Happy is the heart that still feels pain, lonely the one that was left behind.

Stormstar, liep op zijn gemakje langs de struiken varens en bomen. Het was een warme weer brande op zijn grijze lange vacht. Hij had het erg warm, en schudde het haren dek door. De wind bracht wat koelte, maar hij was nog steeds bezweet. Zijn staart sloeg heen en weer. Uiteindelijk kwam hij bij de rivier. Een vermakenlijke glimlach verscheen op zijn gezicht. Rustig liep hij op het water af, bij een laag stuk. Vanaf hier kon je gemakenlijk het water in. Hij likte de koelte genietend op. Daarna stapte hij het water in. Hij huiverde wel nog even, het wat kouder dan hij dacht. Maar het verkoelde heerlijk zijn warme lichaam. Zijn poten zwommen door het water, want dat kon hij, zwemmen. Hij was niet voor niets Riverclan leader, dan moest je wel kunnen zwemmen, en hij vond het heerlijk. Hij snapte niet dat de andere clans er een hekel aan hadden. Hij dook kopje onder, en opende zijn ogen, vissen zwommen langs hem heen, en begroeing was te zien onder het water. Kalm liet hij zich even mee voeren met een zwakke stroom. Hij voelde zich bijna helemaal vrij. Gewichtsloos op de stroom. Daarna kwam hij weer boven, en spoot een straaltje water uit. Lange tijd bleef hij genieten in het water.

Evenlater, lag hij heerlijk op het groene gras te drogen. De zon verwarmend op zijn dikke vacht. Dit keer was het heerlijk. Spinnend, sloeg hij met het puntje van zijn staart. Zijn ogen gesloten. Toen hij ze weer opende, rook hij de geur van Dreamheart, ze was hier kort geleden langs gekomen. Vast patrouille, Stormstar wist het niet. Hij besloot de aangename geur te volgen, om even met haar te praten. Het was zijn aller beste vriendin, ze had zoveel megemaakt. Mousefur was zijn partner, en hij hield veel van haer. Dreamheart was een goede vriendin, en hij kon altijd bij haar terecht. Ze beschouwde hem niet als een machtige kater of super leader enz, niet dat hij dat was. Dat vond hij helemaal niet van zichzelf. Iedereen maakte fouten, en hij probeerde het gewoon zo goed mogenlijk te doen. Hij stond op, en volgde op rustig tempo de geur. Dreamheart ko hij vertrouwen, en hij kon met haar praten. Lang had hij geen vriendin gehad zoals zij, behalve Mousefur. Hij kon Dreamheart in zijn kindertijd niet goed herinneren, maar dat maakte hem ook niet veel uit. Hij had haar nu als vriendin. Toen hij naderbij kwam, rook hij nog een geur... Zijn nek haren gingen recht overeind staan. Een boze blik kwam in zijn ogen. Hij verhoogde zijn tempo, sloeg ongeduldig met zijn staart. Tot hij rende. Uiteindelijk, kwam hij bij de plek. Hij zag Dreamheart staan. Maar er was nog iemand bij. Zijn vacht was opgedroogd, en hij zette het dik overeind. Een streng en dreigende blik lag in zijn ogen. Het was Icy. Hij had geruchten gehoord, dat ze de nieuwe Bloodclanleader was. Ze wist dondersgoed, dat ze hier niet mocht zijn. . “As you wish.” Sprak de poes honden. Dreamheart had haar duidenlijk uitgedaagt. Stormstar had hier een erg slecht gevoel bij, en liep steeds verder naar ze toe, tot Icy nogmaals sprak. “Wie zal je nu beschermen, Dreamheart…” De woorden waren gemeen, en hard. Hij voelde de volgende namenlijk al aan komen. “Als Crookedstar er niet meer is?” Dit was het topunt, hij bemoeide zich met de streid. Voordat een van de poezen nog wat kon zeggen, sprong hij met een dreigende snouw tussen beide. Hij keek woedend in de ogen van Icy, en stond bescheremend voor Dreamheart. ''Wie denk je, Kittypet?!'' Zijn staart sloeg. Hij hief zijn kop hoog op tegenover haar.

