toch ene happy end? {Blossompaw}

Verdrietig, Woest en ene beetje jaloers liep Luckypaw weg. Hij liep naar de plek die hij nog maar net kende. Alleen Luckypaw en Blossompaw kende die plek. Die plek was op ene plaats die over het hele kamp uitkeek en over nog meer landschap. Die plek was een grote bloesemboom met daarnaast nog een dode omgevallen bloesemboom. Met zijn hart gevuld met woede en jaloezie maar vooral met verdriet sprong Luckypaw de grote boom in. Dit was een plek die Blossompaw hem had laten zien. Op een tak ging hij zitten. Hij keek uit op het kamp maar al snel was hij weg van de wereld helemaal in zichzelf gekeerd en aan het denken. "Ik wist het! Ik wist het! Blossompaw voelt iets voor Switchpaw! Blossompaw zal mij nooit zien staan! Ik snap wel dat Blossompaw Switchpaw leuk vind. Hij is knap, slim en sterk maar moest ik er op deze manier achter komen? Heeft de sterrenclan dit gewild? Ik wet het niet." Hij werd weer uit zijn gedachten gewekt door een uil. Luckypaw sprong de boom uit en ging naar de dode omgevallen bloesemboomstam waar al lang geen bloesems aan groeiden. Hij begon de boomstam te bewerken met zijn klauwen. Zo bleef hij maar door gaan en door gaan. Hij deed het de hele nacht. De volgende dag verstopte hij zich in de holle boomstam van de bewerkte dode bloesemboom.

sorry is flut

only Blossompaw

Voorzichtig en vooral verdrietig liep Blossompaw tussen de bomen door. De dag ervoor was ze achter Switchpaw aangegaan en toen ze terug kwam was Luckypaw nergens meer te bekennen. Eigenlijk wist ze niet precies waarom ze hier ging zoeken, maar haar poten brachten haar gewoon naar deze plek. Zachtjes riep ze de naam. Zíjn naam. De naam die ze de afgelopen dagen zo vaak had gezegd en gedacht. De naam die toebehoorde aan de kat waar zij zo veel over had gedroomd. De naam Luckypaw... Voorzichtig sloop ze verder tussen de bomen. Bloesems lagen over de grond verspreid dus Blossompaw was moeilijk te zien, alleen haar wond, de vlekken op haar rug en haar helderblauwe ogen verraadden haar. Toen ze bij haar lievelingsboom, wat inmiddels hún lievelingsboom was geworden kwam, wilde ze erin klimmen, maar met haar wond ging dat niet gemakkelijk. Ze liep om de boom heen om een lage tak te zoeken toen ze de dode boom die ernaast stond spotte. Ze liep er heen, ze was wel nieuwschierig naar zo'n dode boom. Net toen ze er was, begon het te regenen. Blossompaw wilde schuilen in de holle stam, maar die was al vol. Er zat een kat. Nee, niet een kat, dé kat! Het was Luckypaw! Blossompaws hart maakte een sprongetje. "Luckypaw! Wat ben ik blij je te zien!" spinde ze en ze kroop comfortabel naast hem in de boomstam.

Luckypaw zat in de holle boomstam verschuild. Hij schuilde voor de komende regen maar verstopte zich ook voor andere katten. Luckypaw had al lang geroken dat het ging regenen dus had hij zich er al klaar voor gemaakt. Toen hoorde hij in de verte pootstappen. Luckypaw wist direct dat het ene kat was. Een apprentice en niet zomaar een apprentice het was een apprentice van zijn clan die hij maar al te goed kende. Het was Blossompaw. Zachtjes hoorde hij haar zijn naam roepen. Maar hij liet zich niet zien in tegendeel hij verstopte zich nog beter. Toen begonnen de druppeltjes uit de lucht te vallen. Het begon met ene paar druppels. Maar de paar druppels werden honderden druppels en de honderden druppels werden duizenden druppels. Luckypaw hoorde het getik van de duizenden druppels op de holle boomstam. Ineens kroop er een kat in de holle boomstam. Het was de apprentice waar hij zo veel van hield maar die niet van hem hield. Nou ja hij dacht dat zij niet van hem hield. Het was Blossompaw. "Luckypaw! Wat ben ik blij je te zien!" Klonk het uit de mond van Blossompaw. Hij hoorde Blossompaw even spinnen. "Is ze echt blij mij te zien of zegt ze dat maar?" Zei Luckypaw in zijn hoofd. "Waarom ben je niet bij Switchpaw je vind hem toch zo leuk?!" Luckypaw zijn stem klonk verdrietig ene beetje boos en jaloezie was er ook in te horen.

