![Before the Monster [Fanfic ATLK] DPKsfdL](https://i.imgur.com/dPKsfdL.png)
Herbert
439
| |
|  Onderwerp: Before the Monster [Fanfic ATLK] ![Before the Monster [Fanfic ATLK] Icon_minitime](https://2img.net/i/fa/icon_minitime.gif) zo 24 jun 2012 - 14:24 | |
| Hooi allemaal,
Ik ben begonnen aan een fanfic over ATLK
Meer bepaald over Naotak's (=Amom's) jeugd bij de Northern Water Tribe
Het komt grotendeels voort uit wat Tarrlok vertelde maar ook enkel e zelf verzonnen chapters
Wees wel gewaarschuwd dat het Delen van episode 11 en 12 in zitten
dus als je deze nog niet hebt gezien, zou ik het nog niet lezen (;
~Enjoy
- Prologue:
Mensen noemen me een monster, een gewetenloos wezen vervuld van haat en arrogantie. Personen die denken dat ik alles en iedereen kapot wil maken, zomaar zonder reden. Alsof ik het fijn vind om anderen pijn te doen. Maar er is niemand, zelfs niet mijn eigen broer, die de volledige waarheid kent. Ik word verdacht van leugens en bedrog, mensen fluisteren achter mijn rug dat ik het niet wil opnemen voor de non-benders, dat ik zelf een bender ben en gewoon de macht wil overnemen. Velen maakten dezelfde, cruciale fout. Zoals mijn vader, die dacht dat er maar één iemand in zijn weg stond, zoals mijn broer, die de onderdrukten wou elimeneren in plaats van de sterken te voeden. Zij zagen hun tegenstand veel kleiner dan het werkelijk is, als één persoon of als een vereniging. Maar beiden ontkenden ze de oorzaak van het probleem, de wortels van het kwaad waar ze mee te kampen kregen. Bending.
- Chapter one:
Wolkjes warme lucht stromen uit mijn mond en neusgaten, als de hete adem van een Buffalo Yak. De stralend witte sneeuw kleeft aan mijn lange, donkere haren en wenkbrauwen. Een vrolijke glimlach speelt op mijn lippen wanneer ik me rechtduw van de harde, bevroren grond. Met de rug van mijn hand wreef ik het koude, plakkerige spel uit mijn gezicht. Voor me zie ik het lachende gezicht van mijn broer. Trots glimt in zijn ogen, als ijs in het noorderlicht. Met zijn kleine, met bond beklede laarsje port de kleine jongen triomfantelijk in mijn zij. Ik speel mee, Tarrlok hoeft niet te weten dat hij met niet echt op de grond heeft gegooid maar ik ben gestruikeld over mijn voeten. Liefdevol wrijf ik over zijn hoofd. Zijn donkere haren zijn net als de mijne traditioneel ingevlochten tot lange dreadlocks, in het midden worden ze samen gehouden door een fraaie haarband waar het teken van The Northern Water Tribe is aan vast gespeld. "Goed gedaan Tarrlok", zeg ik warm. Hij knikt hefttig en heeft moeite om zijn hemelsbrede glimlach in te tomen. "Dankjewel Noatak, maar ik had gewoon geluk, denk ik", fluistert mijn broertje. Zijn stem is nog hoog en onschuldig. Ik sta op en pak zijn hand vast. "We moeten terug naar huis, anders worden mama en papa misschien ongerust", houd ik hem voor. Ik kijk zoekend rond. De zon zakte al weg bij de horizon. Vlekken rood vuur flikkeren om het blauwe ijs. Onderzoekend glijd mijn blik langs de eindelijn. Ik zie de zwakke aftekening va het bolwerk dat zich the Northern Water tribe noemt.. "We moeten snel zijn", waarschuw ik hem. Tarrlok is vier, hij is niet gewend om deze afstanden zo snel af te leggen. De gure wind schuurt langs mijn benen, ik proef de bitter koude lucht die grauwt als Shirshu. Rilling lopen over Tarrlok's nog zwakke lichaam. Ik hurk neer zodat onze gezichten gelijk komen. De grimas is op zijn gelaat is moeilijk te ontkennen. "Weet je wat, ga jij maar in mijn rug zitten", bied ik hem vriendelijk aan. Een flauwe glimlach verschijnt op Tarrlok's lippen. Ik draai me onhandig om en hij slaat stevig zijn armen om mijn nek heen. ik klem voorzichtig zijn benen tussen mijn lichaam en armen en sta op. "Zit je lekker?", vraag ik zachtjes. Zijn antwoord is kort, maar weet mijn hart te raken:"Bedankt Noatak" Tarrlok klinkt moe wanneer hij zijn koude wang in mijn nek drukt. Zachtjes begin ik te hollen. Mijn laarzen zinken bij elke stap weg in de krakende sneeuw. Langzaam hoor ik de ademhaling van mijn broertje één worden met het ritme van mijn stappen tot hij in slaap valt op mijn rug.
