So, this is not your first training, but your first with me. [& Luckypaw]

Traag opende de poes haar ogen. Ze had met haar leerling iets voor zonsopgang afgesproken, maar wist dat hij zich eigenlijk wel zou verslapen. Je leerde het echt pas op het eind om op tijd op te staan. Dat was bij haar zo tenminste. Rustig stond ze op en liep langs de warriors - Die onderhand ook begonnen wakker te worden - naar buiten. De lucht was pikkedonker en starclan, van wie de sterren normaal gezien altijd zo vrolijk twinkelden, was niet meer te zien. Fluffytail liet een zucht horen en wierp nog een laatste blik op de zwarte hemel. Er zaten dus wolken voor en niet een paar ook, de hele hemel was bedekt met een donzenlaag. Met trage stappen liep ze de den echt uit en voelde dat de aarde onder haar poten helemaal nat en zompig was. Het zou waarschijnlijk gaan regenen. Prachtig! Even rolde de poes met haar ogen, trainen zelf kon al zwaar zijn, maar in de regen was het meestal nog zwaarder. Weer keek de poes omhoog, dit keer om de maan te vinden, ze wou weten hoe veel tijd ze nog had. Haar gevoel zei dat ze npg een kwartier had, maar ze wou het zeker weten. Nog even stond ze stil tot ze door een wat minder dichte wolk de maan kon zien stralen. Ze had dus nog alle tijd, zelfs als ze ging sjokken kwam ze op tijd. Nou, dan ging ze maar sjokken, ze had geen zin om er langer te wachten dan nodig. Even gleed haar oog naar de prooistapel die zo goed als leeg was. Daar zou ze straks wel voor zorgen, nu moest ze naar de kleine vallei. Met slome passen liep ze naar de ingang van het kamp, waarna ze even rond keek of Luckypaw al te zien was. Maar helaas, geen apprentice leek zich te durven vertonen. Ze zou dus zoiezo moeten wachten. Jammer, rustig liep Fluffytail verder, toen ze eindelijk de kleine vallei had bereikt keek ze rond. Er was hier geen enkele Luckypaw te herkennen. Nou ja, dan niet, ze zou wel wachten zoals ze al zo vaak gedaan had als haar kittens aan het spelen waren. Maar toen had ze nog iets om naar te kijken, ze hoopte gewoon dat Luckypaw snel zou komen. In ieder geval was hij te laat, want de eerste zonnestralen braken al van achter de horizon door en verwarmde de aarde. De warrior glimlachte bij het voelen van de eerste zonnestralen, maar die glimlach verdween al snel weer toen ze de rest van de lucht zag. Dikke grijze wolken kwamen bij elkaar en vormden een dikke brei, ja het zou gaan regenen. Even keek Fluffytail rond of ze Luckypaw nu eindelijk kon vinden, maar nog steeds was hij niet te zien. Hij zou wel komen. Dat wist ze zeker.

Een hoopje grijze vacht lag rustig in de apprenticeden. Zijn zijvlakken rezen rustig op en neer bij het in en uitademen. Het ene groene oog na het andere ging open. Het was nog vroeg maar Luckypaw kon niet slapen. Vandaag ging zijn eerste training met Fluffytail plaatsvinden. Luckypaw bleef even liggen. Na even wist hij zeker dat hij niet meer zou kunnen slapen. Rustig rees Luckypaw zig op zijn benen. Luckypaw schudde zijn grijze lijf om de stukjes mos die nog aan zijn vacht kleefde eraf te krijgen. Luckypaw keek om zich heen. Overal zag hij verschillende apprentices slapen. Kleinere apprentices en grotere apprentices. Luckypaw was de grootste apprentice die net ene mentor had. Luckypaw had samen met andere apprentices van 6 manen een mentor gekregen. Die ondertussen zijn 4de mentor was. Stap voor stap liep Luckypaw naar buiten de apprenticeden uit. Luckypaw keek omhog. De hel hemel was bedekt met donkere wolken van verschillende maten. "Deze ochtend dus geen sterren te zien." Mompelde hij tegen zichzelf. "Ik zal wel nog genoeg tijd hebben om naar de plaats te gaan waar ik en Fluffytail hebben afgesproken." Mompelde hij verder. Luckypaw besloot toch maar op weg te gaan naar de afgesproken plek in de kleine vallei. Pas op weg naar de uitgang van het camp voelde Luckypaw dat het geregend had. De grond was een natte modderpoel die niet zo diep was. Hij voelde hoe de modder tussen zijn tegen en kussentjes kwam. Het kon hem niks schelen dat zijn poten vuil werden. Bij de uitgang van het camp bleef hij even staan. Hij keek een naar boven. "Nee, nog steeds een donkere hemel. Hopelijk word dat deze dag beter." Mompelde Luckypaw. Luckypaw ging het kamp uit op weg naar de kleine vallei. Onderweg raakte hij in de problemen. Eerst liep hij rustig stap voor stap met de modder tussen zijn tenen en aan zijn poten tot hij in ene diepe modderpoel viel. De modder zoog hem naar beneden niemand kon hem helpen. Luckypaw had nu eenmaal een andere weg genomen. Maar heel soms gebruikte katten deze weg. Luckypaw spartelde wild tegen maar het hielp niks. Snel keek hij om zich heen. "Een tak! Als ik die kan pakken ben ik gered!" Zei Luckypaw tegen zichzelf. Luckypaw deed zijn best en uiteindelijk lukte het! Hij kreeg de tak te pakken en hees zich uit de modderpoel. Naast de modderpoel plofte hij vermoeid neer. Een paar tellen bleef hij liggen maar al snel stond hij op. Nu had hij niet meer zo veel tijd. Hij zal spijtig genoeg te laat komen. De hele vacht van Luckypaw zat vol onder de modder. Normaal was Luckypaw grijs met wit op zijn borstkas nu was hij zwart/bruin met een beetje grijs op zijn kop. Luckypaw kwam in beweging en liep zo snel mogelijk naar de afgesproken plaats. "O nee de eerste zonnestralen ik ben te laat!" Zei Luckypaw tegen zichzelf. Hij liep en liep en uiteindelijk kwam hij aan bij Fluffytail direct begon hij te praten. "Het spijt me dat ik zo laat ben! I-ik zat vast in..in een moddferpoel! Bijna dood!" Zei Luckypaw buitenadem en een beetje bang.