“Stormstar.” Sprak Icy. Stormstar keek haal met vernouwde ogen aan. Hij snoof zijn neus koeltjes. Zijn staart zwiepte, en hij zou zich niet laten kennen. ''Icy'' Hij was erg achterdochtig, en aan zijn iet wat op gezette vacht, kon je zien dat dit hem niet gunstig stelde. Stormstar zag de ijsenlijke blauwe ogen, en haar zilveren vacht. Katten leken heel vaak op elkaar van vacht. Hetzelfde patroon, enkel ander karakter. Want iedereen bleef anders. Maar deze gehate poes, leek op zijn dood geborn zus, en het beviel hem maar niks. Hij zag kou in de ogen van Icy, als een ijsenlijke winter wind. De ogen van Stormstar waren daar in tegen, warm amber van kleur. Alleen nu keken ze streng, beschermend en zwaar achterdochtig. Hij vertrouwde haar voor geen cent. Neidig sloeg hij met z'n staart. Haar valse grijns beviel hem helemaal niet. Zijn nek haren stonden recht overeind. Icy was ook een soort Clanleader, maar Stormstar beschouwde hun zeker niet als een clan. Ze waren The Starclan niet waardig. Laat staan, dat er dan iemand negen levens zou krijgen. Voor hem, was het een groep bij elkaar getrommelde schurken. Verwende poesiepoezen, die zichzelf heel wat vonden. Gewone poesiepoezen, konden aardig zijn. Tenminste, van wat Stormstar met ze gesproken had. Hij veroordeelde ze niet, ook niet Rogeus. Maar Bloodclan, had er zelf voor gekozen om zo te zijn, en hij vond het maar niks. De clans leefde volgends de code, en stoorde de andere niet. Hij begreep niet waarom hun een hekel aan de clans zouden hebben. Hij keek naar Dreamheart. Ze was zijn vriendin, en hij vertrouwde haar volwaardig. Hij zou haar zijn leven toevertrouwen. Ze hadden een heel hegte band. "Het feit dat Crooked niet meer naast me waakt maakt nog niet dat ik niet voor me zelf kan vechten mormel. I have others I can count on. I'll make it through. Unlike you." Zijn staart ging vertrouwd langs haar rug. Om haar goede moet in te spreken, ze zouden die Bloodclan bitch laten zien wie de baas waren. “Dat is een kittenleugen, verdoe je tijd niet met te dromen.'' ''Dat is nog altijd beter, dan je tijd verdoen met jou vertoon!'' Sprak hij hard. Maar het was al niet meer tot rede vatbaar. ''Zie liever de realiteit aan, want vandaag is de dag dat je sterft, Dreamheart!” Stormstar grauwde en snouwde. Icy valde aan. ''Daar denk ik anders over!'' Hij sprong tussen beide, en greep Icy met zijn klauwen. Zijn vacht stond rechtovereind, en hij leek nog groter. Hij drukte Icy krachtig tegen de grond, en snouwde. '' Je krengt haar geen haar!!'' Zijn staart zwiepte woeden, en zijn ogen leken bijna vuur te schieten. Niemand kwam aan zijn beste vrienden of familie.

