Can you hear the pawsteps? [RC Patrouille]

Voorzichtig opende ze haar ogen. Het was nog donker in de warrior den. Haar felblauwe ogen lichtten op. Ze zag een kater in de ingang van de den staan. Vaag herkende ze hem. Volgens haar heette hij Blizzardstorm. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht. “Butterbell, Lastbreathe,” fluisterde hij. Hij riep haar? Ze kenden elkaar niet eens echt.. Ze vond het best raar dat hij haar riep. “Komen jullie mee op patrouille langs de grenslijnen. Ik wacht buiten het kamp wel op jullie,” ging hij verder. Ze knikte maar dommelde weer in. Haar gedachten gingen over haar ontmoetingen, ze kende al een hoop katten.. Stormstar, Smoketear, Breakingpaw.. En nu dus Blizzardstorm. Butterbell zou ze vast ook tegenkomen, als ze ook mee ging op patrouille. Toen ze haar ogen opnieuw opende, zag ze dat hij inderdaad de warrior den uit was gegaan. Hij was vast al naar buiten gegaan, wachtend op haar en Butterbell. Ze dacht dat ze maar eens moest opstaan. De zon scheen zwakjes de warrior den in. Ze stond op en rekte zich langzaam uit. Haar staart ging recht omhoog. Haar nekharen stonden ook recht omhoog. Toen trippelde ze voorzichtig de den uit, op weg naar de uitgang van het kamp. Ze voelde in de gang de wind al, het waaide best hard. Toen ze eenmaal buiten stond, voelde ze de wind door haar vacht gaan. Het zonnetje scheen wel, maar te zwakjes om haar te verwarmen. Ze zag Blizzardstorm naast haar staan. Ze glimlachte vriendelijk naar hem. “Goedemorgen Blizzardstorm,” zei ze toen. Butterbell zou vast zo wel komen dacht ze.

Ik ging er maar van uit dat je met Softbreathe Lastbreathe bedoelde (: [flutt]

Haar tong gleed met lange halen over haar creme kleurige vacht. Ze voelde een rust in haar lichaam. Stil dacht ze even terug aan die middag in dat grasveld samen met Blizzardstorm. Wat haar hart haar toen had verteld. Was die kater echt degene aan wie ze haar hart kon geven? Of logen haar gevoelens. Ze wist het niet. Het voelde allemaal zo onwennig. Zo vreemd en on vertrouw. Misschien moest ze er over spreken met Snowrose.. De gene met wie ze echt goed om kon gaan. Ze had veel vrienden binnen de Clan maar dat was echt tja, haar beste vrienden.
Langzaam kwam de Flame Point omhoog en ze schudde haar hoofdje heen en weer. Ze konden zeggen wat ze wou, zij en Blizzard waren niets toch? Of was dit gewoonweg de ontkennings-face? “Butterbell, Lastbreathe,” De stem van hem deed haar met een ruk opkijken. "Blizzardstorm." Antwoordde ze hem zacht en liefelijk. Het feit dat hij Lastbreathe's naam ook had genoemd liet een steek van jaloezie door haar lichaam gaan. Beschamend liet ze haar ogen zakken. Nee zo mocht ze niet denken. Opnieuw verzekerde ze zichzelf dat het niets maar dan ook echt niets was tussen haar en Blizzard en ze moest niet een of andere jaloerse Fangirl zijn. Dat was ongezond. “Komen jullie mee op patrouille langs de grenslijnen. Ik wacht buiten het kamp wel op jullie.” Langzaam knipte ze en kwam omhoog. Haar blauwe ogen gleden naar Lastbreathe. Butter zag hoe de poes zich uitrekte en langzaam de den uit trippelde. Opnieuw dat zelfde gevoel..
Meteen sprong de Flame Point achter haar aan en lette niet op de warme zonnen stralen. “Goedemorgen Blizzardstorm,” hoorde ze de poes spreken en snel liet ze haar tong over haar creme kleurige vacht gaan en stapte naar voren tot ze naast hem kon gaan zitten, duidelijk tegenover Lastbreathe, alsof elke kat nu haar bedreigde. Ze duwde haar neus tegen Blizzards wang. "Goodmorning big boy." Grapte ze terwijl haar staart langzaam over de grond zwiepte en haar blauwe ogen hem geïnteresseerd aankeken. "Waar gaan we heen?" Haar stem werd weer wat zakelijker denkend aan het feit dat ze nog haar apprentices moest trainen. Dan zou Magicpaw maar op jachtcorvee moeten gaan en Bravepaw had dan een dagje vrij. Ze likte haar vacht schoon en kwam even overeind om naar de apprentice den te lopen.
Ze stak haar hoofd door de ingang en glimlachte even naar de twee. "Magicpaw, vandaag mag je jagen. Vang zoveel je kan en vertel me het aan het einde van de dag. Vertel ook Bravepaw dat hij vrij is." Na die woorden trok ze haar hoofdje terug. Zeker wetend dat Brave zou blijven slapen. Het jonkie verdiende het en Magicpaw was bijna warrior. Vervolgens liep ze gracieus terug naar de andere twee warriors en nam opnieuw haar oude plekje in en sloeg haar lange gladde staart rond haar poten.