Hello and what you should be done here? [Ziva]

Rustig liep Fury het bloedclankamp uit. Ze was er al zo lang niet meer buiten geweest dat het wel weer is tijd werd. Maasr het enige probleem was wat moest ze nu gaan doen? Ze kon de tweebenen pesten, hun ongelukken bezorgen langs het donderpad of Matrix gaan opzoeken? Wat moest ze gaan doen? Haar gedachten waren zo in de wolken dat ze tegen een boom aan botste. Fury schudde met haar kopje en liep toen om de boom heen. Ja ze wist het ze ging naar de Rogue plaatsen. Misschien was daar wel wat te beleven of waren daar wel andere katte. Haar looppas versnelde zich in draf en toen in rennen. Ze passeerde een paar bomen en zag de eekhoorns er vrolijk van tak tot tak springen. Die mormels toch! dacht ze. Toen ze bij de Rogue plaatsen aankwam rook ze in de lucht kattengeursporen en hier en daar wat mollige muizen. Fury sloop op een van de sporen van een muis af en zag hem in de verte al op een kleine zaadje knabbelen. Toen ze vlak achter het muisje zat sprong ze erop en beet in zijn mollige vacht. Ze zoog het heerlijke warme bloed eruit en liet het beestje toen los. Hij bewoog al niet meer dus bukte Fury zich erover en scheurde het open. Mmm... Dit smaakt echt lekker. Ze ging liggen met het muisje voor haar en at hem op haar gemakje op. Het enige wat ze nog niet echt in de gaten hield was een andere bloedclangeur. Toen het muisje op was liet ze de botjes en een klein plasje bloed op de grond slingeren en liep gewoon verder. Plots hoorde ze achter zich een bosje ritselen. Ze haalde haar schouders op en liep naar het schuurtje en klom op het dakje. Ja dit was een perfecte uitkijkplaats voor haar. 'Kom tevoorschijn.' Zei ze helemaal niet bang. Ze wist wel zeker dat dit een kat was en geen hond dus ze kon gewoon net zo rustig blijven als daarnet. Het liefst wilde ze dat dat Matrix was maar dat zal wel niet zo zijn. 'Als je er zelf niet uit komt moet ik je er dan uitslepen?' Zei ze dit keer wat geïrriteerd. Haar staart krulde zich om haar pikzwarte poten terwijl ze haar bek af likte van het heerlijke warme bloed.

- Only Ziva

Ze was nog steeds in de war dat Finestpaw die dag niet was komen opdagen. Haar hart bonsde in d'r keel bij de gedachtes dat Brokenstar heb misschien had betrapt?! Wild schudde ze haar hoofd, en peuterde dat in haar achterhoofd. Wat zou ze vandaag eens gaan doen. Haar massieve groote lichaam, maar toch slanke bouw, klom in de dicht bezijntste boom. Even scheurde haar ongewoon lange nagels aan het hout, zodat die iets scherper waren. Ziva stonb bekend als iemand zonder hart. Ze was, groot, sterk, en hat überlange zwarte nagels. Haar blik gericht op de andere zwarte poes die daar kwam. Het was nog een jonkie, tenminste voor haar toch. Ze herkende die kat als Fury, iemand van de Bloodclan. Fury had nog niet echt een reputatie, wat je kon zeggen binnen de clan. Ziva daar integendeel, zij had haar zus vermoord, had een hele geschiedenis achter de rug, die alleen de hoogste rang katten wisten. Ze likte haar lippen af. Die poes daar, at gezellig een muis. Ziva had nog niks gegeten in de dag. Ze had geen zin. Die hele puinhoop van haar en Finestpaw was haar te veel. Maar nog steeds hield ze van 'em. Maar dit durfde ze simpelweg aan niemand te zeggen. Ze stond nou eenmaal bekend als iemand bloeddorstig. Wat als ze ooit met een opgezwolle buik, van kittens het kamp binnen stapte? Iedereen zou verbaasd zijn. Een lage lach ontsnapte uit d'r keel. Ze zal die Fury eens zitten hebben. Ziva plukte een takje van de boom, en liet die in de struik onder haar vallen waardoor het leek of daar een kat zat.'Kom tevoorschijn.'Zei ze helemaal niet bang. Ziva versmalde haar ogen achterlijk en bestudeerde elke beweging van de kat. 'Als je er zelf niet uit komt moet ik je er dan uitslepen?' Zei ze dit keer wat geïrriteerd. Zuchtend sprong Ziva uit de boom, en bellande sierlijk op de grond. Het litteken dat haar neus doorboorde was zichtbaar. Ook had ze nog tal van andere littekens. Die kwamen van het gevecht met Fireheart, en de aanrijding van het monster, toen was bijna gestorven. 'Zo, wie hebben we hier?'Miauwde ze met een valse achtertoon, haar staart tikte wild tegen de grond. Ziva was een paar vele koppen groter da Fury. En dat verbaasde haar dan ook niks. Haar vader Rage, was een reusachtige kater, die nog altijd haar en d'r boer Scars probeerde te vermoorden. Zaria, die had Ziva al vermoord, d'r eigen zus, in het midden van't kamp. Haar moeder had een normale grootte, maar te verwachten had Rage die ook vermoord. Ze stapte met grote ruime passen naar voor en torende hoog boven Fury uit. Kwam hier nog een antwoord van of niet?

