Linepaw get out of my way

Onderwerp: Linepaw get out of my way za 7 jul 2012 - 20:03

Een voor een opende ze haar felgroene ogen die een speelse kracht uitstraalde. Met haar staart tikte ze al meteen de apprentice naast haar wakker, haar zus Linepaw. 'Kom op zus, word wakker!'Riep ze door de hele den. Meteen was alle aandacht op Applepaw gericht, maar dat vond ze juist leuk. 'Naar wat zitten jullie te kijken?'Riep ze nog een keer vrolijk door de den. Niemand leek kwaad te zijn, want iedereen kende Applepaw al. Je kon het best haar vriendin zijn, want in plagen en pesten was ze nogal goed. Ook was ze brutaal, slordig, en had ze totaal geen respect voor de andere katten. Vooral niet voor die med.cats. Toen ze terug dacht aan het moment dat ze de med.cats belachelijk maakte, waar Angelvoice zelf bij was, moest ze gewoon even lachen. Toen Applepaw opmerkte dat d'r zus nog steeds niet wakker was stompte ze even haar zij. 'Kop op ZUS!'Gilde ze daadwerkelijk in d'r oor. Ze richtte haar verveelde blik duidelijk op Linepaw, en daar moesten de andere apprentice nogal mee lachen. Door al deze aandacht die ze kreeg voelde ze haar vacht iets verlegen prikken, maar dat was algauw over. 'LINEPAW!'Riep ze nog een keer. Man wat was dat toch een slaapkop!

[alleen Linepaw please c:]

Life passes us without us knowing it,
Linepaw get out of my way EUCl0Oq

without us living it

Poor Linepaw, but all right xD

Met haar oogjes gesloten lag ze in haar nest, haar borstkas gaf een regelmatige ademhaling aan en het leek wel doodstil om haar heen. Het enige wat ze hoorde was haar ademhaling en ze zag niks. Niet wit, niet zwart, niet rood, niet blauw, niks. Het was vreemd, maar dat was zo als je een droomloze nacht had. Vaag hoorde ze iets, maar ze negeerde het. Ze wou slapen! Weer hoorde ze iets, allerlei stemmen om haar heen, maar niks interessants. Ze hoorde haar naam, maar weigerde naar het heden te komen. Ze hield liever haar gedachten in dromenland. Daar was alles zo mooi en leuk. De stemmen vervaagde weer en Linepaw merkte dat ze in een diepe slaap terecht kwam. Deze keer geen droomloze, ze stond immers plots op de hooggrasvelden met Hollystar. Ze kreeg training tot plots haar zus er aan kwam lopen. 'LINEPAW!' riep deze luid, met een schok werd ze wakker en schoot ze tegelijk met haar hoofd omhoog. Nog een beetje versuft keek ze rond en keek daarna Applepaw aan. 'Moet dat nou?' vroeg ze rustig en keek de Den even rond. Overal waren al apprentices wakker en ging ze recht zitten om zichzelf te wassen. Toen ze na een korte wasbeurt weer schoon was, was het tijd om even iedereen goedemorgen te wensen. Haar eigenlijk dagelijks ritueel. Nu ja, meestal hoefde zij er niet eens voor op te staan, haar vrienden kwamen haar meestal wel goedemorgen wensen. Rustig keek ze haar zus aan, 'Owkeej, wat is er?' vroeg ze en keek toen even een kater aan die iets tegen haar zei, 'Ook goedemorgen Mintpaw' zei ze vrolijk terug. op de een of andere manier zeiden katten wel haar gedag, maar haar zus, daar waren ze te lui voor. Niet dat het Linepaw iets kon schelen, maar ach. Ook een andere poes die langsliep zei haar gedag en Linepaw glimlachte vrolijk en zei weer, 'Ook goedemorgen Rainbowpaw' Toen keek ze haar zus weer aan, 'Dus waarom maakte je me in godsnaam wakker? Het is nog vroeg!' Weer gleed haar blik door de Den, de helft mocht dan wel al op zijn, er sliep ook nog een groot deel en Linepaw was meestal een van de langere slapers, maar overslapen? Nee, behalve haar eerste trainingsdag dan...

Don't ~~cry~~ because it's over, but smile because it happened.

Xx:

