We need to talk

Het was al een poosje zo. Rainfall en hij waren uit elkaar gegroeid. Maar nu was het definitief voor al een aantal weken. Hij en Rainfall hoorde niet samen. Smoketear voelde zich dom, voor al om dat hij nu iets leek te voelen voor een andere poes, een mooie silver gekleurde poes met mooie blauwe ogen. Maar Smoke durfde er niet aan toe te geven, dus deed hij het niet. De clan zou wel denken. Smoketear lag in de warriors den met zijn kop op zijn poten en zijn ogen gesloten. Hij droomde deze nacht niet. Eens niet over die nare Icy. En dat voelde goed. Geen nachtmerrie over de dood van één van zijn beste vrienden, niet over die gesloopte kittens en andere katten. Gewoon leeg en droom loos. Smoketear opende zijn vlam gekleurde ogen. Een zachte bries had hem wakker gemaakt. En zo te zien een paar anderen ook. Hij zag net nog Lastbreathe de den verlaten. Smoketear knipperde even met zijn ogen en ging toen recht op zitten. Zijn ruwe tong gleed over zijn rook kleurige vacht met hier en daar bruine tinten en schudde daarna zijn lange vacht uit. Hij was trots op zijn uiterlijk, hoe eigendunk achtig het ook klonk. Het was gewoon zo. Zijn uiterlijk liet meteen zien dat er niet met hem te sollen viel. Hij was groot, donker, vlam kleurige ogen. Gewoon lekker vel en sterk. Al kon hij de meest roekeloze keuzes maken. Hij liep naar de prooi stapel en koos een dikke vis uit. Heerlijk, het was lang geleden dat hij voor vis had gekozen. Hij ging er mee aan de kant zitten en at het dier rustig op waarna hij de prooi restten begroef zoals het hoorde. Daarna verliet hij het kamp.
Na een poos gerend te hebben hoorde hij in de verte het gekletter van de waterval. Een mooi plekje voor een romantisch uitje. Maar buiten dan, een goede plek om vis te vangen. Vissen hielden er van om tegen de stroom in te zwemmen. Dus dit was de perfecte plek. Buiten dat waren hier ook waterratten te vinden die in de gaten van de rotsen waren te vinden. Dus een lekkere jacht plek. Toen hoorde hij een stem naar mate hij dichter bij kwam. “Hallo.” Smoktear keek op en zag toen Lastbreathe, de mooie zilveren Main coon. Smoketear zette een charmante glimlach op zijn gezicht en keek naar Lastbreathe. 'Well, hallo Lastbreathe, wat brengt jou hier?' besloot hij te zeggen om een gesprek met haar aan te gaan. Hij sloeg zijn dikke donkere staart over zijn voor poten en keek naar de prachtige poes.

Smoketear keek naar de mooie zilveren poes met de mooie blauwe ogen. Hij had de poes begroet en gevraagd wat haar hier bracht. "Hallo Smoketear, ik was een beetje aan het zonnen," begon Lastbreathe. Smoketear knikte even. 'Dat snap ik wel op zo'n mooie dag. De zon schijt vol op, en er is een lekker klein briesje in de lucht,' snorde hij waarna hij op een rots sprong en er ook op ging liggen. Zijn vacht glom mooi goud/bruin op in de zon, met hier en daar mooie silver grijze tinten. "En misschien even een duikje te nemen," vervolgde Lastbreathe. Smoketear knikte. Ja, zwemmen was nu ook wel goed om te doen. Smoketear was eigenlijk gekomen om te jagen. Daar zou hij straks dus ook echt wel mee veder gaan. "En wat doe jij hier, als ik het vragen mag?" Vroeg Lastbreathe. Smoketear keek weer terug naar Lastbreathe. 'Een beetje jagen, maar nu zonnen, ik kan zo wel weer veder gaan, de dag is nog vroeg,' zei hij kalm. Smoketear stond op en liep naar de rand van het water. Hij keek er in en zag verschillende vissen zwemmen. 'Om even terug te komen op het zwemmen...' Smoketear gleed het water in en met een stevige slag van zijn poot greep hij een vis vast, Smoketear ving 'm met zijn bek en maakte al snel een einde aan het leventje van de vis. Smoketear gooide het dier op de kant. 'Dat is één,' zei hij met een grijns als of hij er een spelletje van wou maken. Smoketear had wel vertrouwen in deze dag. Al voelde het als of het niet bij een prettig potje vissen zou blijven. Smoketear snoof het lucht op en rook een vreemde onbekende lucht. Maar het voelde als of de geur niet meer vers was, dus hij gaf er niet heel erg veel om. Het zou wel meevallen. En anders maar niet.

