|| Lets see whats in here

Onderwerp: || Lets see whats in here zo 1 jul 2012 - 11:26

Lui rolde hij zichzelf op zijn rug. Hij had geen zin om op te staan, het liefst bleef hij hier gewoon de hele dag luieren. Zijn zusje was allang uit de den verdwenen, ze zou vast buiten aan het spelen zijn. Iets wat hij niet meer leuk vond. Plezier had hij al met al dat jagen, en vechten met 'nep'katten. Hij had geen tijd om met zijn zusje te spelen, zij zou zich later toch bij al die poesiepoezen in de clan voegen. Nee, daar had hij geen zin in. Hij sloot zijn ogen weer en gaapte kort waarna hij zichzelf weer op zijn zij rolde. Er was geen warme vacht waar hij zich in kon stoppen, om daar te slapen. Hij vond zijn eigen bedje veel lekkerder dan een vacht die niet van zijn moeder was. Nee, nooit. Hij zou nooit naast een poes slapen die dacht dat zij zijn moeder was. Hij opende kort weer zijn ogen, en keek even door de nursery heen. Het was hier stil, er lagen bijna geen katten. Maar dat deerde hem niet, hij had nu rust nodig. Kittens die speelden daar had hij nu geen zin in.

Zo bleef hij een lange tijd liggen, zonder even te bewegen of zich anders neer te leggen. Niks zou hem storen, anders zou hij veranderen in een ware duivel. Plots rende een kitten met harde passen de den in. 'Sta op, slaapkop!' Schreeuwde deze hem toe. Zijn ogen schoten open, ze stonden kil. 'Ga weg, Mousebrain.' Siste hij naar de kitten, zijn stem zo kil mogelijk. De kitten deinsde terug, keek hem even vreemd aan en rende vervolgens weg. Hij snoof en stond op, schudde alle mos-stukjes uit zijn vacht en liep de den uit. Hij wierp nog een blik op de jonge kitten, die al niet meer aan hem dacht. De kitten had zijn nest-genoot gevonden en was nu aan het stoeien met de kitten. Hij snoof en rolde met zijn ogen. Hoe kon je daar ooit sterker van worden? Met forse, maar kleine passen liep hij langs de den. Hij duwde zijn hoofd door de ingang van de warrior den. Hij wou eigenlijk wel weten hoe het hier eruit zag. Was het een kittypet nest, of een echte warrior den? Hij stapte naar binnen, en stapte meteen op de staart van een andere kat. Hij sprong weg van de kat en liep zonder sorry te zeggen door. Aan het eind van de den ging hij zitten, zijn blauwe ogen keken rond. Hier was niks aan.

{Lunarleap}

Haar zoete dromen werden verstoort door spelende kits die vreemd genoeg al wakker waren. Ze opende haar lichtblauwe ogen en nestelde haar neus onder d'r zwarte staart. Zo had ze het lekker warm, en hoopte ze niet nog een keer gestoord te worden door...wat het ook mag zijn. Toen ze bijna weer verdoezeld was stapte iets klein zonder pardon op haar staart, waar dus haar hoofd onder lag. 'Tss.'Siste ze geërgerd. Haar snoet schoot naar achter en haar oren vouwde zich plat tegen d'r kop. Een kleine witte kit was dapper genoeg om de warrior den binnen te komen, en zonder sorry te zeggen iemand pijn doen. Nja, zoveel pijn had ze nou ook niet, ze was eerder geschrokken. Geschrokken van de brutaliteit van deze kitten. Boos rekte ze haar vier lange poten uit, en gaapte luid. Het was maar eens tijd om die kit straf te geven, en zelf op te staan. Ze stond recht-en wandelde op het kleine ding af, die zich helemaal van-achter in de den was verstopt. 'Wat denk jij hier te doen? Pas op dat je niet verdwaald raakt in deze donkerte.'Miauwde Lunarleap op een valse onderdanige toon. Haar grotere lichaam zette zich vlak voor hem neer. Haar blauwe ogen stonden fel, maar plagerig. Ze ging heus niet geirriteerd worden door een kleine kitten die zo goed als niks wist. 'Wat doe je hier?'Vroeg ze vervolgens met haar gitzwarte hoofd onderdanig gestoken in de lucht.