Stormstar kon het tafreel moeilijk bevatten. “Het lijkt erop dat je te loom bent, Stormstar.” Zonder dat hij het in de gaten had, zat Icy boven op hem, inplaats van hij op haar. Icy's scherpe tanden staken in zijn nek vel. hij voelde diepe wonden zitten. Maar hij snakte naar de diepste wond. Nog even en hij zou een leven verliezen, dat was hij niet van pan. Stormstar klemde zijn kaken op elkaar. Hij draaide zijn kop naar achter, en beet Icy in haar borst. Toen zag hij, Dreamheart. Ze had haar krachten bij elkaar verzameld, en Dreamheart valde haar in het gezicht aan. Icy lachtte al niet meer. Maar pakte de gelegenheid van de verwarde Stormstar. Ze pakte Stormstar, hij grouwde woest. Nogmaals harder en beter, zat Icy op Stormstar. Hij voelde het komen, maar hij accepteerde het niet, wilde het niet. Zijn kop schoot met zijn bek naar Icy's schouder en liet niet meer los. Maar haar sterke greep kon hij bijna niet aan. De grote kater zat in een val. Hoe groot hij ook was, Icy was dat ook. Hij wilde het niet toegeven, maar Icy was berensterk, en ze had hem op een gemene manier vast. De enige manier was om los te komen, was hulp. Hij wist dat die hulp maar van één iemand kon komen. Maar als hij zo omhoog keek, zag hij maar een mogenlijkheid, en dat zou voor Dreamheart vataal zijn. Zijn ogen keken bezorgd, boos, angstig en smekend. Dreamheart kon haar niet aanvallen, ze was te zwak. ''Doe het niet Dreamheart!!'' Waren smekende woorden. Maar mischien zou het al te laat zijn? Hij schudde heen en weer, maar het had geen zin.

Toen de katten elkaar in de haren vlogen, kon Stormstar het allemaal nog moeilijk allemaal volgen. Maar deze situatie maakte hem kwaad. Zijn ogen spoten vuur. Hij viel zwaar op Icy in, maar niks leek te helpen. Uiteindelijk had Dreamheart, al haar moed en kracht bij elkaar geschraapt. Stormstar zag haar denken, zag haar twijfelen, maar Stormstar ging er nog meer door protesteren. Zijn staart sloeg verwoed. ''Doe het niet Dreamheart!!'' Schreeuwde hij luid, en wanhopig. Hij wilde haar niet verliezen, het mocht niet! Ze moest hier weg. "I'll always protect my leader!" Hij zag zijn grootste wond komen. ''Nee...'' Waren zijn gedachten. Zijn ogen werden groot, en hij zag Dreamheart op Icy af komen. Ze vielen elkaar verwoed aan. Icy schreeuwde het uit van de pijn kreten. Uiteindelijk, leek hij het moment niet te bessefen. Alle drie de katten, lagen verzwakt en ineengezakt tegenover elkaar. Maar Icy had nog de meeste kracht over. Stormstars ogen werden groot. Hij wilde op staan, maar Icy was sneller. Hij stond op, maar Icy was al bij Dreamheart. ''Niet, nee. Niet zij.'' Waren zijn pijnleke gedachten. “Aanschouw, Stormstar,” Gilde ze vijandig. Hij zag dat Icy,.. er een einde aan had gemaakt. Zijn haren rezen op. Zijn ogen waren nog nooit zo woest geweest. Zijn klouwen uitgeslagen, en hij stond nu toren hogg boven Icy. Hij was écht woest. . “Wat voor kracht een échte clanleider heeft! Sluit je aan bij Bloodclan of ga ten onder!” ''Nooit!!!'' Was zijn strijdlustige kreet. En hij storte zich op Icy. Zijn staart sloeg wild, zijn ogen schoten het vuur uit zijn hart. Niemand, zou haar van hem af nemen. Ze had het gedaan, de gene die hij net zo lief had als zichzelf, was dood. Hij beukte tegen Icy op. Stak met zijn klouwen in haar pels, zo ver als hij kon. Sloeg fataal toe in haar schouder, en hoorde iets breken. Het boeide hem niet, en ging dieper in de huid van Icy. Hij was buiten zinnen. *Hier kun je hem aanvallen.* Maar opeens voelde hij iets, een scherpe helse pijn. Het was doordringend, en hij verloor het bewustzijn. Half dood, viel hij op de grond neer, het bonken van zijn hoofd tegen de grond, leek door het hele bos te horen. Zijn staart sloeg nog even, maar toen bleef hij rustig liggen.

