Don't be afraid [Pinkbee]

Onderwerp: Don't be afraid [Pinkbee] vr 13 jul 2012 - 0:22

een bruine kater baande een weg door het hoge gras , er waren hier blijkbaar een lange tijd geen grazend vee gekomen aan het gras te zien. Zuchtend keek Heartdestroyer naar de zon en kneep zijn ogen dicht door het verblindende licht dat in zijn ogen scheen. Hij was een paar uur geleden net wakker geworden in de warrior den van het bloodclan camp. Knagende honger kwelde zijn geest dus had hij besloten om een dier te vangen en die dan in koele bloede verslinden. Heart likte zijn tong af bij het idee aan de heerlijke aroma en smaak van een mollige houtduif die net gevangen was. In tegenstelling tot die clanmormels kon hij zijn prooi gelijk opeten en was het dus heerlijk vers en mals , terwijl clanmormels het naar hun clan moeten brengen omdat eerst clan gevoed moet worden en dan pas je zelf. En dus een taai dier voorgeschoteld kreeg. Heartdestroyer grinnikte vals bij de gedachte hoe moeilijk die clanbeesten het hadden. Verhongeren met de jacht en later toch eten, kan je beter je prooi gelijk verslinden toch? Heartdestroyer ging verder met een weg banen, na een tijdje kwam de brown tabby eindelijk op een plekje war het gras minder hoog was dan war hij eerst liep. Met een zucht plofte Heart neer en krabbelde wat gras uit de grond en liet het weer vallen. Hij had gisternacht een zeer enge nachtmerrie die hem had wakker gemaalt en waardoor hij meer in slaap kom komen. Met als resultaat dat hij doodop was. Even sotnd hij vermoeid op en rekte nog een keer al het slaap uit zijn ledematen om wat wakker te worden. Heart keek weer voor zich uit en liep voorwaas. Na een tijdje lopen en om zich heen kijken hoorde Heart ineens een struikgewas bewegen. De spieren in zijn lichaam leken wel gedwongen zo stil te blijven als een standbeeld , zo stil stonde de bruine kater. Langzaam maar zeker draaide hij zijn kop richting het struikgewas dat bewoog, hij zag vaag tussen de bladeren een bruin bosmuisje een zaadje te eten die ie blijkbaar onder de boom had gevonden. Heartdestroyer controleerde of de wind niet van zijn kant om kwam omt e voorkomen dat het beestje hem zou ruiken. Heartdestroyer likte verlangend naar de heerlijke smaak van het bosmuisje zijn lippen langzaam af met angst dat dat het dier zou horen wat onderhand onmogenlijk was. Stilletjes zakte de bruine kater door zijn knieën en sloop langzaam naar het struikgewas toe , hopend dat zijn vacht hem dekking bood keek hij met glinsterende ogen naar hij muisje dat nog steeds bezig was een zaadje te veroberen. Een stukje van het struksgewas vandaan wiegde een kater met zijn heupen om zich klaar te maken voor de sprong. In een snelle flits schoot de brown tabby omhoog en landde met een klap op de muis , mrt zijn gewicht platte hij de muis en liet het pijn lijden. Grijzend keek Heart naar de muis die het uitgilde maar niks kon doen. Toen het stil werdt onder zijn klauwen die bebloed waren door het blood van de muis zakte Heart door zijn poten en begon spinnend aan de muis te knagen. Heerlijk warm voedsel gleed door zijn slokdarm zijn buik in. na een paar happen was de muis op , Heartdestroyer schoof de overblijfsels van het dier aan de kant en stond op. Hij likte zijn lippen af en genoot nog een keer van het bloed van de muis. Heart keek om zich heen en liep naar een meertje toe waar hij door zijn poten zakte en het water oplikte. Plots voelde hij een soort windvlaag achterzich en draaide zich vechtlustig om. Toen hij zag dat het maar een witte kat was kalmeerde hij een beetje en bestudeerde het wezen. Zo te ruiken was het een poes , ze had lange haren en een oog was blauw en de andere geel. Iets wat je niet al te vaak ziet. Een valse grijns verscheen heel even op het gezicht van de bruine kater maar dat verdween net zo snel als dat het gekomen was. ' En wat doet een poes zoals jij hier zo eenzaam en alleen?' Vroeg hij aan de kat. De kater ging zitten en sloeg zijn staart over zijn voorpoten.