en wierp een blik over het glimmende water. De zon die onderging nodigde haar uit om kalm te worden en alles op een rijtje te zetten. Met gloeiende wangen ging ze zitten en haalde diep en moeilijk adem, proberend om te kalmeren. Oké, even alles op een rijtje .. Dacht de zwart gevlekte poes. Ze ontblootte haar klauwen en kreunde luid, niemand zou er toch zijn om het te horen. Er waren dus diverse dingen gebeurd .. niemand had kunnen voorspellen dat de middag zo zou eindigen. Er waren twee katten bij elkaar gekomen .. en er gebeurde wat bij de een. Ze sloot haar helderblauwe ogen en ademde heel diep in. Oké .. feit één .. ‘straks moet ik met hem .. nee, met Softcream gaan jagen. Vriendschappelijk. Ik kom er niet onderuit en weet niet zeker of ik dat ook wel weer wil’ Ze trok haar nagels in en ademde nogmaals heel diep in alsof ze aan het mediteren was. Feit twee .. ‘Ik ben hopeloos verliefd op hem‘ Haar ogen gingen open en even leek alles stil te staan. Ze was verliefd op iets onmogelijks. Hij was niet verliefd op haar .. als hij dat wel was zou ze het zelf nooit weten. Ze was veels te stil, te verlegen om ook maar iets toe te geven. Misschien konden ze gewoon vrienden worden, alhoewel- wie wilde er nou vrienden zijn met haar? Een hele tijd zat ze daar, nadenkend. Ze wilde nog niet naar huis gaan.. nee.. ze zat hier wel goed.

Voorzichtig nam ze plaats aan de rand van de open ruimte van het kamp en wiebelde ze zenuwachtig met haar oren. Mapleleaf was enorm zenuwachtig en wilde dat het al voorbij was. Ook al had ze nog zo zin in iets, zenuwen en onzekerheid overmeesterde haar altijd met vlag en wimpel. Haar ogen dreven af naar een bekende, crèmekleurige beweging bij de kampingang. O dear, daar kwam hij .. ‘ 'Klaar voor onze jacht?'’ Miauwde hij. Haar gezicht klaarde op en ze miauwde uitbundig “Reken maar!” en- het masker was opgetrokken. Hij ging nu niet meer af tot ze weer alleen was in haar eigen nest, veilig. ‘'Goed ik ga al naar de hoogsparren.' ’ “Oké, ik kom achter je aan!” Miauwde ze met een flauw lachje. Toen hij weg was en al lang en breed uit het zich verdwenen was kwam ze langzaam in actie. Ze liep richting de kampuitgang alsof ze naar haar eigen begrafenis moest en liep heel kalm richting de hoogsparren. De sterren schitterde boven haar hoofd in volle glorie alsof ze haar wilde aanmoedigen. De moed, de zin en de vertrouwen zonk haar in de klauwen terwijl ze zichzelf voortsleepte. Uiteindelijk toen ze na een tijdje tussen wat struiken uit kwam zag ze hem. Met gloeiende oren kwam ze op hem af. “Zo, hier ben ik dan” Stom. Stom. “Nou eh .. dat de beste kat mag winnen!” Besloot ze resoluut en ze glimlachte uitdagend. Al won hij met tien prooien meer dan zij interesseerde het haar nog niet. Wachtend op wat hij ging doen voelde ze de ongemakkelijk stilte als een doek over haar heen vallen. O nee .. niet nu .. Dacht ze koortsachtig. Het kon maar beter beginnen, dan zou ze gaan jagen, alleen zijn en alles snel voorbij zijn .. niets engs .. niets gevaarlijks ..}