Fuy keek naar de zwarte donkere poes die de bosjes al zuchtend uitkwam. Ja deze poes herkende ze wel dat was Ziva de zus van Zaria en Scars maar waarom waren ze dan niet met haar meegekomen. Ja dat boeit even niet veel misschien heeft ze hun niet mee gelaten ofzo. 'Zo, wie hebben we hier?' Miauwde Ziva vals. Ziva was wel ouder dan Fury maar ze leken wel veel op elkaar hun gedrag was hetzelfde, hun uiterlijk ook maar het enige wat verschilde was hun lengte. Ziva was ongeveer 3 tot 4 kopen groter dan Fury. Maar waarom moest ze dan bang zijn voor deze poes. Ze zag al dat de poes haar richting in kwam lopen terwijl Fury al helemaal geen zin had in een gesprek met haar. Het liefst zou Fury zich nu willen omdraaien en er vandoor huppelen maar dan zag Ziva haar misschien als een zwakke kleine bloedclanpoes. 'Ik zou maar niet al te snel over mij twijfelen Ziva!' Ze keek Ziva aan alsof het haar niks scheelde dat ze hier stond. Ziva dacht zeker dat ze in alles beter was dan Fury. Nou dat klopte ook weer niet hoor! Ze hield haar kopje schuin terwijl haar bloedrode ogen fonkelde in de zon. 'Ik zou beter ge zegt hebben wat doe jij hier zo vroeg in de ochtend he?' Er verscheen een klein lachje op haar gezicht terwijl haar pluimstaart in de lucht zwiepten. Fury lag daar maar op het dakje kijkend naar de poes. Ja nu was het even genoeg. Ze sprong ervan af en belande sierlijk op al haar vier de poten op de grond. Ze stond nu voor de poes. Ze leken wel zussen maar Ziva had al een zus en Fury ook dus dat kon niet. Een van haar oren wiebelde wat op en neer toen ze de poes aankeek. Ging ze nou antwoorden of bleef ze maar toekijken?

-Flut moet nu even wat doen dus... ;p

'Ik zou maar niet al te snel over mij twijfelen Ziva!' Waarom niet? Fury was maar slechts een klein onderdeel in d'r leven. Ze dacht dat ze alles kon, en onderschatte Ziva ook nog eens. Dat deed Zaria ook, en waar is die nu? Above us. 'Ik zou beter ge zegt hebben wat doe jij hier zo vroeg in de ochtend he?' Een schraal lachje ontsnapte uit haar keel. 'Die vraag zou ik even goed aan jou kunnen stellen, en je denkt toch niet echt dat ik als een halve vlooienzak in m'n nest blijf liggen? Schat zo ben ik niet..'Antwoorde ze simpel met opgetrokke schouders. het verschil van hun beide gedrag was dat Ziva haar niet liet doen. Ze viel aan, om de kleinste redenen. Fury integendeel, leek haar een softy. 'En je zou beter mij niet onderschatten, niet zoals Zaria, want waar is die, kijk boven je.'Miauwde ze als herrinering. Ziva had haar zus Zaria vermoord, en nu is ze uit op de dood van Scars. Fury sprong van het hutje en belande op de grond. Even trok Ziva achterlijk met haar oren. Hun uiterlijk hadden verschillende trekjes. Ziva was een pak groter, en had bloedrode ogen, die donker waren, die van Fury waren lichter. Ook was Ziva's vacht puur zwart, en niks anders. Haar lange staart sloeg weer op de grond toen ze de kleine poes aankeek. 'Meissie, wat doe jij hier? Verspil nou niet m'n aandacht wil je.'Siste Ziva, en wende haar hoofd omhoog zodat haar littekens zichtbaar werden door de zon. Haar gevecht met Fireheart heeft d'r sterk gemaakt. Het gesprek eerder woorden gevecht met Stormstar heeft d'r slim gemaakt. En de toen het monster Ziva had overreden heeft haar pijnloos gemaakt. Fury dacht toch niet dat ze zomaar zo sterk en ambiteus is geworden? Iedereen wist wat Ziva deed, en had gedaan. Dat ze tegenover 4 clankatten stond plus een clanleader, en nog steeds niet toegaf. En haar gevecht van vroeger met Fireheart, iedereen wist dat.

