You a bloodclan cat, bud i not scared of you! ( alleen Fury)

Blauwe helder ogen lichtte op bij het licht van een bliksemschicht, gevolgd door een donder. De regen stroomde naar benden en dat dan Bij dit seizoen. Maar het maakte Thunder niks uit. Zij voelde zich fijn bij onweer en het licht van de bliksem. Rustig liep de jonge poes veder door het bos, ze zat vol met woede en verdriet. Ze miste haar vader en moeder. Ze dacht aan vroeger toen ze nog een blije kitten was en met haar moeder mee vissen ging vangen en met haar vader mee op jacht. En haar broertjes en zusje dan, het was geweldig! En nu, nu loopt ze eenzaam door het bos. Grey was de enigen waar ze nog contact mee had. Haar beste vriend, en broertje. Haar moeder die nu Lucy heet is bij de bloodclan gegaan en haar vader heeft ze geen idee van waar die rond spookt. Een traan rolde over haar wang, ze had omdat haar moeder bij de bloodclan was gegaan zelf het ook overwogen. Dankzij Grey had ze het niet gedaan. Ze was in de war, haar ouders hadden nog een nest genomen. Alsof hun niet goed genoeg waren geweest. Thunder schrok op uit haar gedachten toen er een harde knal door het woud te horen was. Eindelijk was ze aangekomen bij een klein stromend riviertje. Ze stak haar hoofd in het water en dronk een beetje. Honger had ze al sinds vanochtend maar ze had geen prooi kunnen vinden en al helemaal niet met dit weer. Ze moest wachten tot morgen. Opeens rook ze een rare geur. Ze draaide zich om en rook bloodclan. Meteen dacht ze aan Lucy. Ze schudde haar kop en dacht dat ze het zich had verbeeld. "Lucy? Mam?" Stamelde ze. Waar was ze mee bezig, dit kon Lucy niet zijn. Waarom zou die haar uberhaupt opzoeken... Ze negeerde de geur en ging liggen. De geur was toch niet heel dicht bij dus als ze geluk had had de bloodclan kat haar niet geroken. Was het Lucy maar, dacht ze. Dan zie ik teminste nog iemand van me ouders terug. Toch kwam de geur dichterbij. Ze sprong op en werd toch wel zenuwachtig. Ze was moe en en... Ze had niet gegeten. Snel ging ze uit de wind staan. Zo heb ik een grotere kans dat de bloodclan kat me niet vind! Ze zette het op een rennen en de geur verdween langzaam. Gelukkig, als het dan toch moet het liefst morgen als ik heb gegeten. Ze klom in een boom en ging op een tak liggen. Hier ging ze maar slapen. Dan zocht ze morgen naar eten en ging ze weer veder met, nouja haar leventje.

De regen stroomde naar uit bakstenen uit de donkere hemel. Hij was nu zo donker meestal was ie licht met een zonnetje erin maar nu was ie somber. Toen er opeens een lichtflits viel op een donkere zwarte poes die op weg was naar een schuilplekje. Fury keek naar de lucht, het weer beviel haar wel vanwege zijn sombere kanten in plaats van die vellen zon en die mooie bloemkleuren. Een somber briesje waaide triest door haar vacht terwijl ze met snelle en sierlijke passen verder stapte door het woud. Ze zag geen een levend wezentje alleen maar zij en de bomen. Haar rode ogen gaven toen er bliksem kwam telkens een gloed, terwijl haar staartje krulde. Fury was zelf nog niet eens zo oud maar 11 manen ongeveer. Opeens schrok ze wakker uit haar gedachte toen ze een harde knal voor haar hoorde. De grootste boom stond in vlammen op! Ze sprong achteruit zodat ze de warme hete vlammen niet voelde. Ze rende snel in een andere richting en tot haar opluchting de boom niet meer zichtbaar was. Toen plots begon het te regenen en zag allemaal rook de lucht in gaan, de brandende boom was geblust! Haar pootkussentjes werden nat en haar zwarte vacht was helemaal doorweekt. In de verte rook ze een Rouge geur. Ze rende snel die richting op en kwam bij een boom. De poes dacht zeker dat zie niet in de wind zat nou de wind kwam ook via deze kant. Toen ze naar boven keek zag ze een klein bruin wit poesje in de boom liggen. Fury klom omhoog en ging ook op die tak staan. Ze kwam dichterbij de poes en zei: 'Halo zielig poesje! Wat doe jij hier helemaal alleen in deze sombere regen?' Ze probeerde eerst aardig te klinken maar ze zal later wel met der afrekenen. De regen bleef uit de lucht stromen, Fury had haar klauwen alvast klaar staan voor de aanval. Als deze poes het maar uit der hoofd haalt om mij aan te vallen nou dan...dat spelletje! Fury sprong over de poes heen en begon rondjes om haar heen te cirkelen. Wat zou de poes doen in verwarring raken of wegrennen als een kleine bange muis? Haar klauwen zaten nog vol bloed van de muis die ze gister had gedood, ze begon ze af te likken en cirkelde weer verder. 'Ga je nou nog antwoord geven op mijn vraag of ben je je tongetje verloren? Ik zei wat doe je hier?' Haar rode ogen paste goed bij haar gitzwarte vacht. Ze leek gewoon duivels gewoon zo een duivel was ze. Haar zwarte staart krulde toen ze bleef wachten op een antwoord maar als deze poes niets zei was ze haar geduldigheid op en dode ze haar met geweld en woede...