*Ik zal hierna, na de posten in The Starclan. Weer posten om Icy het tegendeel van haar kracht te bewijzen. En om haar, haar ergste angst te laten zien, The Starclan. Hij zal haar verjagen*

Stormstar voelde langzaam de bewsustzijn terug keren. Hij was niet meer erg moe, hij voelde nog een kracht achter zich. Stormstar werd licht omgeven door een witte gloed. Hij voelde dat hij lichtjes werd opgetild. Langzaam, voelde hoe zijn wonden werden geheeld. Stormstar stond op, en opende eindelijk zijn ogen. Ze hadden een moment een schijning, van alle kleuren tegelijk. Ze waren heel erg licht, tot zijn eigen ambere kleur de overhand nam, en scheen als goud. Hij voelde zijn spieren, voelde al het leven in zich stromen. Hij sloeg met zijn staart, wat voor hem kenmerkend was. Hij opende zijn bek, en schreeuwde als terugkomend door het bos.De wind ging tekeer door de bomen. Hij was weer vol van zijn eigen vertrouwen. Uiteindelijk stond hij met alle vier de poten stevig op de grond. Hij keek Icy aan, haar ijsblauwe ogen stonden vermoeid. Hij grauwde drijgend tegen haar. Zijn stem was diep en hol, als een stem van duizenden.'' Jij, Icy Leader van The zogenaamde Blood'clan. Je beweerde nergens bang voor te zijn. Vrees The Starclan!'' Hij blies naar haar, en dreigde. Aan haar vermoeidheid, zag hij dat ze waarscheinlijk niets meer uit zou halen. Icy had nu voor zich de sterkste kracht van het woud gezien. Een klein stukje van The Starclan. ''Verdwijn uit dit woud!'' Sprak hij woest. Het was allemaal haar schuld, en zijn haat voor haar ging nu tot op het bot.

Stormstar keek woest naar Icy. Ze was zeker te zien erg verbaasd. Voor het eerst zag hij nu angst in haar ogen. Hij blies nogmaals, en uiteindelijk gaf Icy er aan toe. Hij zwiepte met zijn staart. Hij grauwde nogmaals. “Het is opdat ik je al zo toegetakeld heb, Stormstar. Tot de volgende keer.” Stormstar snoof minachtend. Hij hief zijn kop voor haar op, hij walgde diep van haar. Ooit had hij enkele sprankjes respect gehad voor de Bloodclanleader, omdat ze ook leader was, en zo groot. Goed in gevechten en dergenlijk. Maar als hij nu aan de poes dacht, dacht hij aan een gruwel, waar hij van walgde en die hij minachtte. Voor het eerst in zijn leven, had hij een échte bloedhekel aan iemand, iemand waar hij écht van walgde. Sommige katten, kon hij het niet mee vinden, of mocht hij niet. Maar aan Icy had hij nu haat. Hij keek met haat en walging naar haar, tot ze zich afwende, en weg liep. Het liefst had hij haar vermoord. Maar iets of iemand hield hem tegen, deze poes zou erg belangrijk zijn in de toekomst. Toen ze uit het zicht was, en zeker wist dat ze uit het territorium was, wendde hij zijn blik af. Hij zuchtte, en voelde zich langzaam weer normaal worden. Met de wind verliet de gloed zich. Hij stond weer op eigen poten, en liet zijn kop zakken. Hij draaide zich om, en keek naar Dreamheart. Tranen vulde zijn stoffenlijke ogen. Hij was weer wat ouder, en zijn vacht was gehavend. Hij was moe, al voelde hij zijn wonden geheeld. Ze prikte enkel nog wat. Hij keek in een plas water, en bessefte zich opeens dat het nog zacht regende. In de plas water zag hij zijn gezicht, een sterke streep was over zijn neus brug getrokken. Een litteken aan de eer voor Dreamheart. Hij liep naar haar toe, en beeek haar. Het was de vervuilde huls van de geest, hij snikte zachtjes boven haar. Hij zag dat Dreamheart's ogen nog open waren. Hij likte ze dicht, en voelde de regen. ''Rust en droom zacht Dreamheart.'' Hij deed zijn kop onder haar, en tilde dr zachtjes op zijn rug. Hij zuchtte, en begon aan de rijs terug naar het kamp.

Stormstar = Topic uit~