“Zo, hier ben ik dan” Softcream zette een vriendelijke plooi op zijn snoet. Ze leek niet echt op haar gemak te zijn. Het zal gewoon van de spanning zijn zeker? Maar het was toch gewoon een vriendschappelijk spelletje? Niet of dat je leven er van af hangt. “Nou eh .. dat de beste kat mag winnen!” Hij knikte langzaam. 'Is goed! Als de maan helemaal van boven staat kom je terug goed?' Hij had zo veel ideeën. Maar misschien zou 'ie er expres laten winnen? Dat was wel eens een goed idee.. Hij wachtte op haar antwoord en porde dan met zijn voet in de aarde. 'Drie.. Twee... Een.. Start!' Zei hij snel. Softcream keek Mapleleaf vriendelijk, maar speels aan, en rende dan zo snel als hij maar kon weg. Hopend dat Mapleleaf er zelf ook van genoot.

Onderweg kwam hij een paar prooi dieren tegen, maar nam 'ie niet de moeite om ze te vangen. Hij bleef erbij haar expres te laten winnen, om zo te hopen dat er een glimlach op haar gezicht verscheen. Zijn staart tikte af en toe tegen de bladeren. Ook hoorden Softcream alle springkanen tsjilpen. Het was een vrij rustgevend geluid. Vooral in de avond kwam dit goed van pas. Het deed je geloven dat je nog een van de oudere katten was. Hoe noemde die Clans ook al weer? Nja, hij wist nog wel dat je het woud an hen te danken had. Die vrougere woud bewoners waren zo groot als een paard ofzo... Hij wist niet of dat echt waar was, maar nog steeds was het een magnefiek verhaal. In de verte spotte de kater een dikke muis op. Die zou nog eens sappig smaken... Hij liet zichzelf in sluip houding zakken, en kroop op het diertje af. Het had nog niks door, tot dat Softcream sprong en hem snel doodde. Hij schoot een dank gebedje naar de Starclan, en schepte vervolgens wat aarde over het dier. Trots liep hij verder. En zo bleef hij doorgaan to 'ie genoeg prooi had. Twee muizen, en drie vogels. Genoeg? Nu maar hopen dat Mapleleaf meer had dan hem. Een zacht geluid drong in zijn oren. Hij snoof eens goed, en rook de geur van Mapleleaf. Een smal ideetje sprong binnen in hem op, en nog geen seconde later besloop hij het geluid. In de verte zag Softcream Mapleleaf. Zijn kristal blauwe ogen twinkelde speels toen 'ie op haar af sloop...

[sorry nogal flut he D8]

_{Time waits for no one,
So do you want to waste some time,
Oh, oh tonight?
Don't be afraid of tomorrow,
Just take my hand, i'll make it feel so much better tonight