"Waarom ben je niet bij Switchpaw je vind hem toch zo leuk?!" zei Luckypaw verdrietig en boos. Blossompaw schoot naar achteren. "H-hoe bedoel je? Ik vind Switchpaw niet leuk, gekkie!" even grinnikte Blossompaw. Was Luckypaw daar boos om geworden? "Ik wilde hem alleen bedanken en kijken of het goed met hem ging, hij leek nogal verdrietig." Ze likte even aan een voorpoot en haalde die over haar oor. "En trouwens, wat maakt het uit?" Even keek ze Luckypaw aan. Een paar dagen geleden had hij haar verteld dat zij zijn enige vriendin was. Dat was nu misschien wel anders. Zou ze nog steeds zijn beste vriendin zijn? Of misschien... meer? Nee, dat zou Luckypaw vast nooit willen. Blossompaw wist wel dat hij iedereen kon krijgen die hij wilde.

-sorry kort xd maar hij is nu wel af-

Luckypaw keek naar zijn voorpoten. "H-hoe bedoel je? Ik vind Switchpaw niet leuk, gekkie!" Zei Blossompaw toen. Even grinnikte Blossompaw. "Echt?" Vroeg Luckypaw verwondert. "Ik wilde hem alleen bedanken en kijken of het goed met hem ging, hij leek nogal verdrietig." Hoorde Luckypaw Blososmpaw verder zeggen. Het getik van de regen tegen de holle boom bleef maar door gaan. Het leek wel alsof het nooit zou stoppen met regenen. "En trouwens, wat maakt het uit?" Vroeg Blossompaw. Oh die vraag had Luckypaw helemaal niet verwacht. "Euhm...nou....euhmm..." Stotterde Luckypaw. Hij wist niet wat hij daarop moest antwoorden. Hij kon toch niet zomaar zeggen wat hij voor haar voelde? Ze zou hem dan vast uitlachen. "Kom op Luckypaw je kan het wel! Zeg Blossompaw wat je voor haar voelt! Ze zal het wel begrijpen! Kom op!" Zei ene stemmetje in Luckypaws hoofd. Moest hij het echt zeggen?

"Euhm...nou....euhmm..." stotterde Luckypaw. Blossompaw hield haar hoofdje scheef. Wat wilde hij haar vertellen? Nouja, als hij het ging doen, moest hij wel hard praten, want de regen kletterde nog tegen de boomstam. Vlak boven Blossompaw's hoofd zat een gaatje waar het hout was weggerot. Duizenden kleine druppeltjes kwamen op haar hoofd terecht, dus schoof ze wat dichter naar Luckypaw toe om te schuilen. Luckypaw was helemaal niet nat, merkte ze. Was hij hier dan al voor de regen ingegaan? Blossompaw's buik begon ineens pijn te doen, maar ze zei er niks van. Ze wilde Luckypaw even de tijd geven om na te denken over wat hij wilde zeggen. Stiekem hoopte ze dat hij zou zeggen dat hij van haar hield, maar ze wist dat dat niet zou gebeuren. Terwijl de krampen in haar maag toenamen wachtte ze rustig op het antwoord van Luckypaw.

Luckypaw zag hoe Blososmpaw hara mooie hoofdje scheef hield toen hij begon te stotteren. Hij ging haar zeggen dat hij an haar houd ! Besloot hij. Maar hoe? Hoe moet je nou zeggen dat je van iemand houd? Dat wist Luckypaw niet. Hij voelde hoe Blossompaw dichter tegen hem aan was gaan liggen om beter te schuilen. Hij besloot gewoon te zeggen dat hij van haar houd maar dan moet hij het wel luid genoeg zeggen. Door al die duizenden natte regendruppels die op de holle boomstam -waar zo in schuilde- vielen maakte allemaal best luid geluid samen. Luckypaws groen ogen keken naar zijn grijze poten. Luckypaw richtte zijn hoofd weer op en keek naar de mooie creme-kleurige appprentice poes genaamd Blososmpaw die naast hem lag. "Hoe zal ik het zeggen?" Hij dacht eens diep na. "Eehm Blossompaw..." Begon hij. Zijn stem klonk twijfelend en onzeker

Luckypaw keek weg van Blossompaw, naar zijn poten. Na een tijdje keek hij weer op, hij leek na te denken. "Eehm, Blossompaw..." zei hij onzeker. "Wat is er?" vroeg Blossompaw. Ze zei het niet opdringerig, maar ze wilde het gewoon graag weten. Waarom was Luckypaw zo zenuwachtig? Rustig begon Blossompaw de vacht van Luckypaw te likken. De lange halen van haar tong leken een ritme te vormen samen met de regendruppeltjes die op het dak van de schuilplaats kletterden. Zachtjes neuriede ze het ritme mee. Met haar staart sloeg ze voorzichtig op de grond mee met het ritme, terwijl ze wachtte op wat Luckypaw zou gaan zeggen.

