Gonna do my job

Vijf dagen later na de dood van Dreamheart was de rust nog steeds niet weder gekeerd. Ze waren kapot. Sommigen waren druk in de weer om dat ze geen afleiding konden vinden. Anderen waren er ziek over. Haar kittens daar in tegen waren nog heel erg druk bezig met rouwen om de dood. Pijnlijk. Heel erg pijnlijk, en hij kon er niet mee om gaan. Hij wist niet hoe. Smoketear opende zijn ogen. Hij wist wat hij vandaag ging doen. En niemand wist er van. Zelfs zijn vader niet. Het was nu nog vroeg. Iedereen was diep in dromen land. Smoketear sloop de warriors den uit en ademde de lucht op. Hij proefde het bloed van Icy nu al. Hij liep naar de prooi stapel en pakte drie muizen. Hij zou de clan wel terug betalen. Hij at vlug de twee dieren op en begon toen zijn lange vacht schoon te likken. Zijn ogen straalde moed en zelfvertrouwen uit. En boven alles, woede. Hij snakte naar wraak.
Hij stond op en liep mijn zijn kop laag naar het kamp uit gang. Het was nog donker buiten, toen hij om hoog keek zag hij een uil rond vliegen. O god. Rot beesten. Smoketear sloop veder, en toen hij goed keek zag hij daar iemand zitten. Niet zomaar iemand. Een kitten, zijn kitten, zijn kitten Breakingkit. Smoketear hees zijn kop op en fluisterde met zijn diepe stem; 'Breaking, wat doe jij hier?' Smoketear zette een paar poot stappen dichterbij en ging tegen over haar zitten.

---Breakingkit Is het goed als wat later Stormstar er bij komt?

Breakingkit zat bij het kamp ingang/uitgang. Smoketear vroeg zich af waarom zo dicht bij het wild, bij het gevaarlijke, het gevaarlijke voor een kitten. Smoketear kwam dichter naar Breakingkit toe en ging tegen over haar zitten, hij vroeg wat ze daar deed. Toen kwam Breakingkit naar hem toe en verstopte haar kleine lichaampje in zijn lange, dikke donkere vacht. Nergens was wit te bekennen in zijn vacht. Enkel zwart, grijs, en bruin, en heel licht grijs, maar geen wit, ook was er crème in zijn vacht te bekennen. "Ik wachtte op jou." zei Breakingkit. Smoketear zuchtte vaderlijk. Ze wachtte, maar waarom, ze kon onmogelijk weten wat hij van plan was. Alhoewel, Smoketear voelde ook aan wanneer er iets met Stormstar was, of wat er aan de hand was. Hij had ook gevoeld dat zijn vader in levens gevaar was. Alhoewel, in één van zijn levens gevaar. "Ik was bang." Hoorde hij Breakingkit zeggen. Smoketear boog zijn kop naar haar toe en keek haar aan. 'Je hoeft niet bang te zijn, ik ben hier,' mompelde hij zacht. "Wat je ook doet papa.. Blijf hier bij mij." Smoketear keek haar aan recht in de ogen. 'Vandaag kan ik niet bij je zijn... Ik...' hij nam even pauze, 'ik moet de clan geven wat ze willen,' besloot hij te zeggen. En dat is Icy vermoorden, Smoketear keek naar de sterren die nog te zien waren. 'Maar maak je geen zorgen, papa is sterk, dus er gebeurt niks,' vervolgde hij kalm. 'Maar ik kan nog wel even blijven. Maar zo dra ik weg moet, moet je zeggen dat ik aan het jagen ben, niemand mag het weten, en ik kom terug, beloofd,' zei hij. 'Ik kom terug om jou een stukje van het territorium te zien,' fluisterde hij terwijl hij glimlachte. Hij wist hoe graag Breakingkit buiten het kamp wou om te zien wat er om heen rustte.

Het was overduidelijk dat Breakingkit het niet met zijn keuze eens was. Al wist ze vast niet wat hij wou doen. Waar hij naar toe wou. Hij wou op weg naar Bloodclan territorium. Om daar Icy op te zoeken, om haar daar alsnog te doden. "Papa nee." hoorde hij Breakingkit zeggen. Toen hij reactie wou geven werd hij afgeleid door poot stappen van zijn vader. Zijn grote lichaam stak als een toren boven hem uit. Smoketear mocht dan één van de grootste katten van de clan zijn. Stormstar was groter. Al was Smoketear weer groter dan Mousefur. Maar daar was Smoketear een kater voor én een maine coon. ''Waar denk je dan dat je geen gaat mijn zoon?'' Vroeg de leader van Riverclan, en boven alles, zijn pappie. En ja, wie kon hem nou beter commanderen dan zijn pappie? O ja, zijn mammie... Of toch niet. Nee, hij kon niet kiezen. Ze waren allebei nog altijd de baas over hem. Ondanks dat zijn papa zijn leader was. Stel, zijn vader was niet de leader, en een ander was de leader geweest, dan zou hij altijd nog eerder naar zijn vader luisteren. Al was het gene dat hij nu van plan was... Toch wel sterker dan de wil van zijn vader. Smoketear grijnsde naar zijn vader. Een grijns van, "word niet boos pappie, ik ben heeeuuus niks van plan hoooor," en dan was hij juist wél wat van plan. ''Smoketear. Je bent inderdaat sterk. Maar deze vader, jou vader. Hij wil niet, dat je midden in de nacht er op uit gaat. De hele clan is uit balans. Dan kun je niet zomaar nacht tripjes gaan maken,'' zei zijn vader. Smoketear moest lachen. 'Een nacht tripje ja... Maar papa, het móét gewoon,' zei hij. Je kon wel zien dat hij niet een nacht tripje bedoelde. Zijn vader beval Breakingkit op een lieve manier naar de nursery te gaan. Maar ze protesteerde. 'Agja, blijf ook maar.' Zei hij terwijl hij Breaking een lik over haar kop gaf. Smoketear had geen geheimen voor zijn kitten.