"Waar hebben jullie de hele tijd gezeten?", schreeuwt mijn vader kwaad. Zijn gezicht is rood aangelopen van onrust en woede. "Jullie weten beiden hoe het zit met the polar leopard, dat beest maakt nu al tijden onze bergen onveilig. Jullie hadden dood kunnen zijn" Beschaamd staar ik naar mijn voeten. Er ligt nog wat sneeuw op de top van mijn laars. Naast me hoor ik hoe Tarrlok snikt, hoe zijn tranen neervallen op het berenvel dat onze woonst bekleed. "Sorry pa", mompel ik. De geur van gebakken Seal turtle hangt nog in zijn kleren. Vanonder mijn oogleden zie ik hoe mijn ouders tegen elkaar fluisteren. De glasharde blik van m'n vader geeft aan dat we onze straf niet ontlopen. Terwijl mijn ogen zich naar mijn moeder draaien neemt het terug het woord. "Sta daar niet zo te huilen Tarrlok, als je iets slechts hebt gedaan moet je de gevolgen maar dragen" Meteen scheur ik mijn blik los van mijn moeder. De schuld en schaamte is volledig opgelost in woede. Hoe durft hij. Mijn vader richt zijn ogen strak op de vierjarige jongen die huilend naast me staat. Een gezicht is strak en gevoelloos. "Hoe durf je", roep ik. Waarom zou ik me in toom houden, het veranderd toch niets aan de situatie. "Tarrlok is nog maar vier, hij kon er niets aan doen dat we later waren. Hij werd moe, dus nam ik hem in mijn rug en werd dus wat afgeremd." Terwijl ik hem probeer te verdedigen, weet ik dat ik mezelf tegenspreek. Mijn vader is niet bepaald het persoon die deze dingen onopgemerkt laat. "Zie je wel", siste hij. "Door de luiheid van je broertje zijn jullie nu te laat" "Yakone!", piept mijn moeder. Haar stem is hoog van de oplopende emoties. "Zwijg", roep ik hem toe. Een onprettig, prikkend gevoel welt op in mijn ooghoek. "Wat kan Tarrlok daar nu aan doen?" Mijn stem trilt vervaarlijk. Ik maak een gefrustreerd armbeweging. Een warme energiestroom schiet door mijn vingertoppen. Ik voel hoe mijn lichaam tintelt. Hoe mijn spieren en geest plots één worden met alles rondom mij. Hoe een oeroude kracht door me heen circuleert. Verward zoek ik de bron van de plotse stroom energie. Alles lijkt vertraagd te gaan. Een glimmende substantie beweegd zich razend snel naar voor. Naar mijn vader toe. Het snijd zich door zijn bleke huid. Scharlakenrood bloed druipt uit de dunne wonde en sijpelt over in het water. Plots begrijp ik het, als een puzzel waarvan je een verloren stukje vind en het beeld compleet kan maken. Ik ben een Water bender.
Ik gebruik engelse en Nederlandse termen soms door elkaar, my bad x'D Tips en kritiek zijn altijd welkom n_n  |
|
![Before the Monster [Fanfic ATLK] Sig25](https://2img.net/h/i1110.photobucket.com/albums/h450/Minnowleaf/Sig25.png)
![Before the Monster [Fanfic ATLK] Herstamp1](https://2img.net/r/ihimizer/img577/6456/herstamp1.gif)
![Before the Monster [Fanfic ATLK] Herstamp2](https://2img.net/r/ihimizer/img849/7082/herstamp2.gif)