Mapleleaf spitste haar oren en knikte toen naar haar jacht partner. ‘Is goed! Als de maan helemaal van boven staat kom je terug goed?’ Ze knikte nogmaals en keek hem steels aan tussen wat angstige momenten door. ‘ 'Drie.. Twee... Een.. Start!’ Ze wachtte tot hij al weg was gescheerd voor ze zelf aan de slag ging. Ze keek even ongemakkelijk om zich heen en begon toen te rennen. Well .. here it go’s Dacht ze met een vreemd gevoel in haar maag. Ze zette zich af en sprong door de struiken. Terwijl ze langs wat tweebeenhuizen rende waren al haar zintuigen gefocust op prooi. Het duurde niet lang of ze kwam slippend tot stilstand en zette haar ogen op een kraai. Het dier was naar beneden gevlogen en zat nu op de grond, gefocust op de plek waar zijn jager net nog gezeten had. Op een te laat moment keek hij om en ontmoette hij de helderblauwe ogen van zijn moordenaar. Mapleleaf legde het dode dier neer voor haar en bekeek het. Hoe kreeg ze dit voor elkaar? Ze trok verveeld met haar oren en had al spijt dat ze het idee had voorgesteld. Hopelijk won Softcream dan zou hij haar misschien nog aardig vinden .. Toen er gekrabbel klonk bij de boomgrens opende ze haar kaken om begroet te worden door een eekhoorn geur. Ze zakte heel laag neer bij de grond en sloop nader, al haar zintuigen gericht op het geluid- tot het ophield. Doodstil staarde ze naar de bron van het verdwenen geluid- tot er een roestkleurige staart onder de struik door schoot. Voorzichtig sloop ze naderbij tot ze achter de struik door gluurde. De eekhoorn had haar waarschijnlijk zwakjes opgemerkt want hij was heel alert. Tot hij voor de zekerheid maar naar zijn boom wilde rennen maar Mapleleaf was sneller. Ze pinde het neer en beet het zonder omkijk dood. Zo. Kraai en Eekhoorn. Dat moest genoeg zijn toch? Het fabeltje dat de prooi nergens te vinden was werkte altijd. Ze rende terug naar de kraai en begroef het allebei. Daarna draaide ze om en sprintte ze in een willekeurige richting, zo tussen de bomen door. Uiteindelijk stopte ze en zakte in de jachthouding, ze had een muis gehoord. Echter toen ze haar prooi zag en hem wilde bespringen rende het weg. Verrast kwam ze omhoog en draaide zich om. Niemand. Achterdochtig spitste ze haar oren en luisterde. Nog steeds niemand. Alleen maar de stilte van het bos. Mapleleaf wierp nog één kritische blik op de plek waar Softcream verborgen zat en draaide toen om. Onzeker het op een drafje zettend tot ze weer tot stilstand kwam bij een omgevallen eik. Met lichte angst oplaaiend in haar borst keek ze weer om. “W-wie is daar?” Miauwde ze luid en onvast. Toch zeker geen roque?}

Hij voelde de frustratie van Mapleleaf gewoon. Ook haar angstgeur was niet echt on opvallend. 'Rustig maar ik ben het.' Mauwde Softcream, terwijl hij uit zijn schuilplaats kroop. Boven hun stond de maan al. Zijn kristal blauwe ogen twinkelde hierdoor prachtig op. Na een tijdje doods stilte gehoord te hebben, wende hij zijn blik weer naar Mapleleaf en staarde in haar ogen. 'Eh.. Ik ga eens mijn prooi halen, tot in het kamp he.' Informeerde hij haar zachtjes. Hij rende snel weg. Een paar keer wierp hij zijn hoofd naar achter, om te zien of Mapleleaf niet bang was, of dat niemand haar plots aanviel. Hij voelde iets voor haar, maar 'ie was niet zeker wat dan kon zijn. Toen de de plek waar zijn prooi begraven was in zicht kwam, opende Softcream zijn mond en liet de diverse geuren binnen komen. Het was een soort mengeling van prooi, en bomen. Weer snoof 'ie de lucht op, en kneep zijn ogen even dicht. Hoe zou het hier zijn geweest toen Softcream nog een kitten was? Het bos zou veel groter zijn geweest, en alles zou nog veel spectaculairder zijn. Na een paar minuten opende hij z'n kristal blauwe ogen weer, en nam alles weer op. Waar zou Mapleleaf nu zijn? Zou ze al terug in het kamp zijn? Of was ze nog stiekem verder aan het jagen? Nee, ze mocht misschien een angsthaas zijn, maar Mapleleaf zou nooit liegen, daar was Softcream honderd procent zeker van. Of deed ze dat wel? Hij schudde die gedachtens weg, en trippelde naar de plek waar zijn prooi lag. Na een paar keer het zand eraf gewreven te hebben, was de gelegenheid er om de prooien op te rapen. Hij nam de twee muizen vast in hun staart, en de vogels.. Daar had 'ie al een andere manier voor verzonnen. Het was wel een volle mond, maar daar ergerde Softcream zich niet aan. Hij draafde weg van de plek, en onderweg viel er af en toe wel iets op de grond, maar dat pakte 'ie gewoon terug op. Simpel als wat! Toen het kamp in zicht was had hij nog steeds niet de geur van Mapleleaf geroken. Nou, het kon zijn doordat het prooi zijn reukvermogen in de war maakte. Of door dat Mapleleaf sluw was. Het maakte 'm niet veel uit. Ze kon best wel op haar zelf passen, ze was geen kleine kit meer van drie manen. Eenmaal gearriveerd in het kamp, stapelde hij zijn prooi, en keek rond of zijn tegenstander er nog niet was.