"Wat is er?" Zei Blossompaw. Het klonk niet opdringerig. Luckypaw stikte van de zenuwen. Hij voelde hoe Blossompaw zijn vacht begon te likken op het ritme van de regendruppels die op de holle boom vielen. Hij zag hoe ze haar staart met het ritme mee op de groen sloeg en hij hoorde hoe ze neuriede. Luckypaw haalde eens diep adem en begon zijn zin opnieuw maar zo vastberaden als hij kon. "Blossompaw, ik moet je iets belangrijks vertellen." Begon hij. Hij wachtte even tot hij zeker wist dat Blossompaw hem had gehoord. Dan ging hij verder. "Blossompaw het kan me niet schelen wat je ervan vind wat ik nu ga zeggen maar..." Luckypaw haalde eens diep adem en zei dan de woorden die hij al lang tegen Blossompaw had willen zeggen. "maar ik hou van je." Luckypaw keek met zijn groene ogen nara zijn grijze poten wachtend op antwoord. "Daarom was ik weggegaan ik dacht dat je van Switchpaw hield." Bekende Luckypaw.

"Blossompaw, ik moet je iets belangrijks vertellen." Blossompaw hield op met het ritme en keek hem aan. Ze spatte bijna uit elkaar van de zenuwen. "Blossompaw het kan me niet schelen wat je ervan vind wat ik nu ga zeggen maar..." Terwijl Luckypaw diep adem haalde, hield Blossompaw die van haar in. "maar ik hou van je." Blossompaw's hart maakte een sprongetje. Luckypaw zei nog iets, maar ze hoorde al niet meer wat. maar ik hou van je, herhaalde ze in gedachten, maar ik hou van je maar ik hou van je maar ik hou van je. Luckypaw hield van haar! Luckypaw! Hield! Van! Haar! Van haar! Blossompaw kon het nauwelijks geloven. Toen pas zag ze dat Luckypaw naar zijn poten keek. Hij wachtte waarschijnlijk op een antwoord. "Oh Luckypaw!" begon Blossompaw, "ik hou ook van jou!" ze spinde zo hart dat ze nauwelijks nog te verstaan was. Snel kroop ze naast hem en gaf hem aan één stuk door kopjes. Luckypaw hield van haar.

Starend naar zijn grijze poten wachtte Luckypaw op de woorden die hij verwachtte. Het was stil geworden. Het enige wat nog te horen was waren de druppels die op de holle bloesemboom vielen. De druppels werden steeds minder en minder tot het uiteindelijk stopte met regenen. Luckypaw was stil en wachtte nog steeds op het antwoord. Het bleef stil. Luckypaw zag door ene klein gaatje van de holle boomstam dat de zon begon te schijnen. "Oh Luckypaw!" Begon Blossompaw. Direct spitste Luckypaw zijn oren. Ze klonk zo blij. Waarom klonk ze zo blij? Vroeg De grijze kater met groene ogen genaamd Luckypaw zich af. "ik hou ook van jou!" Hoorde Luckypaw. Hij kon zijn oren niet geloven De mooiste poes ooit hield van hem!!!! Luckypaw kon het wel uitschreeuwen van blijdschap! Hij hoorde hoe ze spinde en hoe ze hem kopjes gaf. Direct begon hij zelf luidkeels te spinnen. Hij wist niet hoe lang ze daar zaten maar dat kon hem niks schalen. Hij had zijn grote liefde vertelt dat hij van haar hield en zij hield ook van hem! Zijn mooiste droom ooit was uitgekomen! Je eerste liefde kon wel goed lopen. Nou ja tot nu toe as het goed gelopen.

Steeds zachter begon de regen tegen het dak te tikken, totdat het uiteindelijk stopte. Naast haar begon Luckypaw ook luidkeels te spinnen. Zo lagen ze een hele tijd naast elkaar te spinnen. "Zullen we maar naar buiten gaan? Het is gestopt met regenen." zei Blossompaw tussen het spinnen door. Ze ging Luckypaw voor naar buiten en zag dat het zonnetje lekker scheen. De grond was nog wel een beetje nat en in de weerspiegeling van een plas waren allemaal kleuren te zien, alsof er olie in zat. Ze liep naar de plas toe en spetterde er vrolijk in met haar voorpoten. Het maakte haar niet uit dat ze nat werd, ze had plezier en deze dag kon niet meer stuk.


