Aimee 359
| |
| Onderwerp: *The Song* Own Couplet* [Story] za 14 jul 2012 - 13:51 | |
| Ik ben bezig met een verhaal.... Het gaat vooral over Kiara en het is ook in haar ik-vorm geschreven. Kiara heeft een geheim, een vreemd geheim. Ze heeft steeds een couplet van een lied in haar hoofd en ze weet niet waar het vandaan komt. Kiara weet niet dat ze een van de vijf beschermers is van een lied. Een volkslied van een verborgen rijk, vol magie en fantasie. Een Meester heeft het refrein en houdt de vijf uitverkoren goed in de gaten, om ze te halen als het zover is. Dan zullen ze leren trainen om te vechten, maar ook om hun gave te gebruiken. Want in elk couplet zit een gave verstopt, wat het kind van dat couplet heeft. De leeftijden verschillen, maar als de jongste haar dertiende jaar heeft bereik, dan worden ze opgehaald. Kiara is met haar 15 jaar een van de middelste van de leeftijden. Kijk maar gewoon: - Voorstuk:
Het was een lied, vijf coupletten en een refrein, maar niemand kende het helemaal. De meeste kende het niet eens. Er waren maar zes mensen die er iets van kende. Ik kende het derde couplet, maar voor de rest niets. Er waren anderen met hun coupletten. 4 anderen en een meester. Hij had het refrein. We kende elkaar nog niet. Maar onze meester wel, hij hield ons in de gaten. En zou ons halen als het zover was.
- Chapter One:
Het luidruchtige gerinkel van mijn oude rode wekker, maakte me wakker, zoals hij elke gewone schooldag deed. Ik zocht met mijn hand de wekker en gaf er met de platte hand een flinke klap op. Meteen viel er een stilte en ik liet mijn arm weer zakken, langs het bed. Vermoeid draaide ik me om en keek naar het witte plafond. Er zat in spinnenweb in een van de hoeken. Maar dat was normaal hier, dus ik besteedde er geen aandacht aan. Als mam hier was geweest, dan was ze meteen die spinnenweb te lijf gegaan. Ik grinnikte even bij de gedachte en besloot om maar eens op te gaan staan. Vermoeid en stuntelig stapte ik uit mijn lekkere warme bed, de kou in. Het raam stond open, weer eens vergeten dicht te doen. De kou pakte alleen maar met onderbenen en handen en een beetje mijn nek. Voor de rest had ik een korte paarse jachtjapon aan en mijn gezicht was er al aan gewend. Toch tril ik een beetje en moet ik mezelf bedwingen om mijn bed weer in te duiken.
Het is nog niet heel veel, maar het wordt nog spannend. Crack,can you hear me breaking?- Can I take it all?:
Does I have to accept every thing? Maybe they sing About me when I'm dead And they will be sad
But what if I die From a lie That comes out my mouth So I run to the south Hoping they wont find me And they will see I'm scared For all that cared Stuff I have to do I'm here the foe
So run Don't have fun Just flee And be free I don't care anymore Just close the door Of my mind I'm not longer that kind Of cat Don't be sad
By Bo-Snowdrop
|
|