Looking for the cats... [Blossompaw, Rosepaw, Luckypaw and Pidgeonpaw]

Het was donker in de Apprentices den. Alle Apprentices sliepen om de volgende dag weer fit te zijn voor de training of voor de jacht. Een zwart witte kater lag opgerold op een stuk mos. Zijn smaragd groene ogen glinsterde in het donker van de nacht. De den was minder groot dan de warrior den, dus kon het duister van de nacht makkelijker achterin komen, maar de kater lag juist voorin. Het geluid van een uil kwam zijn oren binnen. Opgewekt ging Switchpaw zitten. Het maanlicht scheen op zijn vacht. Het was een heldere nacht, dus was het kouder. Switchpaw stond op en rekte zich uit, hij liep voorzichtig langs de slapende katten en bereikte al snel de ingang van de den. Hij liep stilletjes naar buiten en keek omhoog naar Silverpelt. StarClan had hen een rustige nacht beloofd. De katten die op de wacht moesten staan waren gaan liggen en genoten van de koele rustige nacht. Het was warm geweest die dag, iedereen verdiende de rust. Switchpaw's oren gingen omhoog toen hij stille pootstappen hoorde.

Blossompaw, Rosepaw, Luckypaw en Pidgeonpaw

Zonlicht scheen door de bomen op de bosgrond. Tussen de wortels van een eik scharrelde een muisje heen en weer. Blossompaw liet zich in de jachthouding zakken en sloop er op af. Toen er nog maar een kleine ruimte tussen haar en de muis was sprong ze en..

Blossompaw schrok wakker door zachte pootstappen. Even wilde ze weer gaan slapen, maar ze was niet meer zo moe en ze was altijd al nieuwschierig geweest. Ze stond op, waarbij ze langs Luckypaw ging met haar vacht. "Oeps, sorry." fluisterde ze. Ze drukte haar neus even in zijn vacht en snoof zijn geur op. Ze vrolijkte er meteen van op. Toen ze naar buiten sloop stond ze ondertussen op een paar staarten. "Oeps, sorry." fluisterde ze weer. De normaal zo elegante poes was vannacht kennelijk een beetje onhandig. Terwijl ze goed om zich heen keek of er niet nog meer staarten lagen trippelde ze naar buiten. Daar zag ze een apprentice zitten, die ze herkende als Switchpaw. "Hoi!" miauwde ze. Oeps, dat was misschien een beetje hard. Nouja, de andere apprentices zullen ondertussen ook wel wakker zijn en het is een mooie nacht, dus het kan geen kwaad. Ze trippelde weer verder en ging naast Switchpaw zitten. Terwijl ze haar staart om haar poten krulde likte ze haar voorpoot en haalde die over haar oor.

"Hoi!" Hoorde Switchpaw iemand zeggen. Hij herkende de stem van Blossompaw. "Hallo Blossompaw." Begroette hij terug. Hij zag hoe Blossompaw zich begon te wassen. Hij hielp haar met het wassen zodat ze sneller klaar was. Hij haalde zijn poot over de vacht van Blossompaw en bleef zo een tijdje doorgaan. "Hey Blossompaw, ben jij al eens op een Gathering geweest?" Vroeg hij na een lange stilte. Switchpaw glimlachte, hij zou zo graag iemand van de RiverClan willen ontmoeten. Zijn smaragd groene ogen lichtte op. RiverClan katten konden zwemmen, dat wilde hij eigenlijk ook wel, maar hij zou nooit willen verhuizen naar een andere clan of een ander territorium. SkyClan katten hadden ook hun specialiteit.