[sorry flut]

Ongeïnteresseerd keek hij door de Warrior Den. Wat was hier nou leuk aan? Hij zag enkel katten slapen, en ze snurkten nogal luid. Hij snoof diep, en schudde met zijn hoofd. ‘De kittypets’ Ging door zijn hoofd. Deze clan was verzwakt, ze waren allemaal watjes geworden. Het was tijd voor een nieuwe leider, iemand met een harde hand. Iemand die andere regels zou handhaven, iemand die anderen zou pijn doen en de naam van Shadowclan zou zuiveren. Hij zag in zijn ooghoeken dat een zwarte poes op stond, het drong even tot hem door dat hij enkele minuten terug op haar staart had gestaan. En ze leek op hem af te komen. Het boeide hem niet echt dat de poes naar hem toe liep. Wat wou ze doen? Hem vermoorden? Dan werd ze uit de clan gejaagd. Hem uitschelden, en hem zo kwaad maken dat hij haar ook uit zou schelden? Dat zou enkel problemen voor haar zorgen. Want wie dacht nou niet dat zo’n jonge kitten onschuldig was? Iedereen. Dat was een voordeel van kitten zijn, niemand zou denken dat je een plan in je hoofd had. Niemand zou denken dat je slechter was dan de rest, en dat je waarschijnlijk uit was op macht en wraak. De poes ging voor hem zitten, heel dicht bij. Hij snoof, en keek haar fel aan. ‘Wat denk je hier te doen? Pas op dat je niet verdwaald in deze donkerte’ Hij moest lachen van wat ze tegen hem zei. Het was geen vriendelijke, grappige lach, maar een sarcastische lach die haar meer uitlachte. ‘Deze donkerte’ Hij snoof sarcastisch en keek haar nog feller aan. ‘Dit hol zit vol met kittypets’ Zijn blauwe ogen keken haar strak en kil aan, geen enkele emotie was meer zichtbaar. ‘Ze liggen hier wat te tukken, terwijl ze de naam van de clan moeten zuiveren.’ Siste hij, zo hard dat iedereen het kon horen. Het maakte hem niets uit dat anderen zijn mening hoorde, hij wou dat ze er iets aan deden. En hier niet de hele dag rondhangen, wat jagen en de apprentices wat trainen. Ze moesten plunderen, andere clans bang maken, oorlog voeren en aanvallen plegen. Zich sterk opstellen, en vooral niet als kittypets.

‘Wat doe je hier?’ Daar kwam die vraag weer, de vraag die hij zó vaak had gehoord van andere katten. Dachten deze katten nou werkelijk dat hij de héle dag in de Nursery wou rondhangen?! ‘Wat ik hier doe?! Denk jij soms dat ik de hele dag rondhang in die duffe Nursery?’ Zijn stem klonk sarcastisch. ‘Niemand houdt mij tegen om hier te komen.’ Hij vernauwde zijn ogen, maar bleef de poes recht aan te komen. ‘En al helemaal geen kittypet.’ Siste hij. ‘Jullie verlangen er allemaal naar, ik zie het in jullie ogen. Jagen, slapen, en af en toe een leerling trainen. Nou, das een makkelijk leven zeg. Shadowclan hoort te plunderen, aanvallen te plegen, oorlog te voeren. En niet hier de hele dag te luieren!’ Hij schudde afkeurend met zijn hoofd, en sloot kort zijn licht blauwe ogen. ‘Nee, zo ga ik nooit worden.’ Hij sloeg ondertussen enkele keren wild met zijn staart. Deze poes was hem vragen aan het stellen waar hij niet van hield, en nooit van gehouden had. Katten vroegen bijna altijd dezelfde vragen. Hij kreeg er langzaam een hekel aan.