Plots zag ze de kater aan komen lopen, hij zat van top tot teen onder de modder en even haalde Fluffytail een wenkbrauw op, het was modderig, maar daarvoor hoefde je nog niet in de modder te gaan liggen. Nou ja, het zou ook wel. Rustig wachtte ze af tot de apprentice bij haar was gekomen en nog voor ze iets kon vragen, zei de kater buitenadem en met een beetje angst in zijn stem, "Het spijt me dat ik zo laat ben! I-ik zat vast in..in een modderpoel! Bijna dood!" Een lichte glimlach verscheen op Fluffy's gezicht, 'Het is al goed joh, als je de volgende keren maar op tijd komt. Ik heb geen zin om hier telkens zo lang te gaan wachten hè' Even bekeek de poes haar apprentice, hij zat van top tot teen onder de modder en dat zou beginnen schuren als het opdroogde, 'Was je nu maar in dat meer daar, want die modder is venijniger dan je denkt.' Hij mocht van geluk spreken dat hij haar als mentor had, door de kittens die ze net had gehad - en omdat het in haar karakter zat - was ze erg aardig en kon ze zich in alles goed inleven. Bij anderen was hij gewoon te laat geweest en zouden ze nu beginnen anders hadden ze geen tijd meer. Maar bij training kwam meer dan dat, trainen was ook geduld hebben. Rustig wachte Fluffytail tot de apprentice terug was en stelde hem toen een vraag die erg van belang was voor haar. Hij had immers al meerdere mentors achter de rug, maar dat maakte wel dat zij niet vanaf nul moest beginnen, maar vanaf 1 of misschien zelfs al 2, dat hing er vanaf wat hij al kon. 'Goed' begon ze toen hij terug was, 'Wat heb je al zo'n beetje geleerd, want ik weet dat ik niet je eerste mentor ben en je hebt waarschijnlijk al wel wat geleerd bij de rest' Net nadat ze dat gezegd had, storte plots de regen met bakken uit de lucht. 'Fijn' mompelde ze geïrriteerd, 'Dit wordt dus een training in de regen.' Even keek ze omhoog, het zag er niet echt uit dat de regen ging ophouden, het zou eerder harder beginnen regenen. Nou ja, een beetje regen kon geen kwaad. Soms moest je ook in de regen jagen of vechten. Alhoewel jagen lastiger was, want de regen spoelde vele geuren weg. Rustig keek ze haar apprentice weer aan, wachtend op een antwoord.

Luckypaw zag hoe er ene glimlach op het gezicht van Fluffytail verscheen. "Het is al goed joh, als je de volgende keren maar op tijd komt. Ik heb geen zin om hier telkens zo lang te gaan wachten hè" Luckypaw knikte. Hij was opgelucht dat Fluffytail niet boos was. "Was je nu maar in dat meer daar, want die modder is venijniger dan je denkt." Zei de witte, lanke poes genaamd Fluffytail die zijn mentor was tegen Luckypaw. "Oké." Luckypaw draaide zich om naar het meer. Snel liep hij naar het heldere meer. Met zijn zwart/bruine moddervacht kwam hij aan bij het meer. Stap voor stap liep hij het meer in. Al snel begon de modder van de nu terug grijs wordende vacht te spoelen. Al snel was Luckypaw weer grijs met wit op zijn borstkas en onder zijn kin. "Gelukkig is ze zo aardig. Andere mentoren hadden me direct laten trainen." Bedacht hij zich. Rustig liep Luckypaw uit het water. Hij schudde zijn vacht waardoor het water er een beetje uit schudde maar waardoor zijn vacht best pluizig was geworden. Snel liep Luckypaw terug naar Fluffytail. Aangekomen bij Fluffytail hoorde hij hoe zij begon met praten. "Goed" Begon ze. "Wat heb je al zo'n beetje geleerd, want ik weet dat ik niet je eerste mentor ben en je hebt waarschijnlijk al wel wat geleerd bij de rest" Luckypaw dacht even na. "Ik heb al de basis van het jagen geleerd. Dus welk dier te eten is en welk dier niet. En welk dier welke geur heeft. Alleen heb ik niet geleerd wanneer ik ze moet springen om ze te vangen en bij welk dier ik snel moet zijn e bij welk dier ik het stilst moet zijn.En ik kan al een beetje vechten. Ineens begon het heel hard te regenen. "Fijn" Hoorde Luckypaw haar geïrriteerd. "Dit wordt dus een training in de regen." Ging ze verder. Het begon steeds harder te regenen en na even regende het op zen hardst.