--Lastbreathe nog een keertje en dan de rogue/bloodclanner?

Diryn schreef:

_{Vol vermaak keek hij naar de twee tortelduiven, twee riverclan katten. Zijn pelt was niet eens zichtbaar, zijn groene ogen hadden ook een goede schutkleur. Niemand zou hem hier zien zitten, en vooral de twee die hij al een tijdje in het oog hield. Nieuwe liefde, hoe schattig. Het liefst maakte hij er meteen een einde aan. Liefde was nep, liefde bestond niet. De een was in het water gesprongen, om een vis te vangen. Hij rolde met zijn ogen, de uitslover. Hij sloeg zijn nagels uit en kneedde vol vermaak de grond onder zijn poten fijn. Het was tijd voor actie, een aanval. Hij had Thunderclan al een lesje geleerd, nu stond Riverclan bovenop zijn lijstje. Hij hield ervan om anderen te verwonden, misschien dat hij zelfs een van de twee vermoorde. Zijn gezicht stond nog steeds emotieloos, terwijl hij zijn gelaat omhoog duwde en fors de struiken uit stapte. Op zijn schouder zat een litteken, dat vreselijk zichtbaar was. Hij kon zich het gevecht nog herkennen, dat was een mooi gevecht geweest ja. Het duurde lang dat gevecht, maar hij had zijn familie toch weten te vermoorden. Hij stapte met massieve passen op de poes af, en keek haar met een vuile grijns aan. 'Hello, dear.' Siste hij diep, de zon scheen op zijn pelt en maakte zijn tijger-achtige kleuren tekens nog meer zichtbaar. Hij sprong op de poes af, met zijn klauwen uit getrokken en viel haar aan. Zijn tanden duwde hij in haar nek, en zijn nagels in haar schouder. Hij trok geen aandacht aan de kater in het water, die zou hij later wel afhandelen. Eerst zijn schatje pijn doen, zo handelde hij.}

.

Met een felle beweging van zijn poot gooide hij de vis uit het water, waarna hij de vis ving in zijn bek. Hij zwom/liep terug naar de kant toe en gooide vis er op. Half uit het water keek hij met een charmante en iet wat uitdagende grijns naar Lastbreathe. “Dat was best indrukwekkend Smoke,” zei Lastbreathe met een verleidelijke stem. Smoketear grijnsde naar haar en knipoogde. 'Eens zien of ik dat ook over jou kan zeggen,' zei hij sluw en uitdagend waarna hij een sierlijke pas in haar richting deed. Hij snoof de lucht op en rook toch echt de geur van andere kat, maar dit keer sterker. Zijn ogen verduisterde en hij keek om, hij snoof de lucht nog eens op. Hij kon dit keer niet goed reuken of het nou vers was of niet. 'Reuk je dat?' Fluisterde hij. Zijn hele houding was van speels, uitdagend, tikkeltje flirtend, over gegaan naar een houding die elke warrior aan toonde op dit soort momenten. Hij stond wat veder weg van Lastbreathe. En net op het moment hij de geur nog verser rook hoorde hij een stem. 'Hello, dear.' De stem was afkomstig van een Rogue. Vuile honden bekken dat het waren. En toen viel de kater Lastbreathe aan. Zonder aarzelen sprong Smoketear op en knalde met zijn massieve lichaam tegen de Rogue aan wat de Rogue wel los heeft moeten maken van Lastbreathe. De Rogue was een tikkeltje kleiner dan Smoketear, wat ook niet raar was aangezien Smoketear sowieso al een groot raskat was. Maar de spieren die de Rogue hadden waren wel veel, hij was best wel breed. Smoketear was daar in tegen ook goed gespierd en Smoketear zag er overduidelijk sterk en massief uit. Zijn schouders waren vrij breed in de zin van gespierd en knap. Zijn klauwen en poten waren ook goed gespierd, zijn borst, en ... Eigenlijk was hij gewoon één en al gespierd, maar niet zo danig dat het hem lelijk maakte. Zo gespierd als Smoketear was maakte hem een gezonde, sterke, knappe kater. Smoketear sloeg zijn krachtige poten om het boven lichaam van de kater heen en drukte zijn nagels diep in zijn schouders. 'Het was niet zo slim van jou hier te komen, én haar aan te vallen,' snauwde hij waarna hij zijn nagels over zijn schouder klauwde dat wel diepe wonden moest hebben gemaakt, en daarna sprong hij naar achteren klaar voor de volgende aan val.

