Com' on little one

Het zachte briesje liet zijn vacht golven, een paar ambere ogen openden zich. Het eerste wat hem opviel waren de andere slapende vormen van zijn mede Clankatten. Een zachte glimlach bedekte zijn gelaat en hij liet zijn tong over zijn voorpoten glijden. Niet zo lang geleden had er een Ceremonie plaatsgevonden. Zijn Apprentice en nichtje, Beautysoul nu, was een Warrior geworden. Maar toch had hij het gevoel dat hij haar niet zo goed had getraind. Ze had meteen een Apprentice ontvangen, wat was hij trots geweest. Maar ook hij, terwijl hij het niet had verwacht, kreeg een nieuwe Apprentice toegewezen. Mintpaw. Dit keer had hij zichzelf beloofd deze jonge kat goed te trainen. Langzaam begon hij uit zijn nest te kruipen en schudde de kleine stukjes mos van zich af. Hij kon maar beter beginnen met de training, dan konden ze elkaar leren kennen. Was het een tweede kans voor hem of zat het geluk aan zijn kant? Lichtjes schudde hij zijn kop en kroop het zonlicht tegemoet. Snorrend kneep hij zijn ogen toe en genoot voor even van de nieuwe dag. Eindelijk was Newleaf aangebroken, het seizoen van nieuw leven. Verse prooien en nieuwe Clanleden. En natuurlijk het seizoen ná Leafbare. Als het warm zou worden konden ze beter geen lange tocht maken. Nou, hij had nog alle tijd om te beslissen wat ze gingen doen, als hij eerst maar zijn Apprentice ging halen. Zijn poten leidden hem naar de bekende Den, waar hij ooit ook had geslapen. Hij verdrong de drang om zijn geschiedenis naar boven te halen en liep door. Hij stak vervolgens zijn kop door de Den en probeerde enige bekende vormen eruit te halen. “Mintpaw?” Vroeg hij zo zoet mogelijk, hij moest van zichzelf gewoon een goede eerste indruk maken. Hopelijk bevond de Apprentice zich in de Den. “We gaan beginnen met de training, kom je naar de rivier?” Nu had hij tenminste een soort back-up plan. Als het zou gaan regenen, zouden de vissen naar boven komen en als het zonnig bleef zou hij Mintpaw kunnen leren zwemmen. De glimlach van daarnet bedekte zijn gezicht weer en hij draaide zich om, om vervolgens het kamp uit te lopen naar de rivier.

De zon scheen vrolijk op zijn vacht en zijn humeur straalde een en al vrolijkheid uit. Hij was niet meer zo eenzaam tegenwoordig, dankzij al die trainingen en natuurlijk Butterbell, de poes die hem ooit lui had genoemd. Maar ach, iedereen had zijn mening dus. Maar de twee begonnen een steeds betere relatie op te bouwen, misschien dat ze ooit iets beters zouden worden dan vrienden. Misschien zelfs wel partners. Maar misschien dacht Butter daar zo niet over, misschien wilde ze hem als vriend en meer niet. Alsof hij ooit de ware kon vinden als hij bijna geen contacten legde met andere katten. Had hij genoeg aan zijn familie en kleine vriendengroep? Niet dat die beide zo groot waren, maar hij kon ze tenminste vertrouwen. Blizzardstorm stopte en keek uit voer het gladde oppervlak van de rivier. Af en toe kon hij wat rimpels zien wat aanduidde dat daar net nog een vis had gezwommen. Misschien kon hij het voor elkaar krijgen om van beide lessen wat te doen, maar eerst zou hij Mintpaw beter moeten leren kennen. Was ze leergierig of juist lui? Had ze veel energie of was ze wat verlegen? Al die dingen konden hem helpen om haar training te verbeteren. Blizzard ging zitten aan de oever en keerde zijn rug naar het kamp en bleef kijken naar de kalme rivier. De rust overmande hem en hij sloot zijn ogen.

[M I N T P A W]