Met gesloten ogen en zijn oren gespitst naar de plek. De plek waar hij al z'n concentratie op liet rusten. De zachte wind die met zijn karamel-kleurige vacht speelde. En de bladeren die geluidloos naar beneden fladderden. Het mocht dan wel lente zijn, de wind kreeg het nog altijd voor elkaar om de bladeren te laten vallen. De vogels die hun lied floten, en nieuw prooi dat stilletjes aan ontwaakte. Het teken van een nieuwe dag kon je overal zien. Het prooi lag daar gewoon maar om te grijpen, en de zon verwarmde ook nog eens je vel. Wat kon je nog meer willen?
Zacht drukte hij zijn neus tegen de boom naast hem, en voelde hoe de tintelingen door z'n lichaam schoten. Alles leek zo levendig. De Clan zou nieuw leven tegemoet komen, en de apprentice's werden ondertussen warrior, terwijl nieuwe apprentice's rijp waren om getraind te worden. Het duurde wel redelijk lang voordat Bluestar haar keuze's heeft gemaakt wie-wie traint. Tja, Softcream hield zich daar niet zo met bezig. Ja, het is altijd leuk om die verantwoordelijk toe vertrouwd te krijgen, maar hij zat nu ook weer niet te popelen op zijn eerste apprentice. Hij was namelijk nog maar een paar weken warrior. Nog maar een halve maan. Het zou gek zijn dat ie nu al eentje kreeg. Zuchtend stapte de redelijk grote kater weg van de boom waar hij zo juist nog tegen aan leunde. Hij wist van zichzelf dat z'n grootte nog steviger werd, dat hij nog een klein beetje zou groeien. Maar deze grootte was ook goed geweest. Zijn heldere ogen glinsterde op bij naderende voetstappen. Hij wende z'n smalle hoofd iets naar rechts en wachtte rustig op de kat.
iedereen mag reageren.