You'r a crazy chick [ Disturbingvoice only]

Epic title X33

Op het stale hek lag Grayclaw nog net aan op het rande toe te kijken hoe die lekijke vogels vochten om een klein stukje tweebeenvoer tegenover hem. ze zagen hem niet zitten, dat was maar beter zo, anders had hij een klein vermaak meer en verveelde hij zich voor de zoveelste keer dood. Deze dag was bewolkt en mistig. Het was droefig om het zomaar te zeggen. En als je aan de rand van het Moeras keek naar de Kraaienplaats waar hij zat, zag je alleen maar de aklige zwarte ogen van de kraaien en de ijskouwde en killende ogen van de kater. De mist was vochtig. Eigelijk was het zonopkomst, maar de zon was nu nergens te bekennen en kom niet door de dikke koude wolken schijnen om de vocht van de mist die op het gras zat te verdampen. Ookal was het Bladkaal, hier en daar zag je nog groene plekken tussen het koude witte sneeuw heen. Maar het gras was bevroren en liet alleen zien dat het half dood was zonder de zon. De adem van de kater zag je vloeien in de lucht telkens als hij de lucht uit zijn neusgaten liet ontsnappen. Rustig genoot hij van deze stilte die zijn andere kant van hem wou doden, maar het niet deed. Toen het lawaai van de kraaien wegdoofde was het akelig stil. Het leek net als een nachtmerrie waarin je niet kon ontsnappen. Met halfgespeete ogen keek hij rond. Het was nu saai aan het worden, en voor de zoveelste keer was hij weer velveeld. Nu begon de steelte het te raken en opende zijn mond. 'I'm bored as Hell, please kill me before I'm gonne play suicide...' Stalme hij uit in een kleine maat. Nu wachten totda iemand hem had gehoord, misschien zou het dan niet meer saai zijn.

Trolololo (~'0')~

Haar ranke lijf omringt door de dikke wollige vacht maakte de kleine poes toch een wat groter object in het donkere bos van haar territorium. Eeuwig mooi om aan te zien en al even dodelijk als haar schoonheid was sloop de spierwitte poes verder. Haar schitterende blauwe ogen altijd oplettend en aanwezig. Nooit zou zij een fout maken in wat dan ook. En ze was ook nog bescheiden al was ze wellicht de mooiste van Shadowclan. De kleine trots van hun perfecte clan. Schoonheid en gratie omringde een sterke en goed geoliede machine die ze van zichzelf had gemaakt. Een warrior waar Starclan wellicht trots op kon zijn. De schitterende lach die haar mondje sierde onthulde haar scherpe tanden waar kleine druppels bloed vanaf dropen. Prooi lag voor haar poten. Verderop had ze nog wat begraven liggen, en het werd ondertussen voorjaar dus dat muisje zou haar clan niet missen.. Een gevaarlijke glimlach die menig kater zou verleiden gleed over haar lippen terwijl ze het muisje naar binnen kaande. Ze was in de buurt van de Kraaienplaats wist ze maar dat deerde haar niet zo veel. Elk ander die ze zou tegenkomen zat in de nesten, en zij, zij kon lekker genieten van haar rust. 'I'm bored as Hell, please kill me before I'm gonne play suicide...' Klonk een stem door het bos, het deed Disturbingvoice haar glimlach breder worden. Ze herkende die stem. En ze wist maar al te goed wie die kater was. Haar wellicht saaie dag was officieel voorbij. Snel sprong ze in de richting van zijn stem en zodra ze zijn gestalte zag opende ze langzaam haar mond. "I gave you blood, blood, gallons of the stuff. I gave you all that you can drink and it has never been enough. I gave you blood, blood, blood, I'm the kind of cat wreckage that you love!" Klonk haar heldere stem terwijl ze zijn richting op sprong. Haar blauwe ogen keken hem even onderzoekend aan en haar lach wreed maar vriendelijk. Dit was tenminste een van de katten die ze wel mocht in haar clan. Een kat die wist hoe hij moest moorden!