Diryn schreef:

_{Zijn bruine tijger-achtige pelt scheen fel in het licht van de zon. Zijn groene ogen glommen vol genot, terwijl hij de schouders van de poes open haalde. Zijn nagels drongen niet al te ver tot haar door, maar wel genoeg om een pijnlijke wond te maken. De grijns op zijn blik stond gestoord, hij hield ervan om iemand pijn te doen. Plots werd hij van de rug van de poes afgeduwd, een riverclan kater stond voor hem. Zijn groene ogen keken de kater vijandelijk aan. Hoe durfde deze kater hem te storen?! Hij ontblootte zijn tanden en sloeg zijn oren in zijn nek. 'Het was niet zo slim van jou hier te komen, én haar aan te vallen,' Zei de kater, terwijl hij zijn nagels in zijn schouders had geduwd en enkele wonden had gemaakt. Hij grijnsde, een beetje uitdagend. 'Och, heb je meisje aangeraakt?' Zijn groene blik keek de kater uitdagend aan. 'Ze had je toch nooit gewild' Zijn ogen glommen vol arrogantie. Hij hield ervan om een ander uit te dagen, hij snakte er zelfs naar. Hij sloeg met zijn massief gespierde staart, terwijl hij rustig op de kater af kwam lopen. Hij liep langs de poes door, en keek zijn nieuwe doel strak aan. 'You made a big mistake,' Siste hij diep, terwijl hij zijn groene ogen vernauwde. Hij sloeg zijn klauwen snel uit, en haalde uit naar het gezicht van de kater. Nadat zijn poot de grond had bereikt, sprong hij naar voren en gaf hij de kater een kopstoot, waarna hij verder ging met de schouders van de kater. Hij sloeg zijn massieve klauwen in het vel, en trok ze fel naar beneden. Netzoals de kater bij hem had gedaan. Hij ging echter niet terug, hij bleef echter voor de kater staan. Zijn ogen strak op die van hem gericht.}

.

De geur van zoute bloed bereikte zijn neus gaten, hij genot er van om te vechten. Vooral tegen een kat van zijn geslacht, en zijn lengte en brede. Ook al was Smoketear een Main Coon en dus van zijn ras al een tikkeltje groter, was deze kater toch een gelijke tegenstander dat het uitdagend maakte. En al Smoketear ergens van hield waren het uitdagingen. Zijn nagels stonden ver in het huid van de kater en zijn vlam kleurige ogen stonden strijdlustig. 'Och, heb je meisje aangeraakt?' Zei de kater. Smoketear rolde met zijn ogen en drukte zijn nagels veder in zijn vel. 'Ze had je toch nooit gewild' Dat maakte hem toch wel kwaad, maar hij reageerde er niet op, op geen enkele manier, en hij liet zijn gezicht in plooi om niet aan te tonen dat het hem kwaad had gemaakt. En al Smoketear ergens goed in was, was het dus ook om zijn emoties niet aan andere te laten tonen; zelfs niet in een gevecht, hoe verleidelijk het ook was. De kater liep als het ware een soort rondje tussen hem en Lastbreathe in. Een laag vijandig gebrom kwam uit zijn keel en zijn tanden waren gevaarlijk ontbloot, zijn vlammende ogen leken nu wel vuur te spuwen en zijn dikke grijze vacht stond overeind wat hem nog groter leek maken, zijn staart zwiepte kwaad heen en weer en zijn oren stonden gevaarlijk naar achteren gevouwen. 'You made a big mistake,' zei de kater. Smoketear lachte sarcastisch. 'Fout... You've made de biggest mistake, you've ever could make,' zei hij grommend. De kater sloeg zijn klauwen uit en zwiepte naar zijn gezicht, dat had Smoketear aan zien komen en hij sprong dus ook naar achteren en ontweek de aanval. Smoketear hield zijn klauwen binnen zo dat het leek als of hij zijn klauwen even niet ging gebruiken. Maar Smoktear was alert genoeg. De kater sprong om hoog en gaf hem een kopstoot, die wel raak was, maar Smoketear viel niet op de grond en de kater ging veder met zijn schouders. Hij voelde het, maar de pijn drong niet tot hem door, dat gebeurde nooit, en dat hield hem sterk. Pijn kwam altijd na het gevecht, niet tijdens. De kater trok zijn vel naar beneden, en Smoktear bewoog mee waar door hij met zijn achterpoten de kater onderuit probeerde te halen om vervolgens weer recht op te staan - en dat recht op staan lukte hem. Meteen daarna schoot hij naar voren met zijn nagels ontbloot, en hij ging recht op de borst van de kater af om hem op zijn rug te duwen en zo zijn buik te bewerken door met zijn klauwen en over heen te klauwen. Daarna sprong hij van de kater gevolgd door een trap van zijn achter poten tegen de kop van de vreemde kater aan.