Flut

"Hallo Blossompaw." zei Switchpaw en hij begon haar te helpen met wassen. Dat vond ze fijn, maar toch voelde het niet speciaal, zoals bij Luckypaw. Even zakte ze weg in haar gedachten over Luckypaw. Hoe zacht zijn vacht was, en hoe mooi zijn ogen waren.. Houd je hoofd er bij, Blossompaw! Je bent nu met Switchpaw aan het praten! dacht ze. "Hey Blossompaw, ben jij al eens op een Gathering geweest?" vroeg Switchpaw. Blossompaw schudde haar hoofd. "Nee, ik heb ook nog geen mentor, dus ik heb Fourtrees nog nooit gezien. Jij wel eigenlijk?" ze gaf Switchpaw de tijd om antwoord te geven, waarna ze verder ging. "Ik heb iemand horen zeggen dat er binnenkort weer een ceremonie komt, ik hoop zo dat ik dan een mentor krijg!" Blossompaws ogen glansde van het idee. Als ze een mentor had kon ze leren vechten, dan kon ze wat betekenen voor de Clan. Toen bedacht ze zich iets. Ze keek achterom richting de den, waarom waren de andere leerlingen er nog niet? Die leerlingen die uhm, zij, had wakker gemaakt?

Flutje, de rest moet ff komen xd maar die zitten denk ik nog op school

Lichte ogen flitste door het donker heen. Rosepaw keek rond, en zag dat ze omringd was door donkere gestaltes met lichtgevende ogen. Rosepaw ontblootte haar tanden, maar ze was alleen, en de vijandelijke katten waren met tientallen. Ze liepen langzaam richting haar, net voor ze om hulp wou schreeuwen, hoorde ze zachte pootstappen. Ze voelde iets op haar staart staan. "Oeps, sorry" klonk er in de ver in de verte. Rosepaw keek naar haar staart, voor dat ze het wist was ze besprongen alle vijandelijke katten haar

Rosepaw's ogen stonden wijd open en haar kop schoot omhoog. Hijgend staarde de poes even voor zich uit. Ze keek naar de ingang van het apprentrice's den. Ze zag twee andere apprentrice's zitten. Terwijl ze zich uitrekte, stond ze op. Voorzichtig stapte ze over de nog slapende apprentrices heen. "Hallo?" fluisterde ze, en hoopte dat de twee apprentrices reageerde. Ze ging zitten naast een zwart-witte kater, die ze herkende als Switchpaw. Ze bekeek de poes die naast hem zat, en had snel door dat het Blossompaw was. Rosepaw hief haar kop, en staarde naar de Silverpelt. Ze bekeek de sterren, die goed te zien waren in de heldere lucht.

Flut, iknow.

"Hallo?" Switchpaw keek op en zag Rosepaw. "Hallo, Rosepaw." Begroette hij haar. Rosepaw keek omhoog. Switchpaw keek ook omhoog. "Mooi, he?" Miauwde hij. Hij sloeg met zijn staart naast haar. "Kom er gerust bij zitten." Zei hij vriendelijk. "Roses so beautifull, a cat so beautifull as roses." Een stem ging door zijn hoofd. Wat zou het betekenen? Wie zei het tegen hem? Verbaasd draaide Switchpaw zijn hoofd weer omlaag. Hij keek voor zich uit, naar de kampingang. Iets in hem zei dat hij met Rosepaw moest gaan jagen. Aan dat idee denkend kreeg hij honger. "Rosepaw, heb je zin om mee te gaan jagen? Dan kunnen we wat eten." Vroeg hij toch. Jagen was leuk, en het zou hem fitter maken. Zo kon hij die dag lekker actief worden.

Blossompaw zag hoe Switchpaw en Rosepaw naar de sterren keken. Ze hoorde hoe Switchpaw aan Rosepaw vroeg om te gaan jagen, maar het drong niet tot haar door. Het enige waar ze aan dacht was Luckypaw en waar hij bleef. Ze had hem toch duidelijk wakker gemaakt? Ik ga even kijken waar Luckypaw is." zei Blossompaw en ze glipte naar binnen. Dit keer keek ze niet uit voor staarten. Ze rende naar Luckypaws nest en drukte haar neus teen zijn vacht. Of tenminste, ze dacht dat het zijn vacht was. Het kon natuurlijk ook dat een of andere kat zijn geur had overgenomen door naast hem te liggen. Misschien wel een vrouwtje.. Blossompaw werd al verdrietig van het idee, dus ging ze weer naar buiten.