"I gave you blood, blood, gallons of the stuff. I gave you all that you can drink and it has never been enough. I gave you blood, blood, blood, I'm the kind of cat wreckage that you love'' Zijn oren sprongen omhoog en liet hem zijn nek strekken. Die stem, die stem van de ene poes van zijn clan. Een van de weinige waar hij een beetje mee kon opschieten. Algouw stond hij op en sprong van het hek af dat een nare maar mooi geluid gaf. De ijzere palen maakte samen geluid met het gaas. Een kleine glimlag verscheen op zijn gezicht tijdens het lopen naar de poes die steeds duidelijker in zicht kwam door de mist. Haar blauwe ogen glinsterde, ookal was er geen zon. 'Als je me bloed kan geven, geef het dan. Ik verveel me dood.' Jammerde hij een beetje. Van verveling kom hij zo van stemming veranderen. De ene keer is het reutraal, de ander zo woest en moordend zoals altijd, maar dan erger. Toen hij recht tegenover de poes stond, nog geen konijnelente van haar af keek hij haar strak aan zonder te knipperen. hij wist niet zo goed wat hij van de poes moest denken. Verlieftheid kenden hij niet, die was geschrapt. Maar haat was het ook niet. Meer als een soort van iemand waar hij wel mee om wilde gaan, inplaats van die idioten van zijn clan. En de grootste idioten waren deels van hem familie jammer genoeg....

Sorry, klein ben dood.

Toen ze ondanks de mist de grijze kater helemaal scherp zag moest ze licht glimlachen, de kater met wie ze nog een beetje kon opschieten niet zoals de idioten van de rest van haar clan waar ze zogenaamd aardig tegen moest doen om hoog in het rijtje van Brokenstar te blijven waren niet half zo amusant dat Grayclaw. 'Als je me bloed kan geven, geef het dan. Ik verveel me dood.' Jammerde hij een beetje. Ze grijnsde breed en stak even uitnodigend haar nek uit. "Kom het maar halen." Grapte ze even waarna haar gezicht weer serieus werd. Haar ijzelwitte vacht raakte licht bevochtigd door de mist waardoor er een onnatuurlijke glans in kwam. Ze trok haar nek recht en haalde even met haar tong een paar losse haren van haar perfecte vacht. Bladkaal nam zijn kou mee en vertrok, en zo nam het ook haar dikke winterpels mee. Al was haar zomerpels bijna net zo dik. Ze had er mee leren leven. Al was het bloed er uit krijgen nogsteeds een ramp die ze eigenlijk wou meiden. Dus zo min mogelijk gevechten, zo veel mogelijk in een klap dood. Dat was de perfecte oplossing. Met een brede glimlach keek ze de kater aan. "Maar even serieus, je wil toch niet echt zelfmoord plegen en mij achterlaten met deze stakkers he." Haar zoette stem kon bijna vergif zijn terwijl ze zich even omdraaide, haar spierwitte staart zwaaide en ging zitten. Haar kop hief ze zachtjes en staarde door de mist heen. Waar naar, tja, niets of iets dat enkel zij zag. Het maakte niet zo veel uit. Ze deed het enkel om te wachten op zijn antwoord.

"Kom het maar halen." Grapte de poes naar hem. Er verscheen weer een glimlag op zijn gezicht. Hij zag er de humor er wel in, ookal deed hij er niet zoveel mee. Een beetje meelachen was al een wonder voor hem. Hij laat niet vaak zijn glimlag zien aan katten, al zeker niet aan die maloten die lachen om niks. Lachen helpt je niet. Niet met jagen, niet met overleven en niet met doodgaan. Zo dacht hij er teminste over als je elke dag leefde. Tot zijn schrik die wel klein was veranderde de poes van blik, serieuze ogen staarte hem nu aan. Hij verborg zijn glimlag weer een staarde terug in de blauwe ogen dan haar. "Maar even serieus, je wil toch niet echt zelfmoord plegen en mij achterlaten met deze stakkers he." Het was even stil. Een akelige stilte ging door het bos. Maar algouw verscheen er een breede glimlag op zijn gezicht die al zijn scherpe tanden lieten zich die vele levens hebben afgenomen. 'Hahahaha!!! Jij bent echt ongeloofelijk!' Lachte hij het uit, al gou viel hij achterover op zijn rug. Het lachen deed hem pijn in zijn maag, het was teminste een wonder dat hij zoveel lachte. 'Dacht je nou echt haha,dat ik mezelf ga vermoorden alleen omdathahaha, ik me verveel!? Dude, ik vermoord mezelf niet eens al werdt in door honderd hahaha, honder en dassen gegooit!' Stalmde hij uit terwijk hij probeerde adem te halen. Het lachen werdt hem teveel en er verscheen ene traan van het lachen uit zijn oog die langzaam over zijn wang gleed.