Great, great, great! Daar ging zijn plannetje. Papa had zoon betrapt, zoon zou wel op z'n flikker krijgen. Heerlijk gewoon. Zijn vader zei tegen Breakingkit dat ze inderdaad niet weg hoefde bij haar vader, Smoketear dus, want hij zou hier wel blijven, en hij zei het laatste extra nadrukkelijk. Oh, Starclan. Dit was gewoon zijn job, iets dat hij moest vervullen. Maar hij werd tegen gehouden. Dan moest het maar wachten toch? Hij zou in de avond wel vertrekken. Althans, dat hoopte hij. Dit keer moest hij het maar zo onopvallend als maar kon doen. Of in de middag moest hij gewoon vertrekken met de smoes dat hij ging jagen? Wanneer hij terug kwam zou zijn vader beren trots wezen, wenste hij. Het volgende dat zijn vader zei liet hem toch wel grinniken. ''Smoketear. Ik wil niet nog iemand verliezen, vooral jou niet. Al helemaal niet, door je stommiteiten. Ik dacht dat je ze was verleerd,'' zei zijn vader. Smoketear grinnikte. 'Ay, ay, ay... Dat doet pijn dat je zo denkt, ik ben ze verleerd, en dít valt niet onder "stommiteiten,"' zei hij. Hij wist dat zijn dochter dit wel grappig zou vinden, haar vader als een klein kind zien tegen over haar opa. Maar dat maakte hem niks uit. Al hoe wel, als hij dit zou even om zou draaien. Dat hij nu in Stormstar's poten stond, en dan dus Breakingkit hij was, hij snapte zijn vader wel. Smoketear kreeg weer die volwassen wijze, serieuze glans in zijn ogen en zuchtte. 'Pa, je snapt me toch wel? Dit is iets dat ik gewoon móét doen. Dit is... Dit is mijn lot, ik moet achter haar aan gaan, ik moet haar duidelijk maken dat ze écht niet meer terug moet komen, ... Pap...' Hij zei het wat zachter, niet dat hij niet wou dat Breakingkit hem niet hoorde, maar dat hij was serieuzer over kwam, wat dieper naar binnen kon dringen met die woorden. Smoketear zei dat Breakingkit mocht bijven. En de woorden die Stormstar daarna zei verbaasde hem stiekem toch wel. ''En jij blijft ook. Ga naar de Warriors den, Breaking mag voor deze keer mee. Let goed op haar,'' Smoketear leek letterlijk van zijn stuk gebracht. En toen hij reactie wou geven, reageerde Breakingkit al. "Bedoelt u dat ik bij papa mag slapen?" Zei Breakingkit. Papa, je bent slim, want je wéét dat ik dit niet van Breakingkit af kan nemen! Zei hij in zijn kop, en op die manier keek hij ook in de ogen van zijn vader. "Alsjeblieft blijf papa." Zei Breakingkit. Smoketear keek naar zijn dochter en hij knikte. Toen keek hij naar zijn vader, 'nú heb ik dus geen keuze he, nú moet ik wel blijven. Nou goed dan,' zei hij terwijl hij met zijn poot tegen zijn vader borst aan duwde waar door zijn vader wel even moest wankelen.

Smoketear wist ook wel dat hij niet zó sterk was. Maar Icy moest nu echt we zwaar gewond wezen. Als hij langer zou wachten, zou het hem inderdaad niet meer lukken. En dat was iets dat hij niet wou. Het moest en zou hem lukken. En dit was wel zijn lot. Voor Dreamheart, voor zijn vriendin, voor haar kittens, voor zijn kittens, voor zijn vader. Voor iedereen die pijn heeft aan haar dood. Hij zou Icy vermoorden. En het zou hem lukken! ''Niemand heeft gezegd dat dat móét. Het is je lot helemaal niet Smoketear. Jou lot, licht hier. Bij je dochter, Breaking en famillie. Ik wil je nog lang niet kwijt, je beseft dat alleen niet mijn zoon.'' Zijn vader maakte een korte pauze. ''Smoketear..'' Smoketear knikte maar. Hij meende het niet. En het speet hem dat het zo moest. Maar blijkbaar had hij geen keuze. 'Oké,' loog hij. Daarna zei Stormstar dat Breakingkit bij hem mocht blijven, dus ook slapen. Tja, nu had hij geen keuze meer. Hij zou morgen over later wel vertrekken. Na de ceremonie leek hem het beste. Smoketear keek naar zijn vader, en die blik in zijn ogen herkende hij maar al te goed. Smoketear wende zijn blik af en keek naar zijn dochter. 'Nou, Breakingkit, dan moeten we maar naar de warrior's den, hea?' zei hij tegen zijn dochter. Zijn vader gaf hem een krauw over zijn op en gaf Breakingkit een likje over haar kop. Daarna knikte hij naar zijn vader. 'Wel, welterusten dan,' zei hij tegen zijn vader waarna Smoketear zich om draaide. Smoketear wende Breakingkit mee en liep toen de den in waarna hij ging liggen en plaats naast zich maakte voor Breakingkit. 'Slaap lekker, Breakingkit,' fluisterde hij zacht waarna hij zijn kop op zijn poten neer legde en zijn ogen dicht deed. Het spijt me papa, mama, Breakingkit, de rest... Hij zou vertrekken na de ceremonie. En dat zou niet lang meer duren.

--Topic uit--