Luckypaw liep en liep. Hij ging zo snel dat het leek dat zijn poten de grond niet raakte. Hij versnelde nog en nog tot hij niet sneller kon. De lucht was bezaaid met zilverpels en de maan was duidelijk te zien. Het leek een vredige nacht maar toch. Toch voelde het alsof hij moest vluchten voor iets. Hij wist niet voor wat maar bleef toch door lopen. Hij zigzagde tussen de bomen door en dook tussen struiken. De omgeving vloog voorbij. Uiteindelijk belande hij op ene open plek. Waar moest hij nu heen? Waar was het veilig? Hij hoorde iets op hem afkomen van links. Nee van rechts. Nee van achter. Hij wist niet van waar iets hem benaderde. Het leek wel alsof het ding van alle kanten op hem af kwam. Ineens liep er een gestalte tussen de struiken vandaan op hem af. De gestalte bleef nog even in de schaduw staan dus Luckypaw zag niet wie het was. De gestalte had blauwe ogen en was ongeveer even groot als hem misschien iets kleiner. De gestalte kwam steeds dichter op hem af. Het dier was pas te herkennen toen het in het maanlicht kwam. Het was....het was......Blossompaw! Wat was Luckypaw blij om haar te zien. Hij verzette 1 stap in de richting van Blossompaw. En nog 1 stap volgde. Zo kwam hij stap voor stap dichter bij Blossompaw. De laatste paar staartlengtes liep hij naar haar toe. Eenmaal aangekomen bij Blossompaw duwde hij zijn neus in haar mooie lichte vacht. ,,Blossompaw wat ben ik blij je te zien.,, Fluisterde hij in haar oor. Luckypaw werd langzaam wakker toen hij een kat tegen zich aan voelde. Zijn ogen gingen langzaam open. Maar na even zag hij alles goed. Hij zag een mooie poes naar de uitgang van de apprenticeden lopen. Al snel herkende hij de gestalte van de poes het was Blossompaw! Hij wilde opstaan en naar haar toe gaan maar toen zag hij haar naar ene kater toelopen. Hij werd op slag verdrietig. Stal je voor dat zij iets met die kater heeft. Luckypaw besloot te blijven liggen. Zo bleef hij ene hele tijd liggen. Hij zag de 2 katten praten en zag dat er nog ene kat bij ging zitten. Even overwoog hij om op te staan maar toch bleef hij liggen. Na even zag hij Blossompaw naar hem toe gaan en haar neus in zijn vacht steken. Dat voelde prettig aan. Hij besloot om toch maar mee te gaan naar de anderen. Toen zag hij haar een beetje verdrietig weer naar buiten lopen. Direct stond hij op en liep achter haar ana naar buiten. Buiten ging hij naast haar zitten en begroete de anderen met ene simpele ,,Hallo.,, Hij keek even opzij naar Blossompaw. Het was ene prachtige nacht. De silverpels was goed te zien en verlichte de hemel.

sorry dat ik zo laat reageer ik wist niet dat dit topic bestond

"Hey, Luckypaw!" zei Blossompaw vrolijk en ze spinde even. Vrolijk keek ze opzij naar Luckypaw, terwijl het licht van de sterren voor een glinstering in haar ogen zorgde. "We hadden het er net over hoe ongelofelijk cool het zou zijn om naar een Gathering te gaan! Stel je voor welke katten er allemaal zullen zijn! En de andere leaders natuurlijk, ik heb gehoord dat die heel moedig zijn!" Blossompaw was helemaal vrolijk, tot ze bedacht dat de meeste katten nog sliepen. Ze ging verder op fluistertoon. "Ik ben zo benieuwd hoeveel katten er zullen zijn! En hoe het is om op die Grote rots te staan..." Blossompaw droomde al weg bij het idee. Er was namelijk iets met Blossompaw, iets dat niemand wist. Blossompaw wilde dolgraag leidster worden van de SkyClan. Ze zou de beste trainingsmethodes ooit bedenken en haar Clan leiden door barre tijden. Ja, dat was iets dat Blossompaw echt graag wilde. En dan het liefst één van haar vrienden als deputy. Ze keek naar de katten naast haar. Het zouden goede deputy's zijn, vond ze. Maar mogen leaders eigenlijk wel partners hebben? Ze besloot het te vragen. "Mogen leaders eigenlijk partners hebben? En kittens?" verwachtingsvol keek ze de anderen aan. Ze hoopte echt dat dat mocht, dan zou ze kittens kunnen krijgen met Luckypaw. Tenminste, als hij dat ook wilde...

