This is me [Daisytail]

Onderwerp: This is me [Daisytail] do 12 jul 2012 - 15:51

De zon kwam op. De eerste zonnestralen drongen Tigers de binnen. Zoals iedere ochtend werd hij gewekt door het groenige schijnsel van de bladeren die voor de ingang van zijn den hingen. Hij stond op met een gevoel van eenzaamheid. Dat was al de derde keer deze week! Het werd tijd voor een bezoekje. Maar aan wie? Daar zou hij later wel over peinzen. Eerst eventjes opfrissen. Hij trippelde naar buiten. De kille ochtendlucht omarmde hem. Hij rilde. Maar dat weerde hem niet. Zoals iedere ochtend ging hij aan de rand van het meer staan. Even voelde hij met zijn poot in het water. Het was vandaag wel heel erg koud. Maar het weerde hem niet. Hij nam een aanloop en dook het water in. Toen hij met zijn kopje weer boven kwam hapte hij naar adem. Brrr, wat was het koud. Snel klauterde hij weer op het droge. Het was naar zijn doen nog nooit zò koud geweest. Hij schudde zich uit. Hij liep naar de rotsen en ging liggen. Dit deed hij elke dag. Dit was hij. Dit was zijn leven, waardoor hij was geworden wie hij is. Het leven als Rogeu was bar, en moeilijk. Maar het was ook voordelig. Je was altijd vrij, je mocht doen wat je wilde. Opeens wist hij naar wie hij moest gaan. Daisytail! Ze was dan wel een kittypet, ze was wel een aardige poesiepoes. Kittypet zijn had ook voorelen. Je hoefde nooit te jagen. Het was altijd warm, en veilig. Je hoefde jezelf niet te likken. Maar toch... Hij wou het liefst toch Rogeu zijn. Het vrije leven trok hem wel aan. Hij stond op. Eerst maar naar daisytail. Dacht hij, en hij begon te wandelen.

Flut xD, en alleen Daisytail mag reageren.

Met haar ogen keek ze uit over de de tuin van het huis waar ze woonde. zins kort stond die helemaal vol met kleurige ruikers. Daisy vond het maar vervelende dingen. Ze stonken, en je mocht er niet aankomen. Door die dingen die tweebenen bloemen noemde, mocht Daisy in de tuin niet meer komen. Vervelend vond ze dat, erg vervelend. "weetje," begon ze tegen zichzelf te praten." Misschien moet ik maar eens een wandeling gaan maken." Ze sprong van de vensterbank af, waar ze zojuist op gezeten had, en belande met een soepele langding op de grond. Ze snelde naar de voordeur, en liep door haar katteluikje naar buiten. Op straat was niemand te zien. Jammer, dacht Daisy en liep verder. Waar zou ze is heen gaan? Naar het bos, ja, daar was ze lang niet geweest. En misschien zou ze Tiger dan wel tegenkomen. Met een grote glimlach op haar gezicht stapte ze door. Daisy was best wel gesteld op hem, hij was zo grappig, en... ze vond het moeilijk om het te toegeven, maar, eigenlijk vond ze hem best wel een beetje leuk. Ze was ondertussen aangekomen bij de rand van het bos. Waar Tiger nou precies woonde wist ze niet, ze wist alleen dat het hier ergens in de buurt was. "Tiger," Riep ze en deed een paar stappen het bos in. Er klonken voetstappen die Daisy's kant op kwamen. "Tiger, ben jij dat?" vroeg ze en keek verwachtingsvol het bos in.