Thunder was in een diepe slaap toen ze opeens een stem naast haar hoorde. 'Halo zielig poesje! Wat doe jij hier helemaal alleen in deze sombere regen?' Ze rook meteen de vieze geur van een bloodclanner. Ze durfde niet te bewegen en hield haar adem in. Haar vader en moeder hadden haar al vaak gewaarschuwd voor Bloodclan katten. Nouja nu Lucy er zelf een was...'Ga je nou nog antwoord geven op mijn vraag of ben je je tongetje verloren? Ik zei wat doe je hier?' Ze nam een besloot en tilde haar hoofd rustig op. 'Ik slaap hier, en jij?' Thunder ging recht op zitten en keek de poes zacht aan. Maar ook op een manier of ze niet bang was. Ze mocht absoluut geen angst tonen. En op deze manier kon de poes de angst niet ruiken of zien. Ze hield haar hoofdje schuin en ging weer liggen. 'Kom je weer onschuldige katten treiteren? Vas wel, wat anders! Of wil je soms vrienden worden? Nee turrlijk niet daar zijn jullie te goed voor.' Zei ze op een toon waar door de poes niet meteen zou aanvallen, een aardige zachte volwassen stem. Ze klom de boom uit en ging rustig het bos in opzoek naar een konijn. De bloodclan kat zou haar wel volgen maar dat maakte niet uit. Ze rook een konijn en ging in sluip houding liggen. Toen ze hem za wachtte ze niet lang maars prong ze en beet ze het konijn dood. Ze at de helft van het konijn en vroeg toen: 'Hier wil je ook een stukje?' Ze gooide het konijn naar de poes. En keek vriendelijk. 'Hoe heet je eigelijk?' Ze keek de peos vol verwachting aan.

(Zullen we doen dat ze nog niet gaam vechten...)

Fury kek de rouge een paar ogenblikken aan toen ie zei Ik slaap hier, en jij?' Hij ging rechtop zitten en en keek Fury aan. 'Ik ben aan het jagen. Maar toen begon het weer te regenen!' Haar zwarte pluimstaart gaf een flinke zwiep naar de rechterkant terwijl ze de poes aankeek. 'Kom je weer onschuldige katten treiteren? Vas wel, wat anders! Of wil je soms vrienden worden? Nee turrlijk niet daar zijn jullie te goed voor.' Wat nu al vrienden was die poes nou helemaal gek? Durfde die dat gewoon aan de bloedclanpoes te vragen! Haar rode ogen keken haar aan en ze zei 'Een je weet niet eens mijn naam! En twee ik weet de jouwe ook niet. En ten derde jij bent zo een kleine rouge dus.' Het liefst zou Fury haar nu naar de keel vliegen maar ze wachten. Waarom eigenlijk? 'Hier wil je ook een stukje?' Ze gooide een stuk konijn naar Fury en keek vriendelijk. Oke bood deze poes Fury nou ook al een konijn aan? Is ze soms gek ofzo? 'Nee ik hoef dat best niet. Ik zei net dat ik aan het jagen ben en ik heb a veel gevangen.' Hoe heet je eigelijk?' Ze zag dat de poes vol verwachting nar haar keek. 'Mijn naam is Fury! Ja en je hebt goed geroken dat ik een bloodclanpoes ben ja. En waarom durf jij dan zo dicht in mijn beurt te komen? Je weet toch dat ik a zo aan stukken kan scheuren of niet soms?' Een klein duivels lachje verscheen op haar bek terwijl ze hoopte dat deze poes zo de boom uit sprong en weg voor haar rende en dat ze eindelijk rustig kon gaan slapen.

-Laat D: ik moetn u nog ff inkomen.