-sorry kort-

"Zullen we maar naar buiten gaan? Het is gestopt met regenen." Stelde Blossompaw voor. Luckypaw knikte. Samen liepen ze naar buiten eerst Blossompaw en dan Lcukypaw. De zon scheen warm op de grond en op hun vachten. De grond was nog nat maar al wat warmer van de zon. Bij elke stap die Luckypaw maakt zonken zijn kussentjes een beetje in de natte aarde en liet hij een pootafdruk achter. Luckypaw zag hoe Blossompaw in ene plas water aan het spelen was en hoe blij ze was aan het lachen. Op Luckypaws gezicht verscheen ene glimlach. Rustig liep hij naar haar toen. Bij elke stap liet hij ene pootafdruk achter. Als hij op een staartlengte of 3 van de nat geworden creme-kleurige Blossompaw was kwam het water op Luckypaw gespetterd. Lachend liep hij dichterbij. Hoe dichter hij kwam hoe natter hij werd. Eenmaal bij de plas water aangekomen was Luckypaw al helemaal nat. Lachend spetterde hij wat water op Blossompaw. De zon weerkaatste mooi in de plas. Ze speelde ene tijdje bij de plas tot het redelijk laat werd. "We moeten maar eens terug naar het kamp. Het word al laat." Zei Luckypaw tijdens een korte pauze van het spelen. De grijze vacht van Luckypaw was drijfnat en het water droop er af maar dat kon hem niks schelen. Zijn ogen fonkelden van plezier. Dit was de beste dag ooit. Zijn beste dagen in zijn leven waren de dagen dat hij Blossompaw ontmoette en deze dag. De dag dat hij haar had vertelt dat hij van haar hield. Nadat ze even hadden uitgerust vertrokken ze op hun terugweg naar het kamp. Tijdens hun reis liet Luckypaw telkens sporen achter door de natte grond onder zijn poten. Zijn poten waren vuil net als zijn vacht op sommige plekken en hij was nog steeds druipnat maar wat boeide het? Met elke stap kwamen ze dichter bij het kamp. Hij hoorde de laatste vogels nog laat fluiten en de uilen ontwaken. Aangekomen bij het kamp liep hij naar binnen. In het kamp wachtte hij op Blossompaw. Als hij haar zag liep hij in de richting van de apprentice den, naar hun mosbed. Stilletjes liep hij vrolijk de apprenticeden binnen. Hij zorgde ervoor dat hij niemand wekte. Bij zijn mosbedje aangekomen ging hij direct liggen. Als hij was gaan liggen begon hij zijn vacht te wassen. Luckypaw was moe maar gelukkig. Hij had al een paar nachten amper geslapen maar het boeide hem niet. Hij was de gelukkigste kat van de wereld.

Met een gelukkig gevoel liep Blossompaw achter Luckypaw aan. Luckypaw ging direct liggen, dus deed zij dat ook maar. Terwijl Luckypaw zijn vacht ging wassen kroop Blossompaw tegen hem aan. Ze liet een zucht van geluk klinken voor ze hard begon te spinnen. Luckypaw zijn vacht voelde heerlijk warm en zacht aan. Voorzichtig ging ze met haar pootje over zijn vacht en voelde de textuur van de korte, gladde haartjes. Ze voelde dat zijn vacht niet heel dik was, het was immers greenleaf. Met haar pootje ging ze iets verder omhoog, tot ze bij het witte gedeelte van zijn vacht was dat rond zijn kin en borst zat. Het voelde iets zachter aan dan de rest van zijn vacht, maar had wel dezelfde lengte. Zijn vacht rook heerlijk fris en Blossompaw begon nog harder te spinnen.


-ik haal nog maar net de vijf regels sorry!!-

Luckypaw zag hoe Blossompaw naats hem ging liggen. Lik na lik waste Luckypaw zijn vacht. Hij zag en hoorde hoe Blossompaw een zucht van geluk liet horen en begon te spinnen. Luckypaw gaf tussen zijn likken op zijn vacht haar ene paar likken. Hij voelde hoe Blossompaw met haar creme-kleurige pootje over zijn grijze vacht heen ging. Hij stopte met zich te wassen hij was toch zo goed als klaar en begon te spinnen. Met het spinnen maakte hij duidelijk dat hij het heel fijn vond om samen met Blossompaw te zijn en dat hij er helemaal niks tegen had dat zij zijn vacht voelde. Hij vond het juist leuk. Luckypaw gaf Blososmpaw een paar likken en voelde ook even aan haar creme-kleurige vacht. Blossompaws vacht voelde warm en zacht aan. Blossompaw had niet zo een lange dikke vacht maar ja het was ook geen bladkaal en het was niet koud dus waarom zou ze een dikke lange vacht nodig hebben? Blososmpaws vacht was perfect net zoals haar karakter. Hij voelde hoe ze omhoog ging en Blossompaw met haar poot bij het witte deel van zijn vacht kwam. Blossompaw was bij zijn kele gekomen net onder zijn kin. Hij begon nog harder te spinnen en haar volop liefdevolle likjes te geven. Wat kon hij eraan doen. Het kon hem niks schelen als andere hem hoorde hij was bij Blososmpaw en dat was al speciaal genoeg. Zijn groene ogen keken liefdevol naar Blososmpaw. Wat hield hij toch van deze kat.