Luckypaw zat rustig naast Blossompaw. Zilverpels verlichtte de hele hemel. Het was een prachtig zicht. Luckypaw was nog maar net bij Blossompaw, Rosepaw en Switchpaw gaan zitten. Hij had hen net begroet en al snel hoorde hij Blossompaw. ,,Hey Luckypaw!,, Zeggen met haar mooie lieve stem. Hij keek opzij naar Blossompaw en zag dat zij vrolijk naar hem zat te kijken. Zilverpels deed haar blauwe ogen glinsteren en ze nog mooier lijken dan ze zijn. ,,We hadden het er net over hoe ongelofelijk cool het zou zijn om naar een Gathering te gaan! Stel je voor welke katten er allemaal zullen zijn! En de andere leaders natuurlijk, ik heb gehoord dat die heel moedig zijn!,, Vervolgde de mooie Blossompaw vrolijk. ,,Ja dat lijkt m echt cool om zo een warriors te ontmoeten!,, Antwoordde Luckypaw enthousiast. Hij was zijn verdriet van daarnet al vergeten. ,,Ik ben zo benieuwd hoeveel katten er zullen zijn! En hoe het is om op die Grote rots te staan...,, Ging Blossompaw op een fluisterende toon verder. ,,Waarom zou ze fluisteren?,, Vroeg Luckypaw zich af tot hij zich herinnerde dat er nog katten sliepen. Blossompaws enthousiaste was goed te horen. Ze sprak de laatste woorden zo blij en nieuwsgierig uit dat het wel leek alsof Blossompaw zelf een leader zou willen zijn. Dat zou kunnen welke kat zou nu geen leider willen zijn? Blossompaw werd even stil. Luckypaw keek naar haar mooie helder blauwe ogen en zag dat ze even in gedachten was weggezonken. ,,Mogen leaders eigenlijk partners hebben? En kittens?,, Vroeg Blossompaw na een korte stilte. ,,Ik weet het niet.,, Antwoordde Luckypaw eerlijk. Luckypaw sloeg zijn staart over zijn poten. Terwijl hij dat deed raakte hij zachtjes de zijkant van Blossompaw aan.

Een lichte tinteling ging door Blossompaw's lijfje toen Luckypaw haar aanraakten. De vlinders in haar buik waaide weer op. Of nouja, vlinders. Eigenlijk voelde het alsof alle katten van alle Clans met zijn allen tegelijk door haar buik banjerden. Ineens werd Blossompaw onzeker. Wat als haar vacht door de war zat? Of misschien stonden haar ogen wel scheef? Of klonk haar stem niet veel te mannelijk? Blossompaw voelde hoe ze warm werd onder haar vacht. "Ik.. euh.." stamelde ze. Ze maakte haar zin niet af, maar racete de apprentice den in. Wat was er met haar aan de hand? Normaal was ze nooit onzeker, en het kon haar ook niet zo veel schelen wat anderen dachten. Maar om de één of andere reden had ze het gevoel dat ze zichzelf aan de katten die voor de ingang van de den zaten moest bewijzen. Ze liet zich treurig op haar bed zakken en rolde zich op tot een klein bolletje, zodat ze niet op zou vallen.