‘Deze donkerte’ Hij snoof sarcastisch. Haar ogen versmalde zich tot kleine spleetjes, en tuurde hem fel aan. Deze kit dacht dat hij alles was, dat de Clan hem zo maar zou verdedigen. Hij zou zelf zijn reputatie moeten maken. En zijn houding, zijn hele ik, draaide al de verkeerde kant op. ‘Dit hol zit vol met kittypets’ 'Daar hoor jij blijkbaar bij.'Miauwde ze zonder enige toon te late horen. Een vriendelijke toon had ze niet echt, als je vriendelijk kunt zijn heb je emoties die je niet onder controle kunt houden. Hetzelfde, waarom zo blij zijn dat je apprentice word? Dan ga je je toch alleen maar zitten te verheugen op het warrior worden. Terwijl je als warrior je niet echt meer op iets kunt wachten, zelden krijg je een hogere rang. ‘Ze liggen hier wat te tukken, terwijl ze de naam van de clan moeten zuiveren.’ Ze snoof luid, en keek op hem neer. 'Daar ben ik met eens jonge kit. We zouden inderdaad meer moeten doen, onze reputatie is weg, en de andere Clans vrezen ons niet meer.'Miauwde ze onderdanig, en luid genoeg zodat de kater naast hun, haar kon horen. Hij blaasde even naar Lunarleap. 'Och rot toch op.'Siste ze fel terug. Ze stond bekend als iemand die snel van gedachten veranderd. Ze stemt mee in, meestal in iets goeds, en keurt later af om nog mee te werken. Dit is ook de reden dat ze haar zus nooit meer ziet. Vroeger leidde ze samen met d'r zus een vrienden clud, maar ze wees af om nog maar eens iets met hun te maken te krijgen. Raar, eerst vond ze de houding van de kit slecht, maar zelf was ze geen haar beter. ‘Wat ik hier doe?! Denk jij soms dat ik de hele dag rondhang in die duffe Nursery?’ Ze zette haar blik op een spottende toon. 'Denk jij nou echt dat ook nog maar één woord dat uit jou mond komt, mij ook maar iets uitmaakt?' Ze lachtte hem deels uit, maar langs de andere kant bewonderde ze zijn durf heid. Niet vee kittens durfde dit, maar dat scheelde haar geen bal. ‘Niemand houdt mij tegen om hier te komen.’ Alsof ik daar ooit de moeite zou voor doen. Haar staart zwiepte ritmeloos tegen de droge grond. ‘En al helemaal geen kittypet.’ Siste hij. ‘Jullie verlangen er allemaal naar, ik zie het in jullie ogen. Jagen, slapen, en af en toe een leerling trainen. Nou, das een makkelijk leven zeg. Shadowclan hoort te plunderen, aanvallen te plegen, oorlog te voeren. En niet hier de hele dag te luieren!’'Alles is niet even makkelijk als in die droompjes van jou. Punt één, is iedereen te lui om een haar te krenken aan iemand anders, punt twéé Brokenstar dpet niks meer. Hij zou eigenlijk een elder moeten zijn. Aan hem heb je toch niks.'Miauwde ze schril. Wat maakte het uit? Die oude zak is te lam om haar te kunnen horen. Laat staan dat ie d'r zou verbannen.

[sorry fluut D:]

De katten om hen heen waren mee aan het luisteren, althans, de meeste. Dat kon hij zo horen, hun ademhaling ging rustiger. En wanneer ze zich omdraaiden deden ze dit vreselijk langzaam. Hij snoof. Afluisteren, hoe laag kon je zinken? Kom er dan gewoon bij staan. 'Daar hoor jij blijkbaar bij.' Hij trok met zijn oren, en rolde met zijn ogen. 'OFcourse i'm not.' Siste hij uit. Hij vernauwde zijn licht blauwe ogen, en keek haar strak en fel aan. Nee, hij was geen Kittypet. Hij was anders, anders geboren en anders getogen. 'Daar ben ik met eens jonge kit. We zouden inderdaad meer moeten doen, onze reputatie is weg, en de andere Clans vrezen ons niet meer.' Eindelijk, iemand die het met hem eens was, eindelijk iemand die instemde. 'Het zal niet meer lang duren voordat ze denken dat ze sterker zijn dan ons, en ons aanvallen.' Zijn blauwe ogen wendde hij van de poes af. Hij zag enkele ogen rustig omhoog staan, en vernauwde zijn ogen nogmaals. Ze luisterden nog steeds mee, wat was er dan zo interessant. Wat maakte het hem eigenlijk uit, dat ze mee luisterden. Dan wisten tenminste meer katten over zijn mening. 'Denk jij nou echt dat ook nog maar één woord dat uit jou mond komt, mij ook maar iets uitmaakt?' Hij grijnsde breed, en keek haar diep in haar ogen ja. 'Ja, alles wat ik zegt blijft in je hoofd hangen.' Hij mocht dan lichtelijke arrogantie hebben, maar dat hield hem niet tegen om zichzelf te zijn. Hij deed en zei wat hij wou. Het maakte hem niet uit wat anderen over hem dachten. Ze zouden bang voor hem zijn, en hij zou alle macht voelen. ’'Alles is niet even makkelijk als in die droompjes van jou. Punt één, is iedereen te lui om een haar te krenken aan iemand anders, punt twéé Brokenstar dpet niks meer. Hij zou eigenlijk een elder moeten zijn. Aan hem heb je toch niks.' Hij snoof en schudde met zijn ogen. 'Alles is makkelijker dan je denkt, Lunarleap.' Sprak hij uit, nog steeds met zijn hoofd schuddend. 'We hebben de katten ervoor, de katten die ervoor getraind zijn. We hebben de kracht, het voedsel om ons sterk te maken.' Hij stopte met het schudden van zijn hoofd, en keek haar weer aan. Hij sloeg enkele keren fel met zijn staart. Als hij een stuk ouder was geweest, was hij nu naar Brokenstar gestapt en had hem uitgedaagd, dan had hij alle levens die hij over heeft wegnemen. Dan zou hij hem laten sterven, samen met zijn commandant Raindrop erbij. 'Het word eens tijd dat die Brokenstar en zijn commandant sterven.' Siste hij, zonder enig respect voor zijn leider en commandant. 'Beide watjes.' De wind die door de den heen ging speelde met zijn pluizige vacht terwijl hij tegen de poes sprak. 'Als ik ouder was geweest, had ik het zelf gedaan.' Hij gromde kort. Hij kende zijn limiet, Brokenstar was nu nog te groot en te sterk voor hem. Deze kater zou hem in een beet kunnen doden. Nee, als hij ouder was, en even de kans had om deze kittypet te doden, dan deed hij dat ook. 'Het word tijd dat een sterk iemand de clan in handen neemt, iemand die de naam van Shadowclan zal verbeteren.'