_{Time waits for no one,
So do you want to waste some time,
Oh, oh tonight?
Don't be afraid of tomorrow,
Just take my hand, i'll make it feel so much better tonight

Mapleleaf dacht koortsachtig aan de opties. Wegrennen? Vechten? Gillen? Wachten? Net toen ze wel erg graag voor wegrennen wilde kiezen hoorde ze een bekende stem ‘ 'Rustig maar ik ben het.'’ Ze haalde heel diep adem en maakte een opgelucht geluid. “Oh, jeetje .. ik dacht dat je een eenling was of zo” Miauwde ze oprecht en haar oren draaide een beetje nieuwsgierig. Had hij dit expres gedaan? Wat de waarheid ook was het had haar vacht de verkeerde kant op gewreven. ‘'Eh.. Ik ga eens mijn prooi halen, tot in het kamp he.'’ Ze knikte. “Oke” Zei ze snel, blij dat het achter de rug was. Godzijdank, ze had het overleefd! Toen ze langs hem liep verscheen er een grijns op haar snoet. Ze had het overleefd, en niet te erg verpest. Vol opluchting en vreugde moest ze zich inhouden om niet té hard naar haar prooi te rennen. Eenmaal aangekomen bij haar heuveltje groef ze het op en pakte het allemaal met moeite in één keer op. Kraai en Eekhoorn, als hij het zou zien zou hij haar misschien uitlachen maar op zijn minst kon ze dan mee doen. Het viel altijd goed bij iedereen als je jezelf belachelijk maakte door middel van een grap, dus dat kon ze misschien nu ook wel doen. Belemmerd door de prooigeur rook ze niet dat Softcream al gearriveerd was, toen ze zijn grote stapel in het oog kreeg toen ze de hoek om kwam voelde ze een soort gevoel van schaamte. Eigen schuld! Miauwde ze in gedachten. Met een schaapachtige glimlach legde ze het voor haar neer. “Ziet er naar uit dat jij de goede plekjes gevonden hebt .. hehe” Lachte ze half overtuigend half onwankel. Ze rekte zich uit en keek rond, want het merendeel van de katten in ThunderClan sliepen al. Hoe laat was het? Ze wierp een blik op de hemel, de maan stond hoog dus ergens midden in de nacht .. Ze voelde geen slaap, wat haar verbaasde. Aangezien ze morgen toch niets te doen had zou ze net zo goed de hele nacht opkunnen blijven. “Nou, het ziet er naar uit dat jij gewonnen hebt, .. eh .. Gefeliciteerd” Mapleleaf glimlachte droogjes en knipperde een beetje ongemakkelijk met haar ogen. Verlegen voelde ze hoe haar kop zo rood als een biet werd en keek ze daarom afwachtend naar de grond, haar donkerblauwe ogen verlegen afgewend.}

