Small helpless little child..

My heart is paralyzed, my head was oversized
I'll take the high road, like I should
You said it's meant to be, that it's not you, it's me
You're leaving now, for my own good

De langharige kater haakte zijn sterke klauwen in een tak, met een simpele, maar elegante zwaai van zijn lichaam landde hij op het uitsteeksel van de boom en verborg hij zich in de schaduw. Niet veel verder op diezelfde tak bevond zich een eekhoorn. Deze was hem al eerder op de grond ontsnapt, maar nu had hij hem precies waar hij hem hebben wilde. Zodra hij de eekhoorn had waar het beestje niet meer kon ontsnappen, was hij pas zeker. Maar ook kon de tak breken van het extra gewicht. Adams twijfelde nooit aan hemzelf, daarom was hij soms té zeker, en hief een poot op en zette die wat verder neer op de tak. Even schudde die wat heen en weer en met erg veel geluk merkte de eekhoorn dit niet. Maar helaas, de beving was net iets te hard. Maar dit keer kon het beestje niet naar een andere springen, hij had geen aanloop en als hij deze zou nemen kwam hij dichterbij de grote kat. Dus greep Adams zijn kans in deze korte tijd. Hij deed nog een paar voorzichtige passen naar voren en bij elke begon de tak heviger te schudden. Hij zag de grond onder hem, vele vossenlengtes naar beneden. Zelfs de eekhoorn sprong er niet vanaf. Maar nu stond hij een paar muizenlengtes verwijderd van zijn prooi. Water begon in zijn bek te lopen en zijn maag knorde fiers. “Hebbes,” Gromde hij en sloeg zijn slag. Hij verzette nog één poot en hoorde een duidelijke krak. Maar het was al te laat. Hij sloeg zijn nagels in de rode vacht en voelde het warme bloed langs zijn poot lopen. Maar tegelijkertijd brak de tak af zweefde hij voor een paar seconden in de lucht. Gelukkig bevond zich precies onder hem een bredere en langere tak, waarop hij met een klap landde. De eekhoorn, die nog maar net leefde, viel op de grond en probeerde weg te komen, maar door al het bloedverlies viel hij neer.

That's cool, but if my friends ask where you are, I'm gonna say

Adams klauwde de boom af en sprong sierlijk op de grond. Nu kon hij zijn ontbijt op gaan halen. Natuurlijk was dit zo makkelijk als wat. De eekhoorn was niet ver gekomen en lag nu op zijn zij, uit de verse wond in zijn nek droop bloed. Adams besloot het arme beest maar uit zijn lijden te verlossen en beet de nek nog wat extra door. Voorzichtig keek de kater om zich heen. De geur van vers bloed kon iedereen aantrekken en hij was niet van plan zijn prooi met iemand anders te delen. Snel rende hij door de bosjes en kwam het bekende BloodClan gebied binnen. Hier veranderde de zachte ondergrond in stenen en kon er om elke hoek een Twoleg luren. Was hij toch beter of in het kleine bos? Nee, want hier kon hij de weg vinden. Vroeger had hij hier ergens gewoond met zijn twee broers. Met een grote valse glimlach op zijn gezicht veranderde hij van richting en trippelde naar de rijen van huizen. Een klein kijkje kon toch geen kwaad?

She went down in an airplane, fried, getting suntan
Fell in a cement mixer full of quicksand
Help me, help me, I'm no good at goodbyes
She met a shark under water, tell and no one caught her
I returned everything I ever bought her
Help me, help me, I'm all out of lies and ways to say you died

[R U E]