"Ik heb al de basis van het jagen geleerd. Dus welk dier te eten is en welk dier niet. En welk dier welke geur heeft. Alleen heb ik niet geleerd wanneer ik ze moet springen om ze te vangen en bij welk dier ik snel moet zijn en bij welk dier ik het stilst moet zijn.En ik kan al een beetje vechten. " ze knikte rustig en na haar opmerking gemaakt te hebben over het weer ging ze terug naar het eigenlijke onderwerp. 'Dus eigenlijk kanje al een beetje de beginselen wel van het vechten, toch? Zullen we ons dan maar concetreren op het jagen? Want je kan wel overleven, als je niet aangevallen word, zonder vechttechnieken, maar als je niet kan jagen kan ik je vertellen zal je omkomen, moest je niet in een clan zitten.' zei Fluffytail licht grijnzend. Rustig keek ze de kater aan, 'Goed, nu het regent zijn de geuren moeilijker op te vangen, maar probeer het en zeg welke dieren hier in de buurt zitten en waar ze zich bevinden.' zei ze, haar grijns was weer verdwenen en even keek ze om zich heen terwijl ze ook een keer de lucht opsnoof. Er zaten wel dieren dat was haar duidelijk, maar ze wou het uit zijn mond horen komen. Hij moest het proberen, in de regen jagen was niet altijd makkelijk door de zompige bodem en de geur die al snel verdween. Nu ja, een konijn zou je makkelijker kunnen vangen, maar een muis zou juist moeilijker worden omdat hij je kon voelen aankomen en hoe natter je bent, hoe zwaarder je ook bent, dus hoe meer gewicht je naar je staart zou moeten verplaatsen en vooral in het begin was dat erg lastig. De poes keek haar apprentice weer even aan die waarschijnlijk nu aan het denken en ruiken was. Ze sloeg haar doorweekte staart voor haar poten sloeg. Ze voelde hoe de druppels steeds dieper in haar vacht drongen en in minder dan een kwartier haar huid hadden bereikt. Een rilling gleed over haar rug toen ze de eerste druppel over haar rug voelde rollen. Waarom was regen altijd zo koud?

te lui om sheet te pakken

"Dus eigenlijk kanje al een beetje de beginselen wel van het vechten, toch? Zullen we ons dan maar concetreren op het jagen? Want je kan wel overleven, als je niet aangevallen word, zonder vechttechnieken, maar als je niet kan jagen kan ik je vertellen zal je omkomen, moest je niet in een clan zitten." Hoorde Luckypaw zijn mentor Fluffytail zeggen. Luckypaw knikte. Het was nog steeds aan het regenen. Elke druppel die op Luckypaw viel drong uiteindelijk door zijn vacht tot op zijn huid. De laatste tijd had het soms ineens hard geregend en dan weer lang zonnig geweest en tijdens die regen was Luckypaw zo goed als altijd buiten dus hij was het al gewend. "Goed, nu het regent zijn de geuren moeilijker op te vangen, maar probeer het en zeg welke dieren hier in de buurt zitten en waar ze zich bevinden." Luckypaw knikte weer. Luckypaw snoof diep in en uit waarbij hij zijn bek open deed en dan weer toe deed. Verschillende vage geuren stroomde de geurklieren van Luckypaw binnen. "Ik rijk...ik ruik vooral water en een heel vage geur van een konijn. Ook ruik ik een muisje. Voor de rest ruik ik ook nog verschillende kruiden om katten te helpen. O wat zou ik andere katten graag helpen. Ik zou uren studeren om alle kruiden te leren kennen die katten nodig hebben om te genezen." Zei Luckypaw in zijn hoofd. Hij schudde zijn hoofd even heen en weer. "Kom op Luckypaw erbij blijven met je gedachten. Dus ik ruik konijn en muis." Besloot Luckypaw. "Ik rijk konijn en muis." Zei hij tegen Fluffytail. Luckypaw spitste zijn oren om de locatie te bepalen maar de regen was te luid. "Het lukt me niet om de locatie te bepalen. De regen is te luid." Vertelde Luckypaw. Hij voelde hoe de grond onder zijn poten steeds natter werd.

sorry ben nog steeds inspiratie loos