[raar x3]

Fury keek Ziva rustig aan. Ze hoefde nog niet echt bang te zijn voor haar dus. Ziva's ogen mochten misschien wel roder zijn maar Fury's haar vacht was pik zwart. No zwarter dan die van Ziva dus. Ze zat ook dan niet zo lang in de bloedclan en had het gevecht niet meegemaakt en had hun trotse leider niet zien sterven ze was wel een sterke poes. Ziva mocht dan wel 3 maanden ouder zijn maar er was dus heel weinig verschil te zien. 'Die vraag zou ik even goed aan jou kunnen stellen, en je denkt toch niet echt dat ik als een halve vlooienzak in m'n nest blijf liggen? Schat zo ben ik niet..' Ziva trok haar schouders op terwijl Fury de andere kant opkeek. 'Oke ik blijf ook niet in mijn nest liggen zoals je ziet he Ziva. En ja ik heb dus net al wat gegeten nu nog alleen wat vangen en dan naar het kamp brengen.' Ziva had een veel dunnere staart dan Fury en die van Fury was dus iets pluizerig. Nou en? 'En je zou beter mij niet onderschatten, niet zoals Zaria, want waar is die, kijk boven je.' Oke deze poes wist ook blijkbaar niet Fury's verleden he? 'Oke Ziva jij mag dan wel je zus hebben vermoord maar ik ben nu bezig dat van mijn broer te verwoesten. Pas is hij vader geworden van een stel walgelijke kittens en een stomme vrouw. O ja als ik ook maar een van hun in mijn klauwen krijg zal ik ze meteen en stukken scheuren maar dan pak ik eerst mijn broer!' Ja ze was nu echt woedend. Haar broer als een stomme vader wat moest je ermee? 'Meissie, wat doe jij hier? Verspil nou niet m'n aandacht wil je.' Siste Ziva daarna. 'Jij stelde toch ook vragen aan mij is het niet? Nou ik heb daarom antwoord gegeven vandaar dat het zo lang duurde. Nou je zin?' Ze keek de poes aan en wachten af.

'Oke ik blijf ook niet in mijn nest liggen zoals je ziet he Ziva. En ja ik heb dus net al wat gegeten nu nog alleen wat vangen en dan naar het kamp brengen.' Weer staarde ze de poes geërgerd aan, en fronsde ze een een saaie plooi op haar gezicht. Deze poes werkte haar geweldig op de zenuwen. Dat 'ie nou echt dat Ziva iemand was die naar verhaaltjes luisterde, iemand die geïntresseerd was in andere?! Ze plag nog liever zelfmoord dan dat ze deze kat niet aanvalde. 'Oke Ziva jij mag dan wel je zus hebben vermoord maar ik ben nu bezig dat van mijn broer te verwoesten. Pas is hij vader geworden van een stel walgelijke kittens en een stomme vrouw. O ja als ik ook maar een van hun in mijn klauwen krijg zal ik ze meteen en stukken scheuren maar dan pak ik eerst mijn broer!' Wou ja, je word bang dat iemand een minatuur kit vermoord.. Zuchtend trok ze weer d'r schouders op en trok een van haar wenkbrouwen omhoog. 'So what's the point kittypet?'Miauwde koeltjes met een ijskoude blik gelegd in haar ogen. 'Jij stelde toch ook vragen aan mij is het niet? Nou ik heb daarom antwoord gegeven vandaar dat het zo lang duurde. Nou je zin?' Sissend van woude plakte ze haar oren plat tegen d'r kop en ontblootte haar tanden die zo scherp waren als een mes. Haar nagels waren altijd een verrassings aanval. Die waren ongewoon lang. Ziva had een van de langste nagels in de Bloodclan, de meeste vreesde haar daar ook voor. Soms werkte die wel in de weg als ze krabt. Dat heeft ze zo'n mega snee achter haar oor. Always fun to watch the blood. Ze zette haar af, en vloog op de vele malen kleinere poes, en boorde haar tanden in d'r nekvel. Dit meende je toch niet? Dit was een lachertje! Ze ontblootte nu haar nagels, en die gleden gelijk d'r vel in. Ziva rukte serieus aan Fury's nekvel waardoor die een klein beetje scheurde. Haar nagels draaide ze, tot dat iets kraakte onder haar. Venijnig liet Ziva los, en stampte Fury van haar weg. 'En laat dit maar een waarschuwing zijn!'Miauwde ze koeltjes, alsof er niks gebeurd was..