Linepaw schoot eindelijk wakker met haar hoofd een beetje versuft in de lucht. 'Eindelijk, was dat nou zo veel moeite?!' Miauwde ze geërgerd. 'Moet dat nou?'vroeg ze rustig en keek de Den even rond. Applepaw knikte over dreven hard, en keek haar zus kwaad aan. Haar slechte ochtendhumeur was opgeborreld. Linepaw begon haarzelf te wassen, todat ze schoon was en begroette dan alle katten. Eigenlijk kwamen alle katten haar zus begroeten. Nou ja, ze hadden Applepaw al gedag gezegd nog voordat d'r zus wakker was dus... 'Owkeej, wat is er?'vroeg ze en keek toen even een kater aan die iets tegen haar zei 'Ook goedemorgen Mintpaw'zei ze vrolijk terug. Rollend met haar ogen bekeek ze alle katten. Waarom vond iedereen Linepaw zo leuk? Ze was gewoon een saaie kat die alleen maar trek had in slapen en eten. 'Niet moeilijk dat Hollystar d'r mentor is, zo heeft onze leader niet zo veel tijd nodig om d'r iets te leren, daar is Linepaw toch te lui voor...'Murmelde ze in haar zelf, geen idee van dat haar zus het misschien gehoord kon hebben. 'Ook goedemorgen Rainbowpaw' Toen keek ze haar zus weer aan, 'Dus waarom maakte je me in godsnaam wakker? Het is nog vroeg!' Applepaw tuurde haar saai aan, en zuchtte diep. 'Voor jou is alles vroeg, het enigste wat jij doet is slapen, aan jou heb je gewoon geen pret.'Zei ze onbeschoft tegen haar zus. Een plotse gedachte drong binnen in haar hoofd. Wie van hun twee was eigenlijk de oudste? Voor Applepaw leek het wel of zij de oudste was, en d'r zus de jongere. Ja natuurlijk ze waren maar met hun tweeën. 'Linepaw weet jij wie de oudste is van ons tweeën?' Vroeg ze met een felle stem. Terwijl haar ogen nog eens alle apprentice gedag zeiden, en die natuurlijk ook haar, merkte ze op dat Linepaw eigenlijk de gene was die altijd rond haar hangde. Ja waarom eigenlijk?

[flut en te lui om van acc te wisselen xD]

'Voor jou is alles vroeg, het enigste wat jij doet is slapen, aan jou heb je gewoon geen pret.' Zei haar zus onbeschoft, waarom deed Apple plots zo onaardig tegen haar? Normaal waren ze altijd erg close, wat was er gebeurd met Applepaw. Verdrietig staarde ze naar de grond, ze was makkelijk te breken en dat wist haar zus, maar waarom deed zij dit haar aan? Met haar blik op de grond gericht en haar oortjes in haar nek liet ze een zachte zucht ontsnappen. 'Linepaw weet jij wie de oudste is van ons tweeën?' vroeg haar zus weer, dit keer wat feller. Snel keek de apprentice op en even dacht ze na, 'Weet ik het' murmelde ze, 'Toevallig weet ik even min als jij nog iets van die geboorte en er is nooit iemand geweest die heeft kunnen vertellen wat er toen gebeurd was' Die laatste zin zei ze wat verstaanbaarder. Even keek ze weer naar de grond en toen naar de uitgang van de apprentice den. Rustig ging ze staan en liep richting het licht dat daar scheen. De zon was immers al op en was al druk bezig met de aarde te verwarmen.

*Flut ._.*

Don't ~~cry~~ because it's over, but smile because it happened.

Xx:

Spottedleaf schreef:

Om de een of de andere reden vond ze dit spel leuk. Eindelijk durfde ze haar mening te zeggen die ze zo lang schuil hield. Eindelijk toonde ze het monster dat al een lange tijd achter de tralies gevangen zat. De steken die in haar hart waren gegrift waren ondragelijk. Nooit had ze haar ouders gekend, net zoals Linepaw blijkbaar. Maar ondanks alle lul die Applepaw zo gezegd kraamde voor Linepaw was deze grote sterke rosse kattin, slechts een klein breekbaar ding. Het was vroeg, maar Applepaw voelde de wind versterken, en de druppels die op het bladerdak knetterde. Alsof ze Starclan mee treurde voor de twee zussen die ooit zo dicht bij elkaar stonden. 'Weet ik het' Hoorde ze haar zus murmelen. Meteen sloeg ze een geërgerde blik op, en keek minachtend naar de bruine apprentice. 'Toevallig weet ik even min als jij nog iets van die geboorte en er is nooit iemand geweest die heeft kunnen vertellen wat er toen gebeurd was' Een schrille lach rolde over de rosse apprentice haar lippen. 'Jij weet plots zo weinig? Heeft je oh zo grote mentor je soms een klap gegeven omdat je zo irritant bent,' Applepaw negeerde alle blikken die op haar werden geworpen. Blijkbaar leefde alle andere katten mee met Linepaw. Want iedereen wist hoe kwetsend de woorden van de licht rosse kattin konden zijn. Zelf had ze er geen er geen besef van. Want alles voelde het zelfde voor haar, als voor Linepaw. Eigenlijk.. Voelde Linepaw haar ook zo eenzaam? Voelde ze haar ook helemaal alleen achtergelaten? Zij was haar enige familie die ze had in de buurt.. Was het wel slim om die te verspillen? Wat maakte het toch uit! Haar ziel was leeg op de plek waar de liefde voor Linepaw altijd zat. Niks meer, ze gaf niks meer om haar!

Life passes us without us knowing it,
Linepaw get out of my way EUCl0Oq

without us living it

Onderwerp: Re: Linepaw get out of my way