Luckypaw zat rustig naast de mooie Blossompaw. Met zijn staart om zijn poten geslagen. Hij keek naar de mooie zilverpels. Er kwam ene klein briesje opsteken. Het briesje liet zijn vacht dansen. Luckypaw voelde zich vredig. In de verte hoorde hij een uil geluid maken. Hij hoorde hoe een zacht briesje de blaadjes liet ritselen. Luckypaw zijn vacht zat in de war en vol klitten. ,,Ik zie er vreselijk uit.,, Dacht Luckypaw. ,,Bslossompaw zou nooit iemand leuk inden die er zo lelijk en vries uitziet als mij.,, Dacht hij verder. Luckypaw begon zich ene beetje te wassen. Lik na lik ging hij verder. Na even leek zijn vacht er weer een beetje fatsoenlijk uit. Hij keek naar links. Recht naast hem zag hij de mooie Blossompaw zitten. Daarnaast zag hij de kater genaamd Switchpaw zitten en daar naast zag hij Rosepaw zitten. Rosepaw was mooi maar voor Luckypaw nog lang niet zo mooi als Blossompaw. Ineens hoorde hij Blossompaw: ,,Ik...Euh....,, Stotteren. ,,Wat is er?,, Vroeg Luckypaw maar in de plaats van ene antwoord zag hij hoe Blossompaw de apprenticeden invluchtte. Direct liep Luckypaw achter haar aan. Hij was Rosepaw en Switchpaw al vergeten het belangrijkste was Blossompaw. Hij zag hoe ze in een klein bolletje ging liggen om niet op-te-vallen. Luckypaw liep naar haar toe en ging naast haar liggen. Hij duwde zijn neus in haar vacht en vroeg: ,,Wat is er Blossompaw?,, Rustig wachtte Luckypaw op antwoord.

Blossompaw voelde hoe Luckypaw zijn neus in haar vacht stak. Normaal gesproken stelde dat haar gerust, maar dit keer deed het pijn. Hij raakte met zijn neus precies de wond die een das een paar dagen geleden had gemaakt. De wond ging weer open en het bloed stroomde er uit. Nu werd haar vacht ook nog rood en klitterig, het werd allemaal steeds beter. "Wat is er Blossompaw?" vroeg Luckypaw met zijn mooie stem. "Ik.. ik.." stamelde Blossompaw. Wat ze daarna zei was nauwelijks meer te verstaan, want ze was al in huilen uit gebarsten, maar het klonk ongeveer als "bwen wjelwuk". Nouja, als je tenminste extreem goede oren had, want het was heel zacht en bijna een piepje. Inmiddels stroomden de tranen over Blossompaws wangen, maar ze wist zich stil te houden. Straks zou ze andere katten wakker maken, en als die ook nog zouden komen kijken... Nee, dat zou niks worden.

-sorry kort-

Luckypaw zag dat de won weer begon te bloede en snel begon hij het schoon te likken dat het stopte met bloeden. Rustig wachtte Luckypaw af op antwoord. Terwijl hij de wond schoonliktte likte hij ook de klitten uit haar vacht. Hij zag hoe Blossompaw in huilen uitbarstte. Blossompaw begon te stotteren. "Ik.. ik.." Stamelde Blossompaw verdrietig. Luckypaw luisterde geduldig. "Ja wat is er met je?" Vroeg Luckypaw. Na even kwam er zacht verdrietig gemurmel uit de mond van Blossompaw. Het was moeilijk om te verstaan omdat Blossompaw aan het huilen was maar het klonk zo als. "bwen wjelwuk." Even moest Luckypaw nadenken om te weten wat ze zei maar toen wist hij dat ze zei dat ze lelijk was. ,,Je bent niet lelijk Blossompaw." Zei Luckypaw troostend. "Je bent juist de mooiste kat die ik ooit heb ontmoet." Bekende hij. Hij begon haar troostend te likken op allerlei plekken.