Fury keek Ziva nog steeds boos aan. Deze poes dacht zeker dat ze de beste was. Nou dat was echt niet zo hoor. Fuy keek haar nog steeds vol vertrouwen aan maar het dat bleef echt niet zo toen Ziva zei o what's the point kittypet? Miauwde ze koeltjes. O deze poes denkt eerst dus dat ik een slappe bloedclanpoes ben. En dan ook nog een Kittypet? O ja deze poes ging echt te ver tegenover Fury! Van schrik wist Ziva misschien wat Fury dacht en liet haar oren naar achteren gaan. En sprong op Fury. Fury voelde het zware gewicht al op zich en voelde ook nog hoe Ziva haar nagels in haar vacht plante. Fijn nu waren er nog maar littekens op Fury's vacht. Dacht ze. Haar nek scheurde open en Fury kon zich ook niet bewegen, dit was gewoon een ramp! Plots uit het niets sprong Ziva van haar af en zei En laat dit maar een waarschuwing zijn!' Miauwde Ziva alsof er niks was gebeurt. Nou alsof er wat was gebeurt. Fury stond tien keer zo woest op en zei bozer dan eerst 'Oke Ziva nu is het echt genoeg!' Futy nam een hoge sprong en zette af met haar pluizige staart. Ze belande op de poes en duwde haar met haar krachtige voorpoten omver. Toen Ziva op de grond lag doorboorde Fury haar tanden in haar nekvel en draaide hem zo erg om dat er allemaal bloed uit spate. Er lag een klein plasje bloed naast Ziva terwijl Fury nog steeds op haar zat. Ze doorboorde haar nagels in Ziva's vacht en hield zo even haar houdgreep. Plots verloor Fury die en viel van Ziva af. Ze beland met haar kop op de vloer en voordat ze flauwviel zei ze nog tegen de zwarte poes 'Ziva vermoord me maar. Neem alles van me af. Ik kan er nu toch niks aandoen als ik nog niet sterk genoeg ben.... En toen viel ze bewusteloos op de grond en hoopte dat alles zo beter was.

-Ik wil niet dat ze dood gaat maar wat we besproken hadden via pm

'Oke Ziva nu is het echt genoeg!' Ziva liet een schraal lachje horen en keek ongeïntreseerd toe hoe Fury zich afzette en haar aanviel. Eens zien wat deze kleine meid in zich heeft. Ze liet Fury d'r gang gaan, en voelde hoe ze haar nagels in haar keel zette. 'Hahah, dat moet pijn doen? Schat doe verder, pijn is je slechste nadeel, voel je pijn, dan heb je emoties, heb je emoties dan ben je geen echte bloodclanner.'Schreeuwde Ziva dwaas geworden. Ze stampte tegen de kat haar buik, in haar maag, en schraapte met de nagels van haar achterpoten fury's buik open. Lachend keek ze toe hoe fury omver viel, en het bloed uit haar buik droop. 'Ziva vermoord me maar. Neem alles van me af. Ik kan er nu toch niks aandoen als ik nog niet sterk genoeg ben....' Wat een mis baksel is dat..Dacht ze vals. 'Sta op beveel ik je!' Miauwde ze bevelend. Ze bukte haarzelf en nam Fury stevig vast in haar keel. 'Dan ben je maar voer voor de monsters.' Siste ze scherp ind 'r oor. Ziva sleurde de poes mee naar het dichtsbijzijnde pad waar monsters over raasde, en legde het lichaam van fury neer. 'Goodby poor kitty.' Miauwde ze en wierp Fury het pad op. Lachend keek ze toe hoe een monster arriveerde, en genoot van het spektakel..

