(Open) But you see, it's not me...

_{Another head hangs lowly,
Child is slowly taken.
And the violence caused such silence,
Who are we mistaken?}

Bladeren ruisten zachtjes toen een klein en slank figuur de apprentice den binnen stapte. Haar oren had ze behoedzaam iets naar voren gedraaid, zodat ze elk geluid mogelijk kon opvangen. Het was echter doodstil in de den, was er niemand? Ze was dan ook niet meteen na de ceremonie naar haar den gegaan... Ze stapte voorzichtig naar binnen en keek nerveus rond. Waren er nog nesten over? Kon ze nog ergens een slaapplek voor zichzelf klaar maken? Ze kon sowieso niet zo heel erg goed zien waar ze liep en ze haatte het. Op haar gehoor berusten kon ze hier niet, alsof de lege nesten geluid zouden maken. Dan zou ze moeten berusten op de tast van haar snorharen en haar neus... Ze ademde eventjes diep in en liet de geuren over zich heen stromen. Zoveel katten liepen in deze den altijd en zoveel katten sliepen hier ook meestal. Voorzichtig liep ze een rondje door de den heen, op geen enkel nest stappende. Maar alsnog kon ze geen lege vinden. Keek ze eroverheen? Misschien was ze wel gewoon nutteloos sinds haar brandwonden? Meerderen hadden het al geïmpliceerd. Bitter vertrok ze haar gezicht eventjes iets, maar bleef koppig door zoeken.

_{But you see, it's not me, it's not my family.
In your head, in your head they are fighting,
With their tanks and their bombs,
And their bombs and their guns.
In your head, in your head, they are crying...}

Met de goede kant van haar gezicht keek ze naar het territorium. Haar ziel vertelde haar dat ze nooit warrior ging worden. Maar Duststar dacht daar blijkbaar anders over. Hij had d'r de mentor gegeven genaamd Pinkbee...Die arme schat zal Chestnutpaw nooit tegoed kunnen trainen tot warrior. Wat had de clan nou aan een half blinde krijger die amper kon vechten? Ze was niks, niks kon ze goed, en ze had niks wat de clan zou kunnen helpen. Niks, ze was simpelweg niets.. Haar keel kon de zucht niet onderscheppen toen ze naar de poes Burnedpaw keek. Zij had ook iets meegemaakt, integendeel van Chestnutpaw, Chestnutpaw was hier mee geboren. Een traan rolde van het blinde oog die een wazige glans had en een grijze kleur had. Misschien kon ze beter sterven, wat was ze waard?! Ze stond op, en strekte even haar ledematen uit en draafde dan naar de apprentice den. Omdat ze door d'r blinde oog niet had gezien dat Burnedpaw ook in de den stond, liep ze regelrecht tegen de poes. Geschrokken tuurde ze naar de zwarte poes. Burnedpaw kon haar slechte oog niet zien, waarschijnlijk ging ze haar uitlachen, of verwijten dat ze niks waard was..

[sorry kort D: inkom post]