Life won't treat you that fairly~

_{I'm at a payphone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone
Baby it's all wrong, where are the plans we made for two

Yeah, I, I know it's hard to remember, the people we used to be
It's even harder to picture, that you're not here, next to me
You say it's too late to make it, but is it too late to try
And in our time that you wasted, all of our bridges burned down

[B R E A K P A W]

Hij kon haar gezicht zien, haar rossige vacht scheen in het maanlicht. Haar prachtige honingkleurige ogen werden op hem gericht, een glimlach verscheen op haar lippen. En hij, hij was de blijste kat van de wereld. Hun vriendschap zou alles overleven, maar wat als ze een keer gesnapt werden? Zouden ze dan uit elkaar worden getrokken? Licht schudde de jonge kater zijn kop en trippelde naar Lightpaw. Zijn kop maakte contact met die van haar. Nooit, nooit zij hij van haar zijde wijken. Vriendschap voor het leven. Speels sprong hij achteruit, maar helaas begon haar gedaante weg te vagen. Langzaam verdwenen haar poten en haar prachtig lichte vacht. Alleen het paar ogen verbleef nog in zijn aanwezigheid. "Nee.." Het enige woord dat hij over zijn lippen kon brengen. Het was zwak, niet goed genoeg. Maar wat als dit wel zou gebeuren? Twee verschillende Clans. Onmogelijk om elkaar nog te blijven zien. En wat als ze eenmaal Warriors werden? Ze hadden dan toch een taak voor hun Clan? En nu had hij ook nog eens een mentor verkregen. Hij zou het weer druk krijgen. Misschien zelfs erg druk. Wildpaw sloot zijn ambere ogen en probeerde alles te vergeten wat er was gebeurd in die paar minuten. Nogmaals keek hij naar de plek waar Lightpaw zich zojuist nog had bevonden, leeg.

I've wasted my nights, you turned out the lights
Now I'm paralyzed, still stuck in that time
When we called it love, but even the sun sets in paradise

Met een schok werd hij wakker, het zachte licht van de zon scheen op zijn gezicht. Zijn borst ging druk op en neer, was het een droom geweest? Druk keek hij om zich heen en zag de vertrouwde vormen van de andere ShadowClan Apprentices. Degene die hem ook in de steek hadden gelaten. Niemand van hen had aangeboden zijn vriend te zijn. Als dat was gebeurd had hij haar nooit ontmoet, had hij nooit de regels hoevende overtreden. Een zucht verliet zijn bek en treurig stond hij op uit zijn nest. Er was weer een nieuwe dag aangebroken en weer had hij niets gehoord van zijn nieuwe 'mentor'. Breakingfur had zijn trainingen overgenomen, maar Wildpaw had nog niets van hem gehoord. Niemand wilde hem als Apprentice of vriend. Zielig, right? Hij schudde zijn vacht wat uit en zag kleine vlokjes mos van zijn pels glijden. Vervolgens trippelde hij wat vrolijker naar de prooistapel en trok er met kleine moeite een muisje uit. Zijn maag was leeg, maar gaf ook geen teken van honger. Toch moest hij zijn energieniveau op peil brengen, wie weet veranderde Breakingfur vandaag toch van gedachten. Het was niet te hopen. Nutteloos zakte hij onderuit naast de prooistapel en begon de vacht van het muisje eraf te trekken. Maar verder kwam hij niet. De teleurstelling stak hem in zijn ziel en hij legde zijn kop op zijn poten. Het kon hem even niet meer schelen wat iedereen van hem vond. Zijn ogen volgden elke beweging die zich plaatsvond in het kamp. Klaar voor een plotselinge vernedering..

I'm at a payphone trying to call home
All of my change I spent on you
Where have the times gone
Baby it's all wrong, where are the plans we made for two

If happy ever after did exist
I would still be holding you like this
All those fairytales are full of shit
One more fuckin' love song, I'll be sick, ooh}