[OMG dat is eng, ik moest zelf ff diep adem halen..]

Fury bleef maar roerloos liggen. Ze kon niet opstaan ze kon niks meer. Ze had vreselijke pijn en in haar kop leek het net of iemand zat te voetballen. Ze probeerde op te staan maar het lukte gewoon niet. Dit was het einde dat wist ze gewoon zeker. Hahah, dat moet pijn doen? Schat doe verder, pijn is je slechste nadeel, voel je pijn, dan heb je emoties, heb je emoties dan ben je geen echte bloodclanner. Wat was ze aan het doen ze kon niks meer horen wat schreeuwde ze nu dwaas door? Plots zij Ziva Sta op beveel ik je!' Ze voelde hoe Ziva zich over har heen bukte en haar bij haar nek greep. 'Dan ben je maar voer voor de monsters.' De monster nee he! Fury kon toch al niks meer doen dus ze kon maar beter dood gaan dan te blijven leven. Ziva gaf een ruk en smeet Fury het pad op. Ja nu was het zo ver dit was waar ze om had ge vraagt. Voordat ze Fury het pas had op ge smeet zei Ziva nog 'Goodby poor kitty.' Daar lag ze dan hulpeloos op het pad. Ja dit was het. TOET! Ja en daar kwam het al. Fury schudde met haar kopje en stond machtiger dan daarvoor op. Ja nu was het genoeg. Ze sprong opzij met een manke poot. Ze viel weer op de grond maar gelukkig reed het monster net langs haar. Ze likte haar poot en probeerde weer op te gaan staan. Toen ze weer op haar poten stond rede ze terug naar Ziva en plofte moe voor haar neer

-Nu is het aan jou om te doen wat we hadden afgesproken

Haar felle blik viel op de kat die wild wegsprong en naar Ziva toe hinkte. Zuchtend wiebelde ze haar oren en tikte met haar staart tegen de grond. 'Dus wat wil je dat ik doe? Medelijden hebben?'Zei ze fel en luid dat zelfs de monsters haar stem niet overheersde. Ze ging zitten en begon rustig haar voorpoot te likken, en liet die een paar keer over haar hoofd glijden. Haar vacht prikte ongemakkelijk bij het gedacht dat dit de plek was waar haar vader d'r de laatste keer zag. Hier heeft ze overlaatst nog gevochten met Rage en het maar met geluk gewonnen door een montser dat Rage aanreed. Sindsdien heeft ze er niks meer van gehoord. Niks, nopped, noeda.. Ze richtte haar blik weer op Fury en wachtte ongeduldig op haar antwoord..

[kort]

Fury keek nog steeds wanhopig naar Ziva. Medelijden hoefde Ziva met haar niet te hebben wand dit zal misschien toch binnen een paar weken herstellen dus dat maakte niet zo veel voor Fury uit. Ze hoorde Ziva zuchten en met haar oren wiebelen. 'Dus wat wil je dat ik doe? Medelijden hebben?' Fury keek naar de poes en zei 'Heb ik je dan om medelijden ge vraagt? Nee dus niet. En trouwens het pikt alleen en klein beetje.' Zei ze rustig anders kreeg ze ook weer problemen en ze was echt niet instaat om met Ziva te vechten. Fury sloot haar rode ogen en probeerde met al haar kracht op e staan. Haar twee zwarte voorpoten duwde haar van de grond en ze stond weer op alle vier haar poten. Ookal deed de linker achterpoot nog ontzettend pijn ze mocht het nu niet gaan uitschreeuwen. Tenminste niet war Ziva bij was. Fury begon een stap te zetten maar zakte bijna door haar achterpoot in. Ze wist nog maar net overeind te komen maar dat scheelde ook maar enorm weinig. Ze zette nog een stapje maar dit keer lukte het wat beter. Ze stapte zo een paar rondjes en ging toen weer voor Ziva zitten. 'Zo dat geneest de pijn ook een beetje.' Zei ze met een lachje naar Ziva terwijl haar pluimstaart rustig over de droge grond gleed.

- Flut D: