Wait...Could you repeat it?

Met haar groene oogjes tuurde de jonge poes naar de warrior den. Ze stond hier nu al zo'n half uurtje te wachten op d'r mentor. Meestal zeggen de mentoren tegen de apprentice's dat ze slaapkoppen zijn, maar nu je het er toch over hebt,waar is die slaapkop? Zuchtend stond ze op en rekte haar ledematen uit. Wacht eens, wat als Applepaw nu eens Softsnow zelf wakker maakt. Tja, de mentors doen dit zo vaak bij hun apps. Maar dat betekende dat ze...in de warrior den moest gaan! Nieuwsgierig, en met een beetje trillende poten begaf ze haar naar de den. Toen ze een poot binnenstapte, zuchtte ze nog eens en haalde diep adem. 'Softsnow mijn training!'Riep ze door de den. 'Ik zal al naar de hooggras velden gaan!'Vervolgde de licht rode poes. Giechelend liep ze weer uit de den, en rende zo hard ze kon naar de uitgang van het kamp. Eindelijk haar eerste training! Met haar fijne poten rende ze zo hard ze maar kon naar de velden. Daar zal haar eerste training normaal plaatsvinden!

[flut XD owkeej alleen Softsnow!]

De nachten waren lang en eenzaam, Twilightsparkle had hij niet meer gesproken sinds die ene avond bij het kleine meer. Met een zucht drukte de langharige kater zichzelf overeind en bedacht zich dat hij maar eens terug moest gaan naar de warrior den, aangezien hierbuiten toch niets meer te beleven was. Softsnow was de laatste tijd veranderd in een nachtbraker, wat betekende dat hij overdag echt brak was. Zijn bioritme was totaal in de war geschopt en hij had geen idee hoe het kwam. Al betekende het wel dat 'ie overdag maar weinig deed, tot de ergernis van de andere katten. Met een zucht begaf Softsnow zich naar de Warrior Den en viel daar om op zijn eigen plekje. Al snel viel hij in slaap, terwijl de zon al weer bijna over de horizon heen gluurde.

Naar zijn gevoel had hij maar vijf minuten geslapen, maar bleek een stuk langer te zijn. Hij schoot overeind toen hij opeens een harde stem door de warrior den hoorde schamel en keek even slaapdronken om zich heen. Was enkele tellen later drong het tot hem door wat er was gezegd. Damn! Hij was de training van Applepaw vergeten! Stomkop dat 'ie was. Softsnow sprong overeind, rekte zich uit en geeuwde luid, terwijl hij de warrior den uit racete en zich bedacht was Applepaw had gezegd/ "Ik zal naar de hooggras velden gaan," Hooggras velden, oké. De langharige kater keek even rond om zich te oriënteren en rende daarna het kamp uit.

Het duurde niet lang voordat hij de jonge apprentice had gevonden. "Sorry Applepaw. Het was ... laat geworden gisteravond," Dat was niet eens een volledige leugen. Het was echt laat geworden. "Goed, ik was van plan om te beginnen met een rondleiding door het territorium, maar aangezien we hier nu toch zijn, kunnen we net zo goed beginnen met de basis technieken van de jacht," legde hij rustig uit.

In de verte zag ze de kater al arriveren. Dat duurde niet zo lang dan ze eigenlijk verwachtte. "Sorry Applepaw. Het was ... laat geworden gisteravond," Het knlonk als...gelogen. 'Nah, het zal zeker wel.'Miauwde ze simpel en trok haar schouders op. Ze pulkte wat mos tussen haar nagels uit, en wachtte verveeld op d'r mentor's bevel. "Goed, ik was van plan om te beginnen met een rondleiding door het territorium, maar aangezien we hier nu toch zijn, kunnen we net zo goed beginnen met de basis technieken van de jacht," Ze tilde haar hoofd even op, en herdacht even haar reclamaties, nee, ze kon beter niks zeggen. Dus knikte ze kort. Vandaag wou ze haar zelf bewijzen. Want Applepaw wist goed genoeg dat ze binnen de clan bekend stond als brutaal, lastig, on-respectvol. Sommige apprentice bewonderde haar durfheid. Dat ze zomaar haar rug naar Inkmask, Angelvoice en Dapplepaw draaide. Dit zou ze hopelijk nog afleren. 'Op wat gaan we vandaag jagen? Konijnen, muizen, of vossen?' Bij het woord vos vernauwde haar stem wat. Ze sprong een paar keer opgewonden in de lucht, maar stond daarna versteend stil. Want, zo kitten achtig acteren was niet echt een goede indruk.

Softsnow geeuwde en probeerde de laatste restjes van zijn paar uurtjes slaap uit zijn kop te schudden. Hij moest helemaal fris zijn om een goede mentor te zijn voor Applepaw. Het leek erop dat de jonge apprentice hem niet geloofde toen hij zei dat het laat was geworden gisternacht, maar het was niet aan hem om daarover te gaan discussieren. Ze geloofde maar wat ze wilde. Hij geeuwde eventjes, schudde zijn vacht uit en stond op. Hij kon de reputatie van Applepaw en wist waar hij rekening mee moest houden als hij haar goed wilde gaan trainen. 'Op wat gaan we vandaag jagen? Konijnen, muizen of vossen?' werd er aan hem gevraagd. Softsnow merkte dat de helder groene ogen van Applepaw vernauwde bij dat laatste woord. Mooi, ze wist dus dat vossen voor moeilijkheden konden zorgen, dat was in ieder geval al een goed ding. Hij volgde haar toen ze een paar keer opgewonden in de lucht sprong en daarna versteent stil kwam te staan op de grond. De kater glimlachte eventjes, mooi zo, dit kon wel eens goed gaan komen. Hij dacht eventjes na, voordat hij zich naar de apprentice draaide en rustig begon te vertellen. "WindClan staat bekend om zijn jacht naar konijnen. Maar op deze plek vind je ook andere dieren. Ga zitten, sluit je ogen en gebruk je neus, wat ruik je?" vroeg hij kalm, terwijl hij zelf ook ging zitten en wachtte op wat Applepaw zou gaan doen. Hij herinnerde zich zijn eigen trainingen nog wel en wat Frosttail toen tegen hem had gezegd. Die wijsheid zou hij nu moeten overbrengen naar deze kleine leerling van hem.

"WindClan staat bekend om zijn jacht naar konijnen. Maar op deze plek vind je ook andere dieren. Ga zitten, sluit je ogen en gebruk je neus, wat ruik je?" Eerst keek Applepaw hem raar aan, en wie ze hem als gek verklaren. Waarom zou ze in hemelsnaam haar ogen moeten dicht doen? Je kon even goed ruiken zonder je ogen te sluiten! Haar mond opende al, maar algauw sloot die weer. Het was beter dat toch één kat vertrouwen krijgt in d'r. Zo goed als niemand verwachte van de lichtrode poes dat ze een volwaardige warrior zou worden, en daar wou ze het tegen deel van bewijzen! Ze sloot haar ogen en snoof de lucht in. De geur van verse konijn werd in haar neus gedreven. Dit liet haar denken aan die ene keer dat ze met haar zus Linepaw op een konijn joeg. Ze haddne te samen het dier weten te vangen, maar het was nogal klungelig. Ook was het die dag dat ze straf kreeg van Angelvoice. Nouja, medicine cats moest ze nu totaal niet meer hebben. En die Inkmask nog minder! Ze opende haar felle groene ogen weer en bracht haar antwoord uit. 'Ik reuk de verse geur van konijn! Gaan we erop jagen? En hoe doe je dat? Is het moeilijk? Zijn ze snel?' Ze wist wel dat konijnen snel waren, maar toen was ze nog jonger en was het dus anders...

Onderwerp: Re: Wait...Could you repeat it?