Walk (open)

Onderwerp: Walk (open) za 9 jun 2012 - 13:10

_{Met zijn staart fier geheven, aan het einde gekruld als een wandelstok, paradeerde Mister Oswald Tips door zijn straat. Hij mocht dan oud zijn, zijn stappen waren nog sterk en zeker en zijn amberen ogen waren nog levendig. Hij liep langs de tuin van de buren en keek even afkeurend naar de opvallende, pronkerige rozen. Hij had de afkeer voor die protserige dingen van het echtpaar Pendle overgenomen. Hij herinnerde zich nog vaag dat ze het over die rozen hadden gehad toen hij voor het eerst in hun huis kwam. Hij was intussen bij de volgende tuin aangekomen. Vanaf hier stond, in tegenstelling tot de lage, groengeverfde hekwekjes van zijn eigen tuin en die van de buren, een hoge schutting. Er hingen een paar takken van de perenboom van de tweebenen van hier over de schutting. Mr. Tips was er eens ingeklommen. Het was een fijne boom om in te zitten, al gaf hij toch de voorkeur aan de vertrouwde kersenboom in zijn eigen achtertuin. Mrs. Pendle was echt gehecht aan die boom. Toen zij en haar man in het huis gingen wonen was de boom een klein jong boompje geweest. Nu was hij behoorlijk oud en flink gegroeid.

Mr. Tips kon vanaf hier niet meer de tuinen in kijken door de schutting. Hij vond het maar saai. Waarom lieten die tweebenen hun tuinen eigenlijk niet zien? Vonden ze ze niet mooi? Schaamden ze zich voor hun tuin? Mrs. Pendle in ieder geval niet. Zij was trots op haar goed verzorgde tuin. Dat mocht ook wel, het wás een mooie tuin. Niet verwilderd, maar ook niet te netjes. De bloemen erin waren mooi en niet te groot en opzichtig, maar bezaten een soort subtiele schoonheid, die je alleen kon ontdekken door er echt naar te kijken en er niet alleen in het voorbijgaan even een blik op te werpen. Niet alleen de planten in de achtertuin waren mooi. Binnen had ze allerlei mooie kamerplanten en een hele verzameling prachtige (en peperdure) bonsaiboompjes. Voor het huis stond ook nog een mooie japanse esdoorn met paarsrode bladeren. Japanse esdoorns waren duur, had Mr. Tips van haar gehoord toen zij er trots over vertelde, dus dat gaf ook nog maar eens aan hoe rijk ze was. Net zoals dat ze niet gewoon zomaar een kat had, maar een kind van twee raskatten. Ja, aan Mr. Tips had ook een behoorlijk prijskaartje gehangen.

De kater was bijna zonder het te merken omgedraaid en van het lelijke deel van de straat van tweebenen die hun tuin wilden verbergen weer naar het 'goede deel' van de straat gewandeld. Hij kwam aan bij zijn eigen tuin en ging op een paaltje van het donkergroene tuinhekje zitten. Daar zat hij soezerig, met zijn ogen halfdicht, uit te kijken over zijn straat. Er woonden hier best veel katten in de buurt, dus er kwam vast wel eentje langslopen om een goede conversatie mee te hebben. En inderdaad, na niet al te langen tijd kwam er al een kat in zicht.}

Onderwerp: Re: Walk (open) wo 1 aug 2012 - 20:03

Vandaag was de dag dat zijn tweebenen Kees voor het eerst naar buiten lieten. Hij was hier nog maar kortgeleden komen wonen en keek steeds maar weer naar buiten, hopend dat de tweebenen dat zouden begrijpen en hem naar buiten lieten. Maar nee, ze hielden hem maar binnen tot vandaag. Kees had namelijk net ontdekt dat er een kattenluikje was. Hoe lang het er al was wist hij niet en dat deed er ook niet toe. Nu zou hij het hier eens goed verkennen. Kees kwam vrolijk naar buiten gelopen, maar stopte toen. Hij herinnerde zich de koude tijd weer van toen hij een straatkat was en ging meteen wat zachter lopen. Hij was toen erg mager geweest. Dit kwam omdat hij een keer op zijn neus was gevallen waardoor hij minder goed kon jagen. Gelukkig voor hem werd hij uiteindelijk in huis genomen door tweebenen. En vandaag ging hij het hier eindelijk verkennen. Hij keek goed om zich heen. Op zijn reukvermogen kon hij niet vertrouwen. Hij zag geen kwade katten. Kees liep door. Hij hoopte dat hij een vriendelijke kat kon vinden zodat hij wat dingen kon vragen. In zijn hoofd begon hij al vragen te bedenken terwijl hij zijn blik liet dwalen op de steeds doorzichtiger wordende schuttingen. Kees merkte dat hij sneller begon te lopen om de tuinen te kunnen zien. Hij focuste zich zo op de tuinen dat hij pas later merkte dat er naar hem gekeken werd. Kees keek wantrouwig naar de kat die daar zat, maar hield algauw op toen hij zag dat dit geen ruziezoekende ogen waren. Nu keek hij nieuwschierig naar de kat. Kees liep, nog steeds voorzichtig, naar de kater toe. Toen hij er was, keek hij op naar de kat op het tuinhekje. Kees bedacht zich toen dat het de onbekende kat een ongemakkelijk gevoel kon geven als hij de hele tijd naar hem bleef staren dus keek hij ergens anders naar. Hij keek naar de tuin die, volgens Kees, van de kat was. Op het eerste gezicht leek alles best gewoontjes maar algauw begon hij te zien dat het eigenlijk heel mooi was, als je er maar de tijd voor nam om het te bekijken. Genoeg gekeken, dacht Kees, tijd om me voor te stellen. "Hallo daar," zei Kees op vriendelijke toon. "Ik ben Kees, ik woon hier nog niet zolang. Wat is jouw naam?"