(~'0')~ Ik ga telkens dit poppetje neerzetten omdat ik dit geniaal vind T_T Deal with it!

Het was even stil. Een akelige stilte ging door het bos. Maar algouw verscheen er een breede glimlag op zijn gezicht die al zijn scherpe tanden lieten zich die vele levens hebben afgenomen. 'Hahahaha!!! Jij bent echt ongeloofelijk!' Lachte hij het uit, al gou viel hij achterover op zijn rug. Het lachen deed hem pijn in zijn maag, het was teminste een wonder dat hij zoveel lachte. 'Dacht je nou echt haha,dat ik mezelf ga vermoorden alleen omdathahaha, ik me verveel!? Dude, ik vermoord mezelf niet eens al werdt in door honderd hahaha, honder en dassen gegooit!' Stalmde hij uit terwijk hij probeerde adem te halen. Het lachen werdt hem teveel en er verscheen ene traan van het lachen uit zijn oog die langzaam over zijn wang gleed. De spierwitte poes begon mee te lachen terwijl ze haar vacht opschudde. De aanblik van die moordenaar die net als haar veelste veel plezier had in bloedvergiet op zijn rug gevallen van het lachen met een traan in zijn oog was te veel voor haar koude hart om te vergeten. Ook zij barste in lachen uit terwijl ze haar kop schudde om alles nog scherp te zien. "Jij jij bent er toe instaat." Hikte ze even lachend uit waarna ze zichzelf weer licht onder controle kreeg en naar voren stapte om haar poot tegen zijn borst te duwen. "Al niet meer verveelt grote moordenaar?" De lach die haar lippen sierde zou elke kat doodsbang maken, maar ze wist dat Grayclaw hem begreep. Hij zelf had de lach ook, als hij lachte.

=flut=

Al snel lachte de poes mee. Dit was beschamend en brekend voor allebij de reputaties, maar niemand was in de buurt, dat voelde Grayclaw meestal. Als iemand hem aanstaarde zonder diegene te zien kon hij vertellen of er nou echt iemand was. Een soort van gave zeggen de meeste van zijn clan, maar hij gelooft die in dat soort dingen die niet te bewijzen zijn. "Jij jij bent er toe instaat." Zijn gedachte werdt verbroken en kleine stukjes. Zijn keel was droog geworden door het lachen. Op vier poten stond hij al gouw, zijn staart ging heen en weer. 'Ik ben gewoon goed in een slachte manier.' Zijn geneme blik straalde van hem af, ookal bedoelde hij het niet zo. Zijn lange nagels ziet hij over de grond gleiden die lange strepen achterlieten. bedoelloos deed hij het een paar keer achter elkaar. "Al niet meer verveelt grote moordenaar?" Grayclaw keek ontschuldig naar haar op, felblauwe ogen staarde haar aan. 'Niet echt, jij zorgt ervoor dat ik me teminste niet zo verveel gelukkig. Je zou bijna zeggen dat het een wonder is, ookal geloof ik niet in wonderen.' Een sneeuwvlok viel van de hemel die grijs was omlaag. Het wou op zijn neus vallen, maar Grayclaw liet het niet toe en blies het weg. 'Zullen we kittypets bang maken. Het is echt gruwlijk mooi hoe bang ze zijn als je ze op de grond duwd en je nagels bijna door hun oog gaat.' Zijn moordende lach kwam weer tevoorschijn. Zijn ogen waren klein van opwinding om het weer te doen.