“Ziet er naar uit dat jij de goede plekjes gevonden hebt .. hehe” De stem van Mapleleaf verbrak zijn diepe gedachtens. Vriendelijk duwde hij zijn hoofd omhoog en zag wat ze had gevangen. Een kraai en een eekhoorn. 'Eeh, wat zei je?' Vroeg 'ie stiekem. Hij gooide snel de drie vogels op de prooistapel en bleef met de twee muizen achter. 'Gelijkstand! Grinnikte hij. Zijn blauwe ogen waren gericht in die hare. Het was al redelijk laat. En het zou niet lang duren of zijn moeheid slaat toe. “Nou, het ziet er naar uit dat jij gewonnen hebt, .. eh .. Gefeliciteerd” Hij schudde zijn hoofd, en staarde haar vriendelijk aan. 'Volgende keer meer geluk.' Probeerde Softcream d'r op te vrolijken. Hij sloeg zijn staart over z'n voorpoten en wiebelde zenuwachtig met zijn oren. Een van twee moest slaapwel zeggen. 'Eh, het is al redelijk laat, ik ga slapen, dus slaapwel he Maple..' Zei hij snel. Hij wende zijn blik naar de grond en wachtte af op haar antwoord. Goed, wat nu? Dacht hij koortsachtig na. Snel wachtte 'ie op haar antwoord, en zei nog een laatste keer gedag met zijn ogen. Brandend van blijdschap trippelde de kater naar de warrior den, kroop in zijn nest, en keek nog één laatste keer naar Mapleleaf voor dat hij zijn ogen sloot. Het was een redelijk drukke dag geweest, en hij had weer eens iemand nieuw leren kennen. Mapleleaf was een toffe kattin, en toch voelde Softcream kriebels in zijn buik. Maar niet alleen voor Mapleleaf...

_{Time waits for no one,
So do you want to waste some time,
Oh, oh tonight?
Don't be afraid of tomorrow,
Just take my hand, i'll make it feel so much better tonight

Mapleleaf voelde zich nog ongemakkelijker toen Softcream haar opmerkte en zijn prooi wegschoof. Hehe, eigen schuld. Ze bewoog haar staart een beetje zenuwachtig en wenste dat het gewoon over zou zijn. Oké, ze had een crush op hem maar dat was duidelijk niet wederzijds. Mapleleaf was het soort kat dat die dingen aankeek en niets mee deed, daarom was ze nog nooit echt in de liefde gedoken zoals alle andere. Een onopmerkzame zucht ontsnapte uit haar keel en ze keek Softcream afwachtend aan. ‘'Volgende keer meer geluk.'’ Ze knikte en glimlachte schaapachtig haar masker nog steeds omhooghoudend. ‘'Eh, het is al redelijk laat, ik ga slapen, dus slaapwel he Maple..’ Nu al? Ze wierp een blik naar de maan en herinnerde het weer. Ja laat was het zeker.. ze knikte quasi teleurgesteld en glimlachte naar hem. “Welterusten-“ Ze wachtte tot hij wegging voor ze in actie kwam. Ze droeg alle prooi naar de prooistapel en trippelde naar de kampuitgang. Daar ging ze zitten en staarde ze naar de maan, denkend. Had ze maar vleugels- dan kon ze gewoon wegvliegen van hier en hoog boven alle problemen cirkelen. Niemand zou haar wat kunnen doen want ze was onsterfelijk op die manier. Haar donkere, blauwe ogen fonkelde van verlangen die ze niet uit kon spreken. Ze draaide uiteindelijk om en trippelde ook naar de krijgers den. Daar zakte ze neer op haar mosnest en wierp een blik op de vage uitlijning van Softcream. Voor een hele tijd staarde ze naar zijn rug, tot hij diep in slaap gevallen was. Daarna krulde ze zichzelf ook op en sloot haar ogen. Alleen had ze nog lang geen slaap, dus woelde ze wat rond in haar nest proberend om een goede positie te vinden. Makkelijker gezegd dan gedaan. Na wat een eeuwigheid leek bleef ze maar liggen en dommelde ze heel langzaam in alleen om weer gewekt te worden door een poot in haar gezicht. Zacht vloekend schoof ze weg van haar clangenoot en zuchtte. Wat een dag.. morgen werd vast beter.

Timeskip van een dag? (;
Dat jij in je volgende post dus post dat het de volgende ochtend is? :3}

Onderwerp: Re: Hunting! You gonna lose!