Ik volg het even niet meer hoor xD

Helemaal in gedachten verzonken keek de zwart witte kater naar Silverpelt. Zijn smaragd groene ogen schenen prachtig in het licht van de sterren. Hij keek op van een gejammer, Blossompaw! Hij schudde zijn hoofd om helder te worden en zag dat Luckypaw er ook bij zat. "Wat is er aan de hand?" Vroeg hij bezorgd. Hij keek beschaamd in de ogen van Rosepaw, zij leek ook een beetje afwezig. "Silence, my beautyfull little cat, silence." Zong hij zacht. "White angels are here... Don't panic, they help you with youre problems..." Zong hij verder. "Please angels, help her... Her life is beautyfull like an Blossom..." Hij zong het zacht en liefdevol. Hij wist niet of Rosepaw het hoorde, maar misschien kon zij ook wel mooi zingen. "Blossoms are beautyfull like you... Don't panic, the angels are here, they help you, is swear..." Hij rondde het lied af en keek naar Blossompaw. Hopelijk had dat lied haar geen verkeerde gedachtes gegeven. Even rolde er een traan over zijn wang, zijn moeder zong it altijd voor hem, maar dan wel rose in plaats van blossom en him in plaats van her...

Silence, my beautyfull little cat, silence
White angels are here...
Don't panic
They help you with youre problems...
Please angels, help him...
He's life is beautyfull like an rose...
Roses are beautyfull like you...
Don't panic
The angels are here
They help you, is swear...

Ontroering over de dood van zijn moeder raakte hem. Dat lied maakte zijn verdriet los. Zijn moeder was vermoord toen hij zijn apprentices ceremony kreeg. Zij stond bij de kraamkamer terwijl hij op de rots stond naast Duststar en andere kittens die apprentices moesten worden. Toen hij apprentice was geworden rende hij naar zijn moeder om zijn trots te laten zien en zijn naam te laten horen, toen hij bij de kraamkamer kwam zag hij zijn moeder dood liggen. Hij hoorde haar soms nog tegen hem praten, ze zei altijd dat hij heel loyaal was en dat hij veel op haar leek, daarom was hij zo loyaal gebleven, zijn moeder was hem altijd heel dierbaar geweest en ondanks haar dood, ze is nog steeds dierbaar voor hem.

Damn, Damn, Damn,
What I'd do to have you
Here, here, here
I wish you were here.
Damn, Damn, Damn
What I'd do to have you
Near, near, near
I wish you were here

Switchpaw stond op en rende naar de kampingang zonder om te kijken. Hij rende het kamp uit en rende naar een grot. De vloer in de grot was nog wel aarde, er lag een heuveltje. Switchpaw had aangegeven toen zijn moeder begraven ging worden dat ze hier moest liggen, later ontdekte hij dat er een gat in de grot zat zodat er maanlicht op de heuvel scheen als het nacht was. Met betraande ogen keek Switchpaw naar binnen, hij zette een paar stapjes vooruit en keek naar het graf. Hij ging erbij liggen en zong het lied.

Silence, my beautyfull little cat, silence
White angels are here...
Don't panic
They help you with youre problems...
Please angels, help him...
He's life is beautyfull like an rose...
Roses are beautyfull like you...
Don't panic
The angels are here
They help you, is swear...

Zachtjes hoorde Luckypaw Switchpaw zingen. Hij hoorde hem zingen en dacht dat het tegen Blossompaw was. "Hij zal wel verliefd zijn op haar" Bedacht hij zich. Van die gedachten werd hij triestig omdat hij zelf smoor was op Blossompaw. "Blossompaw zou hem vast ook leuk vinden." Dacht hij verder. Van die gedachten werd hij nog triester. Toen zag hij Switchpaw het kamp uitrennen zonder om te kijken. Luckypaw had geen zin om hem achterna te gaan. Ook al was Luckypaw nu verdrietig hij probeerde het niet te laten merken en probeerde Blossompaw verder te troosten. Even keek Luckypaw naar zijn poten. " Ik snap wel dat Blossompaw Switchpaw leuk vind hij is slim en kap en ik ben...ik." Dacht hij verdrietig. Hij wende zich weer tot Blossompaw en ging verder met zijn troostende halen met zijn tong over haar vacht. Hij moest niet zo verdrietig doen! Blossompaw was het belangrijkste op dat moment en hij moest proberen haar op te vrolijken.