'Het zal niet meer lang duren voordat ze denken dat ze sterker zijn dan ons, en ons aanvallen.' Ze wende haar hoofd omlaag en toonde haar ijsblauwe ogen die gevuld waren met een tijdelijke duisternis. 'Dan zal ik niet twijfelen, dan zal er bloed vloeien.'Miauwde ze kil. Ze zette haar weer recht en draaide haar hoofd naar achter. Er waren drie katten die naar hun liepen, wat zouden zij nou nodig hebben? 'Ja, alles wat ik zegt blijft in je hoofd hangen.' Lunarleap siste even zacht dat hij stil moest zijn. Die katten leken niet echt te vertrouwen. Toen de wezens voor haar stopte, en d'r vals aagluurde wist ze het zeker. Deze 'katten' waren van haar vroegere vriendenclubje. 'En Luna, hoe is het om een kit als enige vriend te hebben?'Lachte de middelste. Lunarleap ontblootte haar vlijmscherpe nagels en haalde naar hem uit. D'r klauwen mochten misschien niet zo lang zijn, ze waren vlijmscherp en konden zo door je huid glijden. 'Alles is makkelijker dan je denkt, Lunarleap.' Sprak hij uit. Ze keerde haar om, en negeerde die andere schepsels, die haar blijkbaar ook negeerde. 'Let niet op hen, ze zijn oude kennissen.'Miauwde ze lichtelijk geïrriteerd. Tja, wat konden die nou doen? Lunarleap wist dat die drie katten dommer waren dan een dode rat. Ze brabbelde altijd iets, en dat bessefte Luna pas toen ze de club verliet. 'Alsjeblieft noem me simpelweg Luna.' 'We hebben de katten ervoor, de katten die ervoor getraind zijn. We hebben de kracht, het voedsel om ons sterk te maken.''Niet elke kat hier is het 'warrior' zijn waard. Brokenstar heeft ze zomaar benoemd tot warrior, maar eigenlijk zijn ze nog een kit.In die zin hoorde je duidelijk dat ze het over de drie katten had, die hier net waren geweest. 'Het word eens tijd dat die Brokenstar en zijn commandant sterven.' Ze knikte kort, en slaagde met haar staart tegen de grond. 'Als ik ouder was geweest, had ik het zelf gedaan.' 'Bedoel je nou dat ik het moet proberen?' Haar stem klonk achterlijk, en een beetje spottend tegenover Brokenstar en Raindrop. 'Het word tijd dat een sterk iemand de clan in handen neemt, iemand die de naam van Shadowclan zal verbeteren.'
'En wie zou die kat dan zijn? Ik zie hier alleen zwakkelingen.'Daadwerkelijk had Rainkit het al niet over haar.

[flutje -.-'']

Onderwerp: Re: || Lets see whats in here