(╯°□°)╯︵ ┻━┻

Grayclaw keek ontschuldig naar haar op, felblauwe ogen staarde haar aan. 'Niet echt, jij zorgt ervoor dat ik me teminste niet zo verveel gelukkig. Je zou bijna zeggen dat het een wonder is, ookal geloof ik niet in wonderen.' Een sneeuwvlok viel van de hemel die grijs was omlaag. Het wou op zijn neus vallen, maar Grayclaw liet het niet toe en blies het weg. 'Zullen we kittypets bang maken. Het is echt gruwlijk mooi hoe bang ze zijn als je ze op de grond duwd en je nagels bijna door hun oog gaat.' Zijn moordende lach kwam weer tevoorschijn. Zijn ogen waren klein van opwinding om het weer te doen. De woorden deden haar lachen en ze schudde even haar vacht uit. Niet dat er veel in haar hagelwitte vachtje zat. Haar blauwe ogen kil maar toch ergens vrolijk. Haar tanden ontbloot in een gruwelijke lach. "Alsof je mijn gedachten kan lezen Grayclaw." Grijnsde ze breed terwijl ze een paar stappen naar voren deed en hem aankeek. "Gaat u voor grote moordenaar." Het was zo ongeveer haar bijnaam voor hem, al deden die twee niet echt aan bijnamen, het was toch leuk. Haar blauwe ogen staarde even kil naar de hemel. "Ik haat sneeuw." Vloekte ze zacht terwijl ze even zuchtte en haar ogen daarna weer op hem richtte met een gruwelijke glimlach. Kittypet's waren simpel vermaak, maar je ze waren vermaak.

"Alsof je mijn gedachten kan lezen Grayclaw." Dat klonk als een ja voor hem, meer wou hij eigelijk niet horen en gewoon opweg gaan naar die nutteloze zielen. Het kon hem niet schelen wat clangenoten zijden over dat soort gespuis, het boeide hem geen f*ck. De poes stapte naar voren en keek hem aan met haar blauwe ogen. "Gaat u voor grote moordenaar." Grayclaw keke verachtend naar de poes, maar bedoelde het niet hard. Zijn poten gingen voor haar, zijn gedacht was er niet. Snel liep hij voor, hoorde nog even snel Disturbingvoice haar stem. "Ik haat sneeuw." Zijn ogen naar de grond gericht liep hij verder, negeerde haar woorden. De bosgeluiden waren weggevaagt toen ze voorbij liepen. Dieren wisten dat ze wegmoesten als deze twee dichtbij waren. Deze twee stopte nergens voor, voor niemand of iets. Al snel waren ze aangekomen nadat d sneeuw erger werd. Maar dat hield hem niet tegen om zijn poten neer te zetten. Al snel had hij een Kittypet in het zicht. Liggens als f*ck, lui en dik. Hij kon ruiken dat het een kater was met geen mannelijkheid meer. Zijn duivelse lag kwam weer tevoorschijn. krankzinnigheid was op zijn hoofd geschreven. 'Die gaan we samen pakken, ik val aan begrepen?' Het was geen vraag meer, maar een bevel voor hemzelf. Snel rende hij naar voren, sneeuw dansde in de lucht nadat hij zich steeds sterker voortduwde. De kater zag hem aankomen en verstijfde van angst, niet wetend was die grijze kater was, teminste geen Kittypet. Zo snel als hij kom sprong hij omhoog, recht naar de kater toe, hoog op het hek. Klauwen boorde zich in de ontschuldige kater die een kreet van pijn uit zijn keel liet ontsnappen. De kater lande met zijn rug hard op de grond waardoor zijn lucht uit zijn longen werdt geperst. Grayclaw nog steeds boven op hem met zijn scherpe klauwen zicht bij zijn keel. 'Ik denk dat ik eerst je strot eruit ruk en dan je hart opvreet. Vind je dat wat, you dirty noblood!'Snauwde hij terwijl hij zijn nagels nog dieper in die van zijn vacht boorde. Angstige ogen staarde de hadowclan kat aan, smekend om genade. Maar het hielp niks. Zijn kaken zaten al tussen zijn keel. Bloed droop van de kater af op Grayclaw die er alleen maar van genoot. Nog krachtiger beet hij totdat hij gekraak hoorde en zijn eigen tanden elkaar raakte in het vlees van de kater. Het dier haverde naar lucht, kreeg stuiprekkingen en trilde als een gek. Hij sraarde Grayclaw aan. Zijn ogen waren vol van schaduwen en vreugde. Vreugde van het moorde. Schaduwen van zijn duistere kant. 'Die.' Gromde hij en legde zijn voorpoot op de kater zijn achterhoofd en beet harder en harder. De kater kreeg geen lucht meer. Met enorme kracht rukte de grijze kat de slokdarm uit zijn lichaam. Een enorm gat was overgebleven bij de keel van de dode kater. Het bloed smaakte godelijk lekker. Hij draaide zich om naar Disturbingvoice, zijn ogen waren niet normaal meer. Het was moeilijk te beschrijven. Maar het was een teken dat hij gekalmeerd moest worden, anders zou hij meer vermoorden dan alleen deze zielige ziel die al weg wal