sorry het is flut en kort

Blossompaw keek op in de ogen van Luckypaw. "D-dankje, Luckypaw." stamelde ze, maar toch kon ze niet stoppen met huilen. Ze wist zelf ook niet waarom, normaal gesproken kon het haar niet zo veel schelen. Op een gegeven moment kwam Switchpaw binnen. Zachtjes begon hij voor haar te zingen. Het was heel mooi en Blossompaw vond het hartstikke lief van hem. Toen het lied klaar was verwrong zijn gezicht van verdriet. Zonder om te kijken rende hij weg. Luckypaw bleef naast Blossompaw zitten om haar verder te troosten, maar Blossompaw kon hier niet blijven. "Switchpaw, wacht!" riep ze. Ze rende achter Switchpaw aan en zag hoe hij stopte bij een heuveltje. Voorzichtig liep ze naar hem toe. "Dankje Switchpaw," fluisterde ze, "het hielp echt." Ze keek Switchpaw aan en zag dat hij verdrietig was. "Gaat het wel?" vroeg ze bezorgd. Ze drukte haar vacht tegen de zijne aan. Als vrienden, natuurlijk.

De jonge poes staarde afwezig naar de Silverpelt, zonder iets te horen. Rennende pootstappen hielp haar uit haar gedachten. Instinctief draaide Rosepaw haar kop, en zag Blossompaw rennen. "Wat is er aan de hand?" hoorde ze Switchpaw vragen. Rosepaw reageerde niet, en draaide haar kop weer terug. Toen ze Switchpaw zacht hoorde zingen, draaide ze haar oor naar hem toe. Door een paar keer 'Blossom' op te vangen, liet Rosepaw haar kop hangen. Hij vond Blossompaw waarschijnlijk leuk. Rosepaw stond op, en ging een stukje verder op rustig met gebogen kop liggen. Ze wist niet hoe lang ze daar lag, maar al snel hoorde ze pootstappen rennen. Rosepaw spitste instinctief haar oren, en keek snel op. Ze zag Switchpaw het kamp uit rennen. Rosepaw stond op, en rende hem achterna. Al snel was de zwart-witte vacht van de kater nergens meer te zien. De poging om zijn geurspoor te volgen had niet veel nut; de frisse nacht lucht vervaagde Switchpaw's geur. Rosepaw keerde om, klaar om naar het kamp te gaan, maar ze draaide al snel weer om, en rende weg. Rosepaw voelde hoe haar poten steeds sneller bewogen, en op een gegeven moment had ze het gevoel dat haar poten de grond niet raakten. Na een stuk rennen, probeerde ze rustig haar poten langzamer te laten gaan. Rosepaw stond stil, en zakte door haar benen. Haar buik kwam in aanraking met het gras, en Rosepaw hief haar kop, en staarde naar de Silverpelt.

"D-dankje, Luckypaw." Zei Blossompaw tegen hem. Luckypaw glimlachte naar haar. Ineens hoorde Luckypaw Blossompaw roepen. "Switchpaw, wacht!" Blossompaw sprong op en liep achter hem aan. Direct vulde Luckypaw zijn hart zich met verdriet. Hij wist het! Blossompaw was verliefd op Switchpaw! Luckypaw zijn hart vulde zich niet alleen van verdriet maar ook van jaloezie en zelfs van een beetje haat! Hij wist niet wat er met hem aan de hand was. Normaal was hij nooit zo. Hij sprong op en liep zonder iets te zeggen het kamp uit. Hij liep naar de plek die Blossompaw hem een paar dage geleden had getoond. Daar ging hij op de hoogste tak zitten. Hij keek naar de zilverpels. Toen keek hij naar de grond. Zo bleef hij even zitten. Na even sprong hij de boom uit en begon hij een dode bloesemboom te bewerken met zijn klauwen. Hij kraste tegen de dode boomstam en beet erin. Zo bleef hij doorgaan. Hij was woest, jaloers en verdrietig. Wat moest hij zonder Blossompaw? Hij bleef de boom bewerken en stopte niet. Zo ging hij de hele nacht door. Hij bleef vermist. Alleen Blossompaw en sinds kort Luckypaw kende deze plek.