I shall teach you, Honeypaw and Applepaw.

_{Lostvoice geeuwde vermoed, terwijl ze het kamp terug in liep en eens goed rondkeek. Het was lang geleden dat ze mee had gedaan aan de vroege patrouille en was er totaal niet op voorbereid geweest. Haar blauwe ogen stonden vermoeid, maar had nog meer taken te doen. Maar eerst eventjes wat eten. Het rondlopen en de geur van prooien onderweg hadden er voor gezorgd dat haar maag begon te knorren en ze had geen zin om daar de hele dag meer rond te lopen.
Voorzichtig liep ze op de voedselstapel af en keek eens rond. Vis was nog altijd haar lievelingsmaaltje, maar aangezien ze zelf niet kon vissen, at ze het ook bijna nooit. Ook nu pakte ze er weer een saaie muis uit en liep terug naar de plek waar alle warriors zaten te eten. Ze knikte naar de andere katten die er zaten en begon rustig haar maaltje te verorberen. Ondertussen pikte ze gesprekken op van de andere katten. De bekende onderwerpen kwamen aan bos. Jacht, patrouilles, trainingen. Lostvoice's oren gingen overeind staan. Ze moest ook aan de trainingen van haar twee apprentices denken! Anders kreeg ze nog een probleem. Applepaw en Honeypaw waren sinds kort haar apprentices geworden, jammer genoeg ging dat niet zonder slag of stoot. Er zat iets niet goed tussen de twee leerlingen, iets waar Lostvoice best bang voor was. Ze wilde geen slechte mentor zijn immers, maar als die twee gingen vechten, wist ze ook niet wat ze moest doen. De witte poes was nou niet echt iemand die voor zichzelf op kwam of andere uit elkaar haalde als ze aan het vechten waren. Nee, daar was ze gewoon te onzeker en te bang voor. Oh god, als dit nou maar goed ging.

Lostvoice schudde haar korte witte vacht uit, geeuwde nog een keer en stond op. Ze had al een goed idee van wat ze zou gaan doen met de twee apprentices, wat begon met ze wakker te maken en aan te kondigen dat de training van start ging. Ze liep in de richting van de apprentice den en stak d'r kop naar binnen. "Applepaw, Honeypaw. Opstaan, we gaan beginnen met de training," miauwde ze naar binnen toe, terwijl ze voor de ingang bleef wachten totdat de twee leerlingen zouden komen opdagen.

[Honeypaw & Applepaw, later misschien Cinderfall ^^.]}

[Dit is nog even vóór het gesprek met Stormstar c:]

Honeypaw sliep niet. Haar ogen waren wijd open en haar ademhaling gelijkmatig zodat niemand zou merken dat ze wakker was. Haar helderblauwe ogen waren niet zo helder meer. Dof net als haar vacht. Toen Lostvoice haar stem klonk voelde het alsof er een baksteen op haar neer kwam. Het was te verwachten, maar desondanks wilde ze het niet. "Applepaw, Honeypaw. Opstaan, we gaan beginnen met de training," ‘’ Hopelijk mocht ze op Applepaw gaan oefenen, misschien kon ze dan per ongeluk haar klauwen gebruiken. Halleluja. Langzaam kwam ze omhoog en nam haar tijd om zich uit te rekken. Op haar weg naar buiten sprong ze zonder zich te bekommeren om de andere, nog slapende leerlingen in hun nesten over hun heen en landde af en toe op eentje. Na veel gevloek en opmerkingen maakte ze het naar buiten levend en wel. Ze liep straal langs Lostvoice heen en keek het kamp rond. Dit zou een stomme dag worden, heel stom.. Ze ging op een afstandje zitten en krulde haar staart om haar voorpootjes. Buiten haar doffe vacht zag je ook de kringen onder haar ogen. Ze was doodmoe maar door de nachtmerries had ze geen slaap meer. Ze onderdrukte een geeuw en staarde naar een paar kits die bij de ingang van de Nursery speelde. Onbezonnen kits die nog niets wisten van de harde realiteit buiten dit kamp. Ze snoof schamper en keek vol haat naar de kits. Haar bel van veiligheid was vol triomf geknapt toen haar moeder stierf. Daarvoor was ze een lieve, drukke kit die niet kon wachten om leerling te worden .. zoals iedereen. Maar nu was ze weldegelijk anders. Ze schudde haar kop heen en weer en sloot haar ogen even. Lostvoice moest niet proberen om over Dreamheart of zo te beginnen want dan was Honeypaw echt weg. Nog steeds Lostvoice en inmiddels ook Applepaw negerend staarde ze naar een plekje helemaal rechts van hen. De kampuitgang. Ze zou er naartoe kunnen rennen en .. nee vergeet het. Onderbrak ze zichzelf en ze zuchtte terneergeslagen.

I shall teach you, Honeypaw and Applepaw. TableApplepaw-1

In een lichte slaap was ze weggezonken, lekker tegen haar zusje Mintpaw aangenesteld. Applepaw's goudkleurige ogen waren gesloten en haar flank rees in een gematigd en regelmatig tempo op en neer. Droomloos, dat was haar slaap, maar goed ook however, want anders zou ze vast geteisterd zijn met nachtmerries over alle zorgen die haar op dit moment plaagden. Honeypaw, haar training, alles... Ze werd echter uiteindelijk ruw uit haar slaap weggetrokken door een stem die haar naam riep. "Applepaw, Honeypaw. Opstaan, we gaan beginnen met de training." Applepaw's ogen schoten open. Oh nee, dat wilde ze niet, dat wilde ze helemaal niet. "J-ja.. ik kom eraan mama," Miauwde ze, met een zachte, bevende stem. Ze wilde niet met Honeypaw trainen... Zou Cinderfall aan Lostvoice verteld hebben wat Honeypaw gezegd en gedaan had tegen haar? Ergens hoopte ze van wel... Ze vertrouwde Honeypaw ondertussen voor geen meter meer, Applepaw was eigenlijk zelfs bang dat Honeypaw haar iets aan ging doen. Met tegenzin in haar poten stapte ze de den uit, waar Honeypaw een redelijke chaos had achtergelaten. Ze probeerde op geen enkele staart of uitstekende poot te stappen en murmelde zachtjes excuusjes als ze perongeluk wel tegen iemand botste. Het felle licht van buiten prikte in haar ogen en ze boog haar kopje eventjes respectvol naar haar moeder en toch ook maar naar Honeypaw, hoe angstig ze ook was. "Goedemorgen..." Miauwde ze zachtjes, waarna ze zo ver weg bij Honeypaw ging zitten als sociaal acceptabel was. Hierna richtte ze haar blik op haar moeder en wachtte ze op wat deze ging zeggen.

Onderwerp: Re: I shall teach you, Honeypaw and Applepaw.