Lol, beetje onrealistisch, maar ja, het is wel leuk.
Kijk, Disturbing ==>

Spoiler:

De bosgeluiden waren weggevaagt toen ze voorbij liepen. Dieren wisten dat ze wegmoesten als deze twee dichtbij waren. Deze twee stopte nergens voor, voor niemand of iets. Al snel waren ze aangekomen nadat d sneeuw erger werd. Maar dat hield hem niet tegen om zijn poten neer te zetten. Al snel had hij een Kittypet in het zicht. Liggens als f*ck, lui en dik. Hij kon ruiken dat het een kater was met geen mannelijkheid meer. Zijn duivelse lag kwam weer tevoorschijn. krankzinnigheid was op zijn hoofd geschreven. 'Die gaan we samen pakken, ik val aan begrepen?' Het was geen vraag meer, maar een bevel voor hemzelf. Snel rende hij naar voren, sneeuw dansde in de lucht nadat hij zich steeds sterker voortduwde. De kater zag hem aankomen en verstijfde van angst, niet wetend was die grijze kater was, teminste geen Kittypet. Zo snel als hij kom sprong hij omhoog, recht naar de kater toe, hoog op het hek. Klauwen boorde zich in de ontschuldige kater die een kreet van pijn uit zijn keel liet ontsnappen. De kater lande met zijn rug hard op de grond waardoor zijn lucht uit zijn longen werdt geperst. Grayclaw nog steeds boven op hem met zijn scherpe klauwen zicht bij zijn keel. 'Ik denk dat ik eerst je strot eruit ruk en dan je hart opvreet. Vind je dat wat, you dirty noblood!'Snauwde hij terwijl hij zijn nagels nog dieper in die van zijn vacht boorde. Angstige ogen staarde de hadowclan kat aan, smekend om genade. Maar het hielp niks. Zijn kaken zaten al tussen zijn keel. Bloed droop van de kater af op Grayclaw die er alleen maar van genoot. Nog krachtiger beet hij totdat hij gekraak hoorde en zijn eigen tanden elkaar raakte in het vlees van de kater. Het dier haverde naar lucht, kreeg stuiprekkingen en trilde als een gek. Hij sraarde Grayclaw aan. Zijn ogen waren vol van schaduwen en vreugde. Vreugde van het moorde. Schaduwen van zijn duistere kant. 'Die.' Gromde hij en legde zijn voorpoot op de kater zijn achterhoofd en beet harder en harder. De kater kreeg geen lucht meer. Met enorme kracht rukte de grijze kat de slokdarm uit zijn lichaam. Een enorm gat was overgebleven bij de keel van de dode kater.

Disturbingvoice die er rustig bij had gezeten maar nu stonde ze op en keek hem recht aan. "Rustig Grayclaw, hijs dood.." Klonk haar stem zacht en keek de kater recht aan. Je hebt jezelf goed bewezen."[/b] Met die woorden duwde ze hem licht van het lichaam af. Haar ogen stonden even zorgelijk en ze glimlachte even zachtjes.

-srry inspiloos x'D

"Rustig Grayclaw, hijs dood.." Miauwde de poes zacht en keek hem aan. Grayclaw kalmeerde zichzelf en liet de slokdarm op de grond vallen. De kater keek met holle ogen naar niks, zeker weten dood. 'Dit was vervrissend' Met zijn tong likte hij het meeste bloed van zijn mond af, die smaak begon hem wel te vervelen. Hij trapte nog een keer tegen het lichaam aan en spuugde erop, dat verdiende dat luie beest wel. 'Nu moet jij ereen zoeken, ik heb nu wel genoeg gedaan.' Het klonk weer meer als een bevel, maar dat negeerde hij volkomen. Met zijn klauwen geboord in het hout van het hek klom hij omhoog en sprong op het dak van een schuur. Daar ging hij rustig liggen, niet om zichzelf schoon te maken, maar om alvast een goed plekje te hebben voor de show. Hij likte bijna nooit zijn bloed af, hij vond het fijn als hij zo onder zat. Dan kon iedereen zien dat ze niet met hem moesten f*cken.

InspiloosT_T